Informacja do ćwiczenia nr 4

W 2019 r. opublikowano badania, których wyniki dają nadzieję, że możliwe będzie leczenie osób cierpiących na miopatie serca wywołane pewnymi chorobami mitochondrialnymi. Część chorób genetycznych pochodzenia mitochondrialnego skutkuje zahamowaniem transportu elektronów przez liczne (ok. 89) białka łańcucha oddechowego. Białka te skupione są w pięć kompleksów, oznaczonych cyframi rzymskimi. Mutacja w obrębie genów kodujących którekolwiek z białek łańcucha skutkować może nieprzekazywaniem elektronów na tlen i brakiem produkcji ATP (adenozynotrifosforanu). W genomach żachw (Ascidiacea), należących do osłonic (Tunicata), obecny jest gen kodujący enzym o nazwie „alternatywna oksydaza”. Enzym ten w warunkach stresu oksydacyjnego przerzuca elektrony z II kompleksu białkowego bezpośrednio na tlen. Alternatywna oksydaza nie występuje u kręgowców, ale jest obecna u niektórych protistów i bakterii. Wspomniana publikacja przedstawia wyniki ekspresji genu alternatywnej oksydazy w organizmie myszy cierpiącej na miopatię serca, spowodowaną mutacją jednego z genów kodujących białko III kompleksu łańcucha oddechowego. Myszy mające transgen pochodzący od żachw przeżywały ponad dwukrotnie dłużej niż osobniki próby kontrolnej (niemające genu alternatywnej oksydazy).

Indeks górny Na podstawie: Ann Saada, Sea Squirt Alternative Oxidase Bypasses Fatal Mitochondrial Heart Disease, „EMBO Molecular Medicine” 2019, nr 11(1), s. e9962. Indeks górny koniec^{Na podstawie: Ann Saada, Sea Squirt Alternative Oxidase Bypasses Fatal Mitochondrial Heart Disease, „EMBO Molecular Medicine” 2019, nr 11(1), s. e9962.}

Informacja do ćwiczeń od 6 do 8

Osłonice (Tunicata) mogą rozmnażać się zarówno bezpłciowo (poprzez pączkowanie), jak i płciowo. Jednym ze stadiów rozwojowych osłonic jest niewielka, ruchliwa i przypominająca kijankę larwa. Podczas przeobrażenia larwy w postać dorosłą dochodzi w jej budowie do różnych zmian, m.in. do utraty ogona. Przejrzystka (Ciona intestinalis) jest średniej wielkości żachwą występującą kosmopolitycznie, czyli na całym świecie, w szczególności na twardych dnach morskich, w portach rybackich i na kadłubach statków. Przeprowadzono szereg doświadczeń mających na celu wyznaczenie momentu, w którym larwy przejrzystki nabywają zdolności do wylęgania się z jaja, adhezji (przylegania) do podłoża oraz utraty ogona. Badany był także wpływ różnych warunków środowiska na czas nabycia wymienionych zdolności. Czas od zapłodnienia jaja do wylęgu larwy wynosił, w zależności od temperatur: w 16°C – 22 godz. 1 min; w 18°C – 17 godz. 26 min; w 20°C – 15 godz. 30 min. Czas od wylęgu do adhezji do podłoża zależny był od zagęszczenia larw w próbie oraz od temperatury. Jednak nawet po zapewnieniu powtarzalnych i równych wartości powyższych czynników larwy uzyskane od tego samego osobnika osiągały różne czasy adhezji (mierzone od wylęgu) – zazwyczaj powyżej 7 godz. Natomiast po zastosowaniu związku MS‑222, powodującego zablokowanie przekazywania impulsów nerwowych pomiędzy neuronami a mięśniami, czas od wylęgu do adhezji kształtował się następująco: w 16°C – 4 godz. 32 min; w 18°C – 4 godz. 40 min; w 20°C – 4 godz. 30 min. W próbie, w której występowały larwy sztucznie pozbawione ogona, obserwowano podobne wyniki do działania MS‑222.

Indeks górny Na podstawie: Shohei Matsunobun, Yasunori Sasakura, Time Course for Tail Regression During Metamorphosis of the Ascidian Ciona intestinalis, „Developmental Biology” 2015, nr 405, s. 71–81. Indeks górny koniec^{Na podstawie: Shohei Matsunobun, Yasunori Sasakura, Time Course for Tail Regression During Metamorphosis of the Ascidian Ciona intestinalis, „Developmental Biology” 2015, nr 405, s. 71–81.}