Grafika przedstawia ścieg przed igłą. Po prawej stronie znajduje się symbol ściegu. To linia o równych odcinkach, pomiędzy którymi są zagłębienia w formie łuków. Po lewej stronie jest wizualizacja ściegu. Widoczne są równe odcinki z przerwami pomiędzy każdym odcinkiem. Na końcu ściegu jest wbita igła.
Ścieg przed igłą
Ścieg przed igłą jest podstawowym ściegiem wykonywanym od strony prawej do lewej lub z góry na dół. Składa się z dwu części jednakowej długości, z których jedna jest widoczna na wierzchniej stronie materiału a druga na spodniej stronie materiału.
Źródło: Lewandowska-Stark E., Lipke-Skrawek Z., Techniki szycia odzieży, SOP, Toruń 1995.
Grafika przedstawia ścieg fastrygowy. Widoczna jest igła i czerwona nitka. Górna część ściegu jest widoczna, a dolna część nie. Ścieg składa się z równych odcinków nitki z przerwami pomiędzy każdym odcinkiem.
Ścieg fastrygowy
Ścieg fastrygowy wykonuje się tak, jak ścieg przed igłą. Dłuższa część jest widoczna na wierzchniej stronie materiału fastrygowanego. Ścieg fastrygowany stosuje się do chwilowego łączenia dwu warstw tkaniny.
Źródło: Lewandowska-Stark E., Lipke-Skrawek Z., Techniki szycia odzieży, SOP, Toruń 1995.
Grafika przedstawia ścieg stębnowy. Widoczna jest igła i czerwona nitka. Ścieg jest gęsty i zwarty.
Ścieg stębnowy
Ścieg stębnowy powstaje w ten sposób, że przy wykonywaniu każdego ściegu cofa się igłę i wkłuwa
w miejsce zakończenia poprzedniego ściegu. Na stronie wierzchniej widoczne są odcinki
równe połowie długości ściegu spodniego. Stosuje się w miejscach trudnych do wykonania na
maszynie.
Źródło: Lewandowska-Stark E., Lipke-Skrawek Z., Techniki szycia odzieży, SOP, Toruń 1995.
Grafika przedstawia ścieg pętelkowy. W pierwszej części grafiki widoczny jest schemat nitki układającej się za igłą w półokrągłe pętelki, jedna obok drugiej, z przerwami oraz odcinkami nitki. W drugiej części jest graficzny symbol ściegu składający się z dwóch rzędów pętelek.
Ścieg pętelkowy
Ścieg pętelkowy powstaje z kolejnego wykonania jednego ściegu za igłą i jednego ściegu przed igłą z niedociągniętą nitką w kształcie pętelki. Jest stosowany do przenoszenia konturów element wyrobu odzieżowego na drugą warstwę materiału i oznaczania form lub znaków spotkań. Inny sposób wykonania tego ściegu, to ścieg przed igłą z niedociągniętą nitką w kształcie pętelki.
Źródło: Lewandowska-Stark E., Lipke-Skrawek Z., Techniki szycia odzieży, SOP, Toruń 1995.
Grafika przedstawia przykład ściegu krytego. Widoczna jest igła z nitką na złożonym materiale. Fragmenty nitki łączące obie części materiału są w kształcie kąta prostego i ułożone są obok siebie.
Ścieg kryty
Ścieg kryty jest niewidoczny po stronie wierzchniej. Stanowi krótki odcinek nitki łączącej dwie warstwy tkaniny, z których jedna jest załapana do połowy jej grubości, a druga – za krawędź podwinięcia obrębu. Służy do podszywania obrębów.
Źródło: Lewandowska-Stark E., Lipke-Skrawek Z., Techniki szycia odzieży, SOP, Toruń 1995.
Grafika przedstawia ścieg pikowy. Jest on przedstawiony w postaci załamującej się w kąty proste nitki, ale co druga linia jest namalowana w postaci linii przerywanej.
Ścieg pikowy
Ścieg pikowy łączy dwie warstwy tkaniny, z których spodnia jest załapana do połowy jej grubości. Służy do łączenia tkaniny wierzchniej z wkładem usztywniającym.
Źródło: Lewandowska-Stark E., Lipke-Skrawek Z., Techniki szycia odzieży, SOP, Toruń 1995.
Grafika przedstawia ścieg obrzucający. Widoczna jest igła z nawleczoną czerwoną nitką. Widoczne są jej fragmenty w postaci linii usytuowanych obok siebie pod kątem czterdziestu pięciu stopni względem krawędzi materiału.
