Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki
RbQy9d0IDLUda1

Sceny batalistyczne w sztuce

Źródło: online-skills.

Ważne daty

XVI w. – rozkwit malarstwa batalistycznego w Wenecji

1634‑1635 – Diego Velázquez maluje jeden ze swoich najbardziej znanych obrazów Poddanie Bredy, upamiętniający zwycięstwo wojsk hiszpańskich nad Holendrami 25 maja 1625

XIX w. – czas rozkwitu romantycznego malarstwa batalistycznego we Francji i narodowych szkół malarstwa batalistycznego

1875‑1878 – Jan Matejko tworzy najbardziej znany polski obraz batalistyczny Bitwa pod Grunwaldem

1

Scenariusz dla nauczyciela

RO7Ds8JLKr9Xv1
Scenariusz lekcji do pobrania.
Źródło: online-skills.

I. Opanowanie zagadnień z zakresu języka i funkcji plastyki; podejmowanie działań twórczych, w których wykorzystane są wiadomości dotyczące formy i struktury dzieła. Uczeń:

2) rozróżnia cechy i rodzaje kompozycji w naturze oraz w sztukach plastycznych (odnajduje je w dziełach mistrzów, a także w tworach i zjawiskach przyrody); tworzy różnorodne układy kompozycyjne na płaszczyźnie i w przestrzeni (kompozycje otwarte i zamknięte, rytmiczne, symetryczne, statyczne i dynamiczne); ustala właściwe proporcje poszczególnych elementów kompozycyjnych, umiejętnie równoważy kompozycję, wykorzystując kształt i kontrast form;

3) klasyfikuje barwy w sztukach plastycznych; wykazuje się znajomością pojęć: gama barwna, koło barw, barwy podstawowe i pochodne, temperatura barwy, walor barwy; rozróżnia i identyfikuje w dziełach mistrzów i własnych kontrasty barwne: temperaturowe, dopełnieniowe i walorowe; podejmuje działania twórcze z wyobraźni i z zakresu interpretacji natury, uwzględniające problematykę barwy;

6) rozróżnia gatunki i tematykę dzieł w sztukach plastycznych (portret, autoportret, pejzaż, martwa natura, sceny: rodzajowa, religijna, mitologiczna, historyczna i batalistyczna); niektóre z tych gatunków odnajduje w grafice i w rzeźbie; w rysunku rozpoznaje studium z natury, karykaturę, komiks, rozumie, czym jest w sztuce abstrakcja i fantastyka; podejmuje działania z wyobraźni i z natury w zakresie utrwalania i świadomości gatunków i tematów w sztuce, stosuje w tym zakresie różnorodne formy wypowiedzi (szkice rysunkowe, fotografie zaaranżowanych scen i motywów, fotomontaż).

II. Doskonalenie umiejętności plastycznych – ekspresja twórcza przejawiająca się w działaniach indywidualnych i zespołowych. Uczeń:

1) w zadaniach plastycznych interpretuje obserwowane przedmioty, motywy i zjawiska, stosując środki wyrazu zgodnie z własnym odczuciem; w wyższych klasach podejmuje również próby rysunkowego studium z natury;

3) modeluje bryły i reliefy, konstruuje samodzielnie małe rzeźbiarskie formy przestrzenne i bryły architektoniczne, a większe projekty realizuje we współpracy z innymi; tworzy aranżacje przestrzenne z gotowych elementów stosując układy kompozycyjne właściwe dla uzyskania zamierzonego wyrazu;

III. Opanowanie podstawowych wiadomości z zakresu kultury plastycznej, jej narodowego i ogólnoludzkiego dziedzictwa kulturowego. Uczeń:

4) wymienia, rozpoznaje i charakteryzuje najważniejsze obiekty kultury wizualnej w Polsce, wskazuje ich twórców;

5) rozpoznaje wybrane, najbardziej istotne dzieła z dorobku innych narodów.

Nauczysz się

zdefiniować pojęcia: sceny batalistyczne,przedstawienie historycznePrzedstawienie historyczneprzedstawienie historyczne, relief,Reliefrelief, iluminacjaIluminacjailuminacja, bombarda, buława, czako, kolczuga, muszkiet, czekan, topór bojowy, alegoria, malarstwo batalistyczno‑rodzajowe, dzieła propagandowe, idealizacja;

rozpoznać sceny batalistyczne w sztukach plastycznych;

scharakteryzować sceny batalistyczne w iluminacjach, w scenach alegorycznych oraz w malarstwie batalistyczno‑rodzajowym;

podać podstawowe informacje na temat kolumny Trajana oraz Tkaniny z Bayeux;

łączyć funkcje dzieł batalistycznych z kontekstem historycznym i kulturowym;

powiązać dzieła batalistyczne z prądami i kierunkami artystycznymi, w ramach których powstawały (np. romantyzm);

dostrzegać kulturotwórczy charakter batalistyki w kulturach poszczególnych krajów, zwłaszcza polskiej;

wyliczać przykłady najbardziej znanych dzieł batalistycznych, ilustrujących dzieje Polski (w tym znaczące bitwy);

wskazywać bohaterów tych przedstawień (postacie historyczne);

wymieniać autorów tych dzieł;

dostrzegać negatywne cechy dzieł batalistycznych o charakterze propagandowym, militarystycznym lub nacjonalistycznym;

wyjaśniać, na czym polega antywojenny charakter dzieł batalistycznych.

Sceny batalistyczne w sztuce starożytnej, średniowiecznej i renesansowej

Sceny batalistyczne nazywamy inaczej przedstawieniami batalistycznymi lub batalistyką i stanowią one odmianę przedstawienia historycznegoPrzedstawienie historyczneprzedstawienia historycznego. W sztukach plastycznych występują w malarstwie, rzeźbie oraz grafice. Obrazują bitwy, potyczki, przemarsze wojsk, kampanie wojenne oraz epizody z życia obozowego.

