Scenariusz dla nauczyciela

Autorzy: Jolanta Kuligowska‑Woszczyna

Przedmiot: Język włoski

Temat zajęć: Pronto, è il pronto soccorso? - Halo, czy to pogotowie ratunkowe?

Grupa docelowa: III etap edukacyjny, klasa IV, poziom A2+

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wariant III.2. Język obcy nowożytny nauczany jako drugi (kontynuacja 2. języka obcego nowożytnego ze szkoły podstawowej)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
11) zdrowie (np. tryb życia, samopoczucie, choroby, ich objawy i leczenie);
II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑mail, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, instrukcje, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
4) znajduje w tekście określone informacje;
5) układa informacje w określonym porządku;
IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:
3) przedstawia fakty z przeszłości i teraźniejszości;
V. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, kartkę pocztową, e‑mail, historyjkę, list prywatny, wpis na blogu):
3) przedstawia fakty z przeszłości i teraźniejszości;
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;
VIII. Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub w języku polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XI. Uczeń współdziała w grupie (np. w lekcyjnych i pozalekcyjnych językowych pracach projektowych).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

  • kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Cele operacyjne:

  • Uczeń zna i stosuje słownictwo związane z najczęstszymi urazami, do których dochodzi podczas wypadków.

  • Uczeń potrafi zastosować słownictwo i informacje zdobyte podczas lekcji, np. skontaktować się z pogotowiem ratunkowym.

Cele motywacyjne:

  • Uczeń wykorzystuje w naturalnych sytuacjach językowych poznane struktury i słownictwo.

  • Uczeń aktywnie uczestniczy w procesie uczenia się.

  • Uczeń dokonuje samooceny umiejętności językowych, rozwija kompetencje językowe i komunikacyjne.

Strategie uczenia się:

  • Strategie kognitywne - używanie poznanego słownictwa w naturalnym kontekście, tworzenie różnych kombinacji zdań.

  • Strategie metakognitywne - centralizowanie procesu uczenia; utrwalamy i łączymy nowe informacje z już znanymi, koncentrujemy uwagę.

  • Strategie kompensacyjne - domysł językowy, odgadywanie znaczenia tekstu.

Metody i techniki nauczania:

  • podejście komunikacyjne,

  • metoda kognitywna,

  • konektywizm.

Formy pracy:

  • praca w grupach,

  • praca indywidualna,

  • praca z całym zespołem klasowym.

Środki dydaktyczne:

  • rzutnik,

  • ekran lub tablica multimedialna,

  • komputer z dostępem do internetu.

PRZEBIEG LEKCJI

Faza wprowadzająca:

  1. Nauczyciel pyta uczniów, czy kiedykolwiek zdarzyło im się być świadkami wypadku lub innego zdarzenia, jak w tej sytuacji zareagowali, czy kontaktowali się z pogotowiem ratunkowym. Uczniowie spontanicznie odpowiadają.

  2. Nauczyciel przedstawia uczniom temat i cele lekcji.

Faza realizacyjna:

  1. Nauczyciel prezentuje uczniom multimedium, którym jest katalog interaktywny zawierający informacje dotyczące najczęstszych urazów związanych z wypadkami komunikacyjnymi i nie tylko.

  2. Nauczyciel dzieli uczniów na grupy 3‑4 osobowe. Stosując domysł językowy i korzystając z wiadomości zdobytych na innych lekcjach, np. na biologii, a także ze słownika zawartego w materiale, uczniowie analizują informacje dotyczące urazów. Każda z grup pracuje nad jednym typem urazów (np. urazy głowy). Nauczyciel czuwa nad przebiegiem pracy w grupach, pomaga uczniom, jeśli jest to konieczne.

  3. Uczniowie przedstawiają wyniki swojej pracy na forum klasy.

  4. Nauczyciel proponuje uczniom wykonanie poleceń do multimedium.

  5. Uczniowie w parach wykonują polecenia do multimedium (1‑3).

  6. Nauczyciel przedstawia uczniom informacje dotyczące kontaktu telefonicznego z pogotowiem ratunkowym zawarte w materiale.

Faza podsumowująca:

  • Uczniowie wykonują zadanie 7 z sekcji Sprawdź się, stosując poznane słownictwo i wiadomości zdobyte podczas lekcji.

Praca domowa:

  • Pracę domową stanowią ćwiczenia niewykorzystane podczas lekcji.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania danego multimedium:

  • Multimedium może być użyte jako element projektu interdyscyplinarnego z zakresu pierwszej pomocy, realizowanego wraz z nauczycielami EDB i biologii. Może także służyć uczniom jako materiał powtórzeniowy lub do samodzielnej pracy ucznia.

Słownik i bibliografia