Ścieg obrzucający
Ścieg obrzucający jest to szereg równych i równoległych odcinków skośnych do brzegów tkaniny, z których jedna połowa widoczna jest po stronie wierzchniej, a druga po spodniej stronie. Służy do zabezpieczania strzępiących się brzegów materiału.
Źródło: Lewandowska-Stark E., Lipke-Skrawek Z., Techniki szycia odzieży, SOP, Toruń 1995.
Grafika przedstawia ścieg dziergany. Składa się z dwóch części. Po lewej stronie widoczna jest nitka ułożona w pętelki. Po prawej stronie widać igłę z nawleczoną nitką i ścieg w kształcie półokrągłym przy krawędzi materiału. Poszczególne części ściegu stykają się ze sobą.
Ścieg dziergany
Ścieg dziergany jest to szereg równych i równoległych odcinków prostopadłych do brzegów tkaniny, zakończonych powiązaniem nitki wzdłuż wykończonego brzegu. Służy do zabezpieczenia brzegów tkaniny przez strzępieniem się, dziergania dziurek i haftu.
Źródło: Lewandowska-Stark E., Lipke-Skrawek Z., Techniki szycia odzieży, SOP, Toruń 1995.
Grafika przedstawia ścieg sznureczkowy. Widoczna jest igła i czerwona nitka tworząca gęsty, zwarty ścieg przed igłą.
Ścieg sznureczkowy
Ścieg sznureczkowy jest odwrotnością ściegu stębnowego. Składa się z części widocznej na stronie wierzchniej (o całej długości ściegu) i z części widocznej na spodniej stronie o długości równej połowie ściegu.
Źródło: Lewandowska-Stark E., Lipke-Skrawek Z., Techniki szycia odzieży, SOP, Toruń 1995.
Grafika przedstawia ścieg łańcuszkowy. Widoczna jest igła, a po jej obu stronach nitka układająca się w duże, zazębiające się pętelki. Całość przypomina łańcuszek.
Ścieg łańcuszkowy
Ścieg łańcuszkowy stanowi szereg ogniw, z których każde wychodzi z poprzedniego.
Źródło: Lewandowska-Stark E., Lipke-Skrawek Z., Techniki szycia odzieży, SOP, Toruń 1995.
Grafika przedstawia ścieg gałązkowy. Widoczna jest igła wbita po skosie w materiał, a obok nitka ułożona w skierowane do dołu półkola, usytuowane jedno pod drugim. Ramię jednego półkola wychodzi z zakończenia poprzedniego.
Ścieg gałązkowy
Ścieg gałązkowy składa się z dwóch szeregów ukośnie do siebie skierowanych ściegów. Ściegi jednego szeregu znajdują się w połowie między ściegami drugiego szeregu.
Źródło: Lewandowska-Stark E., Lipke-Skrawek Z., Techniki szycia odzieży, SOP, Toruń 1995.
Grafika przedstawia ścieg mereżkowy. Czerwona nitka układa się w drobne pętelki, niestykające się ze sobą. Pętelki te otaczają inne, turkusowe nitki, zbierając je ze sobą, co daje ozdobny efekt.
Ścieg mereżkowy
Ścieg mereżkowy jest ściegiem ozdobnym, który można stosować również do wykończenia obrębu.
Źródło: Lewandowska-Stark E., Lipke-Skrawek Z., Techniki szycia odzieży, SOP, Toruń 1995.
Grafika przedstawia ścieg zakopiański, inaczej ścieg Janina. Nitka układa się w krzyżyki, które jednak stykają się ze sobą tylko częściowo. Poszczególne odcinki nitki są ułożone po skosie, każdy kolejny kieruje się w przeciwnym kierunku (góra lub dół), nachodząc na poprzedni.
Ścieg zakopiański (Janina)
Ścieg zakopiański (Janina) składa się ze skośnych odcinków nitek ułożonych w dwóch różnych kierunkach, krzyżujących się ze sobą na dwóch różnych poziomach.
Źródło: Lewandowska-Stark E., Lipke-Skrawek Z., Techniki szycia odzieży, SOP, Toruń 1995.
Grafika przedstawia ścieg zygzakowy. Nitka układa się w zygzak. Na końcu ściegu zaznaczone są zamknięcia trójkątów. – Są oznaczone przerywaną linią, co oznacza, że nie są widoczne na wierzchniej stronie materiału.
Ścieg zygzakowy
Ścieg zygzakowy składa się ze skośnych odcinków nitek ułożonych pod jednakowym kątem względem siebie i stykających się ze sobą końcami.
Źródło: Lewandowska-Stark E., Lipke-Skrawek Z., Techniki szycia odzieży, SOP, Toruń 1995.