Sceny batalistyczne występowały już w sztuce starożytnego Egiptu, Mezopotamii, Grecji i Rzymu. W tamtych czasach miały przede wszystkim za zadanie ukazywać poddanym potęgę rządzących nimi władców.

Poniżej przedstawiono przykład takiego dzieła.

W 113 r. na Forum Trajana w Rzymie wzniesiono pomnik w kształcie kolumny, który przedstawia przebieg działań wojennych prowadzonych przez legiony rzymskie przeciwko Dakom, w postaci narracji obrazkowej, składającej się ze 155 scen. Wykonano je techniką reliefuReliefreliefu, który niczym wstęga opasywał trzon kolumny. Wiele z tych scen uwieczniało wysiłek wojenny legionistów Trajana. Przede wszystkim jednak, ukazywały cesarza, jako niepokonanego wodza.

RpitxzYueKuDt1
Autor nieznany, Fragment Kolumny Trajana, 113, Muzeum Narodowe Historii Rumunii, Bukareszt, Rumunia, wikipedia.com, domena publiczna

W średniowieczu sceny batalistyczne występowały głównie w iluminacjachIluminacjailuminacjach rękopisów. Często miały znaczenie symboliczne i odnosiły się do religii. Przyjmowały także formę wyobrażeń malarskich. Poniższa iluminacja pochodzi z XVI‑wiecznego egzemplarza Biblii. Przedstawia starotestamentową scenę, w której Jozue dowodzi napadem na miasto Jerycho.

R1U4z3iEoJxeT1
Walters Manuscript, 1507, Muzeum Sztuki Walkers, Baltimore, Stany Zjednoczone Ameryki, pinimg.com, CC BY 3.0

Innym przykładem średniowiecznego dzieła jest fragment tryptyku ołtarzowego św. Trójcy z katedry krakowskiej pt. Nawrócenie św. Pawła. Obraz przedstawia grupę zbrojnych. Jednakże tematyka batalistyczna była jedynie pretekstem do zilustrowania opowieści biblijnej.

R3HHVxPYXjc3h1
Autor nieznany, „Nawrócenie św. Pawła”, 1467, kwatera z ołtarza św. Trójcy, Wawel, Kraków, Polska, wikipedia.org, domena publiczna

Inny charakter, świecki, ma Tkanina z Bayeux. To haftowana tkanina o długości 70,34 m i szerokości 0,5 m, która przypomina rozbudowaną opowieść obrazkową. Uwieczniono tam kilkadziesiąt scen z setkami postaci ludzkich i zwierzęcych, obrazami budowli, okrętów i łacińskimi napisami. Dzieło przedstawia podbój Wysp Brytyjskich przez Wilhelma I Zdobywcę i zwycięską dla niego bitwę pod Hastings w 1066. Do dzisiaj Tkanina z Bayeux stanowi bogate źródło informacji nie tylko na temat zdobywania Wielkiej Brytanii przez Wilhelma I Zdobywcę, lecz także o życiu codziennym ówczesnych ludzi oraz metod prowadzenia walki. Przyjrzyj się fragmentowi tej tkaniny, zapoznaj z opisem wybranych elementów oręża średniowiecznych rycerzy, a następnie rozwiąż zadanie 1.

RC8R9rlAdVroD1
Autor nieznany, „Tkanina z Bayeux” (fragment), XI w., Muzeum Reine Mathilde, Bayeux, Francja, wikipedia.org, domena publiczna
  • bombarda – machina oblężnicza miotająca kamienie,

  • buława – broń obuchowa służąca do rozbijania hełmu przeciwnika, złożona z uchwytu zakończonego kulistą głowicą,

  • czako – nakrycie głowy żołnierzy w kształcie ściętego stożka, zdobione np. kitą, pomponami. Wprowadzone do armii francuskiej na początku XIX w. i używane w wielu armiach do 1914,

  • kolczuga – inaczej zbroja kolcza. Rodzaj pancerza, który składał się ze splecionych kólek metalowych, najczęściej o średnicy ok. 11‑13 mm. Znana była już w starożytności (np. w Rzymie). W Europie Środkowej stosowana od wczesnego średniowiecza aż do wieku XV. W Polsce używana była do XVIII w. Podstawowy element wyposażenia polskich chorągwi pancernych,

  • muszkiet – długa ręczna broń palna. Kaliber 17‑25 mm, o gładkiej lufie z zastosowaniem zamku kołowego lub lontowego. Z muszkietu strzelano, używając forkietu, czyli specjalnej podpórki widełkowatej. Broń piechoty w XVI–XVII w,

  • czekan – broń obuchowa o długim drzewcu zakończonym żeleźcem w kształcie małej siekierki z obuszkiem lub w formie kolca z jednej strony i młotka z drugiej. W Polsce powszechnie używany przez szlachtę do pocz. XVIII w. jako broń bojowa lub (w czasie pokoju) jako laska,

  • topór bojowy – broń używana jeszcze w czasach przedhistorycznych. Składa się z drzewca i żeleźca o wypukłym ostrzu. Przez całe średniowiecze używano topora bojowego o drzewcu długości 1 m.

RhXaGU1IBE1bm
Ćwiczenie 1
Odpowiedz na pytanie. Jaką bronią posługują się rycerze na Tkaninie z Bayeux? Możliwe odpowiedzi: 1. miecz, 2. tarcza, 3. armata, 4. karabin, 5. muszkiet, 6. strzały.

Na przedstawionym obok obrazie widzimy zwycięskie zmagania wojsk florenckich nad wojskami Sieny, w bitwie pod San Romano w 1432 r.

