Scenariusz lekcji

Imię i nazwisko autora:

Anna Kowalska

Przedmiot:

Język francuski 

Temat zajęć:

Le foulard à rayures, le portefeuille en cuir

Grupa docelowa:

III etap edukacyjny, liceum/technikum, klasa II, poziom A2

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wariant III.2. Język obcy nowożytny nauczany jako drugi (kontynuacja 2. języka obcego nowożytnego ze szkoły podstawowej)
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
1) człowiek (np. dane personalne, okresy życia, wygląd zewnętrzny, cechy charakteru, rzeczy osobiste, uczucia i emocje, umiejętności i zainteresowania);
II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:
1) reaguje na polecenia;
2) określa główną myśl wypowiedzi;
4) określa kontekst wypowiedzi (np. czas, miejsce, sytuację, uczestników);
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
6) układa informacje w określonym porządku;
III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑mail, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, instrukcje, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
3) określa kontekst wypowiedzi (np. nadawcę, odbiorcę, formę tekstu, czas, miejsce, sytuację);
4) znajduje w tekście określone informacje;
IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
5) opisuje upodobania;
V. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, kartkę pocztową, e‑mail, historyjkę, list prywatny, wpis na blogu):
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
5) opisuje upodobania;
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:
1) przedstawia siebie i inne osoby;
5) wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób;
VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, krótki list prywatny, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
1) przedstawia siebie i inne osoby;
5) wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób;
VIII. Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub w języku polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;
3) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje sformułowane w języku polskim.
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Cele operacyjne:

  1. Uczeń nazywa akcesoria uzupełniające ubiór.

  2. Uczeń zna i stosuje w prawidłowo w praktyce zasady umieszczania przymiotników w zdaniu.

  3. Uczeń precyzyjnie opisuje ubrania i dodatki modowe z uwzględnieniem materiałów, wzorów i kolorów.

Cele motywacyjne:

Uczeń zaspokaja potrzebę ciekawości i kreatywności. Uczeń kształtuje w sobie poczucie stylu.

Strategie uczenia się:

  • pamięciowe: używanie obrazu i dźwięku;

  • kognitywne: tworzenie różnych kombinacji zdań, łączenie w pary, łączenie obrazu z tekstem, łączenie obrazu z nagraniem, analiza danych językowych, dedukcja;

  • kompensacyjne: odgadywanie znaczenia słów słuchanych i pisanych.

Metody/techniki nauczania:

  • podające: pogadanka, opis;

  • praktyczne: ćwiczenia przedmiotowe;

  • aktywizujące: burza mózgów, pokaz, problemowa;

  • programowe: z użyciem komuptera.

Formy zajęć:

  • praca całego zespołu klasowego

  • praca indywidualna

  • praca w grupach

Środki dydaktyczne:

tablica interaktywna, komputer, laptop z dostępem do Internetu, zeszyt

PRZEBIEG LEKCJI

Faza wprowadzająca:

  • Nauczyciel przeprowadza czynności organizacyjne, wita uczniów, sprawdza stan klasy.

  • Na wstępie do tematyki lekcji prezentuje uczniom francuskojęzyczne katalogi modowe w wersji papierowej lub elektronicznej (np. ze stron www.catalogue.fr lub www.madeleine.fr). Skupia się głównie na częściach dotyczących dodatków i akcesoriów modowych. Pyta uczniów, jakie nazwy akcesoriów, rodzajów tkanin i wzorów pamiętają. Uczniowie podają nazwy artykułów, które rozpoznają, a nauczyciel zapisuje na tablicy w formie mapy pojęć.

  • Nauczyciel podaje temat i cele lekcji, po czym pyta uczniów, czym ich zdaniem różnią się akcesoria i dodatki modowe od ubrań.

Faza realizacyjna:

  • Uczniowie zapoznają się z tekstem czytanki, następnie omawiają go w świetle podanych wcześniej przez nich odpowiedzi na pytanie nauczyciela.

  • Nauczyciel upewnia się, że wszystkie nowe słowa z czytanki (w szczególności nazwy związane z tematem lekcji) są dla uczniów zrozumiałe.

  • Uczniowie wykonują samodzielnie ćwicz. 1 - 3 do tekstu, odpowiedzi weryfikują i omawiają w parach. 

  • Nauczyciel przechodzi do omawiania planszy z Kącika leksykalnego. Może się tu posłużyć skrawkami materiałów, dodatkami modowymi z wybranych materiałów, ewentualnie ich fotografiami na papierze lub w Internecie. Zachęca uczniów, aby na podstawie planszy z kącika, wymyślili w parach dodatek modowy z nietypowego dlań materiału (np. les lunettes en velours, a potem odszukali go w Internecie i zaprezentowali grupie. Otrzymane w ten sposób propozycje wraz z wydrukowanymi wizerunkami mogą posłużyć na koniec lekcji do opracowania własnego katalogu wyjątkowych dodatków modowych.

  • Nauczyciel omawia drugą planszę z Kącika leksykalnego, po czym prosi uczniów o samodzielne ułożenie memory na czas. Osoba, która wykona zadanie jako pierwsza może otrzymać tytuł chef de notre maison de couture.

  • Uczniowie analizują planszę gramatyczną z Kącika gramatycznego, razem z nauczycielem omawiają reguły i wyjaśniają ewentualne nowe pojęcia. 

  • Następnie nauczyciel dzieli uczniów na cztery kilkuosobowe grupy i zaprasza do sprawdzianu wiedzy w postaci ćwicz. 4. Każda z drużyn zbiera punkty (np. cekiny) za prawidłowe odpowiedzi.

  • Uczniowie przechodzą do realizacji materiału multimedialnego. Zapoznają się z katalogiem interaktywnym i wykonują dołączone do niego polecenia. Chętni uczniowie odczytują swoje rozwiązania zad. 4. Wypowiedzi otrzymane w zad. 4 mogą posłużyć również do opracowania ankiety na temat najbardziej popularnych dodatków i akcesoriów modowych w naszej klasie.

Faza podsumowująca:

Uczniowie przechodzą do części Sprawdź się. Wykonują samodzielnie ćwiczenia interaktywne 1 - 6. W celu przećwiczenia wymowy nauczyciel może prosić wybranych uczniów o odczytanie na forum klasy rozwiązań zad. 3 i 4.

Nauczyciel podsumowuje zebrane wiadomości: pyta uczniów, jakie akcesoria ma na sobie lub jakie akcesoria mają na sobie osoby z klasy, proponuje również zabawę w odnalezienie wśród uczniów kogoś, kto ma na sobie konkretny dodatek. Nauczyciel zwraca uwagę uczniów, że uzyskane w ten sposób ich wypowiedzi i obserwacje będą przydatne do wykonania pisemnego zad. 8 w pracy domowej.

Praca domowa:

Zad. 7 i 8 z części Sprawdź się.

Materiały pomocnicze:

przykładowe katalogi modowe w wersji papierowej lub elektronicznej, dodatki i akcesoria modowe lub ich fotografie, skrawki różnych materiałów, cekiny

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania danego multimedium:

Katalog interaktywny może posłużyć jako punkt wyjścia do stworzenia projektu na kolejnych lekcjach lub jako uzupełnienie tematów związanych z modą, ubiorem, stylem, formułowaniem porad.

Słownik