Grafika przedstawia szew bieliźniany. Składa się z trzech części. Z lewej, oznaczony literą a, widoczny jest schemat dwóch kawałków materiału, które na siebie zachodzą. Obok, oznaczony literą be, jest widoczny schemat materiału zawiniętego w połowie. Trzecia część opatrzona jest podpisem "oznaczenie szwu według pe en 2.04.09". Przedstawia rzut szwu z boku. To dwa zachodzące na siebie zawinięte fragmenty, przecięte dwiema prostymi liniami po obu stronach.
Szew bieliźniany
Szew bieliźniany − jak go wykonać krok po kroku? − Ułóż materiał prawą stroną do prawej i wysuń dolny brzeg na szer. 0,5 cm, − przeszyj maszyną na szer. 0,5 cm od brzegu górnego, − rozłóż materiał na płasko i zaprasuj zeszycie w stronę mniejszego dodania, − podwiń wysunięty brzeg, − przestebnuj wzdłuż linii załamania brzegu.
Źródło: Lewandowska-Stark E., Lipke-Skrawek Z., Techniki szycia odzieży, SOP, Toruń 1995.
Grafika przedstawia schemat szwu francuskiego. Składa się z trzech części. W pierwszej, oznaczonej literą a, widoczny jest kawałek materiału z zaznaczonym przerywaną linią bocznym fragmentem. Drugi, oznaczony literą be, przedstawia zwinięty materiał z oznaczonym przerywaną linią bocznym fragmentem. Trzecia część jest opatrzona podpisem "według pe en 1.06.02" i przedstawia rzut z boku na schemat szwu. Składa się z dwóch zawiniętych linii prostych ustawionych w odwróconą i wydłużoną literę B, przeciętą w połowie pionową linią prostą. Z lewej strony znajduje się krótsza pionowa linia prosta, łącząca "brzuszki" litery.
Szew francuski
Jak wykonać szew francuski? Złóż brzegi materiału równo lewą stroną do lewej, przeszyj maszynowo pierwszy raz na szer. 0,3 cm od brzegów, odwróć materiał i sprasuj krawędź zeszycia, przeszyj maszyną drugi raz od strony lewej na szer. 0,5 cm.
Źródło: Lewandowska-Stark E., Lipke-Skrawek Z., Techniki szycia odzieży, SOP, Toruń 1995.
Grafika przedstawia schemat szwu nakładanego. Składa się z trzech schematów, dwóch rzutów z góry i jednego z boku. Pierwszy, oznaczony literą a, przedstawia kawałek materiału zebrany z prawej strony. Drugi, oznaczony literą be, przedstawia kawałek materiału zebrany na środku i tworzący warstwy. Trzeci schemat to rzut z boku, oznaczony "według pe en, 5.31.01" i przedstawia zakrzywioną linię zakończoną kółkiem. Pod nią jest linia prostą, a całość przecina pionowa linia prosta.
Szew nakładany
Jak wykonać szew nakładany? Załóż brzeg materiału do lewej strony na szer. 1,5 – 2,0 cm, nałóż na drugą warstwę materiału na szer. złożenia, przestebnuj po prawej stronie na szer. 0,5 – 1,0 cm od krawędzi załamania, wykończ brzegi razem maszynowo lub ręcznie.
Źródło: Lewandowska-Stark E., Lipke-Skrawek Z., Techniki szycia odzieży, SOP, Toruń 1995.
Grafika przedstawia schemat szwu wpuszczanego. Składa się z trzech schematów ukazujących rzuty z góry i rzut z boku. Pierwszy, oznaczony literą a, przedstawia materiał zebrany w kilka warstw. Drugi, oznaczony literą be, przedstawia materiał stanowiący jedną warstwę z lewej, a kilka z prawej strony. Trzeci rzut oznaczony jest "według pe en, 2.42.06" i przedstawia dwie zakrzywione linie umieszczone jedna pod drugą, skierowane ku sobie krótszym końcem. Pomiędzy nimi znajduje się pozioma linia prosta, a całość przecina krótka, pionowa linia prosta.
Szew wpuszczany
Jak wykonać szew wpuszczany?
złóż trzy warstwy materiału; prawa do prawej strony i prawa do strony lewej,
przeszyj maszyną na szer. 0,5 cm,
odwróć zewnętrzne warstwy w przeciwny kierunek (szew znajduje się w środku między zewnętrznymi warstwami).
Źródło: Lewandowska-Stark E., Lipke-Skrawek Z., Techniki szycia odzieży, SOP, Toruń 1995.
