Scenariusz dla nauczyciela

Autorzy: Artur Gałkowski, Joanna Ciesielka

Przedmiot: Język włoski

Temat zajęć: Andiamo a teatro - Idziemy do teatru

Grupa docelowa: II etap edukacyjny, klasa VIII, poziom A1

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wersja II.2. Język obcy nowożytny nauczany jako drugi (II etap edukacyjny, klasy VII i VIII)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się bardzo podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie bardzo proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także bardzo proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie formułuje bardzo krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie bardzo prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się bardzo podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
9) kultura (np. uczestnictwo w kulturze, tradycje i zwyczaje);
II. Uczeń rozumie bardzo proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:
2) określa główną myśl wypowiedzi;
3) określa intencje nadawcy/autora wypowiedzi;
4) określa kontekst wypowiedzi (np. czas, miejsce, uczestników);
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
III. Uczeń rozumie bardzo proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, teksty narracyjne, wpisy na forach i blogach):
1) określa główną myśl tekstu;
2) określa intencje nadawcy/autora tekstu;
3) określa kontekst wypowiedzi (np. nadawcę, odbiorcę);
4) znajduje w tekście określone informacje;
IV. Uczeń tworzy bardzo krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:
1) opisuje ludzi, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
4) przedstawia upodobania;
7) stosuje formalny lub nieformalny styl wypowiedzi adekwatnie do sytuacji.
V. Uczeń tworzy bardzo krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, pocztówkę, e‑mail, historyjkę, wpis na blogu):
2) opowiada o czynnościach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
4) przedstawia upodobania;
7) stosuje formalny lub nieformalny styl wypowiedzi adekwatnie do sytuacji.
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;
5) wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia; pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób;
6) składa życzenia, odpowiada na życzenia;
VII. Uczeń reaguje w formie bardzo prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia (np. wypełnia formularz/ankietę);
5) wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób;
6) składa życzenia, odpowiada na życzenia;
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym, oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XI. Uczeń współdziała w grupie (np. w lekcyjnych i pozalekcyjnych językowych pracach projektowych).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

  • kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • nauczy się rozmawiać o wyborze spektaklu do obejrzenia w wybranym miejscu.

  • pozna podstawowe słownictwo związane z teatrem.

  • zdobędzie podstawowe informacje związane z teatrami we Włoszech oraz najsłynniejszymi kompozytorami muzyki operowej.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

  • rozwija wrażliwość międzykulturową oraz kształtuje postawę ciekawości, szacunku i otwartości wobec innych kultur.

  • aktywnie uczestniczy w procesie uczenia się.

  • rozwija kompetencje językowe i komunikacyjne oraz kulturowe.

  • wykorzystuje w naturalnych sytuacjach językowych poznane struktury i słownictwo.

  • zdobywa wiedzę i umiejętności do realizacji własnych celów komunikacyjnych.

  • pozyskuje świadomość znaczenia języków obcych nowożytnych w różnych dziedzinach kultury cywilizacyjnej.

Strategie uczenia się:

  • Strategie kognitywne.

  • Strategie zapamiętywania.

  • Strategie przetwarzanie materiału językowego.

  • Strategie pozyskiwania wiedzy kulturowo‑językowej.

  • Strategie zadaniowe.

Metody i techniki nauczania:

  • konstruktywizm;

  • podejście komunikacyjne (luka informacyjna, podejście zadaniowe);

  • strategia pamięciowa (zapamiętywanie przez działanie – np. tworzenie zależności, powiązań);

  • kognitywizm (ćwiczenie stałych struktur).

Formy pracy:

  • Praca pod kierunkiem nauczyciela.

  • Praca indywidualna.

  • Praca w grupach (w zależności od liczebności klasy i strategii lekcyjnej).

  • Praca w parach (również partnersko z nauczycielem).

Środki dydaktyczne:

  • komputer/laptop z dostępem do internetu, głośniki, tablica interaktywna słownik włosko‑polski, materiały piśmiennicze.

