Zapoznaj się z definicjami grzechu i spowiedzi. Napisz, dlaczego fragment prozy Dostojewskiego, który przedstawiony został w sztuce Marmieładow, nazywany jest często Spowiedzią Marmieładowa lub Spowiedzią pijaka. Zwróć uwagę, że słuchacz Marmieładowa — Raskolnikow — nie jest osobą duchowną.
RT1kJbBiwvTkI
Grzech, zło, świadomie oraz dobrowolnie popełnione przez człowieka, wyrażające się w myśli, mowie, czynie, postawie; istotę grzechu, który narusza ustanowiony porządek w odniesieniu do człowieka, społeczeństwa i świata (kosmos), stanowi złamanie nakazu lub zakazu, ustalonego przez Boga, bóstwo, istotę nadnaturalną; treść i zakres pojęcia grzechu kształtowały się różnie w różnych religiach i w różnych społeczeństwach, np. złamanie tabu (w religiach animistycznych), popełnienie czynu niemoralnego (judaizm, chrześcijaństwo, islam); grzech jest obłożony sankcją kary (doczesnej lub pośmiertnej) i wymaga rytualnego i duchowego oczyszczenia; w chrześcijaństwie jest rozumiany jako świadome i dobrowolne sprzeciwienie się woli Boga, które wymaga nawrócenia i pokuty. (Encyklopedia PWN). Spowiedź, w Kościele katolickim (również prawosławnym, a także niektórych innych Kościołach chrześcijańskich) wyznanie przez penitenta grzechów przed kapłanem (szafarzem) w celu otrzymania rozgrzeszenia (absolucji) w imieniu Boga i Kościoła; spowiedzią nazywa się potocznie jeden z 7 sakramentów — sakrament pokuty, choć jest ona jego częścią. Spowiedź indywidualna znana jest w Kościele rzymskokatolickim od starożytności; obok niej istniała również spowiedź publiczna, w czasie której nie tyle ujawniano grzechy, ile przyznawano się do wykroczeń znanych publicznie; w poł. V w. wymaganie spowiedzi publicznej potępił papież Leon I Wielki; wg soboru trydenckiego wyznanie grzechów wobec kapłana pochodzi z woli samego Jezusa Chrystusa; wg papieża Jana Pawła II (Reconciliatio et paenitentia, 1984) spowiedź indywidualna ma wartość spotkania grzesznika z odkupieńczym pośrednictwem Kościoła w osobie szafarza, a także wskazuje na głęboko osobisty wymiar grzechu oraz jego społeczny charakter (grzech jako rana wyrządzona wspólnocie Kościoła). Wyznanie win, przywracające utraconą przez popełnienie zła czystość rytualną, występuje również w niektórych religiach niechrześcijańskich (np. w buddyzmie), nie jest jednak spowiedzią.
(Encyklopedia PWN).
(Uzupełnij).
Niekiedy w potocznym rozumieniu psychologów i psychoterapeutów nazywa się spowiednikami. Zastanów się, jakie są tego powody. Oni też nie są przecież osobami duchownymi.
Czasami rozmowa z osobą, która nie ocenia (podobnie jak nie powinien czynić tego kapłan podczas spowiedzi) przynosi duchową ulgę. To, co było wstydliwą, skrywaną tajemnicą, zostaje wypowiedziane i ponownie przemyślane. Daje to poczucie „podzielenia się” z kimś swoim nieszczęściem.
11
Ćwiczenie 2
W czerwone pola wpisz grzechy, do których w swej spowiedzi przyznaje się Marmieładow. Przy każdym czerwonym polu, w którym wpiszesz grzech, zapisz osoby, wobec których bohater zawinił.
Ror3ZtFetWJqj
Wymyśl pytanie na kartkówkę związane z tematem materiału.
Wymyśl pytanie na kartkówkę związane z tematem materiału.
R1GtIJty1i8mL
(Uzupełnij).
