Mapa części Europy przedstawia Imperium Franków w latach 481‑814. Terytoria Franków w 481 roku to Austrazja z miastami: Tertry, Tournai, Akwizgran, Kolonia, Fulda i Metz. Zdobycze Chlodwiga I w latach 481‑511 to: Neustria z miastami Soissons, Nantes, Paryż oraz Reims, Akwitania z miastami Nantes, Vouille, Poiters, Bordeaux oraz Tuluza i Szwabia z miastem Strasburg. Zdobycze w latach 531‑614 to: północny fragment Turyngii, Burgundia z miastami Autun, Lyon, Genewa, Prowansja, północna Septymania i Gaskonia z miastem Roncevaux. Zdobycze w latach 714‑768 to: Fryzja. Zdobycze Karola Wielkiego w latach 768‑814 to: Marchia Hiszpańska z miastem Barcelona, Królestwo Longobardów z miastami Rzym, Spoleto, Rawenna, Pawia, oraz Mediolan, Karyntia, Bawaria z miastem Salzburg i Saksonia z miastem Suntel. Ludy podległe Karolowi Wielkiemu to: Bretończycy, Obodryci, Wieleci, Serbowie Połabscy, Czesi, Morawianie, Awarowie, Chorwaci, Serbowie. Królestwo Syagriusza w 486 roku to tereny Neustrii. Wizygockie Królestwo Tuluzy w 507 roku to Akwitania, Gaskonia, Septymania i Marchia Hiszpańska. Granice Imperium w 814 roku przebiegały na północnym wschodzi Hiszpanii przez centrum Włoch oraz przez środkową Europę, między innymi dzisiejsze Niemcy.

Mapa zachodniej Europy przedstawia rozwój Monarchii Karolingów. Państwo Karola Łysego to Francja z miastami Tours, Paryż, Reims, Akwitania z miastem Bordeaux, Gaskonia i Septymania z miastem Tuluza, Nawarra z miastem Pampeluna oraz miasto Barcelona. Państwo Ludwika Niemca to Saksonia z miastami Brema i Magdeburg, Turyngia, Frankonia z miastem Moguncja, Bawaria z miastem Ratyzbona, Karyntia z miastem Salzburg, Alemania oraz Marchia Wschodnia. Państwo Lotara I Fryzja z miastem Ultrecht, Lotaryngia z miastami Akwizgran i Verdun, Alzacja z miastem Besancon, Burgundia z miastem Lyon, Prowansja z miastem Marsylia, Lombardia z miastem Mediolan, Królestwo Italii, Państwo Kościelne z miastami Rawenna i Rzym, tereny na wschód od Państwa Kościelnego z miastem Spoleto oraz Korsyka. Na mapie zaznaczony jest Traktat w Verdun z 843 roku oraz granica Królestwa Franków po tym traktacie która biegnie od północy Półwyspu Iberyjskiego, na północ zachodnim wybrzeżem Francji, potem północnym wybrzeżem Europy aż do Danii dalej kieruje się na południe przez środkowe Niemcy aż do Półwyspu Apenińskiego przecinając jego środkową część i na koniec wracając południowym wybrzeżem Europy do północnej części Półwyspu Iberyjskiego.

Rysunek przedstawia drzewo genealogiczne Karolingów od Karola Wielkiego. Karol Wielki – Król Francji w latach 768-800, cesarz Francji w latach 800-814. Ożenił się pięć razy: z Himiltrudą, Gerpergą, Hildegardą, Fastradą i Luitgardą. Miał trzech synów: Ludwika I Pobożnego, Karola Młodszego i Pepina Longobardzkiego. Pepin Longobardzki – król Włoch w latach 781-810, ożenił się z Berta z Gellone. Miał Syna Bernarda Longobardzkiego. Bernard Longobardzki – król Włoch w latach 810-818, ożenił się z Kunegundą z Gellone. Karol Młodszy – król Neustrii w latach 806-811. Ludwik I Pobożny – król Akwitanii w latach 781-814, cesarz Francji w latach 814-840. Ożenił się dwa razy: z Ermengardą z Hesbaye i z Judyta Bawarską. Miał piątkę dzieci: Karola II Łysego, Gizelę (wyszła za mąż za Eberharda z Firuli), Lotara I, Pepkina I Akwitańskiego i Ludwika II Niemieckiego. Pepin I Akwitański – król Akwitanii w latach 817-838. Ożenił się z Ingeltrudą z Madrie, miał syna Pepina II Akwitańskiego (król Akwitanii w latach 838-864). Lotar I – cesarz Francji w latach 840-855. Ożenił się z Ermrngardą z Tours, miał trzech synów: Ludwika II, Lotara II (król Lotaryngii w latach 855-869, ożenił się z Tutbergą) oraz Karola z Prowansji (król Burgundii w latach 844-875). Ludwik II – król Włoch w latach 844-875, ożenił się z Engelbergą. Miał jedną córkę Hermenegardę (wyszła za Basona, księcia Prowansji). Karol II Łysy – król Francji w latach 875-877, cesarz Francji w latach 840-877. Ożenił się dwa razy: z Ermetundą Orleańską i Richardą a Adrenów. Miał dwóch synów: Karola Dziecię (król Akwiatanii w latach 855-866) i Ludwika II Jąkałę. Ludwik II Jąkała – król Francji w latach 877-879, ożenił się z Ansgardą Burgundzką. Miał trzech synów: Ludwika III (król Francji w latach 879-882), Karlomana II, Karola III Prostaka (król Francji w latach 898-922, ożenił się dwa razy: z Feduną i Jadwigą z Wessex). Karloman II – król Francji w latach 882-884. Miał syna Ludwika IV Zamorskiego. Ludwik IV Zamorski – król Francji w latach 936-954, ożenił się z Gerbergą Saską. Miał dwóch synów: Karola (pan Lotaryngii, ożenił się z Gerbergą Saską) i Lotara. Lotar – król Francji w latach 954-986, ożenił się Emmą Włoską. Miał syna Ludwika V Gnuśnego (król Francji w latach 986-987, ożenił się z Adelajdą Andegaweńską). Ludwik II Niemiecki – król Wschodnich Franków w latach 817-834, król Niemiec i Wschodniej Francji w latach 843-876, ożenił się z Emmą Bawarską. Miał trzech synów: Karlomana, Ludwika III Młodszego (król Akwitanii w latach 876-882, ożenił się z Luitgardą Saską) i Karola Otyłego (cesarz Francji w latach 881-887, król Wschodnich Franków w latach 885-887, ożenił się z Ryszardą Szwabską. Karloman – król Bawarii w latach 876-880, król Włoch w latach 877-880. Miał syna Arnulfa z Karyntii. Arnulf z Karyntii – król Niemiec w latach 887-899, cesarz Francuski w latach 896-899, ożenił się z Odą. Miał trzech synów: Zwentibolda (król Lotaryngii w latach 895-900), Ludwik IV Dziecię (król Niemiec w latach 900-911) i Ratold (król Włoch w roku 896).