Rysunek poniżej przedstawia wagę skręceń, inaczej zwaną wagą Cavendisha. Na nici zawieszona jest belka, która dotyka pionowo ustawionej (wbitej w podłoże) igły. Na końcu belki znajduje się kawałek folii bizmutowej, podpisany na rysunku jako „odłamek bizmutu”. Rysunek nie przedstawia magnesu. Trzymamy go w ręce i będziemy przysuwać do skrawka folii z bizmutu to z jego prawej, to z lewej strony.
RJ8t7UWPjmcXd
RnG6AbLCAjtsN
Wskazówka: Bizmut jest diamagnetykiem. Zwróć uwagę na rolę igły.
Wyjaśnienie - diamagnetyczne własności bizmutu powodują, że zawsze jest on odpychany od magnesu, niezależnie od zwrotu wektora indukcji magnetycznej. Odpychaniu z lewej strony w prawą przeciwdziała igła.
R1F5mGNkLJ0mZ1
Ćwiczenie 5
2
Ćwiczenie 6
Gdy narysujemy wykres zależności , otrzymamy dla wielu substancji prostą (zobacz wykres poniżej). Skala na osiach jest jednakowa.
Zjawisko polegające na wytwarzaniu w atomie przeciwnego pola magnetycznego do zewnętrznego zachodzi zawsze, tj. dla wszystkich atomów. Wyjaśnij, dlaczego widoczne jest ono tylko dla substancji diamagnetycznych.
Wyjaśnienie: Atomy substancji diamagnetycznych nie mają niezerowego momentu magnetycznego i jako takie nie wytwarzają pola magnetycznego. Wobec tego zjawisko polegające na wytwarzaniu w atomie przeciwnego pola magnetycznego do zewnętrznego, modelowane z pomocą „prądów atomowych” i reguły Lenza, manifestuje się jako zmniejszenie wypadkowego pola magnetycznego. Jeśli jednak atomy posiadają już jakieś momenty magnetyczne, to słaby efekt diamagnetyczny jest przesłonięty przez porządkowanie momentów magnetycznych w paramagnetykach, a jeszcze bardziej ferromagnetykach.
2
Ćwiczenie 8
R1DciC8xxpouO
Wskazówka: Zastosuj definicję względnej przenikalności magnetycznej próżni oraz fakt, że diamagnetyk zmniejsza indukcję magnetyczną o wartość indukcji Bs wytworzonego w nim przeciwnego pola.
Wyjaśnienie - i analogicznie . Tak więc można zapisać proporcję . Stąd .