Siedem grzechów głównych – znana od czasów średniowiecza klasyfikacja czynów, od których wywodzić się mają wszystkie inne grzechy. Tradycyjnie Kościół przyjmuje 7 grzechów głównych: pycha, chciwość, nieczystość, zazdrość, nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu, gniew, lenistwo.
W sztuce Marmieładow w monologu głównego bohatera pojawia się zwrot pochodzenia biblijnego: Ecce Homo, czyli oto człowiek. W Piśmie Świętym został on wypowiedziany przez Poncjusza Piłata, który po ubiczowaniu, umęczeniu Jezusa Chrystusa okazał go ludowi żydowskiemu. Od tego zwrotu pochodzi motyw w sztuce sakralnej ukazujący Chrystusa umęczonego w cierniowej koronie. Jest to swego rodzaju symbol poświęcenia i oddania Syna Bożego, gotowego na śmierć za grzechy ludzi. Przeczytaj, w jakim kontekście pojawia się ten zwrot w monologu i napisz, jakiej ofiary dotyczy on w sztuce.
W sztuce Marmieładow w monologu głównego bohatera pojawia się zwrot pochodzenia biblijnego: Ecce Homo, czyli oto człowiek. W Piśmie Świętym został on wypowiedziany przez Poncjusza Piłata, który po ubiczowaniu, umęczeniu Jezusa Chrystusa okazał go ludowi żydowskiemu. Od tego zwrotu pochodzi motyw w sztuce sakralnej ukazujący Chrystusa umęczonego w cierniowej koronie. Jest to swego rodzaju symbol poświęcenia i oddania Syna Bożego, gotowego na śmierć za grzechy ludzi. Sprawdź, w jakim kontekście pojawia się ten zwrot w monologu i napisz, jakiej ofiary dotyczy on w sztuce.
Gdy córka moja po raz pierwszy wyszła z żółtym biletem i ja także poszedłem wtedy. Gdyż moja córka legitymuje się żółtym biletem. A to nic. To nic. Ecce Homo.
RQSCfeHs6TMll
Ilustracja składa się z trzech obrazów. Obraz pierwszy przedstawia Chrystusa z cierniową koroną na głowie. Widoczna jest krew. Stoi we wnętrzu świątyni. Ubrany jest w ciemnoczerwone szaty. Posiada ciemne włosy oraz brodę. Ma podłużne, krwawiące rany na klatce piersiowej i owinięty jest sznurami. Ma spuszczony wzrok. Drugi obraz przedstawia Chrystusa z cierniową koroną na głowie w ciemnoczerwonej szacie, który patrzy w górę. Ma ciemne, półdługie włosy oraz brodę. Jego wizerunek znajduje się na rozwiniętym zwoju. Trzeci obraz przedstawia scenę zbiorową. Na murowanym piedestale przy ścianie budynku stoi półnagi Chrystus. Został na niego narzucony niebieski materiał. Ma półdługie, ciemne włosy oraz brodę. Na głowie ma koronę cierniową. Ma związane ręce. Obok niego stoją mężczyźni w długich, zielono-różowych szatach. Trzymają go w miejscu. Pod murowanym piedestałem stoi tłum ludzi. Część trzyma ostrza, topory i pochodnię. Patrzą na Chrystusa. Kilka osób wznosi w jego kierunku ręce. Niektórzy krzyczą, parę osób się uśmiecha. W tle widać zabudowania miasta.
Źródła obrazów (od lewej): Albert Chmielowski, Ecce Homo, 1881; Elías García Martínez, Ecce Homo, ok. 1890; Hieronymus Bosch, Ecce Homo, 1480-1490
Źródło: domena publiczna.
RM1uw4UCXbnE9
(Uzupełnij).
Przypomnij sobie treść całej powieści Zbrodnia i kara. Zastanów się, wobec kogo Marmieładow ma największe poczucie winy i dlaczego.
Ofiary, jaką poniosła Sonia za grzechy ojca, aby naprawić konsekwencje jego grzechów opilstwa i zaniedbania rodziny.
