Ilustracja przedstawia widok z lotu ptaka na wzgórze wawelskie - Zamek Królewski oraz Kościół świętego Stanisława i świętego Wacława w Krakowie. Jeden z największych kościołów Dolnego Śląska. Wieża o wysokości 103 metrów jest obecnie najwyższą na terenie całego Śląska i piątą co do wielkości w Polsce. Jest jedyną katedrą w Polsce bez stalli kapituły katedralnej. Kościół jest późnogotycką, orientowaną, trzynawową bazyliką. Nad fasadą zachodnią dominuje, widoczna z daleka, wieża. Ma ona 5 kondygnacji. Na środku napis: Muzyka na dworze króla - Złoty Wiek muzyki polskiej
Ilustracja przedstawia widok z lotu ptaka na wzgórze wawelskie - Zamek Królewski oraz Kościół świętego Stanisława i świętego Wacława w Krakowie. Jeden z największych kościołów Dolnego Śląska. Wieża o wysokości 103 metrów jest obecnie najwyższą na terenie całego Śląska i piątą co do wielkości w Polsce. Jest jedyną katedrą w Polsce bez stalli kapituły katedralnej. Kościół jest późnogotycką, orientowaną, trzynawową bazyliką. Nad fasadą zachodnią dominuje, widoczna z daleka, wieża. Ma ona 5 kondygnacji. Na środku napis: Muzyka na dworze króla - Złoty Wiek muzyki polskiej
Muzyka na dworze króla - Złoty Wiek muzyki polskiej
Źródło: online-skills.
Sięgaj, gdzie wzrok nie sięga...
Złoty wiek w muzyce
R1I6KrMwezdJq1
Fotografia przedstawia: Wawel - salę Poselską. Ściany zdobi fresk pędzla Hansa Dürera (1532) z alegorią historii życia ludzkiego, ukazujący poszczególne etapy życia człowieka. Sala ma jasna posadzkę zasłoniętaczęściowo dywanem. Ściany sa kolorowe, ozdobione malowidłami. Sufit jest ciemny.
Wawel sala Poselska, fotopolska.eu, CC BY 3.0
Wiek XVI nazywany jest Złotym Wiekiem polskiej kultury, a lata panowania Zygmunta I Starego i Zygmunta II Augusta stanowiły szczytowy okres polskiego odrodzenia. Zwłaszcza młody król Zygmunt (koronowany w wieku 10 lat, za życia swego ojca, i utrzymujący odtąd własny dwór), jeden z najlepiej wykształconych intelektualistów epoki, wytrawny erudyta i miłośnik sztuki, starannie dobierał skład swego dworu, otaczając się znamienitymi osobowościami. Sekretarzami króla byli Jan Kochanowski i Łukasz Górnicki, a nadwornymi kompozytorami – Wacław z Szamotuł, Marcin Leopolita i słynny w Europie lutnista z Siedmiogrodu Walenty Greff‑Bakfark. Polska kultura, z renomowanym Uniwersytetem, z rozkwitającymi pod rządami mądrych władców wieloma dziedzinami życia, przyciągała cudzoziemców – także wybitnych intelektualistów i twórców – pragnących w epoce nękających Europę konfliktów religijnych czasu reformacji zaznać pomyślności i pokoju panujących w Rzeczypospolitej.
Ufundowana przez króla Zygmunta I. Starego Kapela Rorantystów była nietypowym chórem, złożonym z głosów męskich i falsetystów (nie było sopranów). Zespół wykonywał 4- lub 5‑głosowy repertuar, a jego członkami byli wyłącznie księża polskiej narodowości (9 śpiewaków i kilku zastępców, tzw. substytutów).
Kompozytorzy tworzący dla rorantystów to Krzysztof Borek (zmarły po 1573 r., z jego kompozycji zachowały się 3 cykle mszalne) oraz Tomasz Szadek (ok. 1550–1611), twórca 2 zachowanych mszy: Officium Dies est laetitiae [czytaj: officium dajs est eleticije] (1578), opartej na melodii łacińskiej pieśni bożonarodzeniowej, oraz Officium In melodiam motetae Pisneme [czytaj: officium in melodiam motae pisneme] (1580), opartej na temacie francuskiej pieśni Puis ne me peult venir [czytaj: piu ne me pe wenir]. Motety religijne tworzyli Walenty Gawara (Gutek) i Marcin Paligon.
