E-materiały do kształcenia zawodowego

Diagnoza opiekuńcza

MED.14. Świadczenie usług medyczno‑pielęgnacyjnych i opiekuńczych osobie chorej i niesamodzielnej - Opiekun medyczny 532102

bg‑azure

Słownik pojęć dla e‑materiału

1
bilans płynów
bilans płynów

porównanie objętości wszystkich przyjętych i wydalonych przez pacjenta płynów; bilans najczęściej prowadzi się przez 24 godziny; bilans jest ujemny, jeżeli chory wydala więcej płynów, niż przyjmuje; taka sytuacja może przyczynić się do odwodnieniaodwodnienieodwodnienia bilans dodatni występuje, gdy ilość przyjętych płynów jest większa niż ilość płynów wydalonych; taka dłużej trwająca sytuacja może spowodować przewodnienie chorego, przejawiające się obrzękami

błonnik
błonnik

włókno pokarmowe, które w organizmie nie ulega trawieniu; ułatwia wypróżnienia; zalecana dzienna ilość to 2040 g; najwięcej błonnika zawierają płatki (np. owsiane, jęczmienne, gryczane) i pieczywo pełnoziarniste, surowe owoce i warzywa, suszone morele, figi i śliwki, pestki dyni, ziarno słonecznika, płatki migdała, siemię lniane i nasiona chia

BMI (body mass index) osób w wieku podeszłym
BMI (body mass index) osób w wieku podeszłym

wskaźnik wagowo‑wzrostowy wykorzystywany do oszacowania, czy waga ciała jest prawidłowa; obliczany jest przez podzielenie masy ciała (w kilogramach) przez wzrost do kwadratu (w metrach); u osób w podeszłym wieku służy przede wszystkim do oceny ryzyka niedożywienia; u osób starszych, ze względu na zmniejszenie wzrostu wraz z wiekiem, BMI może nie odzwierciedlać rzeczywistego stanu odżywienia; dlatego za dolną granicę prawidłowego BMI u osób starszych przyjmuje się wartość 2223 kgmIndeks górny 2, natomiast górną – 29 kgmIndeks górny 2, w odróżnieniu od BMI osób w wieku średnim, dla których prawidłowa wartość tego wskaźnika mieści się w przedziale 18,524,9 kgmIndeks górny 2

ćwiczenia ruchowe bierne
ćwiczenia ruchowe bierne

ruchy w stawach wykonywane bez współudziału pacjenta lub za pomocą urządzeń wspomagających ciągły ruch bierny; ćwiczenia te wykonuje się w przypadku niewystępowania czynności mięśni, tj. w sytuacji np. spastycznego lub znacznego niedowładu mięśni, porażenia wiotkiego, a także gdy stan chorego jest ciężki; ponadto ćwiczenia ruchowe bierne zapobiegają powstawaniu przykurczy, zmian patologicznych w stawach i tkankach okołostawowych, atrofii mięśni, upośledzeniu ukrwienia i odżywiania

ćwiczenia usprawniające u pacjenta po endoprotezoplastyce
ćwiczenia usprawniające u pacjenta po endoprotezoplastyce

ćwiczenia, w ramach których należy zwrócić uwagę na kolejność wykonywanych czynności: siadanie na brzegu łóżka, pionizację w balkoniku, naukę siadania i wstawania, chodzenie z pomocą balkonika, rozpoczęcie chodzenia za pomocą dwóch kul łokciowych

gimnastyka oddechowa
gimnastyka oddechowa

seria ćwiczeń oddechowych wykonywanych przez pacjenta w optymalnej dla niego pozycji; istotą ćwiczeń jest zwiększenie ruchomości oddechowej przepony przez zwiększenie siły jej skurczu, maksymalne wzmocnienie mięśni oddechowych i zwiększenie ruchomości klatki piersiowej, zwiększenie pojemności życiowej płuc