Autor dzieła, Paolo Uccello, był wybitnym artystą renesansu. Szczególnie interesował się geometrią i perspektywą. Uccello namalował prawdziwe zdarzenie, ale scena batalistyczna była dla niego okazją do ukazania skomplikowanych układów perspektywicznych. Obraz nie oddaje grozy bitwy, jest pozbawiony emocji i skomponowany według logicznych, opartych na naukowych wyliczeniach, zasad geometrii.

Przypatrz się ukazanym na obrazie elementom: powalonemu rycerzowi, skruszonym kopiom rycerskim i innym, znajdującym się na ziemi, fragmentom uzbrojenia. Zwróć uwagę, że wymienione elementy leżą na wyraźnie jaśniejszym polu, ułożone są równolegle względem siebie i kierują uwagę widza ku jednemu punktowi zbiegu. Rozwiąż zadanie.

R5rJLEKDiMVoc1
Paolo Uccello, „Bitwa pod San Romano”, ok. 1438-1440, National Gallery, Londyn, Wielka Brytania, wikimedia.org, domena publiczna
classicmobile
Ćwiczenie 2
Rz8VBi9xtO2JB1
Odpowiedz na pytanie. Wojskami jakiego miasta dowodził Niccolò da Tolentino?
Źródło: UMK.
static
Zobacz także

Inna wersja zadania

RnmBvEas06ouIm0ff7892376e121c4_00000000000051
Ćwiczenie 3
Polecenie do zadania brzmi: Zastanów się, jaki wzór tworzą na wskazanym obrazie rozrzucone na polu bitwy elementy. Poniżej polecenia znajduje się zdanie i lista rozwijalna, z której należy wybrać prawidłową odpowiedź. W prawym dolnym rogu zadania umieszczony jest klawisz „Sprawdź” służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.
Źródło: online skills, cc0.
m0ff7892376e121c4_0000000000005

Epoka nowożytna

W epoce nowożytnej, wraz z ogólnym rozkwitem malarstwa, rozwinęła się również batalistyka. W wieku XVII i XVIII malarstwo batalistyczne miało charakter alegoryczny. W dziełach sławiono zwycięskiego wodza bohatera. Bardzo często ukazywano go na tle prowadzonej kampanii wojennej lub bitwy.

Przykładem jest przedstawiony poniżej obraz Jerzego Siemiginowskiego‑Eleutera, Jan III Sobieski pod Wiedniem. Praca ukazuje króla Polski jako zwycięskiego wodza. Królowi, za którym widać wieże katedry św. Stefana w Wiedniu i uciekających Turków, towarzyszy unosząca się w powietrzu, dmąca w trąbę alegoryczna postać. Jest to bogini Fama, czyli personifikacja wieści, szybko rozchodzących się pogłosek. Sobieski został ukazany jako władca równy dawnym cezarom. Świadczy o tym nie tylko rzymska bogini Fama, lecz także antyczna zbroja, w którą odziany jest król. Najedź kursorem na interaktywny punkt wskazujący przedmioty znajdujące się na ziemi pod królewskim koniem, a dowiesz się, jakie jeszcze elementy umieścił na obrazie malarz, aby ukazać triumf Jana III Sobieskiego pod Wiedniem.

R4WZHcjI5eT0F1
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz Jerzego Semiginowskiego-Eleutera (Szymonowicza) „Jan III pod Wiedniem”. Ukazuje króla na koniu stającym dęba. Monarcha ma na sobie złotą zbroję, a na głowie hełm z pióropuszem i orłem. Nad nim znajduje się dmący w trąbę anioł z rozłożonymi skrzydłami i tarczą w lewej dłoni. W tle rozgrywa się bitwa. W lewym górnym rogu znajduje się ciemna chmura, spod której wydobywają się promienie słoneczne. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją: Punkt 1: Przedmiotami ukazującymi triumf Jana III Sobieskiego pod Wiedniem są: chorągiew, tarcza, turban.
Jerzy Siemiginowski-Eleuter, „Jan III Sobieski pod Wiedniem”, 1686, Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa, Polska, artyzm.com, CC BY 3.0

Drugi rodzaj batalistyki z XVII i XVIII w. to malarstwo batalistyczno‑rodzajowe. Były to obrazy o małych formatach, w których przedstawiano sceny z kampanii wojennych. Specjalizowali się w nich artyści z Holandii, Flandrii i Włoch. Poniżej przedstawiono jedną z prac ukazującą codzienne życie w obozie wojskowym w XVII w.

R1CUcu8t5sapj1
Philips Wouwerman, „Obóz wojskowy”, ok. 1660-1670, Królewska Galeria Mauritshuis, Haga, Holandia, wikipedia.org, domena publiczna

Poniżej przedstawiono dzieło jednego z najwybitniejszych artystów okresu baroku, Diego Velázqueza Poddanie Bredy. Hiszpański malarz utrwalił na płótnie zakończenie zwycięskiego dla wojsk hiszpańskich oblężenia miasta Breda w 1625. W centrum dzieła widać dwóch generałów. Po lewej dowódcę Holendrów – Justinusa van Nassau. Wręcza on symboliczne klucze do miasta swojemu przeciwnikowi. To stojący po prawej stronie hiszpański wódz Ambrosio Spinola. Pomimo tego, że na obrazie sławiono potęgę armii hiszpańskiej, która pokonała armię holenderską, to Velázquez większy nacisk położył na wartość zawartego pokoju niż na gloryfikację zwycięskiego dla Hiszpanów oblężenia. Na obrazie nie widać typowej dla takich scen pompatyczności, patosu i powagi.

RczdHyQA71RMj1
Diego Velázquez, „Poddanie Bredy”, 1634-1635, Muzeum Narodowe Prado, Madryt, Hiszpania, wikipedia.org, domena publiczna
R1Iqfpp4ueyBK
Ćwiczenie 4
Odpowiedz na pytanie. Jakie przedmioty ukazują na obrazie triumf Jana III Sobieskiego pod Wiedniem? Możliwe odpowiedzi: 1. Tarcza, 2. Dwa miecze, 3. Chorągiew, 4. Zbroja, 5. Turban.

