W obrazie klinicznym charakterystyczne jest występowanie triady typowych objawów: wielomoczu (poliurii − od 5 do 25 litrów moczu na dobę), choć nie musi występować on zawsze, wzmożonego pragnienia połączonego z wypijaniem zwiększonej objętości płynów (polidypsji) oraz upośledzonej zdolności nerek do zagęszczania moczu, objawiającej się oddawaniem jasnego, rozcieńczonego moczu (astenurii).

Indeks górny Źródło: Przemysław Kluj, Tomasz Gaszyński, Postępowanie przedszpitalne w stanach nagłych chorób gruczołów wydzielania wewnętrznego: moczówka prosta, zespół Schwartza–Barttera oraz udar przysadki, „Ostry Dyżur” 2013, t. 6, nr 4, s. 141–146. Indeks górny koniec^{Źródło: Przemysław Kluj, Tomasz Gaszyński, Postępowanie przedszpitalne w stanach nagłych chorób gruczołów wydzielania wewnętrznego: moczówka prosta, zespół Schwartza–Barttera oraz udar przysadki, „Ostry Dyżur” 2013, t. 6, nr 4, s. 141–146.}

Oddawanie moczu ściśle związane jest z funkcją dolnych dróg moczowych. Podczas rozwoju dziecka wzrasta pojemność pęcherza moczowego, który staje się zbiornikiem moczu gwarantującym utrzymanie suchości. W wyniku dojrzewania układu nerwowego kształtuje się świadoma kontrola nad czynnością zwieracza zewnętrznego cewki moczowej, którego napięcie wzrasta stosownie do wypełnienia pęcherza, oraz nad odruchem rdzeniowym nadzorującym wypieracz pęcherza moczowego. Dziecko w wieku 3−4 lat jest w stanie podjąć decyzję o rozpoczęciu i zakończeniu mikcji. (…) Problemy związane z oddawaniem moczu są złożone, podobnie jak skomplikowany jest sam akt mikcji. U podłoża nieprawidłowości w tym zakresie mogą leżeć wady anatomiczne dróg moczowych, uszkodzenie układu nerwowego lub zaburzenia czynnościowe.

Indeks górny Źródło: Katarzyna Kiliś‑Pstrusińska, Zaburzenia w oddawaniu moczu u dzieci i młodzieży – narastający problem kliniczny, „Family Medicine – Primary Care Review” 2012, nr 14(3), s. 453–456. Indeks górny koniec^{Źródło: Katarzyna Kiliś‑Pstrusińska, Zaburzenia w oddawaniu moczu u dzieci i młodzieży – narastający problem kliniczny, „Family Medicine – Primary Care Review” 2012, nr 14(3), s. 453–456.}