Scenariusz zajęć

II etap edukacyjny, język polski

Temat: Pospolite oraz własne? Rzeczowniki – to jest jasne!

Treści kształcenia:

III. Tworzenie wypowiedzi.

2. Świadomość językowa. Uczeń:

5) pisze poprawnie pod względem ortograficznym, w tym w razie potrzeby wykorzystuje wiedzę o :

d) sposobach pisania nazw własnych i nazw pospolitych.

Cele operacyjne:

• Doskonalenie umiejętności pisowni nazw własnych i pospolitych,

• Utrwalanie wiadomości o rzeczowniku.

Nabywane umiejętności:

Uczeń:

• Utrwala wiadomości o rzeczowniku,

• Poznaje rzeczowniki własne i pospolite,

• Kształtuje umiejętność pisowni nazw własnych i pospolitych,

• Uczy się pracy w grupie,

• Doskonali wypowiedzi pisemne,

• Staje się świadomym uczestnikiem aktu komunikacyjnego.

Kompetencje kluczowe:

• Porozumiewanie się w języku ojczystym,

• Umiejętność uczenia się.

Środki dydaktyczne:

• Kartki do gry w państwa‑miasta,

• Kartki do ćwiczeń,

• Pisaki,

• Sprzęt multimedialny: komputer, ewentualnie podłączony do telewizora projektor multimedialny/tablica interaktywna,

• Zasób multimedialny: film „Rzeczowniki własne i pospolite”.

Metody nauczania:

• Praktyczna: ćwiczenia,

• Podająca: objaśnienie,

• Aktywizująca: gra,

• Problemowa: rozmowa kierowana,

• Eksponująca: film.

Formy pracy:

• Indywidualna jednolita,

• Grupowa jednolita,

• Zbiorowa.

Przebieg zajęć:

Etap wstępny

Nauczyciel wita się z uczniami i sprawdza obecność. Rozdaje karteczki z grą państwa‑miasta.

Wyznacza jednego ucznia, który będzie po cichu wyliczał litery alfabetu, i drugiego, który zatrzyma wyliczanie. Litera, na której zatrzyma się pierwsze dziecko, będzie zaczynała wszystkie wyrazy w każdej z kategorii. Uczniowie wypełniają każdą rubrykę. Następnie porównują swoje wpisy z tabelką kolegi/koleżanki z ławki i liczą punkty według wzoru: 0 – za brak wpisu, 5 – za identyczne przykłady, 10 – za różne, 15 – jeśli druga osoba w ławce nie ma przykładu.

Po zabawie dzieci przedstawiają swoje wyniki. Następnie prowadzący zajęcia pyta klasę, jaką częścią mowy są zapisane w tabelce wyrazy. Chętny uczeń odpowiada, że chodzi o rzeczowniki.

Nauczyciel prosi dzieci o przypomnienie poznanych wiadomości o rzeczowniku. Sugerowana odpowiedź: rzeczownik to odmienna część mowy, odmienia się przez przypadki i liczby, ma rodzaje.

Prowadzący nagradza dobrą odpowiedź, koryguje ewentualne błędy. Następnie prosi o dokładniejsze przyjrzenie się rzeczownikom zapisanym podczas gry. Pyta, które wyrazy uczniowie zapisali wielką literą. Dzieci odpowiadają – państwa, miasta i imiona. Małą literą zostały zapisane: zwierzęta, rośliny i rzeczy.

Nauczyciel wyjaśnia, że dzisiejsza lekcja będzie poświęcona podziałowi rzeczowników. Następnie prosi uczniów o zapisanie tematu lekcji.

Etap realizacji

Nauczyciel wprowadza podział rzeczowników na własne i pospolite, zapisuje go na tablicy. Następnie prosi uczniów o podawanie przykładów rzeczowników pospolitych (osoby, zwierzęta, rzeczy, miejsca) i podane prawidłowo rzeczowniki zapisuje na tablicy. Analogicznie postępuje z rzeczownikami własnymi.

RZECZOWNIKI

Dzieci zapisują rzeczowniki w zeszytach.

Prowadzący kontynuuje. Proponuje wspólne podsumowanie zagadnienia: kieruje rozmową tak, aby w miarę możliwości chętni uczniowie sami doszli do wniosku, które rzeczowniki zaliczają się do nazw własnych. Trafne wnioski dzieci notują w zeszycie:

• Imiona i nazwiska ludzi, pseudonimy,

• Imiona zwierząt,

• Nazwy geograficzne – nazwy kontynentów, krain geograficznych, państw, regionów, miejscowości, oceanów, mórz, jezior, rzek,

• Nazwy mieszkańców kontynentów, państw i regionów, ale jest wyjątek! Nazwy mieszkańców miast i wsi piszemy małą literą.

Przykład: Mieszkaniec Tokio to tokijczyk i jednocześnie Japończyk.

Czech mieszkający w stolicy tego państwa to prażanin.

Prowadzący zaprasza uczniów do tablicy i prosi o dokończenie i zapisanie w zeszycie zdań:

1. Mieszkańcy Warszawy to ………………. (warszawianie).

2. Pani Ela jest ………………. (katowiczanką), bo mieszka w Katowicach.

3. Wszyscy …………… (londyńczycy) są dumni z Big Bena.

4. Stolicą Rosji jest …………. (Moskwa), a jej mieszkańcy to ………………. (moskwianie/moskwiczanie).

Następnie nauczyciel dzieli klasę na cztery grupy. Każda z drużyn zapisuje na kartkach 20 wyrazów, które są nazwami własnymi. Zespoły wymieniają się kartkami. Potem dopisują do nazw własnych odpowiednie rzeczowniki pospolite. Wygrywa grupa, która prawidłowo dopisze najwięcej przykładów.

Jako podsumowanie zajęć nauczyciel zaprasza uczniów do obejrzenia ilustrującego zagadnienie filmu z zasobu multimedialnego i prosi, żeby podczas projekcji zwrócili uwagę na podawane w nim „podchwytliwe”, powodujące problemy w codziennym użytkowaniu przykłady.

Etap końcowy

Nauczyciel podaje zadanie domowe:

1. Pograj w domu w państwa‑miasta na wybraną literę.

2. Odpowiedz pisemnie (pełnym zdaniem) na pytania:

• Jak mają na imię Twoi rodzice?

• W jakiej miejscowości mieszkasz?

• Jak się wabi Twoje zwierzątko?

• Który bohater filmowy podoba Ci się najbardziej?

• Do którego państwa pojechałabyś/pojechałbyś najchętniej?

Dodatkowo:

Dla chętnych:

Od podanych nazw własnych utwórz nazwy mieszkańców. Uważaj!

Paryż –

Anglia –

Kanada –

Izrael –

Wrocław –

Kraków –

Wietnam –

R1Pf7KpDcRqn3