mikroklimat sali chorych
mikroklimat sali chorych

specyficzny klimat występujący w pomieszczeniu, w którym przebywają chorzy; najkorzystniejsze warunki w sali chorych to: temperatura 1822Indeks górny oC (ale dla osoby gorączkującej 1820Indeks górny oC), wilgotność powietrza 5070% oraz stały dostęp świeżego powietrza

niedożywienie u osób w wieku podeszłym
niedożywienie u osób w wieku podeszłym

stan wynikający z braku wchłaniania lub spożywania substancji odżywczych, prowadzący do zmiany składu ciała, upośledzenia fizycznej i psychicznej sprawności organizmu oraz wpływający niekorzystnie na wydolność funkcjonalną osoby starszej i wyniki leczenia; niedożywienie występuje z różną częstością wśród poszczególnych grup osób starszych, np. u połowy chorych po przebytym udarze mózgu, u prawie 40% starszych hospitalizowanych pacjentów, u pacjentów z wielochorobowością, z chorobą nowotworową; jest uznawane za jeden z wielkich zespołów geriatrycznych; zwiększa ryzyko uzależnienia od pomocy ze strony innych osób, pogarsza jakość życia, potęguje ryzyko zgonu

normy parametrów
normy parametrów

wskaźniki, które pozwalają na ustalenie, czy dana osoba ma prawidłowe tętno, ciśnienie krwi, oddech oraz temperaturę ciała; wartość prawidłowa tętna to 60100 uderzeń na minutę, ciśnienia tętniczego – 14090 mmHg, oddechu – 1620 oddechów na minutę; norma SpOIndeks dolny 2 dla zdrowego człowieka to 95100%, ale u osób starszych dolna granica wynosi 93%; ponadto palacze też mają z reguły niższą saturację

objawy odwodnienia
objawy odwodnienia

symptomy wskazujące na stan chorobowy, w którym zawartość wody oraz elektrolitów w organizmie spada do niebezpiecznego poziomu, zaburzając prawidłowe funkcjonowanie organizmu; wstępne objawy odwodnienia to: suchość błon śluzowych jamy ustnej, uczucie pragnienia, następnie mniejsze wydalanie moczu, uczucie osłabienia, przyspieszenie tętna; wraz z pogłębianiem odwodnieniaodwodnienieodwodnienia występują: podwyższenie temperatury ciała, zawroty głowy, uczucie duszności, dezorientacja, drgawki, delirium, zgon

ocena stanu odżywienia
ocena stanu odżywienia

dokonywana u pacjenta ocena podaży, trawienia, wchłaniania i wykorzystywania składników odżywczych; dzięki temu badaniu można rozpoznać zaburzenia w zakresie stanu odżywienia, wdrożyć odpowiednią terapię, a przez to wpłynąć na wyniki leczenia oraz na poprawę samopoczucia chorego; ocena ta wymaga uwzględnienia kilku metod pomiarowych, do których zalicza się:

  • wywiad żywieniowy,

  • kwestionariusze żywieniowe (np. skala MNA),

  • analizę składu ciała (np. metoda bioimpedancji elektrycznej),

  • parametry antropometryczne (masa ciała, wzrost, BMI, obwody w cm: pasa, bioder, ramienia i łydki, pomiar grubości fałdów skórno‑tłuszczowych, pomiar siły mięśniowej),

  • wyniki badań biochemicznych (np. stężenie albuminy, kreatyniny) i immunologicznych (np. całkowita liczba limfocytów)

odwodnienie
odwodnienie

utrata wody, z towarzyszącą bądź nie utratą sodu, w ilości przekraczającej możliwości kompensacyjne organizmu; odwodnienie dzielimy na:

  • hipotoniczne (stężenie sodu w surowicy krwi mniejsze od 135 mmoll),

  • izotoniczne (stężenie sodu 135145 mmoll, prawidłowe),

  • hipertoniczne (stężenie sodu większe od 135145 mmoll)

operacja drogą brzuszną (laparotomia)
operacja drogą brzuszną (laparotomia)

klasyczny zabieg operacyjny polegający na otwarciu jamy brzusznej poprzez przecięcie skóry, mięśni i otrzewnej, co umożliwia eksplorację wnętrza jamy brzusznej

potrzeba higieny ciała u osób z ograniczonymi możliwościami samoopieki
potrzeba higieny ciała u osób z ograniczonymi możliwościami samoopieki

utrzymywanie ciała w czystości i unikanie chorób; czynności, które mają chronić przed chorobami i urazami oraz służyć utrzymaniu dobrej kondycji fizycznej i psychicznej przez możliwie długi okres życia; u osób z ograniczonymi możliwościami samoopieki może dojść do zaniedbań pielęgnacyjnych i higienicznych; zakres podstawowej pielęgnacji powinien zapewnić utrzymanie optymalnego stanu biologicznego oraz zapobiec powikłaniom; podstawowe zabiegi higieniczne powinno się wykonywać według następującego algorytmu (na podstawie Ciechaniewicz „Pielęgniarstwo ćwiczenia” oraz Szwałkiwicz „Opieka nad osobami przewlekle chorymi, w wieku podeszłym i niepełnosprawnymi”):

  1. mycie zębówprotezy,

  2. mycie twarzy, oczu, uszu i szyi,

  3. mycie klatki piersiowej,

  4. mycie kończyn górnych,

  5. mycie brzucha,

  6. mycie pleców i pośladków,

  7. mycie kończyn dolnych,

  8. mycie krocza

potrzeba odżywiania u starszych niesprawnych osób
potrzeba odżywiania u starszych niesprawnych osób

jedna z podstawowych potrzeb związanych z egzystencją, przetrwaniem; właściwe odżywianie odgrywa u starszych niesprawnych osób istotną rolę w profilaktyce powikłań wynikających z unieruchomienia oraz chroni przed pogorszeniem ogólnego stanu zdrowia pacjenta; prawidłowe żywienie wymaga zbilansowania energii, tzn. utrzymania równowagi między ilością energii dostarczonej z pokarmem a jej wydatkowaniem, oraz warunkuje zachowanie homeostazy ustrojowej; całodzienną rację pokarmową należy podzielić na 45 zrównoważonych energetycznie i odżywczo posiłków, a ostatni posiłek spożywać nie później niż 2 godziny przed snem

pozycje drenażowe
pozycje drenażowe

pozycje ułatwiające ewakuację wydzieliny z drzewa oskrzelowego; w zależności od umiejscowienia procesu zapalnego i miejsca gromadzenia wydzieliny pacjent układany jest w pozycji ułatwiającej jej eliminację; najczęściej stosowane pozycje to:

  • pozycja wysoka (zwana pozycją Fowlera) – pacjent przyjmuje pozycję siedzącą z wyprostowanymi nogami w łóżku; ułożenie kręgosłupa do ud stanowi kąt prawie 900,

  • pozycja wysoka z opuszczonymi kończynami dolnymi,

  • pozycja wysoka z pochyleniem do przodu – pacjent opiera się na stoliku przyłóżkowym, na który układa przedramiona i głowę, po czym pochyla klatkę piersiową do przodu,

  • pozycja półwysoka na plecach,

  • pozycje boczne,

  • pozycja Trendelenburga – pacjent leży na plecach, a głowa, górna część klatki piersiowej i tułów znajdują się poniżej poziomu kończyn dolnych