RMwRQsqLUMIgZ1
Ilustracja interaktywna przedstawia kaplicę Zygmuntowska w katedrze wawelskiej i kapela rorantystów. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Kaplica Zygmuntowska, zwana także Królewską, Rorantystów i Jagiellońską, poświęcona ku czci Wniebowzięcia Najświętszej Panny Marii oraz św. Barbary, to jedna z 19 kaplic katedry na Wawelu. Ufundował ją król Zygmunt I po śmierci swej pierwszej żony Barbary Zapolyi, z przeznaczeniem na rodzinne królewskie mauzoleum. Kaplica, której plany budowy przedstawił w 1517 roku Florentczyk Bartolomeo Berecci, była konsekrowana w 1533 roku. 2. Oprócz wielu renesansowych elementów wystroju o symbolicznej wymowie (np. postaci biblijnych królów Salomona i Dawida, symbolizujących mądrość i muzykę) oraz bogatej ornamentyki, umieszczono też łaciński napis na fryzie ciągłym, występującym na wszystkich ścianach. W polskim przekładzie napis ten głosi: Niech wysławiają Cię Panie wszystkie narody, który dajesz zbawienie królom (ściany: północna – wejściowa, i wschodnia – ołtarzowa). Następnie na ścianie południowej: Daj swe baczenie, Boże, królowi, a na zachodniej: Błogosławieni, którzy umierają w Panu. 3. Nie bez powodu obok króla Salomona pojawiła się postać króla Dawida. Wykonywanie muzyki było zawarte w akcie fundacyjnym kaplicy, a ostatecznie w 1543 roku rozpoczęło działalność Kolegium Rorantystów, któremu król powierzył obowiązek codziennego, „po wsze czasy”, śpiewania w jego kaplicy mszy roratnej, czyli mszy wotywnej o Najświętszej Maryi Pannie. Kapela rorantystów, złożona z dziewięciu śpiewaków – wyłącznie księży polskiego pochodzenia – działała do czasu zaborów, a oprócz repertuaru tworzonego specjalnie dla niej przez polskich kompozytorów wykonywała też największe arcydzieła polifonii wokalnej a cappella, w tym kompozycje Giovanniego Pierluigiego da Palestrina i Orlanda di Lasso. Pierwszym przełożonym kapeli był Mikołaj z Poznania.
Ilustracja interaktywna przedstawia kaplicę Zygmuntowska w katedrze wawelskiej i kapela rorantystów. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Kaplica Zygmuntowska, zwana także Królewską, Rorantystów i Jagiellońską, poświęcona ku czci Wniebowzięcia Najświętszej Panny Marii oraz św. Barbary, to jedna z 19 kaplic katedry na Wawelu. Ufundował ją król Zygmunt I po śmierci swej pierwszej żony Barbary Zapolyi, z przeznaczeniem na rodzinne królewskie mauzoleum. Kaplica, której plany budowy przedstawił w 1517 roku Florentczyk Bartolomeo Berecci, była konsekrowana w 1533 roku. 2. Oprócz wielu renesansowych elementów wystroju o symbolicznej wymowie (np. postaci biblijnych królów Salomona i Dawida, symbolizujących mądrość i muzykę) oraz bogatej ornamentyki, umieszczono też łaciński napis na fryzie ciągłym, występującym na wszystkich ścianach. W polskim przekładzie napis ten głosi: Niech wysławiają Cię Panie wszystkie narody, który dajesz zbawienie królom (ściany: północna – wejściowa, i wschodnia – ołtarzowa). Następnie na ścianie południowej: Daj swe baczenie, Boże, królowi, a na zachodniej: Błogosławieni, którzy umierają w Panu. 3. Nie bez powodu obok króla Salomona pojawiła się postać króla Dawida. Wykonywanie muzyki było zawarte w akcie fundacyjnym kaplicy, a ostatecznie w 1543 roku rozpoczęło działalność Kolegium Rorantystów, któremu król powierzył obowiązek codziennego, „po wsze czasy”, śpiewania w jego kaplicy mszy roratnej, czyli mszy wotywnej o Najświętszej Maryi Pannie. Kapela rorantystów, złożona z dziewięciu śpiewaków – wyłącznie księży polskiego pochodzenia – działała do czasu zaborów, a oprócz repertuaru tworzonego specjalnie dla niej przez polskich kompozytorów wykonywała też największe arcydzieła polifonii wokalnej a cappella, w tym kompozycje Giovanniego Pierluigiego da Palestrina i Orlanda di Lasso. Pierwszym przełożonym kapeli był Mikołaj z Poznania.