Sztuka batalistyczna w XIX w.

Wiek XIX nazywany jest przez historyków „wiekiem wolności”. Był stuleciem, w którym kształtowała się tożsamość narodowa Europejczyków i idea samostanowienia narodów. Wolność była ważna nie tylko dla XIX‑wiecznych rewolucjonistów, lecz także dla artystów. Przykładem tego może być obraz francuskiego malarza Eugène Delacroix Wolność wiodąca lud na barykady. Dzieło upamiętniało wydarzenia rewolucji lipcowej z 1830. Jej uczestnicy walczyli przeciwko królowi Francji i wprowadzanym przez niego ograniczeniom wolności obywatelskich. Obraz przedstawia lud Paryża prowadzony do walki przez kobietę stanowiącą personifikację wolności i walki z tyranią. Świadczą o tym przedmioty, w które wyposażył ją artysta: trójkolorowy sztandar, muszkiet oraz frygijską czapkę – symbol rewolucji francuskiej 1789.

Ra6sLKyofXC9b1
Eugène Delacroix, „Wolność wiodąca lud na barykady”, 1830, Luwr, Paryż, Francja, home.fa, CC BY 3.0

Po tematykę batalistyczną w swoich dziełach bardzo często sięgali artyści okresu romantyzmu, którzy szukali w tym okazji do wyrażenia ważnych idei. Należał do nich francuski artysta Théodore Géricault, nazywany „malarzem koni”, który nie tylko podziwiał ich piękno, lecz jako malarz romantyczny utożsamiał konia z żywiołami natury. Fascynowała go gwałtowność i nieposkromniona żywotność zwierząt. Poniżej przedstawiono jeden z obrazów, ilustrujących epizod bitwy, którego bohaterem jest zarówno kawalerzysta, jak i jego rumak.

R17a1xs8VAxz51
Źródło: online-skills.
classicmobile
Ćwiczenie 5
R15Cv8fxVnSdx1
Odpowiedz na pytanie. Kim był Alexander Dieudonné? Możliwe odpowiedzi: 1. Oficerem Gwardii Napoleona, 2. Posłańcem cesarskim. 3. Członkiem Legionów Polskich.
Źródło: UMK.
static
Zobacz także

Inna wersja zadania

R1U7YjDMZA2Nam0ff7892376e121c4_00000000000071
Ćwiczenie 6
Polecenie do zadania brzmi: Zastanów się, które określenia pasują do dzieła Théodora Géricaulta. Poniżej polecenia znajdują się listy rozwijalne, z których należy wybrać prawidłowe odpowiedzi. W prawym dolnym rogu zadania umieszczony jest klawisz „Sprawdź” służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.
Źródło: online skills, cc0.

Propagandowe dzieła XIX wieku.

Również w XIX w. powstawały dzieła, dla których sceny batalistyczne były pretekstem do gloryfikowania postaci historycznych, np. polityków lub wielkich wodzów. Takie dzieła określa się je mianem propagandowych ponieważ ich zadaniem jest przekonanie odbiorców do bezkrytycznej aprobaty, a nawet podziwu dla dokonań rządzących. Kierując się tymi intencjami, artyści tworzyli prace, które przyczyniały się do powstawania legendy osób i epoki, którą współtworzyły. Niejednokrotnie prawda o ich rzeczywistych osiągnięciach nie była tak jednoznacznie pozytywna i godna pochwały.

Przykładem jest obraz francuskiego artysty Jacques’a‑Louisa Davida, nadwornego malarza Napoleona Bonaparte. Przedstawia on prawdziwe wydarzenie, czyli przejście wojsk francuskich pod dowództwem Bonaparte przez przełęcz św. Bernarda w Alpach w 1800 r. Jednak od prawdy historycznej ważniejsze było kreowanie legendy genialnego i niezłomnego wodza, który został przedstawiony na wzór dawnych władców i bohaterów na stojącym dęba koniu, z ręką wskazującą żołnierzom kierunek marszu. Tymczasem w rzeczywistości cesarz Francuzów przebył tę drogę, jadąc na mule.

R1Bm9etiGRTyC1
Jacques-Louis David, „Napoleon Bonaparte na przełęczy św. Bernarda”, 1800-1801, Muzeum Narodowe, Rueil-Malmaison, Francja, wikipedia.org, domena publiczna
m0ff7892376e121c4_0000000000007
m0ff7892376e121c4_0000000000239
classicmobile
Ćwiczenie 7
Rc01pHC3qZnTs1
Polecenie do zadania brzmi: Jacques-Louis David, przedstawiając wizerunek Cesarza na obrazie Napoleon Bonaparte na przełęczy św. Bernarda. Poniżej umieszczone są odpowiedzi, z których należy wybrać prawidłową. W prawym dolnym rogu zadania umieszczony jest przycisk „Sprawdź”, służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.
Źródło: UMK, licencja: CC0.
static

Dla wielu Polaków żyjących pod zaborami epoka napoleońska zapisała się w pamięci jako okres walki o odzyskanie niepodległości u boku cesarza Francuzów, Napoleona Bonaparte. W malarstwie polskim artystą, który współtworzył tę legendę, był m.in. January Suchodolski, autor wielu dzieł o tematyce batalistycznej, odnoszących się do tych czasów.