profilaktyka przeciwzakrzepowa
profilaktyka przeciwzakrzepowa

profilaktyka, której celem jest zapobieganie żylnej chorobie zakrzepowo‑zatorowej i jej najpoważniejszemu powikłaniu – zatorowości płucnej; jednym z czynników sprzyjających powstaniu zakrzepowego zapalenia żył jest długotrwałe unieruchomienie w łóżku; rozwojowi tej choroby zapobiega każde działanie zmierzające do przyspieszenia przepływu krwi w naczyniach żylnych, a więc przede wszystkim aktywność fizyczna; u pacjentów długo unieruchomionych w łóżku należy regularnie wykonywać ćwiczenia obejmujące kończyny dolne; intensywność ćwiczeń zależy od stanu podopiecznego; zaleganiu krwi żylnej w naczyniach kończyn dolnych zapobiega wysokie układanie nóg; nie powinno się wkładać pod kolana wałków, ponieważ powoduje to ucisk na naczynia w tej okolicy i uniemożliwia odpływ krwi; prawidłową techniką jest podkładanie klinów, na których opiera się cała noga; zaleca się również nakładanie na kończyny dolne elastycznych pończoch (ale nie za ciasno) albo bandaży według wskazań lekarza; produkty uciskowe najlepiej zakładać po przebudzeniu, przed wstaniem z łóżka, zanim dojdzie do odpływu krwi żylnej do kończyn dolnych; tego typu elementy stosowane w celu zmniejszenia zaburzeń żylnych należy bezwzględnie zdejmować przed snem

rehabilitacja pacjenta po endoprotezoplastyce stawu biodrowego
rehabilitacja pacjenta po endoprotezoplastyce stawu biodrowego

usprawnianie funkcjonowania pacjenta z endoprotezą stawu biodrowego; należy poinformować pacjenta o zasadach bezpiecznego poruszania się i unikania ruchów zagrażających dyslokacji endoprotezy (zakaz rotacji zewnętrznej i przywodzenia kończyny); ponadto pacjent musi zmieniać pozycje biodra, spać na wznak, układać nogi w lekkim odwiedzeniu, stosować poduszkę między nogami w czasie snu i odpoczynku; jeśli pacjent nie ma wyboru i musi siedzieć na niskim krześle, operowana noga ma być wyprostowana w kolanie; kąpiel powinna odbywać się pod prysznicem; nie wolno pacjentowi siadać na brzegu krzesła, przechylać się na boki, siadać z nogą założoną na nogę, siadać na miękkim czy zbyt głębokim fotelu, korzystać z wanny, wykonywać przysiadów, nosić ciężarów, dźwigać ciężkich przedmiotów, siadać na krawędziach mebli (przynajmniej połowa uda powinna być oparta na siedzisku), uprawiać sportów takich jak tenis, narciarstwo biegowe lub zjazdowe, wychodzić z domu podczas gołoledzi oraz silnego i porywistego wiatru

sprawność funkcjonalna osób w wieku podeszłym
sprawność funkcjonalna osób w wieku podeszłym

wypadkowa (rezultat) postępującego procesu starzenia się, współistniejących zaburzeń (schorzeń), następstw przebytych urazów, stylu życia oraz czynników psychospołecznych; na sprawność funkcjonalną składają się:

  • aktywność i wydolność w zakresie podstawowych (np. wg skali Barthel) i złożonych (np. wg skali Lawtona) czynności życia codziennego,

  • sprawność w zakresie funkcji poznawczych (np. wg skali MMSE),

  • poczucie nastroju (np. wg skali GDS),

  • stan odżywienia (np. wg skali MNA),

  • sytuacja rodzinno‑środowiskowa osób starszych

wielozawodowy zespół opiekuńczy
wielozawodowy zespół opiekuńczy

grupa ludzi o różnym przygotowaniu zawodowym (reprezentantów różnych zawodów), świadczących usługi w zakresie opieki zdrowotnej na rzecz pacjentów i ich rodzin; jeżeli celem działań jest udzielanie świadczeń diagnostyczno‑leczniczo‑usprawniających, to taka grupa ludzi określana jest jako zespół terapeutyczny; zadaniem opiekuna medycznego jest współpraca z zespołem terapeutycznym, szczególnie z pielęgniarkami i fizjoterapeutami przygotowującymi zalecenia związane z mobilizacją pacjenta do aktywności – do obowiązków opiekuna medycznego należy wykonywanie zleconych czynności