Dźwig szybowy

Dźwig szybowy Dźwigi szybowe to zazwyczaj urządzenia samoobsługowe, co nie oznacza, że nie trzeba sprawować nad nimi nadzoru – za ich sprawność odpowiada konserwator dźwigu. Musi on mieć stosowne uprawnienia – odpowiedni certyfikat nadaje się po zakończeniu kursu i zdaniu egzaminu przed przedstawicielami Urzędu Dozoru Technicznego (UDT).
Nad treścią znajduje się pasek odtwarzania z tekstem tożsamym.
Według rozporządzenia Ministra Przedsiębiorczości i Technologii z dnia 30 października 2018 roku w sprawie warunków technicznych dozoru technicznego w zakresie eksploatacji, napraw i modernizacji urządzeń transportu bliskiego należy systematycznie wykonywać odpowiednie czynności konserwacyjne wind. Ich przegląd techniczny powinien być dokonywany co najmniej raz w miesiącu – wówczas poszczególne elementy urządzenia są regulowane i smarowane. Raz na pół roku winda powinna być poddana generalnej rewizji, a raz w roku – badaniu przez inspektora Urzędu Dozoru Technicznego (UDT). Wszelkie czynności powinny być udokumentowane w „Dzienniku konserwacji dźwigu”.
Nad treścią znajduje się pasek odtwarzania z tekstem tożsamym.

GALERIA ZDJĘĆ

1. Zdjęcie przedstawia widok na zamknięte drzwi dwóch wind. Pomiędzy drzwiami ze stali nierdzewnej umieszczony jest panel dyspozycji z przyciskiem przywołania windy. Podpis do zdjęcia: Windy osobowe to jeden z najpopularniejszych rodzajów dźwigów. Mogą przybierać rozmaite formy np. winda bez maszynowni, winda o zaniżonym nadszybiu.

2. Zdjęcie przedstawia przestronne pomieszczenie. Na środku znajduje się winda osobowa. Kabina typu panoramicznego. Na przeszklonych drzwiach windy widoczny panel z przyciskami. Podpis do zdjęcia: Dźwigi osobowe mogą posiadać napęd elektryczny lub hydrauliczny. Na fotografii przedstawiona została winda z napędem elektrycznym.

3. Zdjęcie przedstawia dźwig osobowy, który porusza się we wnętrzu wysokiego budynku. Kabina ma kształt półokrągły jest w całości oszklona. Podpis do zdjęcia: Ze względu na konstrukcję dźwigu szybowego windy można podzielić na dźwigi z maszynownią, bez maszynowni lub z szybem otwartym (panoramiczne). Te ostatnie dzieli się dodatkowo na zewnętrzne i wewnętrzne. Przedstawiona na fotografii winda należy do panoramicznych wind zewnętrznych.

4. Zdjęcie przedstawia przeszklony dźwig osobowy zamontowany na zewnątrz budynku. Panoramiczna kabina ma kształt półokrągły. Podpis do zdjęcia: Panoramiczna winda zewnętrzna.

5. Zdjęcie przedstawia otwarta przestrzeń miejską. Widoczna jest szklana wiata na konstrukcji stalowej, która zabezpiecza znajdujące się wewnątrz klatki schodowe i windy. Podpis do zdjęcia: Osobowa winda elektryczna.

6. Zdjęcie przedstawia półokrągłą kabinę windy panoramicznej poruszająca się wewnątrz wysokiego budynku. Podpis do zdjęcia: Panoramiczna winda wewnętrzna.

7. Zdjęcie przedstawia panel dyspozycji w kabinie windy. Panel wykonany jest ze stali nierdzewnej. Widoczne pionowo ułożone dwa rzędy przycisków z przypisanymi cyframi i przyciskiem alarmowym. Podpis do zdjęcia: znaleźć także przycisk alarmowy. W razie awarii należy go nacisnąć w celu wezwania pomocy. Coraz więcej nowoczesnych wind umożliwia bezpośrednie połączenie głosowe z osobami zajmującymi się usuwaniem awarii.

8. Zdjęcie przedstawia panel dyspozycji w kabinie windy. Panel wykonany jest ze stali nierdzewnej Widoczne przyciski są podświetlone na czerwono. Podpis do zdjęcia: Bardzo często można spotkać się z panelami sterowania dostosowanymi do potrzeb osób niewidomych lub słabowidzących.

