Wiele spośród stosowanych dziś w nauce i medycynie antybiotyków wpływa na proces translacji. Streptomycyna zmienia konformację małej podjednostki (30S) rybosomu w taki sposób, że możliwe jest przyłączenie się do mRNA cząsteczki tRNA niosącej nieodpowiedni aminokwas. Z kolei chloramfenikol wiąże się z dużą (50S) podjednostką rybosomów, imitując strukturalnie tRNA i blokując przyłączenie się właściwego substratu do miejsca A rybosomu. Jeszcze inny mechanizm działania prezentują makrolidy. Antybiotyki te łączą się rRNA w miejscu, w którym gotowy polipeptyd opuszcza rybosom. Blokuje to uwalnianie polipeptydu i w konsekwencji dalszą jego elongację. Selektywność działania erytromycyny (należącej do makrolidów) wynika z faktu, że w bakteriach 2058 nukleotydem jest nukleotyd adeninowy, a eukarionty posiadają w tym miejscu nukleotyd guaninowy.
Indeks dolny Na podstawie: http://laboratoria.net/artykul/_item,20622,print,1.html Indeks dolny koniecNa podstawie: http://laboratoria.net/artykul/_item,20622,print,1.html
R14qyHyhve8su
21
Ćwiczenie 7
RKToDl59VUSX7
Przypomnij sobie, gdzie powstaje mRNA i jakie są jego dalsze losy.
mRNA w procesie translacji stanowi matrycę, na której zapisana jest kolejność aminokwasów.
31
Ćwiczenie 8
RKwEbIv2R2y2u
Zastanów się, jaki może być efekt przeprowadzenia translacji na bazie nieprawidłowego mRNA.
Uszkodzone mRNA posiadające przedwczesny kodon STOP, ulegając translacji, prowadzi do wytworzenia krótszej, nieprawidłowej formy białka. Białka te mogą być dla komórki szkodliwe, np. mogą tworzyć agregaty białkowe zaburzające pracę komórki. Proces usuwania uszkodzonych transkryptów ma na celu zapobieganie temu zjawisku. Mechanizm ten pozwala także na zaoszczędzenie cząsteczek niosących energię, które zostałyby wykorzystane w procesie translacji.