PRZEBIEG LEKCJI

Faza wprowadzająca:

  1. Nauczyciel stawia pytanie o sposoby spędzania wolnego czasu, które lubią uczniowie: Che cosa vi piace fare nel tempo libero?

  2. Wśród odpowiedzi padają odniesienia do kultury. Jeśli nie pojawia się odniesienie do teatru, nauczyciel dopytuje: Vi piace andare a teatro? i/lub Preferite andare al cinema o a teatro?

  3. Przypominane jest użycie prostego przyimka „a” w okoliczniku „a teatro”. Nauczyciel prosi o podanie podobnych konstrukcji (np. a casa, a scuola, a Roma).

  4. Zamykając fazę wprowadzającą nauczyciel może zapytać, czy uczniowie znają jakieś teatry we Włoszech: Conoscete un teatro in Italia? Jeśli pada jakiś przykład, można dopytać: Che tipo di teatro è? Korzystając z tej okazji można wprowadzić podstawową klasyfikację teatrów: teatro di opera e balletto / opera; teatro drammatico; teatro classico all’aperto; arena teatrale; teatro dei burattini / delle marionette / dei pupi.

  5. Nauczyciel prosi uczniów o zapoznanie się z informacją wprowadzającą. Uczniowie odnajdują w niej nawiązania do wprowadzonych elementów strukturalnych i kulturalnych.

Faza realizacyjna:

  1. Uczniowie zapoznają się z dialogiem pt. „Andiamo a vedere un’opera classica all’Arena di Verona”.

  2. Podczas pierwszej lektury szukają odpowiedzi na pytanie podane w poleceniu wprowadzającym: Co można zorganizować w starożytnej arenie?

  3. Objaśniane jest nieznane/mniej znane słownictwo (uczniowie korzystają z załączonego słownika i objaśnień oraz pomocy nauczyciela).

  4. Nauczyciel uzupełnia objaśnienia o informacje nt. wyrażeń określających czas (wczoraj, przedwczoraj, pojutrze itd.)

  5. Uczniowie wykonują polecenie towarzyszące tekstowi – sprawdzenie rozumienia szczegółowego dialogu.

  6. Nauczyciel może postawić dodatkowe pytania dotyczące treści dialogu.

  7. Uczniowie zapoznają się z dodatkowymi informacjami dotyczącymi włoskich kompozytorów muzyki operowej oraz leksyki związanej z teatrem.

  8. Uczniowie zapoznają się z z ilustracją interaktywną.

  9. Po pierwszej lekturze proponowanych treści odpowiadają na pytanie wprowadzające – Quale tipo di teatro vi piace di più? W odpowiedzi uczniowie posługują się przykładami prezentowanymi w ilustracji.

  10. Objaśniane jest nieznane/mniej znane słownictwo; struktury, z którymi uczniowie mogą mieć jeszcze trudności (np. troncamento, przymiotnik grande = gran, es. gran teatro).

  11. Po szczegółowym zapoznaniu się z treścią ilustracji, uczniowie wykonują trzy polecenia towarzyszące ilustracji.

Faza podsumowująca:

  1. Nauczyciel podsumowuje słownictwo związane z rzeczywistością teatralną we Włoszech.

  2. W zależności od czasu pozostającego do dyspozycji uczniowie wykonują wybrane ćwiczenia z sekcji Sprawdź się.

Praca domowa:

  • Wybrane/pozostałe ćwiczenia z sekcji Sprawdź się; w szczególności otwarte nr 7 i 8.

Materiały pomocnicze:

  • Można skorzystać ze strony internetowej La Scali i pokazać stopień widoczności sceny z poszczególnych miejsc.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania danego multimedium:

  • Informacje dotyczące wybranych teatrów włoskich można uzupełnić np. aktualny repertuar (kalendarz, „orario”, tytuły sztuk, autorzy, reżyserzy, artyści).

Słownik i bibliografia