111
Ćwiczenie 4
Dlaczego Marmieładow — nędzarz, zdegenerowany alkoholik oraz człowiek wykształcony jednocześnie — uporczywie próbuje się upić podczas spowiedzi, której dokonuje przed Raskolnikowem? W kolejne warstwy kieliszka wpisz, czego bohater szuka w alkoholu.
R1Plr7aqAHOtR
Wybierz jedno nowe słowo poznane podczas dzisiejszej lekcji i ułóż z nim zdanie.
Wybierz jedno nowe słowo poznane podczas dzisiejszej lekcji i ułóż z nim zdanie.
Źródło: Englishsquare.pl sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Dlaczego Marmieładow — nędzarz, zdegenerowany alkoholik oraz człowiek wykształcony jednocześnie — uporczywie próbuje się upić podczas spowiedzi, której dokonuje przed Raskolnikowem? Wymień, czego bohater szuka w alkoholu.
RfgIe3Llb9CHb
(Uzupełnij).
1
Antoinede Saint ExuperyMały książę
Następną planetę zajmował Pijak. Te odwiedziny trwały bardzo krótko, pogrążyły jednak Małego Księcia w głębokim smutku. — Co ty tu robisz? - spytał Pijaka, którego zastał siedzącego w milczeniu przed baterią butelek pełnych i bateria butelek pustych. — Piję - odpowiedział ponuro Pijak. — Dlaczego pijesz? - spytał Mały Książę. — Aby zapomnieć - odpowiedział Pijak. — O czym zapomnieć? - zaniepokoił się Mały Książę, który już zaczął mu współczuć. — Aby zapomnieć, że się wstydzę - stwierdził Pijak, schylając głowę. — Czego się wstydzisz? - dopytywał się Mały Książę, chcąc mu pomóc. — Wstydzę się, że piję - zakończył Pijak rozmowę i pogrążył się w milczeniu. Mały Książę zakłopotany ruszył dalej.
ksiaze Źródło: Antoinede Saint Exupery, Mały książę.
R1GaoIoPwXrEJ
Ilustracja przedstawia kieliszek z kilkoma warstwami, które zawierają napisy. Są to od góry: cierpienie, zapomnienie, poniżenie, rozpacz, wstyd.
Źródło: Englishsquare.pl sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
21
Ćwiczenie 5
Zawarta w monodramie Spowiedź Marmieładowa przed Raskolnikowem ma mieć charakter oczyszczający, ale i błagalny. Siemion błaga w niej o litość, zrozumienie i współczucie. Przypomnij sobie treść opowieści Marmieładowa i wypisz jego najważniejsze elementy w formie rachunku sumienia.
R7JAIINg87XxO
RODZINA (Uzupełnij). STOSUNEK DO RODZINY (Uzupełnij).
PROBLEMY ŻYCIOWE (Uzupełnij). POWODY DO WSTYDU (Uzupełnij).
CELE I MARZENIA (Uzupełnij). POWODY DO DUMY (Uzupełnij).
ŻYCIOWE UPADKI (Uzupełnij). STOSUNEK DO ŻYCIA (Uzupełnij).
STOSUNEK DO BOGA (Uzupełnij).
Weź pod uwagę całościową formę monologu układającą się w historię życia bohatera.
RODZINA
Żona Katarzyna
Dzieci Katarzyny
Sonia, córka Marmieładowa
STOSUNEK DO RODZINY
Miłość i szacunek do żony.
Poczucie odpiwedzialności za nędze rodziny.
Miłość do córki.
Współczucie dla córki, żony i jej dzieci.
PROBLEMY ŻYCIOWE
Problem alkoholowy. Uzależnienie sprawia, że ciągle traci pracę, a przez to nie potrafi zapewnić bytu swojej rodzinie. Żyje w nędzy i nie potrafi wyrwać się z jej marazmu.
POWODY DO WSTYDU
Wstyd za zhańbienie córki z powodu jego niemożności utrzymania rodziny.
Pijaństwo.
Nędza.
Zezwierzęcenie.