Grafika przedstawia rzuty trzech szwów: przestębnowanego, rozprasowanego i zaprasowanego. Każdy składa się z dwóch części, rzutu z góry i z boku. Pierwszy szew w rzucie z góry przedstawia kawałek materiału z zaznaczoną przerywaną linią częścią boczną. Rzut z boku to dwie linie proste poziome przecięte linią pionową. Drugi szew w rzucie z góry to kawałek materiału podzielony na cztery części, przypominający otwartą książkę. W rzucie z boku widoczne są dwie zakrzywione linie ułożone naprzeciwko siebie i zakończone kółkami oraz połączone poziomą linią prostą. Trzeci szew w rzucie z góry to kawałek materiału zagięty w połowie tak, by tworzył dwie warstwy. Rzut z boku przedstawia zagiętą linię w kształcie odwróconej litery s, z jednej strony zakończoną kółkiem. Przecina ją w połowie pionowa linia prosta.
Grafika przedstawia dwa schematy ilustrujące szew obrębiający. Po lewej stronie widoczny rzut z góry na materiał zebrany z prawej strony w kilka warstw i przeszyty szwem złożonym z równych, niestykających się ze sobą odcinków. Po prawej stronie rzut z boku. Widoczna linia pionowa przecinająca linię zawiniętą w kształt spinacza.
Szew obrębiający
Jak wykonać szew obrębiający?
strzępiący się brzeg materiału załóż do lewej strony na szer. 0,5 cm,
załóż drugi raz na szer. 0,6 – 0,7 cm,
przestebnuj wzdłuż pierwszego załamania materiału.
Źródło: Lewandowska-Stark E., Lipke-Skrawek Z., Techniki szycia odzieży, SOP, Toruń 1995.
Grafika przedstawia cztery schematy. Pierwszy, oznaczony literą a, przedstawia zawinięty kawałek materiału przeszyty szwem złożonym z równych, niestykających się ze sobą odcinków. Drugi, oznaczony literą be, przedstawia kawałek materiału zebrany u góry w kilka warstw. Trzeci, oznaczony literą ce, przedstawia kawałek materiału zebrany u góry w kilka warstw i przeszyty szwem złożonym z równych, niestykających się ze sobą odcinków. Czwarty schemat to rzut z boku na szew lamujący. To pionowa linia prosta a nad nią wydłużony i opadający na obie strony daszek. Przecina je pozioma linia prosta.
Szew lamujący
Obszycie brzegu materiału z obu stron pliską lub tasiemką nazywamy lamowaniem. Lamowanie służy do wykończenia odzieży od strony zewnętrznej i wewnętrznej po liniach prostych i owalnych. Lamówkę kroi się w postaci pliski skośnej. Pliska skośna powinna być dwa razy szersza od szerokości lamówki + dodanie na przyszycie i wykończenie. Kolejność czynności przy lamowaniu:
przyszyj brzeg pliski skośnej na szer. 0,4 cm,
przewiń pliskę na drugą stronę odkładając szew,
podwiń brzeg pliski tak, aby powstał rulonik na szer. 0,5 cm,
przestębnuj przy podwiniętym brzegu (lub podszyj kryto do przeszycia maszynowego).
Źródło: Lewandowska-Stark E., Lipke-Skrawek Z., Techniki szycia odzieży, SOP, Toruń 1995.
Zdjęcie przedstawia dwa białe elementy odzieży z widocznymi na nich ozdobnymi, niebieskimi i zielonymi ściegami, które tworzą podobizny kwiatków i ozdobne szlaczki.
Zastosowanie ściegów ręcznych ozdobnych
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.
Na podstawie ułożonego z puzzli obrazka opisz, jak wykonać przedstawiony ścieg.
RgJi3djuNg2uZ
Jeżeli nie wiesz, jak wykonany jest ten ścieg, zapoznaj się ponownie z galerią zdjęć „Ściegi ręczne, szwy maszynowe i ich zastosowanie”.
Należy złożyć brzegi materiału równo, lewą stroną do lewej. Przeszyć maszynowo pierwszy raz na szerokości 0,3 cm od brzegów. Następnie odwrócić materiał i sprasować krawędź zeszycia. Kolejnym krokiem jest przeszycie maszyną drugi raz od strony lewej na szerokości 0,5 cm.
RJZTzv1eayEIP
Wskaż, jakiego szwu dotyczy poniższy opis. Złóż brzegi materiału równo lewą stroną do lewej, przeszyj maszynowo pierwszy raz na szerokość 0,3 cm od brzegów, odwróć materiał i sprasuj krawędź zeszycia, przeszyj maszyną drugi raz od strony lewej na szerokość 0,5 cm.