Dokończ poniższe zdanie. Uwzględniając podatność na zmianę temperatury, polimery mogą znajdować się w pięciu stanach fizycznych:
R2yckgx6NZWXo
Dla uproszczenia przyjmuje się dwie temperatury przemian fazowych – zeszklenia i płynięcia, w efekcie wydziela się trzy stany fizyczne – szklisty, elastyczny i plastyczny.
szklistym kruchym;
szklistym wymuszonej elastyczności;
lepkosprężystym;
wysokoelastycznym;
plastycznym.
RcmN2Rl0Or1PZ3
Ćwiczenie 8
31
Ćwiczenie 9
Uczeń otrzymał od nauczyciela próbki trzech różnych polimerów: poli(chlorku winylu), polietylenu i polistyrenu. Zadaniem ucznia było rozróżnienie tych próbek, w oparciu o analizę płomieniową.
Uczeń, z zachowaniem wszelkich środków ostrożności, przeprowadził analizę płomieniową otrzymanych od nauczyciela próbek. Napisz, jakich obserwacji powinien dokonać uczeń w czasie trwania doświadczenia. Do poszczególnych obserwacji dopisz nazwę odpowiedniego polimeru badanego przez ucznia.
RWQO4avG2jcLN
Zastanów się i odpowiedz na pytanie, czy uczeń byłby w stanie jednoznacznie rozróżnić próbki badanych polimerów, znając wyłącznie odczyn wodnych roztworów produktów termicznego rozkładu każdej z próbek. Odpowiedź krótko uzasadnij.
Rlx3LRcJA3qbM
Przypomnij sobie, w jaki sposób próbki badanych przez ucznia polimerów zachowują się w płomieniu palnika oraz bezpośrednio po wyjęciu z płomienia palnika.
Odczyn wodnego roztworu produktów termicznego rozkładu polimeru określa się, umieszczając nad próbką (po zgaszeniu palnika) zwilżony wodą uniwersalny papierek wskaźnikowy.
Zastanów się, jaki jest odczyn wodnych roztworów produktów termicznego rozkładu każdego z badanych polimerów.
Dla jednej z próbek uczeń powinien zaobserwować, że pali się ona żółtym płomieniem. Po wyjęciu z płomienia palnika próbka ta pali się nadal, a po chwili topi się i ścieka płonącymi kroplami. Wyczuwalny jest przy tym zapach palonej parafiny. Próbka, dla której uczeń powinien odnotować powyższe obserwacje to polietylen.
Dla innej z próbek uczeń powinien zaobserwować, że pali się ona kopcącym, żółto‑pomarańczowym płomieniem. Po wyjęciu z płomienia palnika próbka ta pali się nadal, a po chwili mięknie i topi się. Wyczuwalny jest przy tym przyjemny, kwiatowy zapach. Próbka, dla której uczeń powinien odnotować powyższe obserwacje to polistyren.
Dla ostatniej z próbek uczeń powinien zaobserwować, że zapala się ona z trudem, paląc się kopcącym, żółtym płomieniem z zieloną otoczką. Po wyjęciu z płomienia palnika próbka gaśnie. W czasie spalania wyczuwalny jest ostry, drażniący zapach. Próbka, dla której uczeń powinien odnotować powyższe obserwacje to poli(chlorek winylu).
Znając wyłącznie odczyn wodnych roztworów produktów termicznego rozkładu każdej z próbek, uczeń nie byłby w stanie jednoznacznie ich zidentyfikować. Mógłby on jedynie wskazać wśród próbek poli(chlorek winylu), dla którego odczyn wodnego roztworu produktów termicznego rozkładu jest kwasowy. Odczyn wodnych roztworów produktów termicznego rozkładu pozostałych próbek (polistyrenu i polietylenu) jest obojętny.