Imię i nazwisko autora:

Agata Siębida, Katarzyna Mańkowska

Przedmiot:

Język obcy nowożytny nauczany jako drugi (język hiszpański)

Temat zajęć:

¿Qué le duele?

Grupa docelowa:

II etap edukacyjny, klasa VII

Podstawa programowa:

Cele kształcenia:

I. Uczeń posługuje się bardzo podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:

11) zdrowie (np. tryb życia, samopoczucie, choroby, ich objawy i leczenie).

II. Uczeń rozumie bardzo proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:

1) reaguje na polecenia;

2) określa główną myśl wypowiedzi;

3) określa intencje nadawcy/autora wypowiedzi;

4) określa kontekst wypowiedzi (np. czas, miejsce, uczestników);

5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;

6) rozróżnia formalny i nieformalny styl tekstu.

III. Uczeń rozumie bardzo proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, teksty narracyjne, wpisy na forach i blogach):

1) określa główną myśl tekstu;

2) określa intencje nadawcy/autora tekstu;

3) określa kontekst wypowiedzi (np. nadawcę, odbiorcę);

4) znajduje w tekście określone informacje;

5) rozróżnia formalny i nieformalny styl tekstu.

IV. Uczeń tworzy bardzo krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:

1) opisuje ludzi, przedmioty, miejsca i zjawiska;

2) opowiada o czynnościach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;

6) wyraża uczucia i emocje; 

7) stosuje formalny lub nieformalny styl wypowiedzi adekwatnie do sytuacji.

V. Uczeń tworzy bardzo krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, pocztówkę, e‑mail, historyjkę, wpis na blogu):

1) opisuje ludzi, przedmioty, miejsca i zjawiska;

2) opowiada o czynnościach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;

6) wyraża uczucia i emocje;

7) stosuje formalny lub nieformalny styl wypowiedzi adekwatnie do sytuacji.

VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:

1) przedstawia siebie i inne osoby;

2) nawiązuje kontakty towarzyskie; rozpoczyna, prowadzi i kończy rozmowę; podtrzymuje rozmowę w przypadku trudności w jej przebiegu (np. prosi o wyjaśnienie, powtórzenie, sprecyzowanie; upewnia się, że rozmówca zrozumiał jego wypowiedź);

3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;

8) proponuje, przyjmuje i odrzuca propozycje;

12) wyraża uczucia i emocje (np. radość, smutek);

13) stosuje zwroty i formy grzecznościowe.

VII. Uczeń reaguje w formie bardzo prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:

1) przedstawia siebie i inne osoby;

2) nawiązuje kontakty towarzyskie; rozpoczyna, prowadzi i kończy rozmowę (np. podczas rozmowy na czacie);

3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia (np. wypełnia formularz/ankietę);

8) proponuje, przyjmuje i odrzuca propozycje;

12) wyraża uczucia i emocje (np. radość, smutek);

13) stosuje zwroty i formy grzecznościowe.

VIII. Uczeń przetwarza bardzo prosty tekst ustnie lub pisemnie:

1) przekazuje w języku obcym nowożytnym podstawowe informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);

2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;

3) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje sformułowane w języku polskim.

IX. Uczeń posiada:

1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym, oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;

2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.

X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).

XI. Uczeń współdziała w grupie (np. w lekcyjnych i pozalekcyjnych językowych pracach projektowych).

XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.

XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, wykorzystywanie środków niewerbalnych).

XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

1. kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

2. kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

3. kompetencje matematyczne oraz kompetencje w zakresie nauk przyrodniczych, technologii i inżynierii;

4. kompetencje cyfrowe;

5. kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

8. kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Cele operacyjne:

Uczeń:

• zna i stosuje słownictwo dotyczące chorób, dzięki czemu potrafi zakomunikować, jakie odczuwa dolegliwości;

• zna i stosuje wyrażenia związane z wizytą lekarską;

• zna wyrażenia służące do dawania zaleceń;

• rozpoznaje i stosuje zaimki dopełnienia dalszego; 

• rozróżnia sytuacje, w których należy użyć języka formalnego;

• analizuje informacje zawarte w tekście i w katalogu interaktywnym;

• ocenia, które informacje zawarte w tekście i w katalogu interaktywnym są mu potrzebne do rozwiązania danego zadania;

• łączy ze sobą informacje, dopasowując do siebie poszczególne elementy;

• rozwija umiejętność współpracy poprzez pracę w parach.

Cele motywacyjne:

• uświadomienie uczniom, że są w stanie zrozumieć proste teksty źródłowe oraz inne teksty dostosowane do ich poziomu;

• uświadomienie uczniom, że po lekcji są w stanie używać struktur gramatycznych i leksyki, by tworzyć proste wypowiedzi i reagować na pytania, a tym samym nawiązać kontakt z osobami hispanojęzycznymi;

• rozbudzenie ciekawości uczniów oraz zaangażowanie ich w lekcję poprzez pracę z katalogiem interaktywnym, dramą i zabawą edukacyjną;

• zaangażowanie uczniów w lekcję poprzez pracę w parach. 