Dźwig budowlany

Aby obsługiwać dźwig budowlany, należy posiadać uprawniające do tego kwalifikacje. Stosowne zaświadczenie wydaje Urząd Dozoru Technicznego (UDT). Należy pamiętać, że korzystanie z dźwigu jest zabronione w niesprzyjających warunkach atmosferycznych, takich jak burza, silny wiatr, deszcz lub śnieg.
Nad treścią znajduje się pasek odtwarzania z tekstem tożsamym.

W momencie przejmowania obsługi nad dźwigiem należy upewnić się, czy dokument zezwalający na eksploatację urządzenia jest ważny, a także czy ostatni wpis w dzienniku konserwacji jest pozytywny. Następnie trzeba ocenić stan techniczny dźwigu, pamiętając także o jego wyposażeniu i oznakowaniu. Sprawdza się kolejno:

• stan obudowy podstawy ładunkowej drzwi kabinowych,

• kaseta dyspozycji – czy działają elementy sterownicze,

• oznakowanie na podstawie ładunkowej pod kątem tablic ostrzegawczych i informacyjnych,

• konstrukcja masztu oraz stałych połączeń,

• zabezpieczenie strefy, w której będzie przemieszczał się dźwig,

• zawartość apteczki,

• sygnalizacja i oświetlenie,

• możliwość zablokowania łącznika głównego w stanie wyłączonym.
  Nad treścią znajduje się pasek odtwarzania z tekstem tożsamym.

Dopiero w dalszej kolejności, po pozytywnym zweryfikowaniu działania powyższych elementów, można dokonać kontroli układu hamulcowego. W tym celu należy kilkukrotnie uruchomić kierunki „góra” oraz „dół”, a także zatrzymać dźwig przyciskiem „stop”. Próby te wykonuje się w dwóch wariantach: bez obciążenia podstawy ładunkowej oraz z obciążeniem, pamiętając o limicie udźwigu.

Następnie należy sprawdzić dostęp do podestów przystankowych (a także czy umożliwiają one dostanie się na podstawę ładunkową) oraz działanie urządzeń, które ryglują ruch – bramek kabinowych i przystankowych. W wypadku otwarcia któregokolwiek z tych urządzeń dźwig nie powinien się uruchamiać. Nad treścią znajduje się pasek odtwarzania z tekstem tożsamym.

Po sprawdzaniu stanu technicznego dźwigu należy odnotować to w dokumentach eksploatacyjnych maszyny. To jeden z elementów tzw. codziennego przeglądu dźwigu. Nad treścią znajduje się pasek odtwarzania z tekstem tożsamym.

Do obowiązków osoby obsługującej dźwig należy także ogrodzenie terenu pracy taśmą, by uniemożliwić dostęp osobom postronnym. Trzeba też sprawdzić, czy w trakcie trwania pracy dźwigu w obrębie jego przemieszczania się nie znalazł się nikt niepożądany. Nad treścią znajduje się pasek odtwarzania z tekstem tożsamym.

Wreszcie osoba obsługująca dźwig musi policzyć osoby uprawnione do wejścia na podstawę ładunkową oraz poinstruować je i rozstawić tak, by nie przeciążyć dźwigu. Po zapełnieniu podstawy obsługujący zamyka drzwi dźwigu i kontroluje przewożone przez pracowników narzędzia. Nad treścią znajduje się pasek odtwarzania z tekstem tożsamym.

Na koniec pracy należy pozostawić dźwig w pozycji podstawowej, zamknąć bramki kabinowe i przystankowe oraz wyłączyć dźwig przyciskiem zasilania.

GALERIA ZDJĘĆ

1. Zdjęcie przedstawia plac budowy. Widoczne dwa stojące dźwigi budowlane. Kolumna kratownicowa z drabiną ułatwiającą wejście dla operatora. Długie poziome ramię wysięgnika z urządzeniem do przenoszenia ładunków na końcu. Kabina operatora zintegrowana z konstrukcją. Podpis do zdjęcia: Dźwigi budowlane (żurawie) można klasyfikować według różnych kryteriów, tj.: typ wysięgnika, miejsce obrotu, sposób posadowienia, sposób montażu.

2. Zdjęcie przedstawia plac budowy. Widoczne trzy stojące dźwigi budowlane. Ramię wysięgnika każdego skierowane w innym kierunku. Podpis do zdjęcia: Ze względu na miejsce obrotu dźwigi dzielimy na dolnoobrotowe (żuraw obraca się całą konstrukcją) oraz górnoobrotowe (żuraw obraca się w odpowiednim fragmencie górnej części wysięgnika wraz z kabiną). Na fotografii przedstawione zostały żurawie górnoobrotowe.

