Rzeczownik niejedno ma imię, czyli rzecz o przypadkach
Rzeczownik niejedno ma imię, czyli rzecz o przypadkach
1. Cele lekcji
a) Wiadomości
Uczeń:
wie, jak rozpoznać rzeczownik,
zna pytania, na jakie odpowiada rzeczownik,
wie, co nazywa rzeczownik,
zna nazwy i pytania przypadków.
b) Umiejętności
Uczeń:
potrafi wymienić rzeczowniki wszystkich rodzajów,
umie wskazać liczbę pojedynczą i mnogą rzeczowników,
potrafi odmienić rzeczowniki przez przypadki.
2. Metoda i forma pracy
Burza mózgów,
praca indywidualna,
językowe ćwiczenia praktyczne.
3. Środki dydaktyczne
Karta pracy – schemat odmiany rzeczowników przez przypadki,
kartoniki z nazwami przypadków,
kartoniki z przykładami rzeczowników. 4. Przebieg lekcji
a) Faza przygotowawcza
Nauczyciel prosi uczniów o wypisanie w zeszytach przykładów rzeczowników w rodzaju męskim, żeńskim i nijakim.
Następnie wspólnie na forum klasy ustala, co dany rzeczownik nazywa, czy jest to osoba, rzecz, zjawisko, zwierzę czy roślina.
W ten sposób przypomniane zostaną podstawowe wiadomości dotyczące rzeczowników.
b) Faza realizacyjna
Nauczyciel prezentuje schemat odmiany rzeczowników i omawia poszczególne przypadki (załącznik 1).
Po przeczytaniu nazw przypadków nauczyciel prosi o wspólne ćwiczenie odmiany rzeczownika. Na początek wybieramy proste przykłady, w których nie zachodzą oboczności, np. krasnal, rycerz, donica.
W czasie tego ćwiczenia warto zwrócić uwagę na trudności ortograficzne, odmieniając rzeczownik można bowiem znaleźć uzasadnienie jego pisowni.
Następnie nauczyciel rozdaje uczniom kartoniki (każde dziecko otrzymuje kilka karteczek) z nazwą przypadka (kartoniki zielone) i przykładem rzeczownika (kartoniki niebieskie).
W pierwszej części tego ćwiczenia nauczyciel podaje przykład rzeczownika. Dziecko, które posiada kartonik z tym rzeczownikiem, musi podnieść go do góry i odpowiedzieć na następujące pytania:
który to przypadek?
jaka to liczba?
jaki to rodzaj?
Za udzielenie 3 poprawnych odpowiedzi uczeń otrzymuje nagrodę, np. „plusa za aktywność”. Zgromadzenie kilku takich plusów w ciągu jednej lekcji to ocena bardzo dobra za aktywność lub pracę na lekcji.
W drugiej części tego ćwiczenia nauczyciel będzie pokazywał kartkę z nazwą przypadka, a dzieci mające przykłady rzeczowników w tym właśnie przypadku powinny podnieść je do góry.
c) Faza podsumowująca
Na zakończenie lekcji uczniowie odmieniają samodzielnie w zeszycie jeden rzeczownik. Po wykonaniu zadania odmiana zostaje przeczytana głośno. Następnie nauczyciel dyktuje polecenie pracy domowej.
5. Bibliografia
E. i F. Przyłubscy, Język polski na co dzień, Wiedza Powszechna, Warszawa 1990.
6. Załączniki
a) Karta pracy ucznia
załącznik 1.
PRZYPADEK | PYTANIE | RZECZOWNIK | RZECZOWNIK | RZECZOWNIK |
MIANOWNIK | kto? co? | krasnal | ||
DOPEŁNIACZ | kogo? czego? | krasnala | ||
CELOWNIK | komu? czemu? | krasnalowi | ||
BIERNIK | kogo? co? | krasnala | ||
NARZĘDNIK | z kim? z czym ? | krasnalem | ||
MIEJSCOWNIK | o kim? o czym? | krasnalu | ||
WOŁACZ | o! | krasnalu! | ||
b) Praca domowa
Podaj po jednym przykładzie rzeczownika w rodzaju męskim, żeńskim i nijakim i odmień go przez przypadki w obu liczbach.
7. Czas trwania lekcji
45 minut
8. Uwagi do scenariusza
Scenariusz przeznaczony jest do realizacji w klasie 4.