Uzupełnij tekst, wybierając pasujące sformułowania. Model regulacji operonu laktozowego charakteryzuje te operony, których geny warunkują 1. operon, 2. niskie, 3. laktoza, 4. syntezę, 5. syntetyzujących, 6. kontroli, 7. monosacharyd, 8. wyłączenie, 9. rozkład, 10. transportujących, 11. włączenie, 12. polisacharyd, 13. enzymów, 14. glukozy określonych związków. Substrat reakcji rozkładu, czyli 1. operon, 2. niskie, 3. laktoza, 4. syntezę, 5. syntetyzujących, 6. kontroli, 7. monosacharyd, 8. wyłączenie, 9. rozkład, 10. transportujących, 11. włączenie, 12. polisacharyd, 13. enzymów, 14. glukozy, powoduje zwykle 1. operon, 2. niskie, 3. laktoza, 4. syntezę, 5. syntetyzujących, 6. kontroli, 7. monosacharyd, 8. wyłączenie, 9. rozkład, 10. transportujących, 11. włączenie, 12. polisacharyd, 13. enzymów, 14. glukozy ekspresji genów operonu.
Operon laktozowy pozwala bakterii regulować ilość wytwarzanych 1. operon, 2. niskie, 3. laktoza, 4. syntezę, 5. syntetyzujących, 6. kontroli, 7. monosacharyd, 8. wyłączenie, 9. rozkład, 10. transportujących, 11. włączenie, 12. polisacharyd, 13. enzymów, 14. glukozy w zależności od stężenia cukrów, 1. operon, 2. niskie, 3. laktoza, 4. syntezę, 5. syntetyzujących, 6. kontroli, 7. monosacharyd, 8. wyłączenie, 9. rozkład, 10. transportujących, 11. włączenie, 12. polisacharyd, 13. enzymów, 14. glukozy i laktozy, w otoczeniu, w jakim się znajduje. Najlepszym źródłem energii dla bakterii jest 1. operon, 2. niskie, 3. laktoza, 4. syntezę, 5. syntetyzujących, 6. kontroli, 7. monosacharyd, 8. wyłączenie, 9. rozkład, 10. transportujących, 11. włączenie, 12. polisacharyd, 13. enzymów, 14. glukozy – glukoza – łatwo przyswajalne źródło węgla. Zdarza się, że stężenie glukozy jest 1. operon, 2. niskie, 3. laktoza, 4. syntezę, 5. syntetyzujących, 6. kontroli, 7. monosacharyd, 8. wyłączenie, 9. rozkład, 10. transportujących, 11. włączenie, 12. polisacharyd, 13. enzymów, 14. glukozy lub obserwuje się jej całkowity brak, a jedynym dostępnym w otoczeniu cukrem jest laktoza. W mikroorganizmie uruchamiany jest wówczas 1. operon, 2. niskie, 3. laktoza, 4. syntezę, 5. syntetyzujących, 6. kontroli, 7. monosacharyd, 8. wyłączenie, 9. rozkład, 10. transportujących, 11. włączenie, 12. polisacharyd, 13. enzymów, 14. glukozy laktozowy odpowiedzialny za aktywację enzymów 1. operon, 2. niskie, 3. laktoza, 4. syntezę, 5. syntetyzujących, 6. kontroli, 7. monosacharyd, 8. wyłączenie, 9. rozkład, 10. transportujących, 11. włączenie, 12. polisacharyd, 13. enzymów, 14. glukozy i rozkładających ten cukier we wnętrzu komórki.
Operon laktozowy podlega 1. operon, 2. niskie, 3. laktoza, 4. syntezę, 5. syntetyzujących, 6. kontroli, 7. monosacharyd, 8. wyłączenie, 9. rozkład, 10. transportujących, 11. włączenie, 12. polisacharyd, 13. enzymów, 14. glukozy negatywnej oraz pozytywnej, zależnie od obecności laktozy w otoczeniu.