3. Zdjęcie przedstawia dźwig kołowy. To urządzenie dźwigowe które znajduje się na podwoziu samochodu ciężarowego. Podpis do zdjęcia: Główny podział żurawi budowlanych wyróżnia żurawie wieżowe (stacjonarne) oraz żurawie samojezdne (zwane kołowymi lub ruchomymi). Na fotografii przedstawiony został samojezdny dźwig budowlany.

4. Zdjęcie przedstawia trzy dźwigi stacjonarne. Każdy z wysięgników skierowany w inną stronę. Pod wysięgnikiem samonośna kabina operatora. Podpis do zdjęcia: Żurawie budowlane można podzielić ze względu na typ wysięgnika. W klasyfikacji tej wyróżniamy dźwigi z wysięgnikiem wychylnym lub wysięgnikiem wodzakowym. Te ostatnie dzielą się dodatkowo na odciągowe i bezodciągowe. Na pierwszym planie fotografii znajduje się dźwig (żuraw) bezodciągowy.

5. Zdjęcie przedstawia trzy dźwigi budowlane. Wysięgniki poziome wychylne skierowane w różne strony. Dźwig po prawej stronie w głębi ma dodatkowy system lin ponad wysięgnikiem. Podpis do zdjęcia: Na fotografii przedstawione zostały górnoobrotowe dźwigi wieżowe. Po lewej stronie i na pierwszym planie fotografii znajdują się dźwigi bezodciągowe, a na drugim planie, po prawej stronie, znajduje się dźwig odciągowy.

6. Zdjęcie przedstawia panoramiczną kabinę operatora usytuowaną pod wysięgnikiem dźwigu wieżowego w przybliżeniu. Widoczne liny stabilizujące ramię dźwigu oraz urządzenie do podnoszenia ładunków. Podpis do zdjęcia: Fotografia przedstawia kabinę górnoobrotowego wieżowego dźwigu budowlanego.

7. Zdjęcie przedstawia plac budowy a na nim dźwig. Wysięgnik znajduje się w pozycji poziomej. Pod nim mechanizm wyciągarki. To urządzenie służące do wyciągania i przenoszenia ładunków. Podpis do zdjęcia: Fotografia przedstawia górnoobrotowy dźwig budowlany z odciągami.

8. Zdjęcie przedstawia dźwig kołowy. To urządzenie dźwigowe które znajduje się na podwoziu samochodu ciężarowego. Podczas transportu ramię wysięgnika jest złożone. Podpis do zdjęcia: Samojezdny dźwig budowlany.

9. Zdjęcie przedstawia pięć dźwigów stacjonarnych stojących na placu budowy. Każdy ma inny kąt nachylenia ramion wysięgnika. Podpis do zdjęcia: Fotografia przedstawia górnoobrotowe dźwigi budowlane. Znajdujące się na drugim planie dźwigi są bezodciągowe.

10. Zdjęcie przedstawia ramię wysięgnika dźwigu . Pod nim zawieszone jest obciążenie równoważące składające się z betonowych płyt. Poniżej widoczna oszklona kabina operatora. Podpis do zdjęcia: Fotografia przedstawia kabinę górnoobrotowego wieżowego dźwigu budowlanego.

Podest ruchomy

Podest ruchomy, inaczej nazywany podnośnikiem koszowym, to urządzenie, które służy do podnoszenia osób oraz materiałów podczas prac na wysokościach – budowlanych bądź montażowych. Może być stacjonarny lub samobieżny. Jest zbudowany z podwozia i platformy lub gondoli, której zasięg wynosi 20 metrów. Platforma wyposażona jest w elementy sterownicze, a całość jest podnoszona przez dźwignik lub zawieszona na wysięgniku. Nad treścią znajduje się pasek odtwarzania z tekstem tożsamym.

Do obsługi podnośnika potrzebne są uprawnienia w kategorii „podesty ruchome przejezdne”. W tym celu należy przejść szkolenie i zdać egzamin przed inspektorem UDT. Zaświadczenie kwalifikacyjne jest ważne przez pięć lat. Po upływie tego czasu można wnioskować do UDT o przedłużenie ważności. Nad treścią znajduje się pasek odtwarzania z tekstem tożsamym.

