Imię i nazwisko autora: Agata Siębida

Przedmiot: Język obcy nowożytny nauczany jako drugi (j. hiszpański)

Temat zajęć: ¿Cómo te llamas?

Grupa docelowa: II etap edukacyjny; 7 klasa (zakres podstawowy); A1.

Podstawa programowa

Cele i treści kształcenia.

I. Uczeń posługuje się bardzo podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:

1. człowiek (np. dane personalne, okresy życia, wygląd zewnętrzny, cechy charakteru, rzeczy osobiste, uczucia i emocje, umiejętności i zainteresowania).

II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:

1. reaguje na polecenia;

2. określa główną myśl wypowiedzi;

3. określa intencje nadawcy/autora wypowiedzi;

4. określa kontekst wypowiedzi (np. czas, miejsce, uczestników);

5. znajduje w wypowiedzi określone informacje;

7. rozróżnia formalny i nieformalny styl wypowiedzi.

III. Uczeń rozumie bardzo proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, wpisy na forach i blogach):

1. określa główną myśl tekstu;

2. określa intencje nadawcy/autora tekstu;

3. określa kontekst wypowiedzi (np. nadawcę, odbiorcę, czas, miejsce, sytuację);

4. znajduje w tekście określone informacje;

7. rozróżnia formalny i nieformalny styl tekstu.

IV. Uczeń tworzy bardzo krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:

8. stosuje formalny lub nieformalny styl wypowiedzi adekwatnie do sytuacji.

V. Uczeń tworzy bardzo krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, pocztówkę, e‑mail, historyjkę, wpis na blogu):

8. stosuje formalny lub nieformalny styl wypowiedzi adekwatnie do sytuacji.

VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:

2. nawiązuje kontakty towarzyskie; rozpoczyna, prowadzi i kończy rozmowę; podtrzymuje rozmowę w przypadku trudności w jej przebiegu (np. prosi o wyjaśnienie, powtórzenie, sprecyzowanie; upewnia się, że rozmówca zrozumiał jego wypowiedź);

3. uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;

13. stosuje zwroty i formy grzecznościowe.

VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:

2. nawiązuje kontakty towarzyskie; rozpoczyna, prowadzi i kończy rozmowę; podtrzymuje rozmowę w przypadku trudności w jej przebiegu (np. prosi o wyjaśnienie, powtórzenie, sprecyzowanie; upewnia się, że rozmówca zrozumiał jego wypowiedź);

3. uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;

14. stosuje zwroty i formy grzecznościowe.

VIII. Uczeń przetwarza bardzo prosty tekst ustnie lub pisemnie:

1. przekazuje w języku obcym nowożytnym podstawowe informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);

2. przekazuje w języku obcym nowożytnym lub polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;

3. przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje sformułowane w języku polskim.

IX. Uczeń posiada:

1. podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;

2. świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.

X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).

XI. Uczeń współdziała w grupie (np. w lekcyjnych i pozalekcyjnych językowych pracach projektowych).

XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.

XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, wykorzystywanie środków niewerbalnych).

XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

1. kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji; 2. kompetencje w zakresie wielojęzyczności; 4. kompetencje cyfrowe; 5. kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się; 6. kompetencje obywatelskie; 7. kompetencje w zakresie przedsiębiorczości; 8. kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Cele operacyjne:

Uczeń:

• pyta swojego rozmówcę o imię oraz przedstawia się, dzięki czemu nawiązuje nowe znajomości;

• pyta swojego rozmówcę, jak się nazywa w sposób formalny i nieformalny;

• używa zwrotów grzecznościowych, dzięki czemu odpowiada swojemu rozmówcy, który się przedstawia;

• przedstawia komuś swojego znajomego lub swoją znajomą, używając odpowiednich zwrotów i czasowników.

Cele motywacyjne

Uczeń:

• rozbudza w sobie ciekawość i aaangażuje się w lekcję dzięki przedstawieniu aspektów socjokulturowych i nawiązaniu do hiszpańskich zwyczajów;

• uświadamia sobie, że jest w stanie zrozumieć proste teksty źródłowe oraz inne teksty dostosowane do swojego poziomu;

• uświadamia sobie, że po lekcji jest w stanie używać struktur gramatycznych i leksyki, by tworzyć proste wypowiedzi i reagować na pytania, a tym samym nawiązać kontakt z osobami hiszpańskojęzycznymi.

