Scenariusz dla nauczyciela

Autorka: Dominika Kobylska

Przedmiot: Język włoski

Temat zajęć: Cosa porti con te a scuola? - Co zabierasz ze sobą do szkoły?

Grupa docelowa:

III etap edukacyjny, klasa I, poziom A1+

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wariant III.2. Język obcy nowożytny nauczany jako drugi (kontynuacja 2. języka obcego nowożytnego ze szkoły podstawowej)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
3) edukacja (np. szkoła i jej pomieszczenia, przedmioty nauczania, uczenie się, przybory szkolne, oceny szkolne, życie szkoły, zajęcia pozalekcyjne);
II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:
1) reaguje na polecenia;
2) określa główną myśl wypowiedzi;
3) określa intencje nadawcy/autora wypowiedzi;
4) określa kontekst wypowiedzi (np. czas, miejsce, sytuację, uczestników);
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
7) rozróżnia formalny i nieformalny styl wypowiedzi.
III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑mail, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, instrukcje, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
2) określa intencje nadawcy/autora tekstu;
3) określa kontekst wypowiedzi (np. nadawcę, odbiorcę, formę tekstu, czas, miejsce, sytuację);
4) znajduje w tekście określone informacje;
5) układa informacje w określonym porządku;
6) rozróżnia formalny i nieformalny styl tekstu.
IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
3) przedstawia fakty z przeszłości i teraźniejszości;
8) stosuje formalny lub nieformalny styl wypowiedzi adekwatnie do sytuacji.
V. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, kartkę pocztową, e‑mail, historyjkę, list prywatny, wpis na blogu):
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
8) stosuje formalny lub nieformalny styl wypowiedzi adekwatnie do sytuacji.
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:
2) nawiązuje kontakty towarzyskie; rozpoczyna, prowadzi i kończy rozmowę; podtrzymuje rozmowę w przypadku trudności w jej przebiegu (np. prosi o wyjaśnienie, powtórzenie, sprecyzowanie; upewnia się, że rozmówca zrozumiał jego wypowiedź);
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;
10) pyta o pozwolenie, udziela i odmawia pozwolenia;
14) stosuje zwroty i formy grzecznościowe.
VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, krótki list prywatny, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
2) nawiązuje kontakty towarzyskie; rozpoczyna, prowadzi i kończy rozmowę (np. podczas rozmowy na czacie);
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia (np. wypełnia formularz/ankietę);
14) stosuje zwroty i formy grzecznościowe.
VIII. Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub w języku polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;
3) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje sformułowane w języku polskim.
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

  • kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • konstruuje zdania z użyciem czasownika modalnego „potere”;

  • klasyfikuje przybory szkolne w zależności od przedmiotu, na którym z nich korzysta;

  • formułuje pytania, by usprawnić swoją komunikację z włoskojęzycznym rozmówcą;

  • rozróżnia rejestr formalny od rejestru nieformalnego;

  • sprawdza, jaki jest polski ekwiwalent nowopoznanych włoskich słów na zasadzie prób i błędów podczas dopasowywania.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

  • potrafi porozumieć się z nauczycielem w szkole, posługując się rejestrem formalnym;

  • potrafi odnaleźć się we włoskojęzycznym otoczeniu, komunikując, że czegoś nie rozumie i prosząc o powtórzenie lub wyjaśnienie pewnych fraz;

  • potrafi nazwać przybory szkolne, którymi posługuje się na co dzień.

Strategie uczenia się:

  • asymilacyjna;

  • praktyczna.

Metody i techniki nauczania:

  • konstruktywizm;

  • konektywizm;

  • podejście komunikacyjne (zadaniowe);

  • metoda kognitywna;

  • nauczanie wielozmysłowe.

Formy pracy:

  • praca w parach;

  • praca indywidualna.

Środki dydaktyczne:

  • komputer/laptop/smartfon z dostępem do internetu;

  • materiały piśmiennicze.

PRZEBIEG LEKCJI

Faza wprowadzająca:

  1. Nauczyciel prosi uczniów o to, by wyobrazili sobie, że jadą do włoskiej szkoły w ramach wymiany. Pyta ich, jakie zwroty ich zdaniem byłyby najbardziej przydatne, by móc komunikować się z włoskimi kolegami i nauczycielami.

  2. Nauczyciel prosi o otworzenie e‑materiału i przeczytanie informacji wprowadzającej oraz pierwszego polecenia z sekcji Przeczytaj/posłuchaj.

Faza realizacyjna:

  1. Nauczyciel prosi uczniów o zapoznanie się z tekstem z sekcji Przeczytaj/posłuchaj. Sam czyta dialog uczniom na głos i prosi następnie, by uczniowie przeczytali go z podziałem na role. Nauczyciel wyjaśnia frazy, których uczniowie nie rozumieją, następnie prosi o wykonanie zadań do tekstu.

  2. Nauczyciel przedstawia uczniom zwroty przydatne w codziennej komunikacji we Włoszech oraz zaznacza różnicę między rejestrem formalnym i nieformalnym.

  3. Nauczyciel prosi uczniów o przejrzenie leksyki związanej z przyborami szkolnymi.

  4. Nauczyciel prosi uczniów o przeczytanie polecenia przed grą. Następnie prosi wybranych uczniów o to, by odpowiedzieli na zadane w nim pytanie.

  5. Uczniowie grają samodzielnie w grę dotyczącą słownictwa i zagadnień gramatycznych z tego e‑materiału.

Faza podsumowująca:

  • Nauczyciel prosi uczniów o to, by wskazując na wybrane przybory szkolne, zapytali po włosku jeden drugiego: „Che cos’è?”, chcąc otrzymać informację na temat nazwy rzeczy w języku włoskim.

Praca domowa:

  • Pracą domową jest wykonanie poleceń do multimedium oraz ćwiczeń z sekcji Sprawdź się.

Materiały pomocnicze:

  • prawdziwe przybory szkolne;

  • karty demonstracyjne z przyborami;

  • ilustracje przyborów w formie samodzielnie przygotowanej prezentacji do wyświetlenia.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania danego multimedium:

  • Uczeń może nie tylko przejść grę, ale i w obrębie jednego poziomu specjalnie nie wchodzić od razu do „komnaty” z odpowiedzią, tylko cofnąć się do pozostałych „książek”, czyli minigier rozrzuconych po planszy i wykonać wszystkie możliwe zadania.

Słownik i bibliografia