GALERIA ZDJĘĆ

1. Zdjęcie przedstawia ścianę budynku wielopiętrowego. Przy niej podnośnik na podwoziu kołowym. Na uniesionym ramieniu wysięgnika platforma z zabezpieczeniem przeznaczona dla pracownika. Podpis do zdjęcia: Z uwagi na budowę, funkcje i sposób podnoszenia kosza podnośniki można podzielić na kilka głównych typów: samojezdne, na przyczepie, samochodowe, nożycowe i teleskopowe.

2. Zdjęcie przedstawia Podnośnik. Podwozie kołowe uniesione za pomocą czterech urządzeń znajdujących się z przodu i tyłu pojazdu. Ramię wysięgnika uniesione w pionie. Na jego szczycie widoczny kosz. Podpis do zdjęcia: Fotografia przedstawia podnośnik koszowy samojezdny.

3. Zdjęcie przedstawia podnośnik we wnętrzu magazynu. Stoi na podwoziu kołowym. nad nim widoczne dwa ramiona wysięgnika. Składają się ze stalowych skrzyżowanych ram z mocowaniem po środku. Na szczycie platforma z zabezpieczeniem dla pracownika. Podpis do zdjęcia: Fotografia przedstawia podnośnik koszowy nożycowy.

4. Na zdjęciu widoczny podnośnik na podwoziu kołowym, stosowany przy pielęgnacji koron drzew. Ramię wysięgnika wyciągnięte. Na zabezpieczonej platformie widoczny pracownik. Podpis do zdjęcia: Przegubowy podnośnik koszowy.

5. Na zdjęciu widoczna ściana budynku i dwa podnośniki kołowe. Ramiona wysięgników z podczepionymi koszami znajdują się na różnej wysokości. Podpis do zdjęcia: Przegubowe podnośniki koszowe.

6. Zdjęcie przedstawia prace wysięgnika na dużej wysokości. Wewnątrz kosza wysięgnika pracownicy w odzieży ochronnej. Podpis do zdjęcia: Na fotografii znajduje się kosz przegubowego podnośnika koszowego.

7. Zdjęcie przedstawia plac na nim kilka podnośników. Ramiona wysięgników wraz z koszami uniesione pod różnym kątem. Podpis do zdjęcia: Ramiona koszowych podnośników przegubowych.

8. Na zdjęciu widoczny podnośnik na podłożu kołowym . Ramię wysięgnika sięga do ściany budynku umożliwiając pracę robotnikom przebywającym wewnątrz kosza. Podpis do zdjęcia: Koszowy podnośnik przegubowy, samojezdny.

9. Zdjęcie przedstawia podnośnik stojący na ulicy. Ramię wysięgnika z koszem ustawione w pozycji równoległej do podłoża. Sięga do budynku stojącego nieopodal. Podpis do zdjęcia: Koszowy podnośnik teleskopowy, samojezdny.

10. Zdjęcie przedstawia podnośnik teleskopowy .Ramię wysięgnika wraz z koszem uniesione do wysokości wierzchołka drzew, gdzie prowadzone są prace. Podpis do zdjęcia: Koszowy podnośnik teleskopowy, samojezdny.

Schody ruchome

Schody ruchome to rodzaj dźwignicy. Służą do transportowania osób pomiędzy kondygnacjami budynku. Zbudowane są z konstrukcji nośnej, taśmy stopni oraz poręczy. W ruch wprawia je zespół napędowy składający się z silnika elektrycznego i przekładni. Nad treścią znajduje się pasek odtwarzania z tekstem tożsamym.

Chodnik ruchomy również jest rodzajem dźwignicy służącej do transportu osób, tu jednak ruch zachodzi w poziomie. Chodnik ruchomy składa się z taśmy przenoszącej jedną płaszczyznę. Nad treścią znajduje się pasek odtwarzania z tekstem tożsamym.

Organem odpowiedzialnym za wydanie zgody na eksploatację schodów i chodników ruchomych jest UDT. By taką zgodę uzyskać, urządzenia muszą zostać poddane badaniu; następnie są regularnie poddawane przeglądom serwisowym (raz w miesiącu) oraz technicznym (raz w roku). Nad treścią znajduje się pasek odtwarzania z tekstem tożsamym.

