Lęk przed bogami – Bogowie się nami nie interesują.
Lęk przed cierpieniem – Łatwo je znieść – silne trwa krótko, a długotrwałe nie jest silne.
Lęk przed śmiercią – Gdy umieramy, przestajemy istnieć, a więc śmierć nas nie dotyczy. (Dopowiedzenie:) Ponieważ jesteśmy złożeni z materii, która w momencie śmierci ulega rozpadowi.
Lęk przed brakiem przyjemności – Przyjemność łatwo osiągnąć, wystarczy unikać cierpienia i żyć zgodnie z rozumem, by ją odczuwać.

Co, według Epikura, daje człowiekowi szczęście? Jakim sposobem można je osiągnąć?

Charakterystyka powinna zawierać następujące elementy:
• szczęście to spokój ducha, który można osiągnąć dzięki oderwaniu się od spraw publicznych, życiu w otoczeniu natury i przyjaciół;
• źródłem szczęścia jest przyjemność;
• podstawowym rodzajem przyjemności, dostępnym każdemu człowiekowi, jest radość życia;
• warunkiem odczuwania radości życia jest brak cierpienia; • człowiek powinien unikać cierpienia oraz pozbyć się lęków, które do niego prowadzą;
• z tego powodu należy żyć zgodnie z rozumem;
• według epikurejczyków oznaczało to materialistyczny pogląd na rzeczywistość oraz rozsądne korzystanie z przyjemności.

Epikur głosił, że w momencie śmierci nie istniejemy – jak to uzasadniał? Czy przekonuje cię jego argument? Czy zgadzasz się z wnioskiem, że skoro śmierć nie może przysporzyć nam cierpienie, nie musimy się nią przejmować?

By uznać twoją odpowiedź za poprawną, powinny się w niej znaleźć następujące elementy:
(1) Interpretacja: Należy zinterpretować fragment wiersza Lukrecjusza w kontekście nauki Epikura – jako racjonalny argument, że nie należy się bać śmierci, uzasadniony materialistyczną koncepcją duszy.
(2) Uzasadnienie: Powinno odwoływać się do dwóch aspektów epikureizmu. Po pierwsze, do materialistycznej koncepcji duszy. Jeśli dusza jest całkowicie materialna, to śmierć jest tylko momentem, w którym człowiek przestaje istnieć, ponieważ rozpada się materia, z której jest złożony. Po drugie, do etyki epikurejskiej, która utożsamia zło z cierpieniem, a dobro z przyjemnością lub brakiem cierpienia. Jeśli człowiek w momencie śmierci przestaje istnieć, nie może cierpieć. Nie powinien więc lękać się śmierci, bo nie można uznać ją za coś złego.
a. Możesz zauważyć, że koncepcja duszy wpisuje się w ściśle materialistyczną koncepcję rzeczywistości (że nie istnieje nic poza materią i próżnią), lecz nie jest to konieczne do poprawnej odpowiedzi na pytanie.
b. W związku z materialistyczną koncepcją duszy/rzeczywistości możesz omówić atomistyczną koncepcję materii Epikura. Nie jest to konieczne, lecz pozwoli dokładniej wyjaśnić, w jakim sensie człowiek rozpada się w momencie śmierci – wszystkie ciała są złożone z niepodzielnych, prostych cząstek, czyli atomów. Śmierć to moment, kiedy przerwane zostają połączenia między nimi – nasze złożone ciało przestaje istnieć, ale sama materia – atomy – nie.
(3) Wyrażenie własnego zdania: Musisz wyrazić własne zdanie w stosunku do problemu poruszonego w tekście Lukrecjusza. Możesz zgodzić się z nim lub nie i wykorzystać do tego własne obserwacje lub doświadczenia, przykłady zaczerpnięte z kultury (literatura, sztuka) lub inne koncepcje filozoficzne. Przykładowe odpowiedzi:
a. Zgadzasz się z tezą Epikura (że nie należy lękać się śmierci), ale z innego powodu. Możesz odwołać się np. do kontekstu religijnego (śmierć jako początek życia wiecznego dla chrześcijan, jako kolejny etap cyklu życia w hinduizmie) lub literackiego (np. motyw śmierci jako honorowego, heroicznego zwieńczenia losu wojownika w eposie homeryckim lub średniowiecznym romansie rycerskim).
b. Nie zgadzasz się z tezą Epikura. Możesz powołać się na koncepcję człowieka, która kwestionuje tezę, że śmierć jest końcem naszego istnienia (np. Platońska koncepcja człowieka jest niematerialnej duszy uwięzionej w ciele). Możesz twierdzić również na przekór racjonalizmowi Epikura, że śmierć jest tajemnicą, której nie da się w pełni wyjaśnić i właśnie z tej niewiedzy bierze się lęk, który odczuwają żyjący (kontekst: historia motywu śmierci w kulturze – mity greckie i biblijne (śmierć Jezus), literatura współczesna, np. Dżuma Alberta Camusa, malarstwo, np. Triumf śmierci Petera Breughla starszego).
c. Możesz również zakwestionować samą koncepcję śmierci Epikura, zauważając, że jest ona tam rozpatrywana jako zjawisko indywidualne (dotyczące jednostki) oraz poddające się racjonalnemu zrozumieniu. Tymczasem śmierć dotyczy również żyjących, którzy cierpią z powodu straty ukochanej osoby – przeżywają żałobę, która jest zjawiskiem emocjonalnym, nie poddającym się racjonalnym argumentom (kontekst: Treny Jana Kochanowskiego).