CELE I MARZENIA
Znalezienie zrozumienia, współczucia i pocieszenia.
Pojednanie się z Bogiem.
Wybaczenie Soni.
Zbawienie i życie wieczne.
POWODY DO DUMY
Wspomnienie lat kiedy pracował i utrzymywał rodzinę.
Kochająca i oddana rodzina.
Wykształcona żona.
Dobra córka.
ŻYCIOWE UPADKI
Dwukrotna utrata pracy.
Niema zgoda na zhańbienie córki.
Nędza.
Nieposkromiony ciąg do alkoholu.
STOSUNEK DO ŻYCIA
Lekkomyślny (traci pracę).
Zniewolony przez alkohol nie może normalnie funkcjonować i wykonywać codziennych życiowych powinności.
STOSUNEK DO BOGA
Marmieładow boi się Boga, a jednocześnie pokłada w nim głęboką nadzieję. Jest człowiekiem upadłym. U nikogo nie może znaleźć ani zrozumienia, ani współczucia. Jedyne co mu pozostaje, to szukanie ich w Bożej dobroci. Wierzy, że zostanie zbawiony (jak wszyscy grzesznicy) i w życiu wieczystym pojedna się z córką, która wybaczy mu krzywdy, jakich przez niego doznała.
211
Ćwiczenie 6
Zapoznaj się z krótkim fragmentem rozprawy doktorskiej Apokatastaza w katolickiej teologii współczesnej. W wyznaczone części ryby wpisz, czym dla Marmieładowa jest wiara w apokatastazę.
Zapoznaj się z krótkim fragmentem rozprawy doktorskiej Apokatastaza w katolickiej teologii współczesnej. Wymień, czym dla Marmieładowa jest wiara w apokatastazę.
1
Magdalena JaroszewiczApokatastaza w katolickiej teologii współczesnej
Problem apokatastazy – kontrowersyjny i poruszający od wieków serca i umysły licznych teologów, filozofów, pisarzy, mistyków i poetów, należy do dwóch traktatów teologii dogmatycznej: soteriologii i eschatologii. Jest to rzeczywiście problem – teologiczny i filozoficzny – na którym połamało sobie zęby wielu wybitnych myślicieli. Przez minione stulecia głównym motywem w nauczaniu o „rzeczach ostatecznych” był sąd i lęk przed nim. Już od czasów Augustyna, radosne, wczesnochrześcijańskie Maranatha zaczęło przechodzić w pełne lęku oczekiwanie śmierci i sądu, zwłaszcza na chrześcijańskim Zachodzie. Na Wschodzie tonacja eschatologii była mniej minorowa, a na pewno bardziej nasiąknięta poczuciem tajemnicy. Obecnie, na szczęście, we współczesnej eschatologii chrześcijańskiej, wydaje się dominować klimat nadziei, który czyni ją bardziej zbliżoną do refleksji o sytuacjach ostatecznych w czasach apostolskich i krótko po nich. Ta powszechna wola zbawcza Boga, wyrażona w zdaniu „Bóg pragnie, aby wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1 Tm 2,4), ma zasadnicze znaczenie dla widzenia i głoszenia prawd eschatologicznych. Centralnym punktem tego traktatu dogmatycznego jest postanowienie Boga, aby cały stworzony świat wraz z człowiekiem przy końcu dziejów włączyć w swoje Boskie, nieskończone życie.
jaro Źródło: Magdalena Jaroszewicz, Apokatastaza w katolickiej teologii współczesnej, [w:] tegoż, Praca doktorska z teologii dogmatycznej napisana na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu pod kierunkiem Ks. prof. dr hab. Romana E. Rogowskiego, Wrocław 2013, s. 21. Cytat za:dbc.wroc.pl/Content/24359/PDF/doktorat-Jaroszewicz.pdf
R1AEyMQB9p7eu
Wymyśl pytanie na kartkówkę związane z tematem materiału.
Wymyśl pytanie na kartkówkę związane z tematem materiału.