Nie potrzeba uprawnień, aby obsługiwać te rodzaje dźwigników. Wystarczy zapoznać się z instrukcją obsługi oraz przestrzegać zasad BHP. Kwalifikacje potwierdzone przez UDT potrzebne są jedynie osobom przeprowadzającym prace konserwacyjne. Nad treścią znajduje się pasek odtwarzania z tekstem tożsamym.

GALERIA ZDJĘĆ

1. Na zdjęciu widoczne dwie kondygnacje schodów ruchomych. Schody wyższej kondygnacji dzieli otwarta przestrzeń te poniżej biegną obok siebie. Wzdłuż schodów balustrady z poręczami. Podpis do zdjęcia: Głównymi elementami składowymi schodów ruchomych są balustrady, poręcze, stopnie, szczotka cokołowa, włącznik, wyłącznik STOP.

2. Zdjęcie przedstawia dwa biegi schodów na jednej kondygnacji. balustrady z poręczami po lewej i prawej stronie. W zbliżeniu na poręczy środkowej widoczne znaki informacyjne. Podpis do zdjęcia: Badania wykazały, że zainstalowanie schodów ruchomych w obiektach sektora komercyjnego przełożyło się bezpośrednio na wzrost sprzedaży na wyższych kondygnacjach budynków.

3. Na zdjęciu widoczny pojedynczy chodnik ze stopniami ruchomymi oraz poręczami z lewej i prawej strony. Podpis do zdjęcia: Na fotografii przedstawiono pojedynczy układ (bieg) schodów ruchomych, który służy do łączenia dwóch poziomów.

4. Zdjęcie przedstawia podziemia budynku. Po prawej stronie szerokie schody prowadzące w górę .Po środku szyb windy osobowej. Po lewej stronie dwa chodniki schodów ruchomych prowadzące w górę i w dół. Podpis do zdjęcia: Ze schodami ruchomymi możemy spotkać się m.in. na stacjach metra.

5. Na zdjęciu widoczna przestrzeń wnętrza budynku. Przy ścianie chodnik ze schodami dwukierunkowymi . Jeden bieg schodów prowadzi w górę a obok znajduje się drugi prowadzący w dół. Podpis do zdjęcia: Na fotografii przedstawiono układ ciągły, krzyżowy (ruch dwukierunkowy). To najczęściej stosowana instalacja pozwalająca najszybciej dotrzeć na najwyższe piętro (lub najniższe).

6. Na zdjęciu schody ruchome prowadzące w górę obok schody bez napędu z poręczami przy ścianie. Podpis do zdjęcia: Zalety schodów i chodników ruchomych to m.in.: atrakcyjny wygląd, płynny przepływ osób, zapewnienie dostępności wszystkich pięter.

7. Zdjęcie przedstawia dwa biegi schodów ruchomych poruszających się dwukierunkowo. Przedzielone są balustradą z ruchomą poręczą. Podpis do zdjęcia: W obiektach komercyjnych oraz biurowych unika się odległości między schodami przekraczających 50 m.

8. Na widoczna ruchoma ścieżka chodnika służąca do transportu w poziomie. Prowadzi wzdłuż ściany budynku na której znajduje się poręcz. Podpis do zdjęcia: Chodnik ruchomy składa się z takich elementów jak: konstrukcja nośna, balustrada, palety zamocowane do łańcucha.

9. Na zdjęciu widoczna przestrzeń wewnątrz budynku. Na środku dwa szerokie chodniki ruchome poziome z balustradami i poręczami po obu stronach. Podpis do zdjęcia: Chodniki ruchome powinny być zapewnione w zasadzie zawsze, gdy potrzebny jest transport wózków bagażowych lub zakupowych.

10. Na zdjęciu wnętrze budynku użyteczności publicznej. Po bokach ścieżki komunikacyjne a na środku chodnik ruchomy z balustradami poręczami po obu stronach. Podpis do zdjęcia: Z chodnikami ruchomymi możemy spotkać się m.in. w wielopoziomowych sklepach, które oferują klientom wózki bagażowe (chodniki instalowane są pod nachyleniem od 10 do 12 stopni), ale także na większych lotniskach czy dworcach.

Urządzenia dla osób z niepełnosprawnościami

Urządzenia do przemieszczania osób z niepełnosprawnościami, nazywane też platformą, windą lub krzesełkiem, składają się z podestu (podstawy ładunkowej) i mechanizmu przenoszenia. Najczęściej stosuje się w nich napęd hydrauliczny bądź elektryczny. Ich funkcją jest zniesienie barier architektonicznych, które ograniczają możliwości przemieszczania się osób z niepełnosprawnościami. Nad treścią znajduje się pasek odtwarzania z tekstem tożsamym.

