Sprawdź się
Na rycinie przedstawiono białko o strukturze przestrzennej oraz oddziaływania, które warunkują tę strukturę.
„Białka, aby mogły pełnić swoją funkcję w komórce, nie tylko muszą posiadać właściwą sekwencję aminokwasową, ale niezwykle ważna jest ich prawidłowa i specyficzna struktura trzeciorzędowa, którą uzyskują w procesie fałdowania. Tworzący się polipeptyd może teoretycznie przyjmować wiele różnych konformacji, ale tylko jedna z nich odpowiada natywnej formie i jest wystarczająco stabilna oraz biologicznie aktywna w warunkach fizjologicznych. Sekwencja aminokwasów nie określa jednoznacznie trójwymiarowej struktury białka, jednak w przypadku prostych, krótkich polipeptydów stanowi wystarczającą informację umożliwiającą im osiągnięcie stanu natywnego. Większe białka o wielodomenowej strukturze nie są w stanie spontanicznie osiągnąć właściwej konformacji. Częściowo zwinięte łańcuchy polipeptydów osiągają stan pośredni, często charakteryzujący się eksponowaniem na zewnątrz obszarów hydrofobowych, co sprzyja skupianiu się nieprawidłowo sfałdowanych białek w agregaty (…) Białka opiekuńcze uczestniczące w procesie zwijania białek zostały zidentyfikowane u wszystkich gatunków i we wszystkich królestwach istot żywych. Ich wspólną cechą jest zdolność do rozpoznawania reszt hydrofobowych, które są najczęściej eksponowane przez białka niewłaściwie sfałdowane. W oparciu o lokalizację komórkową białka opiekuńcze mogą być podzielone na dwie grupy. Jedną z nich stanowią białka opiekuńcze rozpuszczone w cytoplazmie, które wiążą się posttranslacyjnie do nowopowstałych lub mających nieprawidłową konformację białek. Do drugiej grupy można zaliczyć związane z rybosomami białka opiekuńcze odpowiedzialne za fałdowanie kotranslacyjne, czyli takie, które już podczas translacji oddziałują z syntetyzowanym łańcuchem polipeptydowym”.
Indeks górny Źródło: „Białka opiekuńcze - „molekularne przyzwoitki” w fałdowaniu białek”, C. Bregier, H. Fabczak i S. Fabczak, KOSMOS (56), s. 409–419, 2007. Indeks górny koniecŹródło: „Białka opiekuńcze - „molekularne przyzwoitki” w fałdowaniu białek”, C. Bregier, H. Fabczak i S. Fabczak, KOSMOS (56), s. 409–419, 2007.