Fotografia przedstawia pozostałości Wału Hadriana - długiego wału ziemnego, który z dwóch stron okala mur z kamiennych cegieł. Jest długi i kręty, przecina równinę i wzgórza.

Zdjęcie przedstawia budowlę z czasów rzymskich w Syrii. Zdjęcie wykonane jest z góry, przedstawia półokrągły dziedziniec, który okalają rzędy schodów rozszerzających się stopniowo ku górze. Dziedziniec ogranicza murek, na który prowadzi kilka schodków, dalej widoczny jest fragment płaskiego terenu. Ograniczony jest murem, na pewnej wysokości znajdują się na nim rzędy kolumn, które na górze podpierają mur z licznymi, półokrągłymi lub prostokątnymi wgłębieniami w murze.

Mapa przedstawia zasięg chrześcijaństwa do 300 roku. Obejmuje on tereny głównie południowej Europy, północnej Afryki i Bliskiego Wschodu – zaznaczone są żółtym kolorem. Jeden z ważniejszych obszarów zasięgu chrześcijaństwa na mapie to Palestyna i jej okolice, czyli wschodnie wybrzeże Morza Śródziemnego. Ważnym ośrodkiem misyjnym w Palestynie jest Jerozolima oraz otaczające ją liczne miasta. W północnowschodniej Afryce nad Morzem Śródziemnym ważnym ośrodkiem chrześcijaństwa jest Aleksandria. Stamtąd nastąpiła zaznaczona na mapie czarnymi strzałkami ekspansja do Palestyny, do Cezarei - miasta położonego na zachód od Aleksandrii w północnej Afryce nad Morzem Śródziemnym. Chrześcijaństwo miało również swoje ośrodki na terenie dzisiejszego Egiptu i na terenie dzisiejszej Turcji. Najważniejsze ośrodki misyjne w tamtym rejonie to Tars, znajdujący się w dzisiejszej wschodniej Turcji u wybrzeża Morza Śródziemnego, Efez znajdujący się u zachodnich wybrzeży Turcji oraz Konstantynopol w północnej Turcji przy cieśninie Bosfor łączącej Morze Śródziemne z Czarnym. Z Tarsu nastąpiła ekspansja do miasta Edessa, które znajduje się w głąb lądu, w niedalekiej odległości od Tarsu. Z Efezu nastąpiła ekspansja do Marsylii na terenie południowej Francji nad Morzem Śródziemnym. Z terenów zachodniej Turcji chrześcijaństwo powędrowało do dzisiejszej północnej Turcji, na wybrzeże Morza Czarnego do miast Sinope, Amisis, czyli dzisiejszego Samsulu oraz Neocaesarei. Z kolei z terenów Konstantynopola nastąpiła ekspansja wzdłuż zachodniego wybrzeża Morza Śródziemnego i na tereny w głąb lądu na zachód - do ówczesnej Mursy, a dzisiejszego Osijeka i do Singidunum, czyli dzisiejszego Belgradu. Na terenie współczesnej Grecji chrześcijaństwo również posiadało swoje ośrodki - najważniejsze z nich to Ateny, Korynt, Tesaloniki, czyli dzisiejsze Saloniki, czy miasto Filipi w Macedonii. Ekspansja nastąpiła z Efezu do Marsylii, a dalej postąpiła na północ, na tereny dzisiejszej Francji. Objęła miasta Arelate, dzisiejsze Arles, Vienne, Lungdunum, czyli dzisiejszy Lyon, Augustodunum, czyli Autun oraz Augusta Treverorum, czyli Trevir i Colonie Agripine, czyli kolonie w dzisiejszych Niemczech. Ekspansja miała również miejsce na Wyspy Brytyjskie. Na terenie dzisiejszych Włoch ważnym ośrodkiem misyjnym został Rzym. Chrześcijaństwo wówczas występowało na terenie środkowych Włoch i obejmowało również swym zasięgiem między innymi Neapol. Ekspansja z Rzymu nastąpiła także w stronę Mediolanu w północnych Włoszech i Kartaginy położonwj w dzisiejszej Tunezji w północnej Afryce, na wybrzeżu Morza Śródziemnego. Z Kartaginy miała miejsce ekspansja dalej na zachód, wzdłuż afrykańskiego wybrzeża, objęła miasto Tipasa, a następnie dzisiejszy Tanger, który leży na brzegu dzisiejszej Hiszpanii. Następnie ekspansja z Tangeru objęła południową Hiszpanię, w tym miasto Kordowa.