Scenariusz dla nauczyciela

Autorzy: Katarzyna Górniak

Przedmiot: Język włoski

Temat zajęć: L’ideale di bellezza - Ideał piękna

Grupa docelowa: III etap edukacyjny, klasa II, poziom A1+

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wariant III.2. Język obcy nowożytny nauczany jako drugi (kontynuacja 2. języka obcego nowożytnego ze szkoły podstawowej)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
1) człowiek (np. dane personalne, okresy życia, wygląd zewnętrzny, cechy charakteru, rzeczy osobiste, uczucia i emocje, umiejętności i zainteresowania);
II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:
2) określa główną myśl wypowiedzi;
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑mail, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, instrukcje, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
4) znajduje w tekście określone informacje;
IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
V. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, kartkę pocztową, e‑mail, historyjkę, list prywatny, wpis na blogu):
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
6) wyraża i uzasadnia swoje opinie, przedstawia opinie innych osób;
VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, krótki list prywatny, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
4) wyraża swoje opinie, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami innych osób;
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

  • kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • przyswaja formy leksykalne służące do budowy poprawnych językowo zdań;

  • zapoznaje się z konstrukcjami gramatycznymi potrzebnymi do tworzenia stopnia wyższego przymiotników oraz do porównań;

  • potrafi w sposób poprawny zastosować przymiotnik “bello” przed rzeczownikami;

  • konstruuje proste wypowiedzi ustne i pisemne opisujące wybrane osoby;

  • łączy wyrazy, tworząc spójne, logiczne zdania.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

  • aktywnie uczestniczy w procesie uczenia się;

  • wykorzystuje w naturalnych sytuacjach poznane słownictwo;

  • wykorzystuje w naturalnych sytuacjach językowych poznane słownictwo;

  • zaspokaja potrzebę ciekawości.

Strategie uczenia się:

  • strategie pamięciowe – użycie obrazu i dźwięku, tworzenie skojarzeń myślowych, systematyczne powtarzanie i utrwalanie poznanego materiału językowego;

  • strategie kognitywne – tworzenie różnych kombinacji zdań, analizowanie danych języka obcego;

  • strategie kompensacyjne – odgadywanie znaczenia tekstów słuchanych i czytanych;

  • strategie metakognitywne – centralizowanie procesu uczenia;

  • strategie afektywne – podejmowanie ryzyka, akceptacja błędów;

  • strategie zadaniowe;

  • strategie społeczne.

Metody i techniki nauczania:

  • konstruktywizm;

  • kognitywizm;

  • konektywizm;

  • podejście komunikacyjne (luka informacyjna, podejście zadaniowe);

  • nauczanie polisensoryczne/wielozmysłowe;

  • zintegrowane nauczanie językowo–przedmiotowe;

  • podejście holistyczne;

  • nauczanie hybrydowe.

Formy pracy:

  • praca indywidualna;

  • praca w parach.

Środki dydaktyczne:

  • komputer/ laptop/ smartfon z dostępem do internetu/ tablica multimedialna lub rzutnik/ głośniki/ materiały piśmiennicze.

PRZEBIEG LEKCJI

Faza wprowadzająca:

  1. Nauczyciel wyjaśnia temat i przedstawia podstawowe cele zajęć. Prowadzi krótką rozmowę o tym, które znane osoby są obecnie uważane za symbol piękna.

  2. Prosi uczniów, aby przeczytali polecenie, które zamieszczone jest przed tekstem. Następnie czyta dialog, który opisuje rozmowę dwóch koleżanek na temat ulubionego aktora.

  3. Pod dialogiem umieszczone są dodatkowe dwa zadania pomagające w lepszym zrozumieniu nowego materiału. Nauczyciel prosi uczniów o ich wykonanie.

Faza realizacyjna:

  1. Nauczyciel prosi, aby uczniowie w tekście dialogu zwrócili uwagę na zdania, które opisują wymienionych aktorów i dokonują ich porównania. Za pomocą komentarza gramatycznego znajdującego się pod dialogiem, nauczyciel omawia użycie stopnia wyższego - comparativo.

  2. Następnie zwraca się do uczniów, aby znaleźli w dialogu wypowiedzi zawierające słowo „bello” przez rzeczownikiem. Prosi o ich przetłumaczenie. Za pomocą komentarza gramatycznego z e‑materiału objaśnia ich poprawne użycie.

  3. Kolejno nauczyciel prosi uczniów, aby wspólnie wysłuchali pliku audio. Nagranie zawiera wypowiedzi czterech respondentów, którzy opisują osoby uważane przez siebie za symbol piękna.

  4. Po wspólnym zapoznaniu się z treścią nagrania, w zależności od warunków czasowych oraz indywidualnego tempa pracy, uczniowie mogą przejść do zestawu ćwiczeń interaktywnych. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości, uczniowie mogą zadawać pytania.

  5. Nauczyciel zachęca uczniów, by samodzielnie przygotowali zadanie 7 do zaprezentowania przed resztą grupy.

Faza podsumowująca:

  1. Na zakończenie zajęć nauczyciel proponuje, aby uczniowie, którzy przygotowali wypowiedź do zadania 7‑go, zaprezentowali ją przed grupą.

  2. Nauczyciel zadaje pytanie typu: Secondo voi, chi è più bello, Monica Bellucci o Aurora Giovinazzo? Chętni uczniowie zgłaszają się do odpowiedzi.

Praca domowa:

  • Jako pracę domową można zlecić uczniom wykonanie tych zadań, których nie zdążyli wykonać w trakcie lekcji, a w szczególności zadania 8‑go, którym jest wykonanie miniprezentacji. Pracę można zrobić w formie elektronicznej.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania danego multimedium:

  • Multimedium można wykorzystać proponując uczniom tzw. „pisanie ze słuchu”. Uczniowie zapisują w notatniku wypowiedzi poszczególnych respondentów, aby potem sprawdzić w wersji pisanej, czy nie popełnili błędów językowych.

  • Nauczyciel może także odtworzyć nagranie audio i poprosić uczniów o wychwycenie ze słuchu i wypisanie wszystkich połączeń „bello z rzeczownikami”, które usłyszeli. Następnie prosi uczniów o utworzenie własnych zdań z wypisanymi wyrażeniami.

  • Kolejną propozycją pracy z uczniami może być rozmowa na temat: Czy na pewno o gustach się nie dyskutuje?, odnosząca się do tekstu wprowadzającego.

Słownik i bibliografia