Najważniejsze cechy urządzeń do przemieszczania osób z niepełnosprawnościami to:

• niewielka prędkość, która nie przekracza 0,15 m/s,

• przyciski sterownicze, które wymagają stałego oddziaływania, a ich zwolnienie skutkuje zatrzymaniem podstawy ładunkowej,

• brak obudowy podstawy ładunkowej,

• wyposażenie w kurtynę świetlną lub barierę czułą na nacisk, które służą zabezpieczeniu urządzenia przed kolizją. Nad treścią znajduje się pasek odtwarzania z tekstem tożsamym.

By korzystać z urządzenia, należy uzyskać pozytywną decyzję UDT. Jest ona wydawana po przebadaniu sprzętu przez inspektora urzędu. Nie potrzeba uprawnień do obsługi tego typu urządzeń, wystarczy zapoznać się z instrukcją obsługi i przestrzegać zasad BHP. Kwalifikacje potwierdzone przez UDT potrzebne są jedynie osobom przeprowadzającym prace konserwacyjne. Nad treścią znajduje się pasek odtwarzania z tekstem tożsamym.

Rozróżniamy wiele typów tego rodzaju urządzeń, między innymi:

• dźwigi schodowe, które montuje się przy schodach w środku lub na zewnątrz budynku; ich funkcją jest transport osób z niepełnosprawnościami między dwoma lub większą liczbą poziomów; poruszają się w płaszczyźnie nachylonej i zawierają elementy składane; istnieją platformy pochyłe i podnośniki krzesełkowe; pierwsze pozwalają na przemieszczanie się w pozycji stojącej lub siedzącej, drugie – jedynie w siedzącej, np. osobie na wózku,

• platformy podnoszące pionowe, które montuje się w środku lub na zewnątrz budynku; dzięki nim obsługuje się kilka poziomów przystankowych; mają większy udźwig niż dźwigi schodowe; są wyposażone w napęd śrubowy, łańcuchowy lub hydrauliczny; może z nich korzystać osoba z niepełnosprawnościami wraz z opiekunem. Nad treścią znajduje się pasek odtwarzania z tekstem tożsamym. GALERIA ZDJĘĆ

1. Na zdjęciu widoczne wnętrze pokoju mieszkalnego. Przy schodach wiodących w górę stoi podnośnik krzesełkowy wyposażony w poręcze, pasy bezpieczeństwa i podest pod stopy. Wzdłuż stopni schodów zamontowana jest szyna po której porusza się podnośnik. Podpis do zdjęcia: Urządzenia do przemieszczania osób z niepełnosprawnościami klasyfikowane są jako windy osobowe. Dzielimy je na widy schodowe (krzesełka schodkowe i platformy) oraz podnośniki pionowe.

2. Zdjęcie przedstawia wnętrze pokoju mieszkalnego z schodami wiodącymi na wyższy poziom. Schody maja konstrukcję zabiegową. Poręcz na której umieszczony jest podnośnik krzesełkowy dostosowana jest do kształty stopni i  zamontowana jest nad nimi. Podpis do zdjęcia: Przykład krzesełka schodowego (windy schodowej). Korzystanie z tego typu urządzeń jest intuicyjne i nie wymaga dodatkowych umiejętności.

3. Na zdjęciu widoczna platforma do transportu osób z niepełnosprawnościami poruszających się na wózkach. Platforma ma kształt sześcianu stoi przy schodach, obok widoczny jest panel z przyciskami do obsługi urządzenia. Prowadnica po której porusza się platforma przylega do poręczy schodów. Podpis do zdjęcia: Platformy do przemieszania osób z niepełnosprawnościami przeznaczone są dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich.

4. Na zdjęciu widoczne wnętrze pokoju mieszkalnego. Przy schodach wiodących w górę stoi podnośnik krzesełkowy wyposażony w poręcze, pasy bezpieczeństwa i podest pod stopy. Prowadnica po której porusza się podnośnik przytwierdzona jest bezpośrednio do stopni schodów. Podpis do zdjęcia: Większość wind schodkowych posiada napęd zębatkowy i akumulator. Aby była możliwość instalacji takiego urządzenia wymagana jest odpowiednia szerokość schodów oraz kąt ich nachylenia. Tor jezdny montowany jest do ściany nośnej lub podłoża.