Imię i nazwisko autora:

Klaudia Gajos

Przedmiot:

Język obcy nowożytny nauczany jako drugi (język hiszpański)

Temat zajęć:

¿Tuteas a tu profesor?

Grupa docelowa:

III etap edukacyjny, klasa II

Podstawa programowa

Cele i treści kształcenia.

I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:

14. życie społeczne (np. wydarzenia i zjawiska społeczne).

II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:

1. reaguje na polecenia;

2. określa główną myśl wypowiedzi;

3. określa intencje nadawcy/autora wypowiedzi;

4. określa kontekst wypowiedzi (np. czas, miejsce, sytuację, uczestników);

5. znajduje w wypowiedzi określone informacje;

6. układa informacje w określonym porządku;

7. rozróżnia formalny i nieformalny styl wypowiedzi.

III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, instrukcje, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):

1. określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;

2. określa intencje nadawcy/autora tekstu;

3. określa kontekst wypowiedzi (np. nadawcę, odbiorcę, czas, miejsce, sytuację);

4. znajduje w tekście określone informacje;

5. układa informacje w określonym porządku;

6. rozróżnia formalny i nieformalny styl tekstu.

IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:

1. opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;

2. opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;

3. przedstawia fakty z przeszłości i teraźniejszości;

4. przedstawia intencje, marzenia, nadzieje i plany na przyszłość;

5. opisuje upodobania;

6. wyraża i uzasadnia swoje opinie, przedstawia opinie innych osób;

7. wyraża uczucia i emocje.

V. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, kartkę pocztową, e‑mail, historyjkę, wpis na blogu):

1. opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;

2. opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;

3. przedstawia fakty z przeszłości i teraźniejszości;

4. przedstawia intencje, marzenia, nadzieje i plany na przyszłość;

5. opisuje upodobania;

6. wyraża i uzasadnia swoje opinie, przedstawia opinie innych osób;

7. wyraża uczucia i emocje.

VI.  Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:

2. nawiązuje kontakty towarzyskie; rozpoczyna, prowadzi i kończy rozmowę; podtrzymuje rozmowę w przypadku trudności w jej przebiegu (np. prosi o wyjaśnienie, powtórzenie, sprecyzowanie; upewnia się, że rozmówca zrozumiał jego wypowiedź);

4. wyraża swoje opinie, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami innych osób;

5. wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób;

8. proponuje, przyjmuje i odrzuca propozycje, zachęca; prowadzi proste negocjacje w sytuacjach życia codziennego;

9. prosi o radę i udziela rady;

11. ostrzega, nakazuje, zakazuje, instruuje;

13. wyraża uczucia i emocje (np. radość, smutek, niezadowolenie, zdziwienie, nadzieję, obawę);

14. stosuje zwroty i formy grzecznościowe.

VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, krótki list prywatny, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:

2. nawiązuje kontakty towarzyskie; rozpoczyna, prowadzi i kończy rozmowę; podtrzymuje rozmowę w przypadku trudności w jej przebiegu (np. prosi o wyjaśnienie, powtórzenie, sprecyzowanie; upewnia się, że rozmówca zrozumiał jego wypowiedź);

4. wyraża swoje opinie, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami innych osób;

5. wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób;

8. proponuje, przyjmuje i odrzuca propozycje, zachęca; prowadzi proste negocjacje w sytuacjach życia codziennego;

9. prosi o radę i udziela rady;

11. ostrzega, nakazuje, zakazuje, instruuje;

13. wyraża uczucia i emocje (np. radość, smutek, niezadowolenie, zdziwienie, nadzieję, obawę);

14. stosuje zwroty i formy grzecznościowe.

VIII. Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:

1. przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);

2. przekazuje w języku obcym nowożytnym lub w języku polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;

3. przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje sformułowane w języku polskim.

IX. Uczeń posiada podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;

X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).

XI. Uczeń współdziała w grupie (np. w lekcyjnych i pozalekcyjnych językowych pracach projektowych).

XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.

XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).

XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

1. kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

2. kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

3. kompetencje cyfrowe;

5. kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

6. kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Cele operacyjne:

Uczeń:

• zna sposoby zwracania się do rozmówców w Polsce i w Hiszpanii i potrafi je porównać;

• przestrzega etykiety językowej.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

• jest przekonany, że znajomość języka hiszpańskiego jest niezbędna w celu odnalezienia się w realiach danego kraju hiszpańskojęzycznego;

• uświadamia sobie, że ma możliwość łatwego nawiązania kontaktu, znajomości i przyjaźni z osobami z różnych części świata;

• uświadamia sobie, jak wielu ludzi na świecie posługuje się językiem hiszpańskim.

Strategie uczenia się:

• strategie pamięciowe (obraz i dźwięk);

• strategie kognitywne (ćwiczenie języka obcego w naturalnych kontekstach);

• strategie społeczne (zadawanie pytań, współpraca z grupą);

• strategie afektywne (motywowanie do nauki, eliminacja lęku przed popełnieniem błędu).

Metody/techniki nauczania

burza mózgów, prezentacja graficzna, czytanie, działania praktyczne

Formy zajęć:

praca indywidualna, praca w parach, praca całego zespołu klasowego

Środki dydaktyczne:

komputer z możliwością odtwarzania dźwięku, zeszyt przedmiotowy

PRZEBIEG LEKCJI

Faza wprowadzająca:

1. Czynności organizacyjne. Nauczyciel wita uczniów po hiszpańsku oraz zadaje pytanie kilkorgu uczniom: ¿Qué tal?/¿Cómo estás?

2. Nauczyciel pyta uczniów, czy wiedzą, jakie są różnice w sposobach zwracania się do rozmówców w Polsce i w Hiszpanii.

3. Nauczyciel podaje temat oraz cele lekcji.

Faza realizacyjna:

1. Tekst źródłowy.

Uczniowie wymieniają sytuacje, w których Polacy i Hiszpanie zwracają się do rozmówców per „ty” oraz na „pan”/ „pani”.

2. Grafika.

Nauczyciel pyta uczniów, w jaki sposób w przedstawionych na obrazkach sytuacjach zwracają się do rozmówców Polacy, a w jaki Hiszpanie.

Uczniowie tworzą dialogi na podstawie obrazków, wcielając się zarówno w Hiszpanów, jak i w Polaków.

3. Multimedium.

Uczniowie wymieniają sytuacje, w których Hiszpanie i Polacy zwracają się do rozmówców w ten sam sposób oraz wskazują takie, w których pojawiają się różnice.

4. Nauczyciel wprowadza uczniów w fazę ćwiczeń. Uczniowie samodzielnie lub w parach wykonują ćwiczenia leksykalno‑gramatyczne, a następnie kolejno czytają propozycje rozwiązań. Pozostała część klasy sprawdza poprawność wykonania zadania i dzieli się swoimi spostrzeżeniami.

Faza podsumowująca:

1. Nauczyciel podsumowuje zebrane wiadomości, zadając pytania typu: ¿Los polacos tutean a sus profesores?; ¿Cuándo los españoles tratan de usted a sus interlocutores? etc*.*

2. Nauczyciel wymienia cele osiągnięte podczas lekcji.

3. Po zakończeniu zajęć nauczyciel powinien stwierdzić postępy w procesie nabywania wiedzy uczniów na podstawie odpowiedzi na pytania:

• Czy uczeń wie, w jaki sposób Hiszpanie i Polacy zwracają się do swoich rozmówców w różnych sytuacjach życiowych i potrafi porównać zwyczaje językowe mieszkańców obu krajów?

Praca domowa:

––––––––––––- 

Materiały pomocnicze:

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania danego multimedium

Prezentacja może posłużyć uczniowi podczas samodzielnej pracy w domu zarówno podczas powtórzenia materiału, jak i w trakcie odrabiania pracy domowej.