Scenariusz lekcji

Imię i nazwisko autora: Klaudia Gajos

Przedmiot: Język obcy nowożytny nauczany jako drugi (język hiszpański)

Temat zajęć: Cómo me queda este vestido?

Grupa docelowa: III etap edukacyjny, klasa I

Podstawa programowa

Cele i treści kształcenia.

I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:

7. zakupy i usługi (np. rodzaje sklepów, towary i ich cechy, sprzedawanie i kupowanie, środki płatnicze, wymiana i zwrot towaru, promocje, korzystanie z usług).

II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:

1. reaguje na polecenia;

2. określa główną myśl wypowiedzi;

3. określa intencje nadawcy/autora wypowiedzi;

4. określa kontekst wypowiedzi (np. czas, miejsce, sytuację, uczestników);

5. znajduje w wypowiedzi określone informacje;

6. układa informacje w określonym porządku;

7. rozróżnia formalny i nieformalny styl wypowiedzi.

III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, instrukcje, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):

1. określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;

2. określa intencje nadawcy/autora tekstu;

3. określa kontekst wypowiedzi (np. nadawcę, odbiorcę, czas, miejsce, sytuację);

4. znajduje w tekście określone informacje;

5. układa informacje w określonym porządku;

6. rozróżnia formalny i nieformalny styl tekstu.

IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:

1. opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;

4. przedstawia intencje, marzenia, nadzieje i plany na przyszłość;

5. opisuje upodobania;

6. wyraża i uzasadnia swoje opinie, przedstawia opinie innych osób;

8. stosuje formalny lub nieformalny styl wypowiedzi adekwatnie do sytuacji.

V. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, kartkę pocztową, e‑mail, historyjkę, wpis na blogu):

1. opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;

4. przedstawia intencje, marzenia, nadzieje i plany na przyszłość;

5. opisuje upodobania;

6. wyraża i uzasadnia swoje opinie, przedstawia opinie innych osób;

8. stosuje formalny lub nieformalny styl wypowiedzi adekwatnie do sytuacji.

VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:

1. przedstawia siebie i inne osoby;

2. nawiązuje kontakty towarzyskie; rozpoczyna, prowadzi i kończy rozmowę; podtrzymuje rozmowę w przypadku trudności w jej przebiegu (np. prosi o wyjaśnienie, powtórzenie, sprecyzowanie; upewnia się, że rozmówca zrozumiał jego wypowiedź);

3. uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;

4. wyraża swoje opinie, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami innych osób;

5. wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób;

11. ostrzega, nakazuje, zakazuje, instruuje;

14. stosuje zwroty i formy grzecznościowe.

VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, krótki list prywatny, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:

1. przedstawia siebie i inne osoby;

2. nawiązuje kontakty towarzyskie; rozpoczyna, prowadzi i kończy rozmowę (np. podczas rozmowy na czacie);

3. uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia (wypełnia formularz/ankietę);

4.wyraża swoje opinie, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami innych osób;

5. wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób;

11. ostrzega, nakazuje, zakazuje, instruuje;

14. stosuje zwroty i formy grzecznościowe.

VIII. Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:

1. przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);

2. przekazuje w języku obcym nowożytnym lub w języku polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;

3. przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje sformułowane w języku polskim.

IX. Uczeń posiada:

1. podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;

2. świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.

X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).

XI. Uczeń współdziała w grupie (np. w lekcyjnych i pozalekcyjnych językowych pracach projektowych).

XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.

XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku, gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).

XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

1. kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

2. kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

3. kompetencje cyfrowe;

5. kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

6. kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • formułuje opinie oraz pytania dotyczące ubrań i sposobu ubierania się;

  • porównuje ubrania i części garderoby;

  • opisuje części garderoby, używając odpowiednich przymiotników.

Cele motywacyjne:

  • rozbudzenie w uczniach przekonania, że znajomość języka hiszpańskiego jest niezbędna w celu odnalezienia się w realiach danego kraju hiszpańskojęzycznego;

  • uświadomienie uczniom możliwości łatwego nawiązania kontaktu, znajomości i przyjaźni z osobami z różnych części świata;

  • uświadomienie uczniom, jak wielu ludzi na świecie posługuje się językiem hiszpańskim.

