Zygmunt Freud Wstęp do psychoanalizy

Dziecko bowiem kocha naprzód jedynie siebie, później uczy się kochać innych i poświęcać im część swojego ja. Nawet osoby, które, zda się, kocha od samego początku, kocha początkowo ze względów samolubnych, bo ich potrzebuje. Dopiero później uwalnia się uczucie miłości od egoizmu, lecz w rzeczywistości dziecko nauczyło się kochać właśnie z egoizmu.

1 Źródło: Zygmunt Freud, Wstęp do psychoanalizy, Warszawa 2010, s. 202.

John Broadus Watson Psychologia jak ją widzi behawiorysta

[Z każdego zdrowego niemowlęcia poprzez odpowiednie oddziaływanie można uczynić] dowolnego typu specjalistę, czy to będzie lekarz, sędzia, artysta, kupiec, a nawet i żebrak czy złodziej, bez względu na jego talenty, skłonności, zdolności, zadatki i rasę przodków.

2 Źródło: John Broadus Watson, Psychologia jak ją widzi behawiorysta, Warszawa 1990, s. 163.

Barbara Ostafińska-Molik, Ewa Wysocka Style wychowania w rodzinie pochodzenia w percepcji młodzieży gimnazjalnej i ich znaczenie rozwojowe – próba teoretycznej i empirycznej egzemplifikacji

Diana Baumrind (…) wyróżniła 3 style wychowawcze: permisywny ((…) oparty na miłości i pozytywnych więziach emocjonalnych, ograniczonej kontroli, niestawianiu wymagań, niekonsekwencji, braniu pod uwagę opinii dziecka, niskich kompetencjach komunikacyjnych rodziców – „wychowanie bezstresowe”), autorytatywny ((…) oparty na ciepłym i okazywanym stosunku emocjonalnym, powiązany z kontrolą, ale z poszanowaniem pragnień dziecka, oraz wymaganiami ukierunkowanymi na osiągnięcia, ustalonych jasnych regułach, rzeczywistym autorytecie popartym racjonalną argumentacją – „wychowanie racjonalne”) i autorytarny (oparty na sile, posłuszeństwie, surowości i dystansie wobec dziecka, braku pochwał, braku pytania o opinię dziecka, nadmiernych wymaganiach i kontroli – „wychowanie konserwatywne”).

3 Źródło: Barbara Ostafińska-Molik, Ewa Wysocka, Style wychowania w rodzinie pochodzenia w percepcji młodzieży gimnazjalnej i ich znaczenie rozwojowe – próba teoretycznej i empirycznej egzemplifikacji, dostępny w internecie: cejsh.icm.edu.pl [dostęp 23.07.2020 r.].

Wojciech Welskop Socjalizacja odwrotna a dewaluacja autorytetu tradycjonalistycznego

W społeczeństwie, które ulega szybkim przemianom, starsze pokolenie ma ograniczone zdolności adaptacyjne, co związane jest z wiedzą i doświadczeniem z przeszłości. Młode osoby w kulturze prefiguratywnej koncentrują się przede wszystkim na teraźniejszości i przyszłości, są mniej związane z  przeszłością (…). W związku z tym młodzi ludzie mają często różne od starszych pokoleń punkty widzenia, ze względu na ich odmienne układy odniesienia. (…)

Odwrócenie mechanizmów socjalizacyjnych sprawia, że (…) kreowanie kolejnych autorytetów staje się niemożliwe. Obecnie osoby młodsze uczą starszych, młodsze pokolenie, które lepiej radzi sobie z ciągłymi zmianami, dyktuje starszemu pokoleniu określony system norm, wartości czy wzorów kulturowych.

4 Źródło: Wojciech Welskop, Socjalizacja odwrotna a dewaluacja autorytetu tradycjonalistycznego, dostępny w internecie: depot.ceon.pl [dostęp 23.07.2020 r.].