Sprawdź się
Mechanizmy autotolerancji można podzielić na centralne, tzn. zachodzące w centralnych lub inaczej pierwotnych narządach limfatycznych (grasicy w przypadku limfocytów T i szpiku kostnym oraz wątrobie w przypadku limfocytów B), i obwodowe – zachodzące w obwodowych, wtórnych narządach limfatycznych (śledzionie, węzłach chłonnych, migdałkach, grudkach chłonnych). Indukcja tolerancji centralnej polega głównie na delecji klonalnej, czyli eliminacji odpowiednich klonów limfocytów. Procesy te zachodzą już podczas dojrzewania komórek odpornościowych i polegają na tzw. selekcji pozytywnej – którą przeżywają jedynie limfocyty niereagujące z własnymi antygenami organizmu oraz takie, które choć rozpoznają te antygeny, to wiążą się z nimi bardzo słabo – i negatywnej, w której przypadku limfocyty wiążące się z dużym powinowactwem do antygenów ulegają apoptozie, czyli samobójczej śmierci. (…) Zaburzenia autotolerancji prowadzą do tzw. autoimmunizacji, czyli skierowania odpowiedzi układu odpornościowego na własne struktury organizmu.
Indeks górny Źródło: Anna Kurcek, Choroby autoimmunologiczne, portal e‑biotechnologia. Indeks górny koniecŹródło: Anna Kurcek, Choroby autoimmunologiczne, portal e‑biotechnologia.
Limfocyty obecne w naszym organizmie wyposażone są w receptory zdolne do rozpoznawania określonych antygenów. Podczas infekcji, kiedy dochodzi do wniknięcia drobnoustroju chorobotwórczego, tylko część z obecnych w ciele człowieka limfocytów będzie w stanie go rozpoznać i unieszkodliwić. By odpowiedź na dany patogen była szybka, aktywacji i proliferacji ulegają tylko te limfocyty, które mają receptory dla antygenów obecnych na powierzchni danego drobnoustroju. Taki proces nazywamy selekcją klonalną.