Scenariusz lekcji

Imię i nazwisko autora:

Klaudia Gajos

Przedmiot:

Język obcy nowożytny nauczany jako drugi (język hiszpański)

Temat zajęć:

Cuál es tu país de origen?

Grupa docelowa:

III etap edukacyjny, klasa I

Podstawa programowa:

Cele i treści kształcenia.

I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:

  1. człowiek (dane personalne, wygląd zewnętrzny, cechy charakteru, rzeczy osobiste, uczucia i emocje, umiejętności i zainteresowania).

II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:

  1. reaguje na polecenia;

  2. określa główną myśl wypowiedzi;

  3. określa intencje nadawcy/autora wypowiedzi;

  4. określa kontekst wypowiedzi (np. czas, miejsce, sytuację, uczestników);

  5. znajduje w wypowiedzi określone informacje;

  6. rozróżnia formalny i nieformalny styl wypowiedzi.

III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, instrukcje, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):

  1. określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;

  2. określa intencje nadawcy/autora tekstu;

  3. określa kontekst wypowiedzi (np. nadawcę, odbiorcę, czas, miejsce, sytuację);

  4. znajduje w tekście określone informacje;

  5. układa informacje w określonym porządku;

  6. rozróżnia formalny i nieformalny styl tekstu.

IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:

  1. stosuje formalny lub nieformalny styl wypowiedzi adekwatnie do sytuacji.

V. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS‑a, kartkę pocztową, e‑maila, historyjkę, wpis na blogu):

  1. stosuje formalny lub nieformalny styl wypowiedzi adekwatnie do sytuacji.

VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:

  1. przedstawia siebie i inne osoby;

  2. nawiązuje kontakty towarzyskie; rozpoczyna, prowadzi i kończy rozmowę; podtrzymuje rozmowę w przypadku trudności w jej przebiegu (np. prosi o wyjaśnienie, powtórzenie, sprecyzowanie; upewnia się, że rozmówca zrozumiał jego wypowiedź);

  3. uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;

  4. stosuje zwroty i formy grzecznościowe.

VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomości, SMS‑a, krótkiego listu prywatnego, e‑maila, wpisu na czacie/forum) w typowych sytuacjach:

  1. przedstawia siebie i inne osoby;

  2. nawiązuje kontakty towarzyskie; rozpoczyna, prowadzi i kończy rozmowę (np. podczas rozmowy na czacie);

  3. stosuje zwroty i formy grzecznościowe.

VIII. Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:

  1. przekazuje w języku obcym nowożytnym lub w języku polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;

  2. przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje sformułowane w języku polskim.

IX. Uczeń posiada:

  1. podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności posługujących się danym językiem obcym nowożytnym oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;

  2. świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.

X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).

XI. Uczeń współdziała w grupie (np. w lekcyjnych i pozalekcyjnych językowych pracach projektowych).

XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.

XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).

XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

  • kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • pyta o miejsce pochodzenia i miejsca zamieszkania;

  • informuje o swojej narodowości oraz kraju pochodzenia;

  • używa nazw narodowości w liczbie mnogiej.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

  • jest przekonany, że znajomość języka hiszpańskiego jest niezbędna w celu odnalezienia się w realiach danego kraju hiszpańskojęzycznego;

  • uświadamia sobie, że ma możliwość łatwego nawiązania kontaktu, znajomości i przyjaźni z osobami z różnych części świata;

  • jest świadomy, jak wielu ludzi na świecie posługuje się językiem hiszpańskim.

Strategie uczenia się:

  • strategie pamięciowe (obraz i dźwięk);

  • strategie kognitywne (ćwiczenie języka obcego w naturalnych kontekstach);

  • strategie społeczne (zadawanie pytań, współpraca z grupą);

  • strategie afektywne (motywowanie do nauki, eliminacja lęku przed popełnieniem błędu).

