Szacuje się, że w 2015 r. ponad 277 mln Chińczyków pracowało poza swoimi rodzinnymi stronami.

Przemiany ekonomiczne, które ponad 30 lat temu umożliwiły ludziom z prowincji wyjazd do miast, nie poszły w parze z reformą świadczeń społecznych - te dostępne są nieodpłatnie wyłącznie w miejscu oficjalnego zameldowania (tzw. hukou), tak więc dostęp migrantów czasowych do opieki medycznej lub np. szkoły dla dzieci wiąże się z zaporowym kosztem.

Kluczowa dla poprawy losu milionów dzieci oraz ich rodzin w Chinach będzie jednak reforma systemu hukou oraz inne działania rządu w tym zakresie. W październiku 2015 r. rząd wprowadził nowy system tzw. zezwoleń na pobyt, które dają prawną gwarancję dostępu do przeważnie bezpłatnych usług (edukacji, opieki medycznej etc.) dla osób ze stałym zatrudnieniem i miejscem zamieszkania. Dla wielu rodzin przechodzących wymuszoną rozłąkę nowy system pozwoleń może okazać się podstawą do poprawy ich sytuacji.

Obecność dziecka‑uchodźcy (…) w polskiej szkole to wyzwanie dla obu stron. Po pierwsze, póki co w Polsce nie stosuje się tak zwanego „okresu adaptacyjnego”, w trakcie którego dziecko może nauczyć się języka polskiego i nadrobić różnice programowe. Mały cudzoziemiec, bez względu na stopień znajomości języka polskiego, rzucany jest na bardzo głęboką wodę – od razu trafia na normalne zajęcia lekcyjne ze swoimi rówieśnikami.

Faktem jest, że uczeń‑uchodźca może jednocześnie korzystać z dodatkowej nauki języka polskiego w wymiarze 2 godzin lekcyjnych w tygodniu. Wiele badań (…) pokazuje jednak, że zajęcia w tak małym wymiarze godzinowym nie pozwalają na szybkie nabycie kompetencji językowych, a w konsekwencji na uzyskanie samodzielności w szkole.

W Polsce wciąż brakuje osób posiadających kwalifikacje do nauczania języka polskiego jako obcego, a także osób, które mogłyby zostać zatrudnione jako tak zwani asystenci kulturowi. To szczególnie ważny deficyt, gdyż osoba taka jest ogromnym wsparciem nie tylko dla uczniów cudzoziemskich, ale także dla innych uczniów, pracowników szkoły czy rodziców (…). Kłopot w tym, że wynagrodzenie takiej osoby powinno być pokrywane z pieniędzy organu prowadzącego szkołę, czyli na ogół samorządu. Ten jednak – bez dodatkowego wsparcia – najczęściej nie może sobie na taki wydatek pozwolić.

Przykład ten dobrze świadczy o chronicznym niedofinansowaniu edukacji cudzoziemców. Mimo zwiększonej subwencji oświatowej, która jest o 150% większa niż w przypadku ucznia polskiego bez specjalnych potrzeb edukacyjnych, nadal nie jest to suma wystarczająca na zorganizowanie edukacji dzieci cudzoziemców w rzetelny i efektywny sposób.

W ubiegłych dwóch latach o azyl w Niemczech wystąpiło ponad milion osób. Równocześnie znacznie wzrosła przestępczość. Trudno nie łączyć ze sobą tych dwóch faktów.

Według BKA [Federalnego Urzędu Policji Kryminalnej – przyp. red.] w ubiegłym roku odnotowano prawie 300 tys. przestępstw i wykroczeń, w których w ramach czynności wyjaśniających policja i inne organy zatrzymały przynajmniej jednego „przybysza” należącego do którejś z wymienionych wyżej kategorii, podejrzanego o dokonanie danego przestępstwa lub wykroczenia. Chociaż w 2016 r. w Niemczech popełniono mniej przestępstw niż w latach poprzednich, to równocześnie znacznie wzrosła liczba czynów sprzecznych z prawem popełnionych przez przybyszów.

W raporcie niemieckiego Federalnego Urzędu Kryminalnego z listopada 2015 roku możemy przeczytać, że „uchodźcy popełniają czyny karalne tak samo rzadko lub tak samo często jak obywatele Niemiec”. Z raportu wynika również, że liczba przestępstw dokonanych przez imigrantów wzrosła w 2015 r. w porównaniu 2014 r. o 79%, podczas gdy liczba uchodźców wzrosła w tym samym czasie o 440%.