Źródło: Englishsquare.pl sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Ru2FJCMh5Q2zl
(Uzupełnij).
1
Magdalena JaroszewiczApokatastaza w katolickiej teologii współczesnej
Podpowiedzią jest wytłuszczony fragment tekstu:
Problem apokatastazy – kontrowersyjny i poruszający od wieków serca i umysły licznych teologów, filozofów, pisarzy, mistyków i poetów, należy do dwóch traktatów teologii dogmatycznej: soteriologii i eschatologii. Jest to rzeczywiście problem – teologiczny i filozoficzny – na którym połamało sobie zęby wielu wybitnych myślicieli. Przez minione stulecia głównym motywem w nauczaniu o „rzeczach ostatecznych” był sąd i lęk przed nim. Już od czasów Augustyna, radosne, wczesnochrześcijańskie Maranatha zaczęło przechodzić w pełne lęku oczekiwanie śmierci i sądu, zwłaszcza na chrześcijańskim Zachodzie. Na Wschodzie tonacja eschatologii była mniej minorowa, a na pewno bardziej nasiąknięta poczuciem tajemnicy. Obecnie, na szczęście, we współczesnej eschatologii chrześcijańskiej, wydaje się dominować klimat nadziei, który czyni ją bardziej zbliżoną do refleksji o sytuacjach ostatecznych w czasach apostolskich i krótko po nich. To powszechna wola zbawcza Boga, wyrażona w zdaniu „Bóg pragnie, aby wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1 Tm 2,4), ma zasadnicze znaczenie dla widzenia i głoszenia prawd eschatologicznych. Centralnym punktem tego traktatu dogmatycznego jest postanowienie Boga, aby cały stworzony świat wraz z człowiekiem przy końcu dziejów włączyć w swoje Boskie, nieskończone życie.
jaro2 Źródło: Magdalena Jaroszewicz, Apokatastaza w katolickiej teologii współczesnej, [w:] tegoż, Praca doktorska z teologii dogmatycznej napisana na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu pod kierunkiem Ks. prof. dr hab. Romana E. Rogowskiego, Wrocław 2013. Cytat za:dbc.wroc.pl/Content/24359/PDF/doktorat-Jaroszewicz.pdf
W wyznaczonych częściach ryby (symbolu chrześcijaństwa) należy wpisać: win odpuszczenie, wybaczenie, pojednanie, rozgrzeszenie, nadzieja.
R10S9tp6RSrZp3
Ćwiczenie 7
DEZYDERATA Krocz spokojnie wśród zgiełku i pośpiechu - pamiętaj jaki pokój może być w ciszy. Tak dalece jak to możliwe nie wyrzekając się siebie, bądź w dobrych stosunkach z innymi ludźmi. Prawdę swą głoś spokojnie i jasno, słuchaj też tego co mówią inni, nawet głupcy i ignoranci, oni też mają swoją opowieść. Jeśli porównujesz się z innymi możesz stać się próżny lub zgorzkniały, albowiem zawsze będą lepsi i gorsi od ciebie. Ciesz się zarówno swymi osiągnięciami jak i planami. Wykonuj z sercem swą pracę, jakakolwiek by była skromna. Jest ona trwałą wartością w zmiennych kolejach losu. Zachowaj ostrożność w swych przedsięwzięciach — świat bowiem pełen jest oszustwa. Lecz niech ci to nie przesłania prawdziwej cnoty, wielu ludzi dąży do wzniosłych ideałów i wszędzie życie pełne jest heroizmu. Bądź sobą, a zwłaszcza nie zwalczaj uczuć: nie bądź cyniczny wobec miłości, albowiem w obliczu wszelkiej oschłości i rozczarowań jest ona wieczna jak trawa. Przyjmuj pogodnie to co lata niosą, bez goryczy wyrzekając się przymiotów młodości. Rozwijaj siłę ducha by w nagłym nieszczęściu mogła być tarczą dla ciebie. Lecz nie dręcz się tworami wyobraźni. Wiele obaw rodzi się ze znużenia i samotności. Jesteś dzieckiem wszechświata, nie mniej niż gwiazdy i drzewa, masz prawo być tutaj i czy jest to dla ciebie jasne czy nie, nie wątp, że wszechświat jest taki jaki być powinien. Tak więc bądź w pokoju z Bogiem, cokolwiek myślisz i czymkolwiek się zajmujesz i jakiekolwiek są twe pragnienia: w zgiełku ulicznym, zamęcie życia, zachowaj pokój ze swą duszą. Z całym swym zakłamaniem, znojem i rozwianymi marzeniami ciągle jeszcze ten świat jest piękny. Bądź uważny, staraj się być szczęśliwy.