Strategie uczenia się

• strategie pamięciowe (skojarzenia myślowe, słowa w kontekście, grupowanie w kategorie, użycie obrazu i dźwięku, powtarzanie, działanie);

• strategie kognitywne (łączenie wyrazów i zdań, powtarzanie, analiza struktur gramatycznych, organizacja wiedzy);

• strategie kompensacyjne (odgadywanie znaczenia słów, użycie języka polskiego, gestów, mimiki, synonimów);

• strategie metakognitywne (nawiązanie do informacji poznanych wcześniej, ocenianie efektów uczenia się poprzez identyfikację błędów);

• strategie afektywne (motywowanie do nauki, eliminacja lęku przed popełnieniem błędu);

• strategie społeczne (zadawanie pytań, współpraca z grupą).

Metody/techniki nauczania

burza mózgów, opis wyjaśniający, prezentacja multimedialna, drama, słuchanie, czytanie

Formy zajęć:

praca w parach, praca całą klasą, praca indywidualna

Środki dydaktyczne:

komputer z możliwością odtwarzania dźwięku, zeszyt przedmiotowy

PRZEBIEG LEKCJI

Faza wprowadzająca:

1. Czynności organizacyjne. Nauczyciel wita uczniów i przedstawia się po hiszpańsku. 

2. Nawiązuje do tematu lekcji i pyta uczniów czy znają sposoby lub wyrażenia, których używają Hiszpanie w celu przedstawienia się.

3. Przedstawia temat lekcji oraz cele.

Faza realizacyjna:

1. Tekst źródłowy

a. Uczniowie zapoznają się z tekstem źródłowym. Następnie podkreślają formy czasownika llamarse. Wskazują wyrażenia, które służą do przedstawienia innej osoby.

2. Grafiki wprowadzające:

a. Uczniowie zapoznają się z grafikami wprowadzającymi. Nauczyciel prosi uczniów o wskazanie różnicy w dialogach formalnych i nieformalnych. Następnie pyta uczniów, w jakich sytuacjach zastosują dialog formalny.

b. Nauczyciel omawia z uczniami odmianę czasownika llamarse.

c. Nauczyciel zadaje krótkie pytania wybranym uczniom, używając stylu formalnego i nieformalnego. Uczniowie samodzielnie formułują odpowiedzi.

3. Multimedium (prezentacja):

a. Nauczyciel przechodzi do części multimedialnej. Uczniowie przed obejrzeniem prezentacji tworzą pytania z ćwiczenia 1. Następnie, nauczyciel zadaje te pytania uczniom.

b. Uczniowie przed obejrzeniem prezentacji, zapoznają się ze zdaniami z ćwiczenia 2. Pytają o słowa, których nie rozumieją. Po obejrzeniu slajdów i odsłuchaniu nagrań robią ćwiczenia.

4. Część ćwiczeniowa:

a. W tej części uczniowie wykorzystują zdobytą wiedzę w praktyce. Używają wyrażeń, słówek i struktur gramatycznych w kontekście. Zaproponowane ćwiczenia uporządkowane zostały według wzrastającego stopnia trudności: od ćwiczeń zamkniętych, w których uczniowie muszą wybrać odpowiednią opcję lub dopasowywać zawartość, poprzez pytania wymagające większej samodzielności, do pytań otwartych, w których uczniowie całkiem samodzielnie tworzą treści na podstawie zdobytej wiedzy.

b. Uczniowie układają dialogi w parach i przedstawiają je na forum klasy, wcielając się w rolę przyjaciół.

Faza podsumowująca:

1. Nauczyciel podsumowuje lekcję. Odnosi się do celów motywacyjnych i operacyjnych. Wskazuje na zdobytą wiedzę i umiejętności.

2. Nauczyciel pyta uczniów:

• Jakiego czasownika użyjecie, aby przedstawić siebie oraz inne osoby?

• Jakiego zaimka użyjecie, aby wskazać na daną osobę?

• Jakich zwrotów grzecznościowych użyjecie do przedstawienia siebie oraz innej osoby?

3. Nauczyciel pyta uczniów, czy są świadomi zdobytej wiedzy i w jakim stopniu na skali od 1 do 5 zrealizowali poszczególne cele lekcji:

• Znam wyrażenia służące przedstawieniu siebie oraz innych.

• Potrafię odmienić czasownik llamarse.

• Potrafię zapytać, jak się ktoś nazywa w sposób formalny i nieformalny.

• Znam zwroty grzecznościowe używane w celu przedstawienia siebie oraz innych.

Praca domowa:

Napisz dialog prowadzony w sposób formalny i nieformalmy.

Materiały pomocnicze:

tabele do uzupełnienia na przećwiczenie odmiany czasownika llamarse

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania danego multimedium

Prezentacja multimedialna może służyć uczniom do sprawdzenia wiedzy lub przećwiczenia słownictwa w domu. Mogą wracać do niej kilka razy, sprawdzając, jak szybko wykonują ćwiczenia. Może też być punktem wyjścia do pracy w parach, do tworzenia dialogów oraz symulacji różnych czynności.