W zadaniu przedstawiono cztery wykresy. Na pierwszym z nich krzywa przeżywania zaznaczona na wykresie czerwoną linią jest charakterystyczna dla populacji gatunków, w których śmiertelność jest największa wśród osobników najmłodszych, a najmniejsza wśród osobników najstarszych. Krzywa opada pod kątem prawie dziewięćdziesięciu stopni w wieku dwudziestu lat. Przy założeniu, że jeden procent to jeden rok. Dotyczy gatunków, u których występuje bardzo wysoka śmiertelność form młodocianych, często wynikająca ze strategii rozrodczej typu r. To znaczy bardzo duża liczba potomstwa, brak opieki nad nim. Dlatego też krzywa na początku gwałtownie opada, by później stopniowo się spłaszczać i stabilizować. Jest charakterystyczna dla roślin wieloletnich, większości gatunków ryb, wielu płazów i gadów oraz części bezkręgowców. Taka krzywa charakterystyczna jest dla żab, szarańczaków czy sosen. Na drugim wykresie Krzywa przeżywania zaznaczona na wykresie zieloną linią jest specyficzna dla populacji tych gatunków, w których śmiertelność jest najmniejsza pośród osobników najmłodszych a największa wśród osobników najstarszych. To krzywa charakterystyczna dla takich populacji jak człowiek, słoń albo bocian. dla populacji cechujących się niską śmiertelnością osobników młodocianych i w wieku rozrodczym. Śmiertelność wzrasta w wieku starczym, stąd też spadek krzywej przy wysokich wartościach osi X. Taka krzywa cechuje zwierzęta posiadające mało potomstwa, ale troskliwie się nim opiekujących (np. ptaki gniazdujące). Dodatkową ważną cechą jest mała liczba naturalnych wrogów, którzy mogliby zwiększyć śmiertelność populacji, oraz względnie stabilne warunki życia. Dlatego też jako przykłady podaje się gatunki dużych ssaków: słoni, niedźwiedzi oraz człowieka. Trzeci wykres przedstawia krzywą schodkową. Znaczna grupa skorupiaków i owadów posiada schodkową krzywą przeżywania, której załamania są ściśle związane z okresami linienia u tej grupy zwierząt. Krzywa zaznaczona kolorem żółtym ma kształt przypominający schody. Z powodu licznych załamań jest nazywana krzywą schodkową. Na wykresie czwartym przedstawiono krzywą esowatą. Gatunki ptaków często wykazują dość wysoką śmiertelność w początkowym okresie rozwoju. Skutkuje to szybkim spadkiem krzywej, natomiast później śmiertelność utrzymuje się na stosunkowo stałym poziomie, by znowu wzrosnąć w okresie starczym. Podobnie krzywa przedstawia przeżywalność niektórych ssaków kopytnych. Młode osobniki są bardziej narażone na ataki drapieżników, natomiast śmiertelność osobników dorosłych jest niższa i ponownie wzrasta u osobników starszych. Ten typ krzywej nazywany jest esowatą i występuje na przykład w wróbli. Krzywa esowata na wykresie ma kolor fioletowy. Poprawną odpowiedzią w zadaniu jest wykres przedstawiający czerwoną krzywą wklęsłą.