DEZYDERATA Krocz spokojnie wśród zgiełku i pośpiechu - pamiętaj jaki pokój może być w ciszy. Tak dalece jak to możliwe nie wyrzekając się siebie, bądź w dobrych stosunkach z innymi ludźmi. Prawdę swą głoś spokojnie i jasno, słuchaj też tego co mówią inni, nawet głupcy i ignoranci, oni też mają swoją opowieść. Jeśli porównujesz się z innymi możesz stać się próżny lub zgorzkniały, albowiem zawsze będą lepsi i gorsi od ciebie. Ciesz się zarówno swymi osiągnięciami jak i planami. Wykonuj z sercem swą pracę, jakakolwiek by była skromna. Jest ona trwałą wartością w zmiennych kolejach losu. Zachowaj ostrożność w swych przedsięwzięciach — świat bowiem pełen jest oszustwa. Lecz niech ci to nie przesłania prawdziwej cnoty, wielu ludzi dąży do wzniosłych ideałów i wszędzie życie pełne jest heroizmu. Bądź sobą, a zwłaszcza nie zwalczaj uczuć: nie bądź cyniczny wobec miłości, albowiem w obliczu wszelkiej oschłości i rozczarowań jest ona wieczna jak trawa. Przyjmuj pogodnie to co lata niosą, bez goryczy wyrzekając się przymiotów młodości. Rozwijaj siłę ducha by w nagłym nieszczęściu mogła być tarczą dla ciebie. Lecz nie dręcz się tworami wyobraźni. Wiele obaw rodzi się ze znużenia i samotności. Jesteś dzieckiem wszechświata, nie mniej niż gwiazdy i drzewa, masz prawo być tutaj i czy jest to dla ciebie jasne czy nie, nie wątp, że wszechświat jest taki jaki być powinien. Tak więc bądź w pokoju z Bogiem, cokolwiek myślisz i czymkolwiek się zajmujesz i jakiekolwiek są twe pragnienia: w zgiełku ulicznym, zamęcie życia, zachowaj pokój ze swą duszą. Z całym swym zakłamaniem, znojem i rozwianymi marzeniami ciągle jeszcze ten świat jest piękny. Bądź uważny, staraj się być szczęśliwy.
3
Ćwiczenie 7
Dezyderata to poemat amerykańskiego prawnika i pisarza Maxa Erhmanna. Powstał prawdopodobnie w latach 20. XX wieku. Zawiera on wskazówki dla ludzi wierzących w Boga dotyczące dobrego życia. Współcześnie jest to tekst popularny w środowiskach osób zmagających się z uzależnieniami, w szczególności w kołach anonimowych alkoholików. Zapoznaj się z utworem i wymień fragmenty, które mogłyby być bliskie Marmieładowowi zmagającemu się z uzależnieniem od alkoholu.
