Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki
1
Pokaż ćwiczenia:
RddYY3wDWEqrs1
Ćwiczenie 1
Wybierz jedno nowe słowo poznane podczas dzisiejszej lekcji i ułóż z nim zdanie.

Ilustracja do ćwiczenia 2

RxosIif3PJrUq1
Łańcuch pokarmowy.
Źródło: Englishsquare.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
R1coRV4t8NFdH1
Ćwiczenie 2
Przedstawiony na ilustracji łańcuch pokarmowy to... Możliwe odpowiedzi: 1. łańcuch spasania., 2. łańcuch detrytusowy.
1
Ćwiczenie 2
R1QzKiyZOC2z7
(Uzupełnij).
Rvxt6QyRh6hGM1
Ćwiczenie 3
Łączenie par. . W agrocenozach występują długie, złożone łańcuchy pokarmowe.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Krótkie łańcuchy pokarmowe są charakterystyczne dla biocenoz leśnych.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Saprofagi wchodzą w skład detrytusu.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Łańcuchy detrytusowe są charakterystyczne dla ekosystemów z ograniczoną ilością światła słonecznego.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz
R1aD7uZBwDLlQ2
Ćwiczenie 4
Uporządkuj kolejne ogniwa łańcucha spasania występującego w morzu, rozpoczynając od producenta. Elementy do uszeregowania: 1. sinica, 2. dorsz, 3. widłonóg, 4. delfin, 5. makrela, 6. sardynka
2
Ćwiczenie 5
RySz7pa9OucuG
Ryjówka, najmniejszy polski drapieżny ssak, zjadająca dżdżownicę.
Źródło: Sophie von Merten, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.
R5oh3BbsLwgXG
1. Liść, 2. saprofagiem, 3. konsumentem II rzędu, 4. konsumentem I rzędu, 5. producentem, 6. autotrofem, 7. konsumentem IV rzędu, 8. konsumenci III rzędu, 9. dżdżownicy, 10. Detrytus stanowi pierwsze ogniwo tego łańcucha i jest pożywieniem dla 1. Liść, 2. saprofagiem, 3. konsumentem II rzędu, 4. konsumentem I rzędu, 5. producentem, 6. autotrofem, 7. konsumentem IV rzędu, 8. konsumenci III rzędu, 9. dżdżownicy, 10. Detrytus, która jest 1. Liść, 2. saprofagiem, 3. konsumentem II rzędu, 4. konsumentem I rzędu, 5. producentem, 6. autotrofem, 7. konsumentem IV rzędu, 8. konsumenci III rzędu, 9. dżdżownicy, 10. Detrytus i 1. Liść, 2. saprofagiem, 3. konsumentem II rzędu, 4. konsumentem I rzędu, 5. producentem, 6. autotrofem, 7. konsumentem IV rzędu, 8. konsumenci III rzędu, 9. dżdżownicy, 10. Detrytus.
Dżdżownica jest zjadana przez ryjówkę, w związku z czym ryjówka jest 1. Liść, 2. saprofagiem, 3. konsumentem II rzędu, 4. konsumentem I rzędu, 5. producentem, 6. autotrofem, 7. konsumentem IV rzędu, 8. konsumenci III rzędu, 9. dżdżownicy, 10. Detrytus.
Na ryjówki polują sowy - 1. Liść, 2. saprofagiem, 3. konsumentem II rzędu, 4. konsumentem I rzędu, 5. producentem, 6. autotrofem, 7. konsumentem IV rzędu, 8. konsumenci III rzędu, 9. dżdżownicy, 10. Detrytus.
Z kolei lis poluje na sowę, więc jest 1. Liść, 2. saprofagiem, 3. konsumentem II rzędu, 4. konsumentem I rzędu, 5. producentem, 6. autotrofem, 7. konsumentem IV rzędu, 8. konsumenci III rzędu, 9. dżdżownicy, 10. Detrytus.
1
2
Ćwiczenie 6
R17jAEKcZi8pD
Ilustracja przedstawia rozbudowane sieci troficzne ekosystemu lądowego i wodnego. Na tle ziemi przedstawiony jest ekosystem lądowy. Zdjęcia zwierząt przedstawione są w zielonych ramkach, połączone są one strzałkami. Do bielika, ptaka z zakrzywionym dziobem, ostrymi szponami i biało-szarym upierzeniem prowadzi strzałka od czarnego kruka, biało – zielonego, zwiniętego węża, mazurka – małego ptaszka z biało – brązowym upierzeniem oraz szopa – ssaka z bujnym ogonem w pasy, szarym futrem i białym pyszczkiem z ciemnymi obwódkami przy oczach. Od węża do szopa również prowadzi strzałka. Do kruka także prowadzi strzałka od niewielkiej, zielono-brązowej żaby z wyłupiastymi oczami i czterema krótkimi kończynami oraz od myszy – małego ssaka z brązowym futerkiem, krótkimi łapkami i podłużnym pyszczkiem z małymi, stojącymi uszkami. Strzałka prowadzi także od myszy do węża, od żaby do węża i od żaby do kruka. Kolejna strzałka prowadzi od szerszenia – dużego owada z potężnym odwłokiem w żółto – czarne paski, przezroczystymi skrzydłami i okrągłą głową z parą czułków do żaby. Do szerszenia prowadzi strzałka od podobnej do niego, ale mniejszej pszczoły siedzącej na białym kwiatku. Poniżej znajduje się ślimak z brązową muszlą i półprzezroczystym, obłym ciałem z dwoma czułkami. Prowadzi od niego strzałka do mazurka i do chrząszcza z czarnym pancerzykiem, czułkami i odnóżami odchodzącymi od spodu ciała owada. Obok ślimaka znajdują się zielone źdźbła trawy, od których prowadzą strzałki do pszczoły, ślimaka i pasikonika z długim ciałem, wzdłuż którego biegną skrzydła; posiada on kilka par odnóży, w tym parę skocznych tylnych nóg z krótkimi czułkami. Poniżej widoczne są dżdżownice, obłe, długie pierścienice znajdujące się w pryzmie ziemi. Prowadzą od nich strzałki do myszy, żuka i mazurka. Na kolejnej ilustracji znajduje się detrytus wyglądem zbliżony do ziemi, od którego prowadzi strzałka do dżdżownicy. Na tle wody przedstawiony jest ekosystem wodny. Zdjęcia zwierząt przedstawione są w niebieskich ramkach, które połączone są strzałkami. Do rekina, ryby o długim, obłym ciele z płetwami i ogonem oraz szerokim pyskiem z ostrymi zębami prowadzą strzałki od tuńczyka, pękatej ryby ze spiczastą głową, płetwami i sierpowatym ogonem, od dorsza, ryby o jasnym, długim ciele z płetwami i ogonem oraz od delfina, ssaka o długim, srebrzystym tułowiu, płetwami i charakterystycznym, podłużnym pysku. Od tuńczyka i od dorsza również prowadzą strzałki do ilustracji przedstawiającej delfina. Kolejno na ilustracji przedstawiony jest krab o okrągłym ciele z odnóżami odchodzącymi po obu jego stronach; przednie odnóża są masywniejsze od pozostałych i zakończone szczypcami. Prowadzą od niego strzałki do dorsza i do delfina. Na kolejnej ilustracji przedstawiona jest ławica srebrzystych śledzi, prowadzi od niej strzałka do tuńczyka. Na kolejnym obrazku przedstawiony jest unoszący się w wodzie detrytus - drobnoszczątkowa, martwa materia organiczna, martwe szczątki roślin, zwierząt oraz ich odchodów. Prowadzi od niego strzałka do ilustracji przedstawiającej kraba. Na ostatnim obrazku widać małże o półokrągłych, czarnych muszlach. Od tej ilustracji prowadzi strzałka do obrazka przedstawiającego ławicę śledzi oraz kraba.
Rozbudowane sieci troficzne ekosystemu lądowego i wodnego. Organizmy w takiej sieci mają po kilka niezależnych źródeł pokarmu.
Źródło: Englishsquare.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
RqUtonIFZBGOA
Na podstawie ilustracji, wypisz trzy łańcuchy spasania i dwa łańcuchy detrytusowe. (Uzupełnij).
2
Ćwiczenie 6
RCdot2gI5xLTe
(Uzupełnij).
Tekst do ćwiczeń 7 i 8