Strategie uczenia się:

  • strategie pamięciowe (obraz i dźwięk);

  • strategie kognitywne (ćwiczenie języka obcego w naturalnych kontekstach);

  • strategie społeczne (zadawanie pytań, współpraca z grupą);

  • strategie afektywne (motywowanie do nauki, eliminacja lęku przed popełnieniem błędu).

Metody/techniki nauczania:

burza mózgów, prezentacja graficzna, słuchanie i czytanie, działania praktyczne

Formy zajęć:

praca indywidualna, praca w parach, praca całego zespołu klasowego

Środki dydaktyczne:

komputer z możliwością odtwarzania dźwięku, zeszyt przedmiotowy

PRZEBIEG LEKCJI

Faza wprowadzająca:

  1. Czynności organizacyjne. Nauczyciel wita uczniów po hiszpańsku oraz zadaje pytania kilkorgu uczniom: Qué tal?/Cómo estás? Następnie sprawdza wiedzę uczniów z poprzednich zajęć.

  2. Nauczyciel pyta uczniów, czy lubią chodzić na zakupy i czy zazwyczaj robią je sami, czy też wolą to robić ze znajomymi lub z rodziną.

  3. Nauczyciel podaje temat oraz cele lekcji.

Faza realizacyjna:

  1. Tekst źródłowy.

    Nauczyciel pyta uczniów, czy robiąc zakupy, stosują opisane w tekście sztuczki.

    Uczniowie podkreślają słownictwo związane z zakupami i odzieżą, np. dotyczące rozmiaru, wzoru, materiału itd.

  1. Kącik gramatyczny.

    Nauczyciel prosi uczniów, aby porównali przedmioty, które kolejno pokazuje.

  1. Multimedium.

    Uczniowie wykonują polecenia związane z animacją. Następnie nauczyciel prosi ich, aby w parach porozmawiali o noszonych przez siebie ubraniach, używając wyrażeń służących do proszenia o opinię i do jej wyrażania, np.: Qué te parece?; Cómo me queda?; Te gusta?

  1. Nauczyciel wprowadza uczniów w fazę ćwiczeń, nadzorując ich pracę. Uczniowie samodzielnie lub w parach wykonują ćwiczenia leksykalno‑gramatyczne.

Faza podsumowująca:

  1. Nauczyciel podsumowuje zebrane wiadomości. Pokazuje przygotowane wcześniej karteczki z obrazkami i prosi uczniów o porównanie widniejących na nich przedmiotów.

  2. Nauczyciel wymienia cele osiągnięte podczas lekcji.

  3. Po zakończeniu zajęć nauczyciel powinien stwierdzić proces nabywania wiedzy uczniów na podstawie odpowiedzi na pytania:

  • Czy uczeń potrafi wyrazić opinię i prosić o opinię innych?

  • Czy uczeń potrafi opisywać części garderoby, używając nowo poznanych przymiotników?

  • Czy uczeń umie porównywać przedmioty?

Praca domowa:

Uczniowie tworzą w parach dialog mający miejsce w sklepie z ubraniami. Ich zadaniem jest użycie jak największej liczby przymiotników określających ubrania oraz wyrażeń służących do wyrażania opinii oraz proszenia o nią. Ważne jest też, aby w dialogu pojawiły zdania porównujące poszczególne przedmioty (ćwiczenie 8., jeśli uczniowie nie zdążą wykonać go na lekcji).

Materiały pomocnicze:

Karteczek z obrazkami do ćwiczenia porównań można użyć w podsumowaniu lekcji (tak jak w proponowanym scenariuszu), ale również bezpośrednio po wprowadzeniu zasad tworzenia zdań porównawczych.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania danego multimedium:

Animacja może posłużyć uczniowi podczas samodzielnej pracy w domu zarówno podczas powtarzania materiału, jak i w trakcie odrabiania pracy domowej.

Słownik