Schemat

Polecenie 1

Zapoznaj się ze schematem, a następnie wykonaj polecenia.

RdJEkA3b2nu1e1

Fotografia przedstawia dwóch mężczyzn. Jeden ubrany w mundur z szarfą, pasem, ozdobnymi przypinkami to niemiecki minister spraw zagranicznych Joachima von Ribbentropa. Krok w krok z nim maszeruje Józef Beck. Ubrany również elegancko lecz nie tak oficjalnie w mundurze. Pod marynarką biała kamizelka z muchą. Na piersi odznaki. 1. Zarówno tzw. Mała konstytucja z 20 lutego 1919 r. , jak też uchwalona 17 marca 1921 r. konstytucja państwa pozostawiały podejmowanie w ważnych kwestiach polityki zagranicznej Sejmowi opanowanemu przez liczne frakcje partyjne. Nic więc dziwnego, że w latach 1919-1926 jedenastokrotnie zmieniał się gabinet rządowy, a dziesięciokrotnie – minister spraw zagranicznych. Tylko dwóch szefów resortu spraw zagranicznych – Paderewski i Ponikowski – opuściło swój urząd wskutek wyraźnej różnicy zdań w dziedzinie polityki zagranicznej. Co najmniej dwóch innych (Zamoyski i Seyda) potknęło się z powodu wewnętrznych utarczek. Żaden polski minister spraw zagranicznych nie mógł – nawet jeśli nie był ściśle związany z jakąś konkretną partią polityczną – pochwalić się ponadpartyjnym poparciem dla swego kursu, gdyż poglądy na kształt polskich stosunków zagranicznych, reprezentowane przez poszczególne obozy polityczne, były ze sobą niemożliwe do pogodzenia.
_{Jorg K. Hoensch, Niemcy Polska i wielkie mocarstwa w latach 1919-1932 [w:] Stosunki polsko-niemieckie 1919-1932, red.A.Czubiński, Z. Kulak, Poznań 1990, s.25, 2. Już kilka dni po udanym zamachu stanu Piłsudski – prawidłowo przyznając priorytet sprawom wewnętrznym i stwierdzając, że powstały układ sił pozostawiał Polsce tylko niewielką swobodę dyplomatycznego manewru – postawił prognozę, że w nadchodzącym pięcioleciu sytuacja Polski na arenie międzynarodowej nie ulegnie zmianie.
_{Jorg K. Hoensch, Niemcy Polska i wielkie mocarstwa w latach 1919-1932 [w:] Stosunki polsko-niemieckie 1919-1932, red.A.Czubiński, Z. Kulak, Poznań 1990, s.32.}, 3. Rząd RP nadal opierał swą politykę zagraniczną na zasadzie równorzędnych stosunków z Niemcami i ZSRR. Na zewnątrz nie okazywał on niepokoju w związku ze zbrojeniami niemieckimi. Po remilitaryzacji Nadrenii państwa zachodnie zachowały się na tyle biernie, że rząd RP uznał, iż samodzielny protest byłby bezcelowy. W czerwcu 1936 r. Śmigły-Rydz nakazał jednak opracowanie planu wojny z Niemcami. Biorąc deklarację o nieagresji z 1934 r. za dobrą monetę, Polska starała się o utrzymanie dobrosąsiedzkich stosunków Z Niemcami. Hitler usiłował jednak coraz wyraźniej wciągnąć Polskę do współpracy przeciw ZSRR. Beck niedwuznacznie opierał się przed taką współpracą, broniąc polityki równowagi.
_{Wojciech Roszkowski, Historia Polski 1914-2000, Warszawa 2001, s. 80.}, 4. Traktat w Rapallo powinien był zerwać resztę łusek z oczu – porozumienie rosyjsko-niemieckie zaszło tak daleko, że jest nie tylko faktem dokonanym, wspartym na doskonałą znajomość interesów stron obu, ale co więcej faktem nie do odrobienia. Istnieje sprzysiężenie rosyjsko-niemiecko-litewskie (...), skierowane przeciwko Polsce.
_{Józef Piłsudski na posiedzeniu Rady Gabinetowej 5 czerwca 1922 roku [w:]Marek Kornat, Polityka Równowagi 1934–1939. Polska pomiędzy Wschodem a zachodem, Kraków 2007, s. 137.}, 5. Minister Spraw Zagranicznych RP, gen. Józef Beck podczas wizyty w Warszawie w styczniu 1939 r. niemieckiego ministra spraw zagranicznych, Joachima von Ribbentropa.{audio}}

Minister spraw zagranicznych RP, gen. Józef Beck, podczas wizyty w Warszawie w styczniu 1939 r. niemieckiego ministra spraw zagranicznych Joachima von Ribbentropa.

Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.

Polecenie 2

Wyjaśnij, w jaki sposób na polską politykę zagraniczną do roku 1926 wpływała kondycja polskiego parlamentaryzmu.

R1I5dc9v7awcS

Polecenie 3

Scharakteryzuj przyczyny prowadzenia przez władze II RP polityki równowagi w zakresie spraw zagranicznych. Czy twoim zdaniem taki kierunek przynosił Polsce więcej szans, czy zagrożeń? Uzasadnij odpowiedź.

R1aHJXwL0TaL0

Przeczytaj

Film + Sprawdź się