U drapieżników słodkowodnych zachowania związane ze zdobywaniem pokarmu (dalej zwane zachowaniami pokarmowymi) mają z reguły charakter strategii warunkowej (ang. conditional strategy), co znaczy, że odpowiednie (wrodzone!) warianty postępowania mogą być wybierane lub modyfikowane w zależności od sytuacji w środowisku. Występowanie różnych typów zachowań pokarmowych u współwystępujących gatunków zwierząt, korzystających ze wspólnych zasobów pokarmowych, jest klasycznym przykładem różnorodności sposobów rozwiązania podstawowego dla zwierząt przystosowawczego problemu. Ten najbardziej rozpowszechniony z dylematów, wobec którego nieustannie staje niemal każdy organizm, to konieczność znalezienia kompromisu pomiędzy wymuszaną przez dobór naturalny koniecznością maksymalizacji tempa rozmnażania i oczywistą koniecznością minimalizacji ryzyka śmierci w paszczy drapieżcy (…). W środowiskach słodkowodnych bowiem, dla których charakterystyczne są długie łańcuchy pokarmowe i gdzie powszechnie spotykany jest kanibalizm, a drapieżniki często zjadają się wzajemnie, prawie każdy drapieżnik unikać musi drapieżników większych. Według poglądów niektórych badaczy to właśnie różnica w rozmiarach ciała, a nie specjalizacja pokarmowa, odpowiedzialna jest jako pierwotny czynnik za ukształtowanie się zależności pokarmowych w obrębie słodkowodnych sieci troficznych (Warren i Lawton 1987). Dlatego aktywność lokomotoryczną niemal każdego słodkowodnego zwierzęcia należy rozpatrywać zawsze jako wypadkową równoczesnej dążności do jej zwiększania (aby się bardziej najeść) i zmniejszania (aby nie być dostrzeżonym).

Indeks górny Źródło: Koperski Paweł, Strategie pokarmowe słodkowodnych drapieżników, Kosmos, 1999, tom 48, numer 4 (245)*, strony 425–434. Indeks górny koniec

31
Ćwiczenie 7
R9O5PJM3ey4Uk
{duzepole@.
31
Ćwiczenie 8
Rq9lyycBvNkkl
Uwzględniając informacje zawarte w tekście, opracuj przykładową sieć troficzną dowolnego akwenu słodkowodnego. (Uzupełnij).