Imię i nazwisko autora:

Agata Siębida

Przedmiot:

Język obcy nowożytny nauczany jako drugi (język hiszpański)

Temat zajęć:

¿De dónde eres y dónde vives?

Grupa docelowa:

II etap edukacyjny, klasa VII (zakres podstawowy); A1.

Podstawa programowa

Cele i treści kształcenia.

Cele kształcenia – wymagania szczegółowe

I. Uczeń posługuje się bardzo podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:

1. człowiek (np. dane personalne, okresy życia, wygląd zewnętrzny, cechy charakteru, rzeczy osobiste, uczucia i emocje, umiejętności i zainteresowania).

II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:

1. reaguje na polecenia;

2. określa główną myśl wypowiedzi;

3. określa intencje nadawcy/autora wypowiedzi;

4. określa kontekst wypowiedzi (np. czas, miejsce, uczestników);

5. znajduje w wypowiedzi określone informacje;

6. rozróżnia formalny i nieformalny styl wypowiedzi.

III. Uczeń rozumie bardzo proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, wpisy na forach i blogach):

1. określa główną myśl tekstu;

2. określa intencje nadawcy/autora tekstu;

3. określa kontekst wypowiedzi (np. nadawcę, odbiorcę, czas, miejsce, sytuację);

4. znajduje w tekście określone informacje;

5. rozróżnia formalny i nieformalny styl tekstu.

IV. Uczeń tworzy bardzo krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:

8. stosuje formalny lub nieformalny styl wypowiedzi adekwatnie do sytuacji.

V. Uczeń tworzy bardzo krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, pocztówkę, e‑mail, historyjkę, wpis na blogu):

8. stosuje formalny lub nieformalny styl wypowiedzi adekwatnie do sytuacji.

VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:

1. przedstawia siebie i inne osoby;

2. nawiązuje kontakty towarzyskie; rozpoczyna, prowadzi i kończy rozmowę; podtrzymuje rozmowę w przypadku trudności w jej przebiegu (np. prosi o wyjaśnienie, powtórzenie, sprecyzowanie; upewnia się, że rozmówca zrozumiał jego wypowiedź);

3. uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;

13. stosuje zwroty i formy grzecznościowe.

VII Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:

1. przedstawia siebie i inne osoby;

2. nawiązuje kontakty towarzyskie; rozpoczyna, prowadzi i kończy rozmowę; podtrzymuje rozmowę w przypadku trudności w jej przebiegu (np. prosi o wyjaśnienie, powtórzenie, sprecyzowanie; upewnia się, że rozmówca zrozumiał jego wypowiedź);

3. uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;

13. stosuje zwroty i formy grzecznościowe.

VIII. Uczeń przetwarza bardzo prosty tekst ustnie lub pisemnie:

1. przekazuje w języku obcym nowożytnym podstawowe informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);

2. przekazuje w języku obcym nowożytnym lub polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;

3. przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje sformułowane w języku polskim.

IX. Uczeń posiada:

1. podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;

2. świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.

X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).

XI. Uczeń współdziała w grupie (np. w lekcyjnych i pozalekcyjnych językowych pracach projektowych).

XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.

XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, wykorzystywanie środków niewerbalnych).

XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

• kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

• kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

• kompetencje cyfrowe;

• kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

• kompetencje obywatelskie;

• kompetencje w zakresie przedsiębiorczości;

• kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Cele operacyjne:

Uczeń:

• potrafi odmienić czasowniki ser i vivir;

• pyta o pochodzenie i miejsce zamieszkania;

• zna i stosuje zaimki de i en wraz z użyciem czasowników określających pochodzenie i miejsce zamieszkania;

• stosuje zaimki pytające w celu uzyskania informacji o pochodzenie i miejsce zamieszkania;

• wypowiada się w sposób formalny i nieformalny.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

• rozbudza w sobie ciekawość i angażuje się lekcję dzięki przedstawieniu aspektów socjokulturowych i nawiązaniu do hiszpańskich zwyczajów;

• uświadamia sobie, że jest w stanie zrozumieć proste teksty źródłowe oraz inne teksty dostosowane do swojego poziomu;

• uświadamia sobie, że po lekcji jest w stanie używać struktur gramatycznych i leksyki, by tworzyć proste wypowiedzi i reagować na pytania, a tym samym nawiązać kontakt z osobami hispanojęzycznymi.

