Imię i nazwisko autora: Jadwiga Listwan

Przedmiot: Język obcy nowożytny (język francuski)

Temat zajęć: À chaque âge sa peur

Grupa docelowa: III etap edukacyjny: klasa III liceum/technikum, poziom A2+

Podstawa programowa:

Kształtowane kompetencje kluczowe:

• kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji,

• kompetencje w zakresie wielojęzyczności,

• kompetencje cyfrowe,

• kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.

Cele operacyjne:

Uczeń:

• poznaje formy trybu łączącego subjonctif oraz stosuje go po zwrotach wyrażających konieczność, m.in.: il faut que, il ne faut pas que, il est important que, etc.,

• analizuje dłuższy tekst źródłowy,

• nazywa etapy życia człowieka,

• rozpoznaje i nazywa różne typy fobii ludzkich,

• uzupełnia tekst brakującymi elementami leksykalnymi,

• potrafi zredagować wpis na blogu/portalu społecznościowym,

• potrafi udzielić rad.

Cele motywacyjne:

Uczeń zaspokaja swoją ciekawość na temat fobii ludzkich i sposobów radzenia sobie z nimi.

Strategie uczenia się:

• strategie pamięciowe: nowe słowa w znanym kontekście, używanie obrazu i dźwięku, grupowanie

• strategie kognitywne: tworzenie różnych kombinacji zdań, łączenie w pary, grupowanie, układanie w kolejności, łączenie definicji z elementem leksykalnym, prawda fałsz, dedukcja

• strategie kompensacyjne: odgadywanie znaczenia słów słuchanych i pisanych

Metody/techniki nauczania:

• metoda aktywizująca: burza mózgów, minimeter

• metoda podająca: praca z tekstem źródłowym, mini wykład

• metoda programowa: przy użyciu nowych technologii (prezentacja, ćwiczenia interaktywne, e‑podręcznik)

Formy zajęć:

• praca całego zespołu klasowego

• praca w parach

• praca indywidualna

Środki dydaktyczne:

tablica interaktywna, komputer, laptop z dostępem do internetu, zeszyt

PRZEBIEG LEKCJI

Faza wprowadzająca:

Nauczyciel pisze na tablicy słowo la peur i prosi uczniów o skojarzenia. Po wysłuchaniu wypowiedzi wybranych uczniów / ewentualnym zapisaniu skojarzeń na tablicy, nauczyciel podaje temat i cele lekcji.

Faza realizacyjna:

Uczniowie czytają tekst źródłowy wraz z dwoma kącikami leksykalnymi i samodzielnie wykonują zaproponowane do niego ćwiczenia.

Następnie, każdy z uczniów dostaje inną karteczkę, na które zapisane jest pojęcie lub czynność, której ludzie mogą się bać. Na przykład: les clowns, les araignées, prendre l’avion, les chiens, descendre tout/e seul/e dans la cave, la nuit/le noir, etc. Uczniowie mają kilka minut na podejście do każdej osoby z klasy i zadania pytania związanego z pojęciem z jego karteczki: As‑tu peur des clowns ? As‑tu peur de prendre l’avion ? Etc. Uczniowie zapisują sobie ilu uczniów odpowiedziało tak, a ilu nie. Następnie, na forum klasy przedstawiają podsumowanie swojej ankiety. Podają w procentach, ilu uczniów z klasy ma konkretną fobie. Można też zapisać odpowiedzi na tablicy lub zrobić tego typu wywiad przez Mentimeter.

Nauczyciel pyta uczniów, jakie znają sposoby, aby dać komuś radę lub zasugerować coś komuś. Po wysłuchaniu przykładów, uczniowie samodzielnie analizują kącik gramatyczny i wykonują ćwiczenia. W razie problemów ze zrozumieniem, nauczyciel dodatkowo wyjaśnia, czym jest tryb łączący w języku francuskim.

Nauczyciel przechodzi do pracy z plikiem audio. Po zapoznaniu się z multimedium, uczniowie samodzielnie rozwiązują zadania.

Faza podsumowująca:

Nauczyciel wprowadza uczniów do fazy ćwiczeń. Wybrani/chętni uczniowie kolejno rozwiązują wskazane ćwiczenia interaktywne 1‑6. Pozostali uczniowie kontrolują poprawność ich wykonania. Uczniowie mają możliwość powrotu do kącika gramatycznego celem przypomnienia sobie zasad tworzenia form trybu łączącego subjonctif.

Następnie, nauczyciel dzieli uczniów na grupy (4‑5 osobowe) i proponuje grę w « le trouillomètre » (detektor poziomu strachu). Każdy z uczniów dostaje zestaw małych karteczek z następującymi zwrotami: pas du tout peur, un peu peur, peur, très peur, horriblement peur. Dodatkowo, każda grupa uczniów dostaje jeden zestaw karteczek z nazwami rzeczy, stworzeń, sytuacji, których ludzie mogą się bać (np. la vieillesse, les professeurs, la mort, la crise économique, les serpents etc.) Wybrany uczeń kładzie te karteczki na środku stołu, ale odwrotną stroną, tak żeby pozostali uczniowie nie widzieli tego, co tam jest napisane. Gra zaczyna się, gdy prowadzący uczeń odwraca pierwszą karteczkę ze środka stołu (np.la vieillesse lub les professeurs etc.) Pozostali uczniowie wybierają swoją odpowiedź, ale nie pokazują jej pozostałym. Uczeń prowadzący zbiera wszystkie indywidualne karteczki i zanim sprawdzi odpowiedzi, to typuje, jaka była najczęstsza odpowiedź (np. la vieillesse⇀**un peu peur) oraz uzasadnia. Uczeń prowadzący zdobywa punkt, jeśli zgadł, jaka była najczęstsza odpowiedź. Uczniowie próbują następnie podać przykłady (swoje prywatne), jak sobie radzić i przezwyciężać dany typ fobii. Starają się używać trybu subjonctif: il faut que tu fasses des exercices de relaxation. Następnie, kolejny uczeń od lewej bierze pałeczkę prowadzącego i kontynuuje grę.

Na koniec nauczyciel prosi uczniów o podanie kolejnych skojarzeń / synonimów do słowa la peur, których nauczyli się w trakcie lekcji. Prosi również, aby uczniowie sformułowali trzy złote rady radzenia sobie z fobią (tu wymagamy tryb subjonctif), używając m.in. wyrażeń: Il faut que nous..., il est important que nous..., il est nécessaire que nous... .

Praca domowa:

Ćw. 7–8 z e‑materiału.

Materiały pomocnicze:

Brak

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania danego multimedium:

Plik audio może być inspiracją do rozmowy na temat objawów fizycznych stresu lub problemów zdrowotnych (w tym powtórka z części ciała). Można też z pomocą nagrań zainicjować temat alternatywnych środków transportu dla osób cierpiących na fobię samolotową. Ewentualnie można rozwinąć temat innych, nietypowych fobii, np. fobia przed osobami łysymi (alopophobie), przed brakiem kontaktu ze swoim telefonem komórkowym (nomophobie), przed pracą (ergophobie), przed celibatem (anuptaphobie), przed pobieraniem krwi (hematophobie) etc.