Scenariusz dla nauczyciela

Autorzy: Artur Gałkowski, Katarzyna Kowalik, Justyna Groblińska, Dominika Kobylska

Przedmiot: Język włoski

Temat zajęć: Alta o bassa? Biondo o bruno? - Wysoka czy niska? Blondyn czy brunet?

Grupa docelowa:

III etap edukacyjny, klasa I, poziom A1+

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wariant III.2. Język obcy nowożytny nauczany jako drugi (kontynuacja 2. języka obcego nowożytnego ze szkoły podstawowej)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
1) człowiek (np. dane personalne, okresy życia, wygląd zewnętrzny, cechy charakteru, rzeczy osobiste, uczucia i emocje, umiejętności i zainteresowania);
II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:
1) reaguje na polecenia;
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑mail, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, instrukcje, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
4) znajduje w tekście określone informacje;
IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
V. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, kartkę pocztową, e‑mail, historyjkę, list prywatny, wpis na blogu):
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:
1) przedstawia siebie i inne osoby;
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

  • kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Cele operacyjne:

  • Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne i pisemne opisujące wygląd fizyczny.

  • Uczeń powtarza przymiotniki i używa ich w opisie wyglądu.

  • Uczeń tworzy proste wypowiedzi ustne i pisemne, w których przedstawia wygląd fizyczny swój i innych osób.

Cele motywacyjne:

  • Uczeń aktywnie uczestniczy w procesie uczenia się.

  • Uczeń rozwija kompetencje językowe i komunikacyjne.

  • Uczeń wykorzystuje w naturalnych sytuacjach językowych poznane struktury gramatyczne i słownictwo.

  • Uczeń rozumie przydatność języka nowożytnego do realizacji celów komunikacyjnych.

  • Uczeń dokonuje samooceny umiejętności językowych.

Strategie uczenia się:

  • strategie pamięciowe;

  • strategie kognitywne.

Metody i techniki nauczania:

  • podejście komunikacyjne (luka informacyjna, podejście zadaniowe);

  • nauczanie polisensoryczne/wielozmysłowe;   

  • gamifikacja.

Formy pracy:

  • praca w parach;

  • praca w grupach;

  • praca indywidualna;

  • wszystkie trzy możliwe.

Środki dydaktyczne:

  • Podczas lekcji w szkole: komputer z dostępem do Internetu, tablica multimedialna lub projektor, głośniki, artykuły piśmiennicze. 

  • Podczas pracy indywidualnej: urządzenie multimedialne (telefon, tablet, komputer) z dostępem do Internetu, artykuły piśmiennicze.

PRZEBIEG LEKCJI

Faza wprowadzająca:

Na początek nauczyciel prosi uczniów o wskazanie kilku cech wyglądu zewnętrznego właściwych dla Polaków i Włochów. W przypadku Włochów cechy te mogą być hipotetyczne. W dalszej części lekcji okaże się, które z wymienionych cech zostaną podane także w języku włoskim. Warto już w tej fazie skomentować, że wskazywane cechy są stereotypowe, ale wynikają także z naszego doświadczenia i postrzegania świata. Tego rodzaju wprowadzenie może mieć nie tylko wartość poznawczą, ale również wartość wychowawczą, szczególnie w kontekście treści omawianych dalej – określania różnic i podobieństwa wyglądu między przedstawicielami obydwu nacji.

Faza realizacyjna:

Uczniowie czytają tekst źródłowy (min. 2 razy). Zapoznają się z objaśnionym słownictwem. Zwracają uwagę na terminologię służącą do opisu wyglądu zewnętrznego, uzupełniając odpowiedniki włoskie wyrażeń wymienionych w fazie wprowadzającej. Po lekturze tekstu i zaproponowanym zadaniu słownikowym wykonują polecenie towarzyszące: sprawdzenie zrozumienia sensu szczegółowego treści (prawda/fałsz). W tekście właściwym uczniowie zapoznają się informacjami gramatycznymi w zakresie użycia rodzajników nieokreślonych, a także grup rzeczownikowo‑przymiotnikowych pozwalających opisać kogoś w podstawowy sposób, w tym wyrazić pewne modyfikacje znaczeniowe z użyciem „molto” oraz „un po'”. Utrwalenie i podsumowanie lekcji odbywa się poprzez realizację wybranych ćwiczeń z gotowego zestawu. Podczas lekcji można polecić uczniom wykonanie ćwiczeń 1‑5. Jeśli pojawiają się trudności z wykonaniem ćwiczeń, uczniowie powinni powtórzyć materiał lekcji.

Faza podsumowująca:

W podsumowaniu lekcji uczniowie wykorzystują przyswojone zwroty do opisu siebie i kolegów. Mogą też przygotować i przedstawić opisy znanych powszechnie postaci, ale bez podawania ich imienia i nazwiska, tak, by reszta klasy mogła na ich podstawie odgadnąć, o kogo chodzi.

Praca domowa:

Ćw. 8 z zestawu ćwiczeń interaktywnych.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania danego multimedium:

Multimedium bazowe może być wykorzystane przez uczniów w domu w celu utrwalenia słownictwa i wprowadzonych struktur.

Na podstawie słownictwa przedstawionego w multimedium, uczniowie formułują na głos zdania opisujące wygląd wybranego kolegi/wybranej koleżanki z klasy. Zadaniem pozostałych uczniów jest odgadnięcie, o kogo chodzi.

Słownik i bibliografia