1. Podstawowym dążeniem ekspresjonistów było wyrażenie własnych emocji, stanów psychicznych, uczuć. Proces twórczy podporządkowany był subiektywnemu doświadczeniu artysty. Ekspresjoniści używali jaskrawych barw, intensywnej kolorystyki. Jednocześnie upraszczali formę, geometryzowali kształty przedmiotów. Obraz ten oddziałuje na widza i jego emocje siłą wyrazistego koloru, prostotą, a jednocześnie tchnącym z niego spokojem.

1. Duży nacisk artyści ekspresjonistyczni kładli na formę dzieła, starając się, by była krótka i wyrazista – lapidarna. Pojedyncze linie i plamy barwne oddają prędkość ledwie zaznaczonego jeźdźca. Zastosowane środki oddają energiczność ruchu.

1. Jednym ze środków wyrazu malarzy ekspresjonistów była silna deformacja i wyolbrzymianie, zwłaszcza brzydoty. Wyrażali w ten sposób stan swoich uczuć i oddziaływali silnie na emocje odbiorcy, budząc niepokój, napięcie. Obraz Emila Nolde pełen jest emocjonalnej siły. Charakterystyczne są tutaj ostre, kontrastowe kolory i wyraźna fakturą swobodnie kładzionej farby. Artysta przypisywał kolorom duchową, mistyczną symbolikę.

1. Artysta stosuje szybki i gwałtowny rytm komponując postaci i motywy miejskie. Dynamiczna kompozycja, linie pionowe, przekątne, trójkąty, kreskowania, uproszczenie, geometryzacja form, śmiała kolorystyka, oryginalne zestawienia barwne. Wszystkie te środki służą wydobyciu ekspresji wielkomiejskiego świata, ruchu.

1. Oskar Kokoschka rozwinął niezależny styl, pełen ilustracji jego własnych przeczuć, lęków, głębokich odczuć. Dla oddania tych emocji i stanów artysta stosuje gwałtowne pociągnięcia pędzla, płynną i rozsypującą się formę, zimne błękity, zielenie i szarości z akcentami rozbielonego różu. W obrazie odczuwalny jest dysonans pomiędzy spokojem śpiącej kobiety, a niepokojem czuwającego mężczyzny ze splecionymi w napięciu dłońmi.

1. Wassily Kandinsky zrezygnował z przedstawiania konkretnych przedmiotów, kształtów, na rzecz dynamicznych kompozycji plam barwnych i linii oddających tempo i rytm nawiązujące do muzyki. Jest to przykład ekspresjonizmu abstrakcyjnego.

1. Jackson Pollock w swoich ekspresjonistycznych obrazach posługiwał się techniką drippingu, polegającą na swobodnym chlapaniu farbą na płótno za pomocą pędzla, albo na jej ściekaniu lub wylewaniu z puszki na poziomo leżące płótno. Uzyskana w ten sposób kompozycja jest żywiołowa, dynamiczna, niemal „wychodzi” z obrazu. Obrazy artysty są realizacją malarstwa gestu, malarstwa akcji – action painting.

1. Dynamiczna kompozycja, wyraźne i zdecydowane pociągnięcia pędzla, kontrasty czerni, bieli i ciepłej barwy pomarańczowej, gwałtowność linii poziomych, pionowych i skosów. Obraz wzbudza uczucie niepokoju. Artysta również jest określany malarzem akcji. Charakteryzuje go spontaniczny i śmiały styl.

1. Właściwa ekspresjonizmowi dynamiczna kompozycja zbudowana jest z plam barwnych o gwałtownej, intensywnej kolorystyce. Artysta nakłada kolory grubą warstwą, szybkimi, nagłymi, przerywanymi pociągnięciami pędzla. Widoczne jest użycie różnych przyborów malarskich – o grubym trzonku, szpachelek czy szczotek. Tytuł nawiązuje do codziennego chaosu różnego rodzaju miejskich wydarzeń.

1. Tytułowy informel to określenie na „sztukę bez formy”, czyli sztukę pozbawioną tradycyjnie rozumianej zasady kompozycyjnej i czytelnej struktury. Tadeusz Kantor wykorzystuje techniki typowe dla malarstwa gestu, akcji. Rozlewa farby na rozłożonym płótnie, wyciska je prosto z tuby lub uderza zanurzonym w farbie sznurkiem lub batem. Proces tworzenia, zapis gestu artysty, był ważniejszy niż sam efekt. Artysta wyrażał w ten sposób swoje namiętności, pasje, tęsknoty i pamięć różnych przeżyć.