Sprawdź się
Oceń, czy podane stwierdzenia dotyczące depresji są prawdziwe, czy fałszywe.
| Prawda | Fałsz | |
| Inna nazwa depresji to choroba afektywna dwubiegunowa. | □ | □ |
| Kobiety chorują na depresję statystycznie częściej niż mężczyźni. | □ | □ |
| Depresja jest chorobą rzadką, dotykającą jedynie ok. 1% populacji. | □ | □ |
| W profilaktyce depresji zastosowanie mają: regularna aktywność fizyczna, higiena snu, wsparcie bliskich i odpowiednie metody radzenia sobie ze stresem. | □ | □ |
Spośród podanych objawów wskaż te, które są charakterystyczne dla depresji.
- Znaczne obniżenie nastroju
- Znaczne upośledzenie intelektualne
- Utrata zdolności odczuwania przyjemności
- Obniżenie motywacji do wszelkich działań
- Agresja i pobudzenie psychoruchowe
- Zaburzenia łaknienia i snu
- Niekontrolowane wybuchy płaczu lub śmiechu
- Wygórowana samoocena
Przypisz podanym hipotezom dotyczącym powstawania depresji ich główne założenia oraz dobierz do nich przykłady, przeciągając je w odpowiednie miejsce w tabeli.
Założenie, Przykład
| Przyczyna | Środowiskowa | Genetyczna | Biochemiczna |
|---|---|---|---|
| Założenie | |||
| Przykład |
Twój przyjaciel powiedział, że ostatnio źle się czuje. Nie potrafi wskazać konkretnej przyczyny złego samopoczucia, ale skarży się na brak motywacji do wychodzenia z domu. Rzadziej spotyka się ze znajomymi. Jego dawne hobby nie cieszy go już tak jak kiedyś. Podejrzewasz, że może mieć depresję. Wskaż wartościowe porady w takiej sytuacji.
- „Nie marudź, każdy ma czasem ciężki dzień. Spróbuj się uśmiechnąć!”.
- „Na twoim miejscu porozmawiałbym z członkiem rodziny, z którym masz dobry kontakt”.
- „To na pewno przez ostatnie sprawdziany. Jak pójdziemy na imprezę, to ci się poprawi”.
- „Czy myślałeś o tym, żeby zgłosić się do psychologa lub lekarza?”
- „Spróbuj się dowiedzieć, czy w twojej rodzinie występowały już kiedyś u kogoś podobne objawy, które trwały powyżej dwóch tygodni”.
- „Też tak czasem mam, ale wiem, że to zwykłe lenistwo. Po prostu lepiej rozplanuj sobie pracę”.
W leczeniu depresji zasadnicze znaczenie ma 1. jak najkrócej, 2. nadmiar, 3. przynajmniej 6 miesięcy, 4. lekoopornej, 5. podniesienie, 6. farmakoterapia, 7. psycholog, 8. serotonina, noradrenalina i dopamina, 9. niedobór, 10. strachu, 11. obniżenie, 12. długotrwale, 13. obniżenia nastroju, 14. od 3 do 5 dni, 15. przewlekłej, 16. samobójstwa, 17. lekarz psychiatra, 18. co najmniej dwóch tygodni, 19. acetylocholina i GABA, 20. psychoterapia, 21. epizod depresyjny, 22. terapia elektrowstrząsami, 23. prawie codziennie. Powinna być ona stosowana 1. jak najkrócej, 2. nadmiar, 3. przynajmniej 6 miesięcy, 4. lekoopornej, 5. podniesienie, 6. farmakoterapia, 7. psycholog, 8. serotonina, noradrenalina i dopamina, 9. niedobór, 10. strachu, 11. obniżenie, 12. długotrwale, 13. obniżenia nastroju, 14. od 3 do 5 dni, 15. przewlekłej, 16. samobójstwa, 17. lekarz psychiatra, 18. co najmniej dwóch tygodni, 19. acetylocholina i GABA, 20. psychoterapia, 21. epizod depresyjny, 22. terapia elektrowstrząsami, 23. prawie codziennie, optymalny okres przyjmowania leków trwa 1. jak najkrócej, 2. nadmiar, 3. przynajmniej 6 miesięcy, 4. lekoopornej, 5. podniesienie, 6. farmakoterapia, 7. psycholog, 8. serotonina, noradrenalina i dopamina, 9. niedobór, 10. strachu, 11. obniżenie, 12. długotrwale, 13. obniżenia nastroju, 14. od 3 do 5 dni, 15. przewlekłej, 16. samobójstwa, 