Sprawdź się
Przyporządkuj definicje do odpowiednich pojęć.
organizm samożywny, który wykorzystuje energię słoneczną do syntezy złożonych związków organicznych z CO<sub>2</sub>, organizm cudzożywny, żywiący się związkami organicznymi wyprodukowanymi przez organizmy samożywne, zespół populacji danego środowiska, powiązanych ze sobą czynnikami ekologicznymi, środowiskowa część ekosystemu (głównie czynniki abiotyczne – nieożywione), złożony układ ekologiczny, powtarzalny w tym samym typie środowiska tworzącym warunki bytowania organizmów, zasiedlony przez zbiór powiązanych ze sobą gatunków, organizm samożywny, który wykorzystuje energię chemiczną do syntezy złożonych związków organicznych z CO<sub>2</sub>
| biocenoza | |
| biotop | |
| ekosystem | |
| heterotrof | |
| fotoautotrof | |
| chemoautotrof |
Ilustracja do ćwiczenia 2

Przedstawiony na ilustracji łańcuch pokarmowy to…
- łańcuch spasania.
- łańcuch detrytusowy.
Oceń i wskaż, czy podane stwierdzenia są prawdziwe czy fałszywe.
| Prawda | Fałsz | |
| W agrocenozach występują długie, złożone łańcuchy pokarmowe. | □ | □ |
| Krótkie łańcuchy pokarmowe są charakterystyczne dla biocenoz leśnych. | □ | □ |
| Saprofagi wchodzą w skład detrytusu. | □ | □ |
| Łańcuchy detrytusowe są charakterystyczne dla ekosystemów z ograniczoną ilością światła słonecznego. | □ | □ |
Uporządkuj kolejne ogniwa łańcucha spasania występującego w morzu, rozpoczynając od producenta.
- sardynka
- makrela
- delfin
- dorsz
- widłonóg
- sinica

Dżdżownica jest zjadana przez ryjówkę, w związku z czym ryjówka jest 1. Liść, 2. saprofagiem, 3. konsumentem II rzędu, 4. konsumentem I rzędu, 5. producentem, 6. autotrofem, 7. konsumentem IV rzędu, 8. konsumenci III rzędu, 9. dżdżownicy, 10. Detrytus.
Na ryjówki polują sowy - 1. Liść, 2. saprofagiem, 3. konsumentem II rzędu, 4. konsumentem I rzędu, 5. producentem, 6. autotrofem, 7. konsumentem IV rzędu, 8. konsumenci III rzędu, 9. dżdżownicy, 10. Detrytus.
Z kolei lis poluje na sowę, więc jest 1. Liść, 2. saprofagiem, 3. konsumentem II rzędu, 4. konsumentem I rzędu, 5. producentem, 6. autotrofem, 7. konsumentem IV rzędu, 8. konsumenci III rzędu, 9. dżdżownicy, 10. Detrytus.
Uzupełnij zdania, wstawiając odpowiednie wyrazy, tak aby uzyskać poprawną informację.
dżdżownicy, autotrofem, konsumentem II rzędu, konsumentem I rzędu, producentem, Detrytus, saprofagiem, konsumenci III rzędu, Liść, konsumentem IV rzędu
.......................................... stanowi pierwsze ogniwo tego łańcucha i jest pożywieniem dla .........................................., która jest .......................................... i ...........................................
Dżdżownica jest zjadana przez ryjówkę, w związku z czym ryjówka jest ...........................................
Na ryjówki polują sowy – ...........................................
Z kolei lis poluje na sowę, więc jest ...........................................
Tekst do ćwiczeń 7 i 8
U drapieżników słodkowodnych zachowania związane ze zdobywaniem pokarmu (dalej zwane zachowaniami pokarmowymi) mają z reguły charakter strategii warunkowej (ang. conditional strategy), co znaczy, że odpowiednie (wrodzone!) warianty postępowania mogą być wybierane lub modyfikowane w zależności od sytuacji w środowisku. Występowanie różnych typów zachowań pokarmowych u współwystępujących gatunków zwierząt, korzystających ze wspólnych zasobów pokarmowych, jest klasycznym przykładem różnorodności sposobów rozwiązania podstawowego dla zwierząt przystosowawczego problemu. Ten najbardziej rozpowszechniony z dylematów, wobec którego nieustannie staje niemal każdy organizm, to konieczność znalezienia kompromisu pomiędzy wymuszaną przez dobór naturalny koniecznością maksymalizacji tempa rozmnażania i oczywistą koniecznością minimalizacji ryzyka śmierci w paszczy drapieżcy (…). W środowiskach słodkowodnych bowiem, dla których charakterystyczne są długie łańcuchy pokarmowe i gdzie powszechnie spotykany jest kanibalizm, a drapieżniki często zjadają się wzajemnie, prawie każdy drapieżnik unikać musi drapieżników większych. Według poglądów niektórych badaczy to właśnie różnica w rozmiarach ciała, a nie specjalizacja pokarmowa, odpowiedzialna jest jako pierwotny czynnik za ukształtowanie się zależności pokarmowych w obrębie słodkowodnych sieci troficznych (Warren i Lawton 1987). Dlatego aktywność lokomotoryczną niemal każdego słodkowodnego zwierzęcia należy rozpatrywać zawsze jako wypadkową równoczesnej dążności do jej zwiększania (aby się bardziej najeść) i zmniejszania (aby nie być dostrzeżonym).
Indeks górny Źródło: Koperski Paweł, Strategie pokarmowe słodkowodnych drapieżników, Kosmos, 1999, tom 48, numer 4 (245)*, strony 425–434. Indeks górny koniecŹródło: Koperski Paweł, Strategie pokarmowe słodkowodnych drapieżników, Kosmos, 1999, tom 48, numer 4 (245)*, strony 425–434.