Do legendy napoleońskiej nawiązywał w swojej twórczości także Piotr Michałowski. Poniżej umieszczono obraz malarza przedstawiający ten sam epizod, tzn. zwycięską szarżę polskich kawalerzystów pod Samosierrą w Hiszpanii. Artysta stworzył go z wyobraźni. Starając się uchwycić gwałtowny przebieg szarży szwoleżerów, nie koncertował się na szczegółach przebiegu bitwy lub na oddaniu detali umundurowania i broni walczących. Zamiast tego, posługując się gwałtownymi uderzeniami pędzla i tworząc kontrastową grę świateł i cieni, starał się wywołać u widza wrażenie niepowstrzymanego pędu jadących w górę zdobywanego wąwozu kawalerzystów.

classicmobile
Ćwiczenie 8
RCqgy3OwT60RX1
Odpowiedz na pytanie. Kto dowodził oddziałami polskimi w Bitwie pod Samosierrą? Możliwe odpowiedzi: 1. Józef Poniatowski, 2. Jan Kozietulski, 3. Tadeusz Kościuszko.
Źródło: UMK.
static

Innym typem bohatera pojawiającego się w twórczości XIX‑wiecznej, był bohater narodowy. Ze względu na utratę przez Polskę niepodległości, postać bohatera narodowego była szczególnie ważna w malarstwie polskim. Dzieła miały za zadanie przypominać o historii Polski i o dokonaniach wybitnych Polaków walczących o niepodległość. Wiele z tych dzieł było obrazami batalistycznymi. Zapoznaj się z  wybranymi dziełami w galerii, a następnie rozwiąż zadanie.

classicmobile
Ćwiczenie 9
R10vOhel5r7QD1
Do tytułów obrazów dobierz ich autorów. Tytuły obrazów: "Bitwa pod San Romano". Możliwe odpowiedzi: 1. Eugène Delacroix, 2. Paolo Uccello, 3. Théodore Géricault, 4. January Suchodolski. „Wolność wiodąca lud na barykady”. Możliwe odpowiedzi: 1. Eugène Delacroix, 2. Paolo Uccello, 3. Théodore Géricault, 4. January Suchodolski. "Bitwa pod Somosierrą". Możliwe odpowiedzi: 1. Eugène Delacroix, 2. Paolo Uccello, 3. Théodore Géricault, 4. January Suchodolski. „Oficer szaserów podczas ataku”. Możliwe odpowiedzi: 1. Eugène Delacroix, 2. Paolo Uccello, 3. Théodore Géricault, 4. January Suchodolski.
Źródło: UMK.
static
Zobacz także

Inna wersja zadania

R1ZR6zfhwrJYsm0ff7892376e121c4_00000000000081
Ćwiczenie 10
Polecenie do zadania brzmi: Zastanów się, których polskich bohaterów narodowych przedstawiają poniższe obrazy. Do reprodukcji dopasuj metryczki obrazów. Jako pomoc posłużą Ci tytuły dzieł zawierające nazwiska bohaterów. Poniżej polecenia znajdują się listy rozwijalne, z których należy wybrać prawidłowe odpowiedzi. W prawym dolnym rogu zadania umieszczony jest przycisk „Sprawdź”, służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania. W zadaniu wykorzystano dzieła, które przedstawiają: bitwę, mężczyźni mają szable i poruszają się konno; ukazujący Tadeusza Kościuszkę z kosynierami, mężczyźni jadą konno; ukazujący Jana Henryka Dąbrowskiego, mężczyzna siedzi na białym koniu; ukazujący bitwę, mężczyźni mają szable i poruszają się konno.
Źródło: online skills, cc0.
m0ff7892376e121c4_0000000000008
m0ff7892376e121c4_0000000000285

Miejsce Jana Matejki w malarstwie batalistycznym

Jan Matejko to jeden z najwybitniejszych polskich malarzy, który poruszał w swoich pracach tematykę historyczną i batalistyczną. Szczególnie interesowała go historia Polski. Nie zawsze jednak w swoich pracach był wierny realiom historycznym. Poniżej przedstawiono obraz Batory pod Pskowem, w którym Matejko domalował polskim jeźdźcom charakterystyczne skrzydła husarii, których w tamtych czasach, w takiej formie, husarze nie używali.

R1FXk8HH5vWn31
Jan Matejko, „Batory pod Pskowem”, 1872, Zamek Królewski, Warszawa, Polska, wikipedia.org, domena publiczna

Matejko uczynił tak, ponieważ bardziej od prawdy historycznej w swoich dziełach chciał wyrazić określoną koncepcję dziejów Polski – w tym wypadku wizję potęgi dawnej Rzeczypospolitej. Ponieważ Polska znajdowała się wtedy pod zaborami, prace takie jak Batory pod Pskowem, miały przypominać Polakom o dawnej, chwalebnej historii ich kraju i nieść otuchę oraz nadzieję.

Takie funkcje spełniał też najsłynniejszy obraz batalistyczny Jana Matejki, Bitwa pod Grunwaldem, który przedstawiał zwycięstwo wojsk polsko‑litewskich pod wodzą króla Polski, Władysława Jagiełły, nad armią zakonu krzyżackiego w bitwie pod Grunwaldem w 1410 r.