Metody/techniki nauczania:

burza mózgów, praca indywidualna, miniwykład

Formy zajęć:

praca w parach, praca indywidualna

Środki dydaktyczne:

komputer z możliwością odtwarzania dźwięku, zeszyt przedmiotowy

PRZEBIEG LEKCJI

Faza wprowadzająca:

  1. Czynności organizacyjne. Nauczyciel wita uczniów po hiszpańsku oraz zadaje wybranym uczniom pytanie: Qué tal?/Cómo estás?

  2. Nauczyciel pyta uczniów, jakie narodowości potrafią wymienić po hiszpańsku. Uczniowie przypominają znane im nazwy.

  3. Nauczyciel podaje temat oraz cele lekcji.

Faza realizacyjna:

  1. Tekst źródłowy:

  • Nauczyciel prosi o podkreślenie nazw narodowości i ustalenie, z jakich krajów pochodzą poszczególne osoby.

  • Nauczyciel prosi uczniów, by ułożyli po jednym przykładowym zdaniu z wykorzystaniem jednego z podkreślonych słów.

  1. Grafika:

  • Nauczyciel pyta uczniów, czy wiedzą, jak w języku hiszpańskim nazywają się mieszkańcy poszczególnych kontynentów. Wypisuje nazwy kontynentów na tablicy, a uczniowie starają się podać nazwy ich mieszkańców (zarówno formę męską, żeńską, jak i liczbę mnogą).

  • Uczniowie tworzą proste zdania z nazwami mieszkańców kontynentów.

  1. Kącik gramatyczny:

  • Uczniowie tworzą formy liczby mnogiej od nazw narodowości widniejących w tabeli.

  1. Multimedium:

  • Uczniowie zapoznają się z dialogami w tej części e‑materiału. Następnie, uzupełniają dialog znajdujący się pod multimedium.

  • Nauczyciel przydziela każdemu uczniowi jedną z nowo poznanych narodowości i prosi, by uczniowie przeprowadzali ze sobą krótkie, spontaniczne (bez przygotowania) dialogi, wzorując się na tekstach z multimedium.

  1. Nauczyciel prezentuje uczniom filmik dotyczący krajów i narodowości, a następnie uczniowie rozwiązują ćwiczenia interaktywne związane z filmikiem.

  2. Nauczyciel wprowadza uczniów w fazę ćwiczeń. Uczniowie samodzielnie lub w parach wykonują ćwiczenia leksykalno‑gramatyczne.

  3. Uczniowie kolejno czytają rozwiązania, a pozostała część klasy sprawdza ich poprawność oraz dzieli się swoimi spostrzeżeniami.

Faza podsumowująca:

  1. Nauczyciel podsumowuje zebrane wiadomości, zadając uczniom pytania typu: De dónde eres?; Cuál es tu nacionalidad?; De dónde es un guatemalteco? etc.

  2. Nauczyciel wymienia cele osiągnięte podczas lekcji.

  3. Po zakończeniu zajęć nauczyciel powinien stwierdzić postępy w procesie nabywania wiedzy przez uczniów na podstawie odpowiedzi na pytania:

  • Czy uczeń potrafi powiedzieć, skąd pochodzi oraz jakiej jest narodowości?

  • Czy uczeń wie, w jaki sposób zapytać o pochodzenie i narodowość?

  • Czy uczeń potrafi tworzyć formy liczby mnogiej poznanych narodowości?

Praca domowa:

Uczniowie dzieleni są na grupy (4‑5 osób). Każda grupa przygotowuje dłuższą scenkę, w której zaprezentuje jak najwięcej poznanego na lekcji słownictwa.

Materiały pomocnicze:

Ćwiczenia interaktywne na podstawie filmu o narodowościach. Uczniowie mogą wykonać zadania jako pracę domową. Film nosi tytuł „Países y nacionalidades” i stworzony jest przez VideoELE.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania danego multimedium:

Ilustracja interaktywna może posłużyć uczniowi podczas samodzielnej pracy w domu zarówno podczas powtarzania materiału, jak i w trakcie odrabiania pracy domowej.

Słownik