Ilustracja przedstawia kolaż zdjęć, składających się na dwie dynastię, od góry: dynastię Flawiuszów oraz na dolnym pasku dynastię Antoninów. Dynastia Flawiuszów to trzy postacie. Pierwszy od lewej to Wespazjan (lata 69-79). Popiersie przedstawia starszego mężczyznę ubranego w togę, lekko łysiejącego. Druga postać z dynastii Flawiuszów to Tytus (lata 79-81). Na rzeźbionym popiersiu znajduje się mężczyzna ubrany w togę. Ostatni z dynastii Flawiuszów przedstawiony na ilustracji to Domicjan (lata 81-96). To popiersie młodzieńca z wieńcem laurowym na głowie i togą zapiętą na ramieniu okrągła klamrą. W dolnym rzędzie sześć wyrzeźbionych przedstawień twarzy reprezentantów dynastii Antoninów. Od lewej: Nerwa (lata 96-98). To starszy mężczyzna o szczupłej twarzy i krótkich włosach; Trajan (lata 96-117) mężczyzna w średnim wieku z fryzurą z ciężką, krótką grzywką na czole; Hadrian (lata 117-138) mężczyzna w brodą i wąsami, Antoninus Pius (lata 138-161) mężczyzna w kręconymi włosami i kręconą brodą i wąsami; Marek Aureliusz (lata 161-180) starszy człowiek o wydatnym nosie i bujnej, kędzierzawej brodzie, wąsach oraz kręconych włosach na głowie; ostatni Kommodus (lata 180-192) brodaty mężczyzna z kręconym włosami ubrany w płaszcz a kapturem z paszczą lwa. Ilustracja przedstawia schemat Dynastii Flawiuszów. Opisane są: 1. Wespazjan założyciel dynastii, 2. Tytus Istnieje zgodne przypuszczenie, że [Wespazjan] tak był pewny zawsze swego przeznaczenia i swoich synów, iż mimo ustawicznych spisków przeciw sobie śmiało zapewnił senat, że „po nim albo jego synowie obejmą władzę, albo nikt” (Swetoniusz G. Trankwillus, Żywoty cezarów, Wrocław 1987, s. 311)., 3. Domicjan Istnieje zgodne przypuszczenie, że [Wespazjan] tak był pewny zawsze swego przeznaczenia i swoich synów, iż mimo ustawicznych spisków przeciw sobie śmiało zapewnił senat, że „po nim albo jego synowie obejmą władzę, albo nikt” (Swetoniusz G. Trankwillus, Żywoty cezarów, Wrocław 1987, s. 311).