17. lekarz psychiatra, 18. co najmniej dwóch tygodni, 19. acetylocholina i GABA, 20. psychoterapia, 21. epizod depresyjny, 22. terapia elektrowstrząsami, 23. prawie codziennie. Najczęściej stosowane leki działają poprzez 1. jak najkrócej, 2. nadmiar, 3. przynajmniej 6 miesięcy, 4. lekoopornej, 5. podniesienie, 6. farmakoterapia, 7. psycholog, 8. serotonina, noradrenalina i dopamina, 9. niedobór, 10. strachu, 11. obniżenie, 12. długotrwale, 13. obniżenia nastroju, 14. od 3 do 5 dni, 15. przewlekłej, 16. samobójstwa, 17. lekarz psychiatra, 18. co najmniej dwóch tygodni, 19. acetylocholina i GABA, 20. psychoterapia, 21. epizod depresyjny, 22. terapia elektrowstrząsami, 23. prawie codziennie poziomu neuroprzekaźników takich jak 1. jak najkrócej, 2. nadmiar, 3. przynajmniej 6 miesięcy, 4. lekoopornej, 5. podniesienie, 6. farmakoterapia, 7. psycholog, 8. serotonina, noradrenalina i dopamina, 9. niedobór, 10. strachu, 11. obniżenie, 12. długotrwale, 13. obniżenia nastroju, 14. od 3 do 5 dni, 15. przewlekłej, 16. samobójstwa, 17. lekarz psychiatra, 18. co najmniej dwóch tygodni, 19. acetylocholina i GABA, 20. psychoterapia, 21. epizod depresyjny, 22. terapia elektrowstrząsami, 23. prawie codziennie, których 1. jak najkrócej, 2. nadmiar, 3. przynajmniej 6 miesięcy, 4. lekoopornej, 5. podniesienie, 6. farmakoterapia, 7. psycholog, 8. serotonina, noradrenalina i dopamina, 9. niedobór, 10. strachu, 11. obniżenie, 12. długotrwale, 13. obniżenia nastroju, 14. od 3 do 5 dni, 15. przewlekłej, 16. samobójstwa, 17. lekarz psychiatra, 18. co najmniej dwóch tygodni, 19. acetylocholina i GABA, 20. psychoterapia, 21. epizod depresyjny, 22. terapia elektrowstrząsami, 23. prawie codziennie jest odpowiedzialny za występowanie objawów depresji. Bardzo ważną formą leczenia depresji jest również indywidualna lub grupowa 1. jak najkrócej, 2. nadmiar, 3. przynajmniej 6 miesięcy, 4. lekoopornej, 5. podniesienie, 6. farmakoterapia, 7. psycholog, 8. serotonina, noradrenalina i dopamina, 9. niedobór, 10. strachu, 11. obniżenie, 12. długotrwale, 13. obniżenia nastroju, 14. od 3 do 5 dni, 15. przewlekłej, 16. samobójstwa, 17. lekarz psychiatra, 18. co najmniej dwóch tygodni, 19. acetylocholina i GABA, 20. psychoterapia, 21. epizod depresyjny, 22. terapia elektrowstrząsami, 23. prawie codziennie. W szczególnie ciężkich przypadkach dostępna jest także 1. jak najkrócej, 2. nadmiar, 3. przynajmniej 6 miesięcy, 4. lekoopornej, 5. podniesienie, 6. farmakoterapia, 7. psycholog, 8. serotonina, noradrenalina i dopamina, 9. niedobór, 10. strachu, 11. obniżenie, 12. długotrwale, 13. obniżenia nastroju, 14. od 3 do 5 dni, 15. przewlekłej, 16. samobójstwa, 17. lekarz psychiatra, 18. co najmniej dwóch tygodni, 19. acetylocholina i GABA, 20. psychoterapia, 21. epizod depresyjny, 22. terapia elektrowstrząsami, 23. prawie codziennie – obecnie ten rodzaj terapii stosowany jest głównie w leczeniu depresji 1. jak najkrócej, 2. nadmiar, 3. przynajmniej 6 miesięcy, 4. lekoopornej, 5. podniesienie, 6. farmakoterapia, 7. psycholog, 8. serotonina, noradrenalina i dopamina, 9. niedobór, 10. strachu, 11. obniżenie, 12. długotrwale, 13. obniżenia nastroju, 14. od 3 do 5 dni, 15. przewlekłej, 16. samobójstwa, 17. lekarz psychiatra, 18. co najmniej dwóch tygodni, 19. acetylocholina i GABA, 20. psychoterapia, 21. epizod depresyjny, 22. terapia elektrowstrząsami, 23. prawie codziennie.