RAfHj3QB02hRn1
Jan Matejko, „Bitwa pod Grunwaldem”, 1875-1878, Muzeum Narodowe, Warszawa, Polska, bencheng.org, CC BY 3.0
Rn1MXRfNRLqlu1
Ilustracja przedstawia obraz Jana Matejki "Bitwa pod Grunwaldem". Obraz ukazuje największe zwycięstwo wojsk Polski i Litwy nad Krzyżakami. Część centralna podkreślona jest silnym światłem. Akcja koncentruje się wokół dwóch zamieszczonych w centrum postaci: wielkiego mistrza zakonu Ulricha von Jungingen, ukazanego w śmiertelnym starciu z plebejskimi wojownikami, oraz wielkiego księcia litewskiego Witolda z mieczem wzniesionym do zadania ciosu. Z lewej strony części centralnej znajduje się wielki mistrz zakonu krzyżackiego Ulrich von Jungingen. Jest on ubrany w biały płaszcz z czarnym krzyżem na piersi i siedzi na białym koniu. Z wyrazem przerażenia na twarzy broni się przed atakiem dwóch pieszych wojowników, z których jeden trzyma Włócznię Świętego Maurycego. Witold, bez pancerza i hełmu, ubrany jest w czerwony żupan, a na głowie nosi mitrę. W rozpostartych i podniesionych do góry rękach unosi miecz i tarczę w geście triumfu. Między Witoldem i Jungingenem są dowódca sił polskich Zyndram z Maszkowic i Mikołaj Skunarowski, który po bitwie został przez Jagiełłę wysłany do Krakowa z wieścią o zwycięstwie. Kolejny wojownik trzyma topór i ma na głowie kaptur kata, a u boku jałmużniczkę na monetę od skazańca. Po lewej stronie Jakub Skarbek toczy pojedynek z księciem szczecińskim Kazimierzem. Pośrodku, u dołu obrazu leży umierający wielki komtur Konrad von Liechtenstein, obok którego leży jego hełm. Po prawej obok Liechtensteina leży powalony wraz z koniem książę oleśnicki Konrad VII Biały kierujący trzymanym w ręku berłem w stronę księcia Witolda. Po lewej stronie u góry, za księciem Witoldem toczy się walka o krzyżacką chorągiew, którą Polak wydziera Niemcowi. Natomiast po prawej stronie części centralnej widać trąbiącego rycerza Marcina z Wrocimowic z Chorągwią Wielką Królestwa Polskiego. Sztandar ten dumnie powiewa na wietrze, gdy niemiecki chyli się ku ziemi. Jest to symbolem ostatecznego zwycięstwa Polaków. Blisko centrum kompozycji Mikołaj Skunarowski toczy walkę o proporzec z godłem wielkiego mistrza. Na pierwszym planie pośrodku powalony wraz z koniem książę oleśnicki Konrad Biały kieruje trzymane w ręku berło w stronę księcia Witolda. W prawej części obrazu wyróżnia się postać rycerza czeskiego Jana Žižki, który zamierza się mieczem na komtura tucholskiego Heinricha von Schwelborn. Za nim w głębi Marcin z Wrocimowic, trzymając wysoko chorągiew ziemi krakowskiej, dmie w róg bitewny na znak, że znowu podniesiono sztandar, który upadł w zamęcie walki. Dalej na prawo Zawisza Czarny z Garbowa kopią obala z konia komtura gniewskiego Jana von Wenden. Nieco poniżej ukazany został komtur brandenburski Marquard von Salzbach, którego w chwili ucieczki ściąga z konia jeden z wojowników. Niemal przy prawej krawędzi widnieje postać uciekającego z pola bitwy komtura ze Świecia Heinricha von Plauen. W tle bitwy znajduje się król Władysław Jagiełło wraz ze swoją świtą. Król siedzi na koniu w okolicach lasu, w którym wojsko polsko-litewskie przeczekało Krzyżaków stojących w upale na otwartym polu. Otaczają go polscy dostojnicy. Jednym z nich jest najprawdopodobniej kardynał i doradca polskiego króla Zbigniew Oleśnicki. U jego stóp leży zwyciężony w pojedynku Dippold Kikeritz. Oleśnicki wskazuje kopią niebo, na którym widać postać patrona Polski św. Stanisława ze Szczepanowa z rękami złożonymi w geście modlitwy. W lewym górnym narożniku Matejko ukazał obóz krzyżacki i płonące zabudowania wsi Stębark. Na ilustracji umieszczone są interaktywne punkty z fragmentami obrazu. 1. Postać Witolda z uniesionymi w górę rękami, jak gdyby wzniesiona ponad tłum walczących, w interpretacji Matejki staje się uosobieniem tryumfu wojennego, urasta do romantyczno-legendarnej wielkości - do symbolu zwycięstwa sprzymierzonych narodów w walce z potęgą zakonu. 2. Fragment ukazujący Urlicha von Jungingena na koniu oraz opis: Urlik von Jungingen - znajduje się po lewej stronie Witolda, w charakterystycznym białym płaszczu z czarnym krzyżem na piersi. 3. Fragment z Zawiszą Czarnym z opisem: Zawisza Czarny - znajduje się po prawej stronie Witolda, szarżuje z kopią w ręku.
Jan Matejko, „Bitwa pod Grunwaldem”, 1875–1878, Muzeum Narodowe, Warszawa, Polska, bencheng.org, CC BY 3.0

Siła wizji historii, jaką wyrażał w swoich dziełach Jan Matejko, jest skuteczna do dziś, kiedy wciąż wielu Polaków wyobraża sobie ważne wydarzenia z historii Polski przywołując w pamięci dzieła artysty. Poniżej, w galerii przedstawiono trzy obrazy Jana Matejki, ilustrujące istotne momenty w polskiej historii. Obejrzyj je i rozwiąż zadanie.

classicmobile
Ćwiczenie 11
RVkF3K12rd99K1
Odpowiedz na pytanie. W którym roku odbyła się Bitwa pod Grunwaldem? Możliwe odpowiedzi: 1. 1405, 2. 1410, 3. 1415.
Źródło: UMK.
static
Zobacz także