Strategie uczenia się:

• strategie pamięciowe (skojarzenia myślowe, słowa w kontekście, grupowanie w kategorie, użycie obrazu i dźwięku, powtarzanie, działanie);

• strategie kognitywne (łączenie wyrazów i zdań, powtarzanie, analiza struktur gramatycznych, organizacja wiedzy);

• strategie kompensacyjne (odgadywanie znaczenia słów, użycie języka polskiego, gestów, mimiki, synonimów);

• strategie metakognitywne (nawiązanie do informacji poznanych wcześniej, ocenianie efektów uczenia się poprzez identyfikację błędów);

• strategie afektywne (motywowanie do nauki, eliminacja lęku przed popełnieniem błędu);

• strategie społeczne (zadawanie pytań, współpraca z grupą).

Metody/techniki nauczania:

katalog interaktywny, opis wyjaśniający, słuchanie, czytanie, drama, zabawa edukacyjna

Formy zajęć:

praca indywidualna, praca w parach, praca całą klasą

Środki dydaktyczne:

komputer z możliwością odtwarzania dźwięku, zeszyt przedmiotowy

PRZEBIEG LEKCJI

Faza wprowadzająca:

1. Czynności organizacyjne. Nauczyciel wita uczniów po hiszpańsku oraz pyta ich o samopoczucie.

2. Nauczyciel pyta uczniów, gdzie możemy się udać, kiedy jesteśmy chorzy. Następnie prosi ich o zapoznanie się z ciekawostką na temat opieki zdrowotnej w Hiszpanii.

3. Nauczyciel podaje temat oraz cele lekcji.

Faza realizacyjna:

1. Tekst źródłowy.

• Przed zapoznaniem się z tekstem źródłowym nauczyciel nawiązuje do poprzednich lekcji, pyta uczniów, jakie nazwy chorób potrafią wymienić po hiszpańsku i prosi o zapisanie propozycji na tablicy.

• Uczniowie zapoznają się z tekstem źródłowym.

• Nauczyciel zadaje uczniom pytania do tekstu:¿Quién habla en el texto?; ¿De qué hablan?; ¿Dónde están?; ¿Son amigos?

2. Grafiki.

• Uczniowie zapoznają się z grafikami.

• Przy omawianiu grafik z nazwami chorób nauczyciel pyta, czy jakieś nazwy chorób po hiszpańsku są podobne do polskich nazw, i prosi uczniów o ich wskazanie.

• Podczas omawiania grafiki z zaimkami nauczyciel pyta uczniów, jakie znane im czasowniki wymagają użycia tych zaimków (gustar, encantar, divertir). Nauczyciel przypomina różnicę w użyciu następujących czasowników: sentirse, encontrarse i doler.

• Następnie uczniowie wykonują ćwiczenia do grafik.

3. Multimedium.

• Uczniowie samodzielnie zapoznają się z katalogiem interaktywnym.

• Nauczyciel odtwarza dialogi z katalogu i zadaje pytania: ¿Qué le pasa al paciente?; ¿Qué tiene?; ¿Qué le recomienda el médico/la médica?

• Uczniowie wykonują ćwiczenia do multimedium.

• Nauczyciel prosi uczniów, aby przygotowali w parach krótkie scenki w gabinecie lekarskim (metoda dramy).

• Nauczyciel może zorganizować krótką zabawę edukacyjną. Uczniowie otrzymują piłeczkę. Uczeń z piłeczką wymienia jeden objaw/dwa objawy i rzuca piłeczkę do wybranego kolegi, zadając mu pytanie: ¿Qué tengo, doctor/doctora? Uczeń, który otrzymał piłeczkę, ma za zadanie odpowiedzieć na pytanie i zapytać kolejnego ucznia: ¿Qué me recomienda? Zabawa trwa do momentu, gdy każdy uczeń przynajmniej raz otrzyma piłeczkę.

4. Część ćwiczeniowa.

• W tej części uczniowie praktykują zdobytą wiedzę. Używają wyrażeń, słówek i struktur gramatycznych w kontekście. Zaproponowane ćwiczenia uporządkowane zostały według wzrastającego stopnia trudności: od ćwiczeń zamkniętych, w których uczniowie muszą wybrać odpowiednią opcję lub dopasowywać zawartość, poprzez pytania ze wzrastającą samodzielnością, do pytań otwartych, w których uczniowie samodzielnie tworzą treści na podstawie zdobytej wiedzy.

• Ćwiczenie 7. może zostać wykonane w formie ustnej.

• Nauczyciel może rozszerzyć ćwiczenie 8. i dodać kilka przykładów, do których uczniowie mają napisać zalecenia.

Faza podsumowująca:

1. Nauczyciel podsumowuje lekcję. Odnosi się do celów motywacyjnych i operacyjnych. Wskazuje na zdobytą wiedzę i umiejętności.

2. Nauczyciel pyta uczniów:

• Jakie choroby i ich objawy potrafimy wymienić?

• Jakie wyrażenia możemy usłyszeć w gabinecie lekarskim?

3. Nauczyciel pyta uczniów, czy są świadomi zdobytej wiedzy i w jakim stopniu na skali od 1 do 5 zrealizowali poszczególne cele lekcji:

• Potrafię przeprowadzić rozmowę z lekarzem w języku hiszpańskim.

Praca domowa:

Uczniowie przygotowują krótki dialog między lekarzem i pacjentem.

Materiały pomocnicze:

ćwiczenia rozwijające naukę zaimków dopełnienia dalszego

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania danego multimedium:

Multimedium może posłużyć uczniowi w trakcie samodzielnej pracy w domu, zarówno podczas powtarzania materiału, jak i odrabiania pracy domowej.