Dezyderata
Krocz spokojnie wśród zgiełku i pośpiechu - pamiętaj jaki pokój może być w ciszy. Tak dalece jak to możliwe nie wyrzekając się siebie, bądź w dobrych stosunkach z innymi ludźmi. Prawdę swą głoś spokojnie i jasno, słuchaj też tego co mówią inni, nawet głupcy i ignoranci, oni też mają swoją opowieść. Jeśli porównujesz się z innymi możesz stać się próżny lub zgorzkniały, albowiem zawsze będą lepsi i gorsi od ciebie. Ciesz się zarówno swymi osiągnięciami jak i planami. Wykonuj z sercem swą pracę, jakakolwiek by była skromna. Jest ona trwałą wartością w zmiennych kolejach losu. Zachowaj ostrożność w swych przedsięwzięciach świat bowiem pełen jest oszustwa. Lecz niech ci to nie przesłania prawdziwej cnoty, wielu ludzi dąży do wzniosłych ideałów i wszędzie życie pełne jest heroizmu. Bądź sobą, a zwłaszcza nie zwalczaj uczuć: nie bądź cyniczny wobec miłości, albowiem w obliczu wszelkiej oschłości i rozczarowań jest ona wieczna jak trawa. Przyjmuj pogodnie to co lata niosą, bez goryczy wyrzekając się przymiotów młodości. Rozwijaj siłę ducha by w nagłym nieszczęściu mogła być tarczą dla ciebie. Lecz nie dręcz się tworami wyobraźni. Wiele obaw rodzi się ze znużenia i samotności. Jesteś dzieckiem wszechświata, nie mniej niż gwiazdy i drzewa, masz prawo być tutaj i czy jest to dla ciebie jasne czy nie, nie wątp, że wszechświat jest taki jaki być powinien. Tak więc bądź w pokoju z Bogiem, cokolwiek myślisz i czymkolwiek się zajmujesz i jakiekolwiek są twe pragnienia: w zgiełku ulicznym, zamęcie życia, zachowaj pokój ze swą duszą. Z całym swym zakłamaniem, znojem i rozwianymi marzeniami ciągle jeszcze ten świat jest piękny. Bądź uważny, staraj się być szczęśliwy.
RDAsTtQJ4ZN1M
(Uzupełnij).
31
Ćwiczenie 8
Inną modlitwą popularną wśród osób uzależnionych jest Modlitwa o pogodę ducha. Jej autorem jest amerykański teolog i etyk protestancki Reinhold Niebuhr. Po raz pierwszy została ona opublikowana w latach 30. XX wieku. W odniesieniu do przywołanej modlitwy, poematu z ćwiczenia poprzedniego i Spowiedzi Marmieładowa napisz jednym słowem, co sprawia, że modlitwy te są popularne wśród osób uzależnionych.
1
Modlitwa o Pogodę Ducha
Boże, użycz mi pogody ducha, abym godził się z tym, czego nie mogę zmienić. Odwagi, abym zmieniał to, co mogę zmienić. I mądrości, abym odróżniał jedno od drugiego.
Pozwól mi co dzień Żyć tylko jednym dniem i czerpać radość z chwili, która trwa; i w trudnych doświadczeniach losu ujrzeć drogę wiodącą do spokoju; i przyjąć – jak Ty to uczyniłeś – ten grzeszny świat takim, Jakim on naprawdę jest, a nie takim, jak ja chciałbym go widzieć; i ufać, że jeśli posłusznie poddam się Twojej woli, to wszystko będzie jak należy. Tak, bym w tym życiu osiągnął umiarkowane szczęście, a w życiu przyszłym, u twego boku, na wieki posiadł szczęśliwość nieskończoną.
cw8 Źródło: Modlitwa o Pogodę Ducha.
R12M1Uxnu1MZy
(Uzupełnij).
Przypomnij sobie, czego dotyczyły ostatnie słowa z monologu Marmieładowa.
NADZIEJA
31
Ćwiczenie 9
Spowiedź Marmieładowa w ujęciu Dostojewskiego, a za nim Świderskiego, ma charakter moralizatorski. Wypisz trzy elementy, do których zachęcają twórcy, i trzy, przed którymi starają się przestrzec odbiorców.
RIOTsrfzvrfzD
Wybierz jedno nowe słowo poznane podczas dzisiejszej lekcji i ułóż z nim zdanie.
Wybierz jedno nowe słowo poznane podczas dzisiejszej lekcji i ułóż z nim zdanie.