Uzupełnij tekst, wybierając pasujące sformułowania. Model regulacji operonu laktozowego charakteryzuje te operony, których geny warunkują 1. operon, 2. niskie, 3. laktoza, 4. syntezę, 5. syntetyzujących, 6. kontroli, 7. monosacharyd, 8. wyłączenie, 9. rozkład, 10. transportujących, 11. włączenie, 12. polisacharyd, 13. enzymów, 14. glukozy określonych związków. Substrat reakcji rozkładu, czyli 1. operon, 2. niskie, 3. laktoza, 4. syntezę, 5. syntetyzujących, 6. kontroli, 7. monosacharyd, 8. wyłączenie, 9. rozkład, 10. transportujących, 11. włączenie, 12. polisacharyd, 13. enzymów, 14. glukozy, powoduje zwykle 1. operon, 2. niskie, 3. laktoza, 4. syntezę, 5. syntetyzujących, 6. kontroli, 7. monosacharyd, 8. wyłączenie, 9. rozkład, 10. transportujących, 11. włączenie, 12. polisacharyd, 13. enzymów, 14. glukozy ekspresji genów operonu.
Operon laktozowy pozwala bakterii regulować ilość wytwarzanych 1. operon, 2. niskie, 3. laktoza, 4. syntezę, 5. syntetyzujących, 6. kontroli, 7. monosacharyd, 8. wyłączenie, 9. rozkład, 10. transportujących, 11. włączenie, 12. polisacharyd, 13. enzymów, 14. glukozy w zależności od stężenia cukrów, 1. operon, 2. niskie, 3. laktoza, 4. syntezę, 5. syntetyzujących, 6. kontroli, 7. monosacharyd, 8. wyłączenie, 9. rozkład, 10. transportujących, 11. włączenie, 12. polisacharyd, 13. enzymów, 14. glukozy i laktozy, w otoczeniu, w jakim się znajduje. Najlepszym źródłem energii dla bakterii jest 1. operon, 2. niskie, 3. laktoza, 4. syntezę, 5. syntetyzujących, 6. kontroli, 7. monosacharyd, 8. wyłączenie, 9. rozkład, 10. transportujących, 11. włączenie, 12. polisacharyd, 13. enzymów, 14. glukozy – glukoza – łatwo przyswajalne źródło węgla. Zdarza się, że stężenie glukozy jest 1. operon, 2. niskie, 3. laktoza, 4. syntezę, 5. syntetyzujących, 6. kontroli, 7. monosacharyd, 8. wyłączenie, 9. rozkład, 10. transportujących, 11. włączenie, 12. polisacharyd, 13. enzymów, 14. glukozy lub obserwuje się jej całkowity brak, a jedynym dostępnym w otoczeniu cukrem jest laktoza. W mikroorganizmie uruchamiany jest wówczas 1. operon, 2. niskie, 3. laktoza, 4. syntezę, 5. syntetyzujących, 6. kontroli, 7. monosacharyd, 8. wyłączenie, 9. rozkład, 10. transportujących, 11. włączenie, 12. polisacharyd, 13. enzymów, 14. glukozy laktozowy odpowiedzialny za aktywację enzymów 1. operon, 2. niskie, 3. laktoza, 4. syntezę, 5. syntetyzujących, 6. kontroli, 7. monosacharyd, 8. wyłączenie, 9. rozkład, 10. transportujących, 11. włączenie, 12. polisacharyd, 13. enzymów, 14. glukozy i rozkładających ten cukier we wnętrzu komórki.
Operon laktozowy podlega 1. operon, 2. niskie, 3. laktoza, 4. syntezę, 5. syntetyzujących, 6. kontroli, 7. monosacharyd, 8. wyłączenie, 9. rozkład, 10. transportujących, 11. włączenie, 12. polisacharyd, 13. enzymów, 14. glukozy negatywnej oraz pozytywnej, zależnie od obecności laktozy w otoczeniu.