Redukcja jest rodzajem wnioskowania zawodnego, w którym prawdziwość przesłanek nie gwarantuje prawdziwości wniosku; kierunek tego wnioskowania jest niezgodny z kierunkiem wynikania logicznego.

Na przykład patrzysz przez okno i widzisz, że na ulicy jest mokro. Jaki z tego wniosek? Czy możesz z całą pewnością powiedzieć, że padał deszcz? Na jakiej podstawie tak twierdzisz? Powiesz zapewne:

Przesłanka 1: Na dworze jest mokro.
Wniosek: Zatem padał deszcz.

Takie uzasadnienie przedstawiamy w pierwszym odruchu, po czym uświadamiamy sobie, że nie podaliśmy jednej przesłanki. Poprawiamy się i mówimy:

Przesłanka 1: Na dworze jest mokro.
Przesłanka 2 (ukryta): Po deszczu na dworze jest mokro.
Wniosek: Zatem padał deszcz.

We wnioskowaniu redukcyjnym cofamy się w łańcuchu przyczyn, domniemując, jaka przyczyna zaszła – stąd wnioskowanie takie nazywa się redukcyjnym. Redukujemy w nim jakiś skutek do jego przyczyny. Z tego też powodu jest ono zawodne – nie mamy bowiem całkowitej pewności, czy nie wystąpiła jakaś inna przyczyna. Na dworze może być mokro dlatego, że nasz sąsiad chciał obniżyć temperaturę na swojej posesji, polewając ogród i chodnik zimną wodą.