Scenariusz lekcji

Imię i nazwisko autora:

Agata Siębida, Katarzyna Mańkowska

Przedmiot:

Język obcy nowożytny nauczany jako drugi (język hiszpański)

Temat zajęć:

Este programa es muy interesante

Grupa docelowa:

II etap edukacyjny, klasa VII

Podstawa programowa

Cele kształcenia:

I. Uczeń posługuje się bardzo podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów: 

1) człowiek (np. dane personalne, wygląd zewnętrzny, cechy charakteru, rzeczy osobiste, uczucia i emocje, umiejętności i zainteresowania);

9) kultura (np. uczestnictwo w kulturze, tradycje i zwyczaje).

II. Uczeń rozumie bardzo proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka: 

1) reaguje na polecenia; 

2) określa główną myśl wypowiedzi; 

3) określa intencje nadawcy/autora wypowiedzi; 

4) określa kontekst wypowiedzi (np. czas, miejsce, uczestników); 

5) znajduje w wypowiedzi określone informacje; 

III. Uczeń rozumie bardzo proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, teksty narracyjne, wpisy na forach i blogach): 

1) określa główną myśl tekstu; 

2) określa intencje nadawcy/autora tekstu; 

3) określa kontekst wypowiedzi (np. nadawcę, odbiorcę); 

4) znajduje w tekście określone informacje.

IV. Uczeń tworzy bardzo krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne: 

1) opisuje ludzi, przedmioty, miejsca i zjawiska; 

2) opowiada o czynnościach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;

3) przedstawia intencje i plany na przyszłość; 

4) przedstawia upodobania; 

5) wyraża swoje opinie; 

6) wyraża uczucia i emocje.

V. Uczeń tworzy bardzo krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, pocztówkę, e‑mail, historyjkę, wpis na blogu): 

1) opisuje ludzi, przedmioty, miejsca i zjawiska; 

2) opowiada o czynnościach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;

3) przedstawia intencje i plany na przyszłość; 

4) przedstawia upodobania; 

5) wyraża swoje opinie; 

6) wyraża uczucia i emocje.

VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach: 

1) przedstawia siebie i inne osoby; 

2) nawiązuje kontakty towarzyskie; rozpoczyna, prowadzi i kończy rozmowę; podtrzymuje rozmowę w przypadku trudności w jej przebiegu (np. prosi o wyjaśnienie, powtórzenie, sprecyzowanie; upewnia się, że rozmówca zrozumiał jego wypowiedź); 

3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia; 

4) wyraża swoje opinie, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami; 

5) wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia; pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób;

12) wyraża uczucia i emocje (np. radość, smutek).

VII. Uczeń reaguje w formie bardzo prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:

1) przedstawia siebie i inne osoby; 

2) nawiązuje kontakty towarzyskie; rozpoczyna, prowadzi i kończy rozmowę (np. podczas rozmowy na czacie); 

3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia (np. wypełnia formularz/ ankietę); 

4) wyraża swoje opinie, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami; 

5) wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób;

12) wyraża uczucia i emocje (np. radość, smutek).

VIII. Uczeń przetwarza bardzo prosty tekst ustnie lub pisemnie: 

1) przekazuje w języku obcym nowożytnym podstawowe informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach); 

2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub polskim informacje sformułowane w tym języku obcym; 

3) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje sformułowane w języku polskim. 

IX. Uczeń posiada: 

1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym, oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego; 

2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.

X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym). 

XI. Uczeń współdziała w grupie (np. w lekcyjnych i pozalekcyjnych językowych pracach projektowych). 

XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych. 

XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, wykorzystywanie środków niewerbalnych). 

XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami). 

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

  • kompetencje obywatelskie;

  • kompetencje w zakresie przedsiębiorczości;

  • kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • zna nazwy programów telewizyjnych;

  • pyta o preferencje dotyczące programów telewizyjnych;

  • zgadza się lub nie zgadza z daną opinią na temat programów telewizyjnych;

  • tworzy wypowiedź pisemną i ustną na temat programów telewizyjnych.

Cele motywacyjne:

  • rozbudzenie ciekawości uczniów oraz zaangażowanie ich w lekcję poprzez nawiązanie do realnych sytuacji, na przykład rozmowy na temat programów telewizyjnych;

  • uświadomienie uczniom, że są w stanie zrozumieć proste teksty źródłowe oraz inne teksty dostosowane do ich poziomu;

  • uświadomienie uczniom, że po lekcji są w stanie używać struktur gramatycznych i leksyki, by tworzyć proste wypowiedzi i reagować na pytania, a tym samym nawiązać kontakt z osobami hispanojęzycznymi;

  • zaangażowanie uczniów w lekcję poprzez pracę w parach i w grupach.

Strategie uczenia się:

  • strategie pamięciowe (skojarzenia myślowe, słowa w kontekście, grupowanie w kategorie, użycie obrazu i dźwięku, powtarzanie, działanie);

  • strategie kognitywne (łączenie wyrazów i zdań, powtarzanie, analiza struktur gramatycznych, organizacja wiedzy);

  • strategie kompensacyjne (odgadywanie znaczenia słów, użycie języka polskiego, gestów, mimiki, synonimów);

  • strategie metakognitywne (nawiązanie do informacji poznanych wcześniej, ocenianie efektów uczenia się poprzez identyfikację błędów);

  • strategie afektywne (motywowanie do nauki, eliminacja lęku przed popełnieniem błędu);

  • strategie społeczne (zadawanie pytań, współpraca z grupą).