Strategie uczenia się:

• strategie pamięciowe (skojarzenia myślowe, słowa w kontekście, grupowanie w kategorie, użycie obrazu i dźwięku, powtarzanie, działanie);

• strategie kognitywne (łączenie wyrazów i zdań, powtarzanie, analiza struktur gramatycznych, organizacja wiedzy);

• strategie kompensacyjne (odgadywanie znaczenia słów, użycie języka polskiego, gestów, mimiki, synonimów);

• strategie metakognitywne (nawiązanie do informacji poznanych wcześniej, ocenianie efektów uczenia się poprzez identyfikację błędów);

• strategie afektywne (motywowanie do nauki, eliminacja lęku przed popełnieniem błędu);

• strategie społeczne (zadawanie pytań, współpraca z grupą).

Metody/techniki nauczania:

burza mózgów, opis wyjaśniający, drama, słuchanie, czytanie, klasa odwrócona

Formy zajęć:

praca w parach, praca całą klasą, praca indywidualna

Środki dydaktyczne:

komputer z możliwością odtwarzania dźwięku, zeszyt przedmiotowy

PRZEBIEG LEKCJI

Faza wprowadzająca:

1. Czynności organizacyjne. Nauczyciel wita uczniów po hiszpańsku i zadaje pytania kilkorgu uczniom: ¿Qué tal?/¿Cómo estás?.

2. Nauczyciel nawiązuje do tematu lekcji i pyta uczniów, czy znają nazwy regionów w Hiszpanii, w których wyodrębniają się inne języki niż język hiszpański.

3. Nauczyciel przedstawia ciekawostkę na temat innych regionów w Hiszpanii.

4. Nauczyciel zapoznaje uczniów z tematem i celami lekcji.

Faza realizacyjna:

1. Tekst źródłowy.

• Nauczyciel pyta uczniów po hiszpańsku, jaką formę ma tekst. Następnie prezentuje uczniom tekst źródłowy w formie czatu.

• Nauczyciel poleca uczniom, by zapoznali się z pytaniami do tekstu, a następnie prosi o przedstawienie hipotez na temat ich znaczeni

2. Grafiki.

• Uczniowie zapoznają się grafikami wprowadzającymi. Nauczyciel prosi uczniów o ułożenie jednego pytania w stylu formalnym i drugiego w stylu nieformalnym do grafik.

3. Kącik gramatyczny.

• Uczniowie zapoznają się z odmianą czasowników ser i vivir. W parach układają krótkie pytania i odpowiedzi z użyciem tych czasowników.

4. Prezentacja multimedialna.

• Uczniowie zapoznają się z prezentacją. Nauczyciel zadaje wybranym uczniom pytania w stylu formalnym lub nieformalnym, a uczniowie układają poprawne odpowiedzi.

• Uczniowie zapoznają się z prezentacją. Nauczyciel zadaje wybranym uczniom pytanie w stylu formalnym lub nieformalnym, a uczniowie układają poprawną odpowiedź.

5. Część ćwiczeniowa.

• W tej części uczniowie wykorzystują zdobytą wiedzę w praktyce. Używają wyrażeń, słówek i struktur gramatycznych w kontekście. Zaproponowane ćwiczenia uporządkowane zostały według wzrastającego stopnia trudności: od ćwiczeń zamkniętych, w których uczniowie wybierają poprawną opcję lub dopasowują zawartość, poprzez pytania wymagające większej samodzielności, do pytań otwartych umożliwiających uczniom samodzielne tworzenie treści na podstawie zdobytej wiedzy.

• Uczniowie w parach tworzą dialogi formalne i nieformalne. Pytają koleżanki i kolegów, skąd są i gdzie mieszkają. Nauczyciel daje uczniom karteczki z nazwami narodowości i krajów (w języku polskim), które poznali podczas lekcji. Uczniowie przedstawiają się zgodnie z informacjami na karteczkach.

Faza podsumowująca:

1. Nauczyciel podsumowuje lekcję. Odnosi się do celów motywacyjnych i operacyjnych. Wskazuje na zdobytą wiedzę i umiejętności.

2. Nauczyciel pyta uczniów:

• Jakich wyrażeń użyjecie, aby powiedzieć o swoim pochodzeniu i miejscu zamieszkania?

• Jakie pytania pozwolą uzyskać informacje na temat narodowości i miejsca zamieszkania innych osób?

• Jakie nazwy państw i narodowości poznaliście na lekcji?

Praca domowa:

Nauczyciel podaje uczniom informacje dotyczące kilku osób (imię, miejsce zamieszkania, kraj pochodzenia) i poleca napisanie pełnych zdań na ich temat.

Materiały pomocnicze:

zadania utrwalające odmianę czasowników ser i vivir.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania danego multimedium

Multimedium może służyć uczniom do sprawdzenia wiedzy lub przećwiczenia słownictwa w domu. Mogą wracać do prezentacji kilka razy, sprawdzając, jak szybko wykonują ćwiczenia. Prezentacja multimedialna może też być punktem wyjścia do pracy w parach i do tworzenia dialogów.