Inna wersja zadania

R1EbLf1BufENim0ff7892376e121c4_00000000000091
Polecenie do zadania brzmi: Do każdej reprodukcji dopasuj nazwę historycznego wydarzenia, które dane dzieło ilustruje. Poniżej polecenia znajdują się zdjęcia dzieł oraz listy rozwijalne, z których należy wybrać prawidłowe odpowiedzi. W zadaniu zostały wykorzystane trzy dzieła sztuki Jana Matejko. Pierwszy z nich przedstawia Tadeusza Kościuszkę pod Racławicami, mężczyzna ubrany jest w modny frak mundurowy. Drugie dzieło przedstawia scenę, podczas której król Jan III Sobieski siedząc na koniu, wręcza list kanonikowi Denhoffowi wysłannikowi papieża Innocentego XI, z wiadomością o pokonaniu wojsk tureckich u bram Wiednia. Trzecie dzieło przedstawia pochód posłów z Zamku Królewskiego do kolegiaty św. Jana. Pochód podąża ul. Świętojańską wśród rozentuzjazmowanego tłumu mieszkańców Warszawy. Przejście ochraniają żołnierze prezentujący broń. W głębi, u wylotu ul. Świętojańskiej na pl. Zamkowy, widoczny jest fragment fasady Zamku Królewskiego z wieżą Zygmuntowską.
Źródło: online skills, cc0.
R1UmAX4npiCvz1
Ilustracja interaktywna przedstawia mapę konturową Polski z naniesionymi miejscami, w których toczyły się bitwy. Na ilustracji umieszczone są interaktywne punkty z ilustracjami i informacjami. Pierwsza ilustracja przedstawia obraz Jana Rosena "Bitwa pod Stoczkiem" z 1890 roku, olej na płótnie z Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. Obraz przedstawia decydujące uderzenie trzeciego dywizjonu drugiego Pułku Strzelców Konnych na rosyjską dwudziestą dziewiątą Rotę Artylerii Konnej i na rosyjski Pułk Strzelców Konnych Króla Wirtembergii. Na pierwszym planie ukazani są polscy szaserzy, którzy zaatakowali nieprzyjacielskie działa i wybijają kanonierów wroga, starających się odeprzeć Polaków. Część z nieprzyjaciół ucieka. Z prawej strony płótna widać szarżujący oddział jazdy Krakusów, przed którymi uciekają rosyjscy szaserzy. Do obrazu został dodany komentarz: Stoczek Łukowski. Bitwa pod Stoczkiem - 1831 r. Pierwsza bitwa powstania listopadowego, toczona między Królestwem Polskim a Imperium Rosyjskim, zakończona zwycięstwem Polaków. Druga ilustracja przedstawia obraz Wojciecha Kossaka "Olszynka Grochowska" z 1928 roku, olej na płótnie z Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. Pierwszoplanowymi bohaterami są Czwartacy ― żołnierze czwartego Pułku Piechoty Liniowej, którzy strzelają do niewidocznych na obrazie przeciwników. Niektórzy padają pod pociskami wroga. W oddali widać armaty. Na drugim planie grupa wojskowych dosiadających koni otacza cywila w jasnym płaszczu i cylindrze. Do ilustracji został dodany komentarz: Olszynka Grochowska, obecnie Praga-Południe, dzielnica Warszawy. Bitwa o Olszynkę Grochowską - 1831 r. Najbardziej krwawa bitwa powstania listopadowego, toczona między Królestwem Polskim a Imperium Rosyjskim, uznawana za nierozstrzygniętą, ponieważ obie strony zostały zmuszone do odwrotu. Trzecia ilustracja ukazuje obraz Stefana Płużańskiego "Bitwa pod Oliwą" z 1847 roku z Narodowego Muzeum Morskiego w Gdańsku. Przedstawia walkę morską w zatoce. Nad statkami unosi się dym z dział oraz dramatycznego pożaru na okręcie. Do ilustracji został dodany komentarz: Oliwa. Bitwa pod Oliwą - 1627 r. Bitwa morska pomiędzy flota polską i szwedzką stoczona na redzie Gdańska i zakończona wygraną Polaków. Czwarty obraz przedstawia Obraz Jana Matejki "Bitwa pod Grunwaldem". olej na płótnie z lat 1875-1878 z Muzeum Narodowego w Warszawie. W centrum obrazu znajduje się wielki książę litewski Witold, bez pancerza i hełmu, ubrany w czerwony żupan, a na głowie ma założoną mitrę. W rozpostartych i podniesionych do góry rękach unosi miecz i tarczę w geście triumfu. Ponad zatłoczona sceną w chmurach Matejko zamieścił postać św. Stanisława. Niebo w tle jest niespokojne. Po prawej stronie widoczny jest fragment krajobrazu z drzewami. U dołu znajduje się pas ziemi, a scena bitewna nad nim sprawia wrażenie odcięcia i teatralizacji. Do ilustracji został dodany komentarz: Grunwald. Bitwa pod Grunwaldem - 1410 r. Największa średniowieczna bitwa stoczona między zakonem krzyżackim a połączonymi siłami polskimi i litewskimi, zakończona pogromem Krzyżaków. Piąta ilustracja przedstawia fragment "Bitwy pod Racławicami, namalowanej przez zespół malarzy pod kierunkiem Jana Styki i Wojciecha Kossaka w latach 1893-1894, olej na płótnie z Muzeum Narodowego w Warszawie. Fragment dzieła przedstawia atak kosynierów z żołnierzami polskimi. W centrum znajduje się prowadzone działo. Przed biegnącymi uczestnikami bitwy znajduje się urwisko. Do ilustracji został dodany komentarz: Racławice. Bitwa pod Racławicami - 1794 r. Starcie wojsk polskich i rosyjskich podczas insurekcji kościuszkowskiej, zakończone zwycięstwem Polaków.
Mapa interaktywna - bitwy na obrazach, online-skills, CC BY 3.0
m0ff7892376e121c4_0000000000009
m0ff7892376e121c4_0000000000311

Dzieła Elizabeth Thompson

Mimo iż batalistyka to domena artystów – mężczyzn, to jedne z najbardziej znanych dzieł malarstwa batalistycznego wykonała brytyjska artystka, Elizabeth Thompson, nazywana Lady Butley. W swoich niezwykle sugestywnych dziełach potrafiła uchwycić kulminacyjny moment bitwy. Oglądając jej prace widz może mieć wrażenie, że znajduje się w samym sercu walki.

