Płazińce charakteryzują się ciałem spłaszczonym grzbietobrzusznie. Jego warstwę zewnętrzną stanowi wór skórno‑mięśniowy. Tworzą go mięśnie pokryte warstwą nabłonka, zawiera on też liczne gruczoły. Wewnątrz ciało wypełnione jest parenchymą – luźną tkanką otaczającą wszystkie narządy wewnętrzne. Parenchyma spełnia także funkcje wydzielnicze, biorąc udział w procesach przyswajania substancji odżywczych oraz regeneracji. Płazińce w większości mają układ pokarmowy, nerwowy oraz wydalniczy. Brak jest jednak układu oddechowego, pomimo stosunkowo wysokiego tempa metabolizmu. Z uwagi na brak układu oddechowego organizmy te wymieniają gazy całą powierzchnią ciała.

W protonefrydialnym układzie wydalniczym płazińców można wyróżnić komórkę płomykową oraz kanałową. Komórka płomykowa najczęściej ma kształt buławkowaty bądź gruszkowaty i zakończona jest jedną lub wieloma ruchomymi wiciami zwróconymi do światła kanalika. Ułożone są one w kształt płomyka, od czego wywodzi się nazwa tych komórek. Komórka kanałowa zaś tworzy przewód wydalniczy. Obydwie są ze sobą żeberkowato połączone i tworzą aparat filtracyjny płazińca.