Dyfuzja w ciałach stałych polega na tym, że cząsteczka znajdująca się na granicy dwóch ciał, otrzymuje przypadkowo dużą energię kinetyczną, która pozwala jej opuścić swoje położenie i przemieścić się do sąsiedniego ciała. Temperatura jest miarą średniej energii kinetycznej cząsteczek.

Zwiększenie temperatury, w której zachodzi dyfuzja, oznacza zwiększenie średniej energii kinetycznej cząsteczek. Zwiększa to prawdopodobieństwo tego, że cząsteczka metalu otrzyma odpowiednio dużą energię kinetyczną, która pozwoli jej opuścić swoje położenie i przemieścić się do półprzewodnika. W podobny sposób można wyjaśnić rolę ciśnienia. Im wyższe ciśnienie, tym efektywniejsza dyfuzja.

O kinetycznej teorii gazów możesz się dowiedzieć więcej z e‑materiału pt. „Teoria kinetyczno‑molekularna gazu doskonałego”.

Cząsteczki zapachowe kapusty mogą przenikać przez folię.

Zapach kapusty na zewnątrz torebki świadczy o tym, że cząsteczki zapachowe kapusty przenikają przez folię w zjawisku dyfuzji.

W jednakowej temperaturze średnia energia kinetyczna cząsteczek obu związków jest jednakowa, ale średnia prędkość zależy od masy cząsteczki.

Szybciej dyfundują cząsteczki o mniejszej masie, więc obserwator najpierw poczuje zapach siarkowodoru.

Dyfuzja zachodzi tym szybciej, im większa jest wartość średniej drogi swobodnej cząsteczek.

Zmniejszenie ciśnienia w pojemniku spowoduje, że cząsteczki będą rzadziej się zderzały i wydłuży się ich średnia droga swobodna. Spowoduje to przyspieszenie dyfuzji.

W jednakowej temperaturze średnia energia cząsteczek obu związków jest jednakowa, ale średnia prędkość zależy od masy cząsteczki.

Szybciej dyfundują cząsteczki o mniejszej masie zawierające izotop uranu Indeks górny 235²³⁵U. Przy jednakowej średniej energii kinetycznej, cząsteczki o mniejszej masie mają większą średnią prędkość, co wynika ze wzoru na energię kinetyczną $E_k=\frac{m{v}^2}{2}$.