R1CrQBIWAfga01
Elizabeth Thompson, „Scotland Forever!”, 1881, Leeds Art Gallery, West Yorkshire, Wielka Brytania, wikipedia.org, domena publiczna

Malarka starała się oddać odwagę, męstwo i poświęcenie walczących żołnierzy. Jednak to, co wyróżniało jej dzieła batalistyczne od innych, to pełne współczucia ukazywanie cierpienia zwykłych żołnierzy.

RyIxaqseb0uMr1
Elizabeth Thompson, „28 Pułk pod Quarte Bras”, 1875, National Gallery of Victoria, Melbourne, Australia, wikipedia.org, domena publiczna
classicmobile
Ćwiczenie 12
R1RdD6WLHGbdb1
Polecenie do zadania brzmi: Przypatrz się walczącym żołnierzom zilustrowanym na obrazach Elizabeth Thompson. Korzystając z zamieszczonej niżej listy haseł, zaznacz, jakie emocje można odczytać na ich twarzach. Poniżej umieszczona jest ramka, w którą należy przeciągnąć właściwe odpowiedzi ze zbioru znajdującego się na dole zadania. W prawym dolnym rogu zadania umieszczony jest klawisz „Sprawdź” służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.
Źródło: UMK, licencja: CC0.
static
Zobacz także

Inna wersja zadania

RV3uOCc3LFxMFm0ff7892376e121c4_00000000000101
Ćwiczenie 13
Polecenie do zadania brzmi: Przypatrz się walczącym żołnierzom zilustrowanym na obrazach Elizabeth Thompson. Poniżej polecenia znajduje się lista rozwijalna, z której należy wybrać prawidłowe odpowiedzi. W prawym dolnym rogu zadania umieszczony jest klawisz „Sprawdź” służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.
Źródło: online skills, cc0.
m0ff7892376e121c4_0000000000010
m0ff7892376e121c4_0000000000325

Dzieła Wasilija Wereszczagina

Część artystów tworzyła obrazy o tematyce wojennej aby wojnę potępić. Przykładem jest rosyjski malarz, Wasilij Wereszczagin, który towarzyszył armiom w kampaniach wojennych i niczym współczesny reporter ukazywał okrucieństwo i bezsens wojny. Poniżej przedstawiono jedno z jego dzieł.

RICulu164ObYU1
Wasilij Wereszczagin, „Apoteoza wojny”, 1871, Galeria Tretiakowska, Moskwa, Rosja, wikimedia.org, domena publiczna
classicmobile
Ćwiczenie 14
RZkTDBuOgqIOy1
Polecenie do zadania brzmi: Zastanów się, jak można określić wymowę obrazu Wasilija Wereszczagina Apoteoza wojny. Poniżej umieszczone są odpowiedzi, z których należy wybrać prawidłową. W prawym dolnym rogu zadania umieszczony jest przycisk „Sprawdź”, służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.
Źródło: UMK, licencja: CC0.
static
m0ff7892376e121c4_0000000000337

Słownik pojęć

Iluminacja
Iluminacja

średniowieczne zdobnictwo książkowe w postaci dekoracyjnych rysunków, ozdobnych linii, inicjałów, ornamentów, dołączanych do tekstu pisanego ręcznie na pergaminie.

Przedstawienie historyczne
Przedstawienie historyczne

w sztukach plastycznych to najczęściej dzieło malarskie. Jego tematem są wydarzenia historyczne ilustrujące dzieje: własnego kraju, innych krajów lub zdarzenia współczesne. Odmianą przedstawień historycznych są sceny batalistyczne, które należą do najstarszych przykładów przedstawień historycznych. Były obecne już w starożytności (w Egipcie, Mezopotamii, Grecji, w Rzymie). W średniowieczu przedstawienia historyczne pojawiały się przede wszystkim w iluminacjach rękopisów o przeznaczeniu kronikarskim. W renesansie były już częściej spotykane (ilustrowały dzieje starożytne, ale i współczesne wydarzenia), ale popularność zyskały w okresie baroku, kiedy wykonywano wiele kompozycji batalistycznych o charakterze alegorycznym mającym sławić zwycięstwa ówczesnych władców. Prawdziwy rozkwit przedstawień historycznych w malarstwie nastąpił w XIX w. Było to związane z procesami kształtowania się tożsamości narodowej w Europie. Artyści dążyli do coraz większej wierności w odtwarzaniu w swoich dziełach realiów historycznych i podejmowali tematy odnoszące się do przełomowych i dramatycznych zdarzeń z dziejów narodów. Do najbardziej znanych polskich malarzy podejmujących w swojej twórczości przedstawienia historyczne należy zaliczyć Artura Grottgera i Jana Matejkę.

Relief
Relief

kompozycja rzeźbiarska wydobyta z płaszczyzny określonej materii (z płyty kamiennej, metalowej, drewnianej) z pozostawieniem w niej tła. Relief uzyskuje się m.in. za pomocą techniki rzeźbienia, odlewania, kucia. Relief przeznaczony jest do oglądania od frontu i jest silnie powiązany z architekturą. Poza tym występuje np. w ceramice, meblarstwie, złotnictwie. Bardzo często był stosowany w sztuce bizantyjskiej, na przykład do dekorowania kapiteli i przegród ołtarzowych. Tematyka reliefów może być różnorodna; od przedstawień figuralnych (np. mitologicznych) po pejzażowe. W zależności od stopnia wypukłości kompozycji reliefy dzieli się na: płaski, wypukły i wklęsły.

Źródło:

encyklopedia.pwn.pl

m0ff7892376e121c4_0000000000398

Galeria dzieł sztuki