Tranzystor złączowy może być wykorzystany do wzmocnienia napięcia z mikrofonu, lub by uruchomić głośnik. Fale dźwiękowe powodują, że membrana znajdująca się wewnątrz mikrofonu porusza się szybko w przód i w tył. Kiedy membrana jest w położeniu wychylenia, niewielki potencjał dodatni pojawia się na bazie tranzystora. To powoduje otwarcie zaworu i pozwala na przepływ dużego prądu do głośnika. Kiedy membrana jest w położeniu wklęsłym, niewielki potencjał ujemny pojawia się na bazie tranzystora, który zamyka zawór, odcinając przepływ prądu do głośnika. W ten sposób prąd płynący do głośnika jest sterowany przez falę dźwiękową i dźwięk jest wzmacniany.

To jeden z rodzajów tranzystorów polowych. Tranzystor taki składa się z warstwy półprzewodnika typu n (tranzystor z kanałem typu n) lub typu p (tranzystor z kanałem typu p) oraz wbudowanej w nią, silnie domieszkowanej warstwy półprzewodnika przeciwnego typu (odpowiednio p+ i n+). W rezultacie w tranzystorze jest złącze p‑n. Na zewnątrz obudowy wyprowadzone są trzy końcówki: dren (D, drain); źródło (S, source) oraz bramka (G, gate).

Gdy napięcie bramka – źródło osiągnie charakterystyczną dla danego tranzystora maksymalną wartość, kanał praktycznie zatyka się – prąd dren –źródło jest bardzo mały, rzędu kilku mikroamperów, tranzystor nie przewodzi. Prąd drenu jest funkcją napięcia bramka – źródło i jego zmiana następuje na skutek zmian pola elektrycznego, co nazywane jest efektem polowym. Przebieg charakterystyki zależy od temperatury – wraz z jej wzrostem prąd rośnie, natomiast napięcie maleje. Istnieje jednak jeden punkt na charakterystyce, który nie ulega zmianom pod wpływem temperatury. Można zatem ustalić taki punkt pracy tranzystora, aby układ był niewrażliwy na zmiany temperatury, co jest ważną zaletą.