Uzupełnij tekst, wybierając odpowiednie sformułowania spośród podanych propozycji.
serotonina, noradrenalina i dopamina, terapia elektrowstrząsami, od 3 do 5 dni, strachu, przewlekłej, obniżenia nastroju, co najmniej 2 tygodnie, psychoterapia, jak najkrócej, podniesienie, niedobór, lekoopornej, epizod depresyjny, przynajmniej 6 miesięcy, długotrwale, lekarz psychiatra, psycholog, obniżenie, prawie codziennie, farmakoterapia, nadmiar, samobójstwa, acetylocholina i GABA
W zaburzeniach depresyjnych dominuje objaw subiektywnie odczuwanego ........................................................................... Ich najczęstszą postacią jest ........................................................................... Diagnostykę depresji przeprowadzać powinien ........................................................................... Podczas diagnostyki szczególnie ważna jest ocena ryzyka .......................................................................... u pacjenta. Aby zdiagnozować depresję, zgłaszane objawy muszą występować .......................................................................... przez ...........................................................................
W leczeniu depresji zasadnicze znaczenie ma ........................................................................... Powinna być ona prowadzona .......................................................................... – optymalny okres przyjmowania leków to ........................................................................... Najczęściej stosowane leki działają poprzez .......................................................................... poziomu neuroprzekaźników, takich jak .........................................................................., których .......................................................................... jest odpowiedzialny za występowanie objawów depresji. Bardzo ważną formą leczenia depresji jest również indywidualna lub grupowa ........................................................................... W szczególnie ciężkich przypadkach dostępna jest .......................................................................... – obecnie ten rodzaj terapii stosowany jest głównie w leczeniu depresji ...........................................................................
Mimo postępu dokonanego w psychofarmakoterapii epizodów ciężkiej depresji, w szczególności z towarzyszącymi objawami psychotycznymi, odsetek remisji po 4–8‑tygodniowym leczeniu nadal pozostaje na poziomie 60–70%. Jednocześnie jeden z głównych celów leczenia, jakim jest uzyskanie pełnej remisji (cofnięcia objawów), udaje się uzyskać jedynie w połowie obserwowanych przypadków. Osiągnięcie pełnej remisji objawów chorobowych i jej utrzymanie, zarówno w leczeniu krótko-, jak i długoterminowym, nadal stanowi nadrzędną wartość. Elektrowstrząsy (EW) należą do alternatywnych metod leczenia ciężkich epizodów depresji, a lekooporność jest jednym z wiodących wskazań do ich stosowania. Elektrowstrząsy prowadzą do uzyskania szybszej odpowiedzi klinicznej w porównaniu z farmakoterapią, co w niektórych sytuacjach jest szczególnie istotne (katatonia, duże ryzyko samobójstwa).
Indeks górny Źródło: Wojciech Merk, Krzysztof Kucia, Magdalena Marszałek, Małgorzata Przytuła, Karolina Drzyzga, Skuteczność elektrowstrząsów podtrzymujących w leczeniu lekoopornej depresji psychotycznej – opis przypadku, „Postępy Psychiatrii i Neurologii” 2010, nr 19(2), s. 173–176. Indeks górny koniecŹródło: Wojciech Merk, Krzysztof Kucia, Magdalena Marszałek, Małgorzata Przytuła, Karolina Drzyzga, Skuteczność elektrowstrząsów podtrzymujących w leczeniu lekoopornej depresji psychotycznej – opis przypadku, „Postępy Psychiatrii i Neurologii” 2010, nr 19(2), s. 173–176.
Negatywny wpływ depresji na przebieg choroby somatycznej został najlepiej udokumentowany w przypadku choroby niedokrwiennej serca. Wykazano, że chorzy na depresję w porównaniu z resztą populacji wykazują ok. 1,5 raza wyższe ryzyko ostrego epizodu wieńcowego zakończonego zgonem. Co więcej, przebycie w ciągu życia choćby jednego epizodu depresji znacząco zwiększa ryzyko wystąpienia zawału serca. Wzajemne, negatywne oddziaływania pomiędzy zaburzeniami depresyjnymi a schorzeniami somatycznymi mają wielopoziomowy charakter.
Typowe dla obrazu depresji trudności decyzyjne, problemy motywacyjne, tendencja do izolowania się od otoczenia, zaburzenia koncentracji, uwagi i pamięci czy zaniżone poczucie własnej wartości wiążą się z ryzykiem pogorszenia współpracy lekarz–pacjent, przejawiającym się: nieregularnością wizyt, nieregularnością przyjmowania leków, niestosowaniem się do zaleceń, zaburzeniami odżywiania. Podobne negatywne skutki mogą za sobą pociągać dolegliwości związane z chorobą somatyczną, takie jak: męczliwość, ból czy inne uciążliwe dolegliwości, zaburzające aktywność fizyczną i intelektualną pacjenta.
Indeks górny Źródło: Dominika Dudek, Marcin Siwek, Współistnienie chorób somatycznych i depresji, „Psychiatria” 2007, t. 4, nr 1. Indeks górny koniecŹródło: Dominika Dudek, Marcin Siwek, Współistnienie chorób somatycznych i depresji, „Psychiatria” 2007, t. 4, nr 1.