Wiersz obfituje w neologizmy takie jak: wędrownie, zazłocił, przestwornie, nierozeznawkę, uwysmukla, szołomiła, mglistości.

Nagromadzenie neologizmów w wierszu decyduje o obrazie świata, który został utrwalony w wierszu Bolesława Leśmiana. Słowa wprowadzają nas w oniryczny nastrój, a poetyckość wnika w metaforyczny sposób mówienia o miłości, pożądaniu i innych emocjach pełnych i trwogi, i fascynacji. Rzeczywistość skrzy od barw, światła i zmieniających się kształtów. Dzięki językowemu obrazowi świata poeta doskonale utrwalił chwilę miłosnego zachwytu i zatracenia w niebycie. Jest ona niezwykła.

Zastanów się nad budową słowotwórczą rzeczownika zawartego w tytule.
Odczytaj i oceń znaczenie tego wyrazu.
Poszukaj podpowiedzi w opracowaniach naukowych wierszy Bolesława Leśmiana.

• Śnigrobek – wyraz złożony: sen – grób. Śnigrobek to jest neologizm, nie było takiego wyrazu przed Leśmianem.

• Postać fantastyczna, nazwana (a więc „powołana” do życia) w sposób znaczący.

• Zjawa, upiorek, jakby z ludowej ballady.

• Zdrobnienie wskazuje na pochodzenie również ze świata wyobraźni poetyckiej.
  Zapoznaj się z fragmentem tekstu Kazimierza Wyki Bolesław Leśmian: dwa utwory.

„W późniejszych zbiorach poety napotykamy ballady: […] Znikomek, Srebroń, Zmierzchun, Śnigrobek. Zwróćmy uwagę, że każda z tych ostatnich ballad nosi tytuł jakże podobny do tytułu analizowanego utworu [Dusiołek]; w każdej z nich góruje postać fantastyczna o nazwie dopiero przez poetę dla niej wykutej, ale nazwie znaczącej, wyraźnie wskazującej cechy owej postaci: śnigrobek na pewno nie o zaklętych skarbach marzy; zmierzchun na pewno nie w południe się pojawia”.

Kazimierz Wyka, Bolesław Leśmian: dwa utwory, [w:] tegoż, Rzecz wyobraźni, Warszawa 1977, s. 422.

• Śnigrobek „ukochał” mgłę, zgodził się na jej oszołomianie go,

• zespolił się z nią, połączył w miłosnym uniesieniu, zatraceniu („tulił cud chwiejny”, „patrzał w zakochane mglistości dziewczęce”),

• skonał w miłosnym „wniebowzięciu”.

• poetyckie opisanie pejzażu i postaci Śnigrobka,

• obserwujemy świat realny i fantastyczny,

• świat jako las, w którym wędruje bohater,

• świat jako „kraina półmroków i półciał” – niepełna, ułomna, inna, fantastyczna, do której „wsunął się” Śnigrobek, czyli przeniknął w inny byt.

Przypomnij sobie, co to znaczy teza interpretacyjna tekstu poetyckiego.
Pamiętaj, że teza interpretacyjna to wypowiedzenie (zdanie) dające się dowieść w analizie tekstu poetyckiego. Analizę dopełnia interpretacja, a zamyka wartościowanie.

Proponowane tezy interpretacyjne:

• Antropomorficzne kreowanie zjaw, fantastycznych postaci to wyraz sytuacji egzystencjalnych.

• Wiersz sugeruje pytania dotyczące tajemnicy bytu, różnych aspektów istnienia, różnych światów.

• Porozumiewanie się bytów rzeczywistych i wyobrażonych pozwala trwać światu („wszechświat ożywił się”).

• Próba oswojenia wszechświata (szukanie kształtu, granicy, określenia celu, miejsca przeznaczenia), może okazać się niemożliwa do zrealizowania (wszechświat tylko „śni”, że „wyruszył w drogę”).

Przypomnij sobie, jakie zasady obowiązują w poetyce mimetyzmu. Odpowiedz na pytania:
Co to znaczy świat naśladować?
Co to znaczy świat stwarzać?
Na czym polega prawdopodobieństwo ukazywanych w tekście zdarzeń, zachowań i postaci?

W wierszu Bolesława Leśmiana świat przedstawiony nie jest kopiowaniem rzeczywistości, lecz efektem kreacji, wywodzi się z wyobraźni artysty. Dotyczy jednak spraw ludzkich (tęsknota, miłość, zatracenie, śmierć i trwanie).
Zjawisko to nazywa się kreacjonizmem. Wiersze Bolesława Leśmiana obfitują w postacie baśniowe. W utworach dominuje w fantastyka, ale ukazują prawdę o świecie i człowieku, są rozprawą filozoficzną poety, jego rozważaniami na temat egzystencji.