Metody/techniki nauczania:

katalog interaktywny, burza mózgów, opis wyjaśniający, słuchanie, czytanie, zabawa edukacyjna

Formy zajęć:

praca indywidualna, praca w parach, praca w grupach, praca całą klasą

Środki dydaktyczne:

komputer z możliwością odtwarzania dźwięku, zeszyt przedmiotowy, rzutnik

PRZEBIEG LEKCJI

Faza wprowadzająca:

  1. Czynności organizacyjne. Nauczyciel wita uczniów po hiszpańsku oraz zadaje kilkorgu uczniom pytanie: Qué tal?/Cómo estás?

  2. Nauczyciel pokazuje plakaty kilku znanych programów hiszpańskich, np. serialu La casa de papel, hiszpańskiej edycji La voz etc., i pyta uczniów, czy wiedzą, jakie to typy programów.

  3. Nauczyciel prosi uczniów o przeczytanie ciekawostki.

  4. Nauczyciel podaje temat oraz cele lekcji.

Faza realizacyjna:

  1. Tekst źródłowy.

  • Nauczyciel rozpoczyna lekcję od pracy metodą lekcji odwróconej. Prosi uczniów o wyszukanie hiszpańskich słów związanych z serialami, na przykład odcinek, sezon, pilot, platforma streamingowa itd.

  • Następnie uczniowie zapoznają się z tekstem źródłowym.

  • Nauczyciel zadaje pytania do tekstu, na przykład: De qué habla?; Quién habla en el texto?

  • Uczniowie wykonują ćwiczenia do tekstu źródłowego.

  • Nauczyciel prosi uczniów, aby napisali krótkie streszczenie tekstu (2 zdania).

  • Następnie nauczyciel prosi każdego z uczniów o ułożenie dwóch zdań na temat swojego ulubionego serialu, wzorując się na tekście źródłowym. Uczniowie przedstawiają swoje propozycje na forum klasy.

  1. Grafiki.

  • Uczniowie zapoznają się z pierwszą grafiką. Nauczyciel pyta, czy nazwy programów w języku hiszpańskim są podobne do ich nazw po polsku.

  • Uczniowie wykonują ćwiczenie do grafiki.

  • Nauczyciel podaje przykłady znanych polskich programów i prosi uczniów, aby powiedzieli, jaki to rodzaj programu.

  • Uczniowie porównują użycie muy i mucho na grafice i wykonują związane z nią ćwiczenie.

  • Uczniowie zapoznają się z dwiema kolejnymi grafikami i wykonują ćwiczenia.

  • Nauczyciel prosi, aby uczniowie w parach poćwiczyli w formie ustnej słownictwo oraz gramatykę, którą poznali w kąciku słownictwa i gramatyki. Ich zadaniem jest pytanie kolegi lub koleżanki o zdanie na temat danego typu programu.

  1. Multimedium.

  • Uczniowie samodzielnie zapoznają się z multimedium.

  • Nauczyciel wyświetla katalog interaktywny na rzutniku.

  • Uczniowie wykonują ćwiczenia do multimedium.

  • Nauczyciel zadaje pytania do dialogów, których wysłuchali uczniowie, na przykład: Alicia y Miguel son amigos?, Dónde pueden tener estas conversaciones? itd.

  • Nauczyciel organizuje zabawę edukacyjną. Dzieli uczniów na pary i każdej z nich przydziela jeden program, który pojawił się w katalogu. Uczniowie mają za zadanie odegrać scenkę na temat tego programu bez wyjawiania jego nazwy. Reszta klasy odgaduje, o jakim programie rozmawiają.

  1. Część ćwiczeniowa.

  • W tej części uczniowie praktykują zdobytą wiedzę. Używają wyrażeń, słówek i struktur gramatycznych w kontekście. Zaproponowane ćwiczenia uporządkowane zostały według wzrastającego stopnia trudności: od ćwiczeń zamkniętych, w których uczniowie muszą wybrać odpowiednią opcję lub dopasowywać zawartość, poprzez pytania ze wzrastającą samodzielnością, do pytań otwartych, w których uczniowie samodzielnie tworzą treści na podstawie zdobytej wiedzy.

  • Podczas pracy nad ćwiczeniem 7. uczniowie mogą na forum klasy lub w grupach porozmawiać na temat programów telewizyjnych.

  • Ćwiczenie 8. może być wykonane w internecie. Uczniowie mogą pisać komentarze na prawdziwym forum i odnosić się do komentarzy kolegów.

Faza podsumowująca:

  1. Nauczyciel podsumowuje lekcję. Odnosi się do celów motywacyjnych i operacyjnych. Wskazuje na zdobytą wiedzę i umiejętności.

  2. Nauczyciel pyta uczniów:

  • Jakich wyrażeń użyjecie, aby zgodzić się z daną opinią lub przedstawić stanowisko przeciwne?

  • Jakich pytań użyjecie, aby zapytać o opinię?

  • Jakiego słownictwa użyjecie, aby wypowiedzieć się na temat programów telewizyjnych?

  1. Nauczyciel pyta uczniów, czy są świadomi zdobytej wiedzy i w jakim stopniu w skali od 1 do 5 zrealizowali poszczególne cele lekcji:

  • Potrafię zapytać kolegę/koleżankę o jego opinię na temat programów telewizyjnych i się do niej odnieść.

  • Potrafię wyrazić własną opinię na temat programów telewizyjnych.

Praca domowa:

Uczeń ma za zadanie napisać krótki tekst na temat swojego ulubionego programu telewizyjnego.

Materiały pomocnicze:

zdjęcia plakatów hiszpańskich programów telewizyjnych do wprowadzenia do tematu lekcji

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania danego multimedium

Multimedium może posłużyć uczniowi w trakcie samodzielnej pracy w domu – zarówno podczas powtarzania materiału, jak i odrabiania pracy domowej.

Słownik