384‑322 r. p.n.e. – Lata życia Demostenesa, największego mówcy ateńskiego, wyrażającego antymacedońskie poglądy
ok. 359‑336 r. p.n.e. – Panowanie Filipa II Macedońskiego, którego podboje doprowadziły do prymatu Macedonii w Helladzie
ok. 280 r. p.n.e. – zmarł Demochares, siostrzeniec Demostenesa, kontynuujący politykę stryja
1
Scenariusz lekcji dla nauczyciela
R16AjTXmlUxYJ1
I. W zakresie kompetencji językowych. Uczeń: 1. zna i rozpoznaje następujące formy morfologiczne z zakresu gramatyki języka łacińskiego:
g) zasady tworzenia i stopniowania przysłówków pochodzących od przymiotników deklinacji I – III.
Nauczysz się
konstruować formy gramatyczne przysłówków;
wskazywać w tekście łacińskim formy stopnia wyższego i najwyższego przysłówków i je tłumaczyć;
rozpoznawać motyw Filipa II Macedońskiego i Demostenesa w sztuce.
Zapoznanie z tekstem łacińskim
Zapoznaj się z tekstem łacińskim p.t. Respōnsum inhūmānummc36711e63c54d527_0000000000005Respōnsum inhūmānum przedstawiającym anegdotę o Filipie II Macedońskim i Democharesie, siostrzeńcu Demostenesa.
R18QFZycr2MH61
Ad Philippum, Macedonum rēgem, Athēniēnsium lēgātī vēnerant; quōs inter Dēmocharēs erat. Philippus audītā benignissimē lēgātiōne „dīcite - inquit - quid facere possim, quod sit Athēniēnsibus grātum?”Tum Dēmocharēs: „Tē - inquit - suspende!” Indignātī sunt omnēs, quī aderant, Philippus tamen eōs tacēre iussit et Dēmocharem salvum dīmittī iussit. „At vōs - inquit - cēterī lēgātī, nūntiātē Athēniēnsibus superbius agere, quī ista dīcunt, quam iī quī impūne dicta audiunt”.
Demochares - mówca ateński, siostrzeniec Demostenesa i jego uczeń, prowadził dalej po jego śmierci politykę antymacedońską, wskutek czego został skazany na wygnanie w latach 302 - 298 p.n.e. Po powrocie do Aten zdobył sobie zaufanie Demetriosa Poliorketesa, który, powierzał mu ważne zadania i poselstwa. Umarł ok. r. 280.
Demostenes - syn Demostenesa z Aten, właściciela warsztatu broni, najsławniejszy mówca grecki (384 - 322 r. p.n.e.). Po stracie ojca, pragnąc odzyskać odebrany mu przez opiekunów majątek, poświęcił się wymowie, przy czym musiał przezwyciężyć wielkie trudności ze względu na słabe zdrowie i wady wymawiania. Najpierw występował w sprawach sądowych, później poświęcił się wymowie politycznej. Jako polityk walczył o niepodległość Aten. Przejrzawszy zaborcze zamiary Filipa II Macedońskiego, przestrzegał rodaków przed jego obłudną polityką, namawiał ich do wysłania pomocy Olintowi i do walki orężnej.
Filip II Macedoński (ur. w r. 382, panował od r. 359 do 336 p.n.e.), syn Amyntasa III, ojciec Aleksandra Wielkiego. Zasiadł na tronie macedońskim po śmierci brata. Zawarł sojusz z królem Epiru, którego córkę, Olimpias, pojął za żonę. Stłumił niesnaski wewnętrzne, uzdrowił finanse państwa i rozpoczął ekspansję na zewnątrz, pokonując kolejno Traków, Illiryjczyków, wreszcie Greków, których przez pewien czas usiłował pozyskać sobie propagandą i złotem, wreszcie zwyciężył ich w bitwie pod Cheroneją w r. 338 p.n.e., rozpoczynając okres panowania macedońskiego w Helladzie. Przygotował wyprawę przeciw Persom, gdy padł zamordowany przez Pauzaniasza. Dzieło jego kontynuował Aleksander Wielki.
Złoty larnakslarnakslarnaks– grobowiec Filipa II Macedońskiego w Werginie
R1XL5gPizeamu1
mc36711e63c54d527_0000000000005
Lingua Latina; Łacina bez pomocy Orbiliusza Lidii Winniczuk, Wydawnictwo PWN, Warszawa 1975 s. 162
Zadania
R12XnWJ3ZYODm
Ćwiczenie 1
RUHBQe8xg9o13
Ćwiczenie 2
W tekście p.t. Respōnsum inhūmānum pojawiły się przykłady użycia przysłówków w stopniu wyższym i najwyższym, jako że przysłówki odprzymiotnikowe stopniują się. Jako comparatiwu przysłówka używa się comparatiwu przymiotnika dla rodzaju nijakiego, superlatiwus przysłówka tworzy się przez dodanie przyrostka –e do superlatiwu przymiotnika.
positīvus
altē - wysoko
pulchrē - pięknie
breviter - krótko
vehementer - gwałtownie
bene - dobrze
male - źle
comparātīvus
altius - wyżej
pulchrius - piękniej
brevius - krócej
vehementius - gwałtowniej
melius - lepiej
peius - gorzej
superlātīvus
altissimē – najwyżej, bardzo wysoko
pulcherrimē – najpiękniej, bardzo pięknie
brevissimē – najkrócej, bardzo krótko
vehentissimē – najgwałtowniej, bardzo gwałtownie
optimē – najlepiej, bardzo dobrze
pessimē – najgorzej, bardzo źle
Należy zapamiętać
diū - długo
saepe - często
parum - mało
magnopere - bardzo
diūtius - dłużej
saepius - częściej
minus - mniej
magis - bardziej
diūtissimē – najdłużej
saepissimē – najczęściej
minimē – najmniej
maximē - najbardziej
R1XMuTHlxvQyF
Ćwiczenie 3
RYyMGFoWanf7o
Ćwiczenie 4
R1aWv3jgu66E0
Ćwiczenie 5
Polecenie 1
Napisz trzy sentencje łacińskie zawierające przysłówki w stopniu wyższym i najwyższym.
R1DxPUJKLgHqX
R1TXbP9y3n9j3
Ćwiczenie 6
RlaCb9VX9XYZJ
Ćwiczenie 7
Słowniki
Słownik pojęć
filipiki
filipiki
gwałtowne mowy oskarżycielskie, nazwa pochodzi od słynnych mów Demostenesa przeciw Filipowi II Macedońskiemu; posłużył się nią potem Cyceron w polemice Z Markiem Antoniuszem
larnaks
larnaks
[gr.], rodzaj trumny (sarkofagu) charakterystyczny dla kultury egejskiej, popularny szczególnie w 2. poł. II tysiąclecia p.n.e.
niketerion
niketerion
pamiątkowy medalion wykonywany na cześć odniesionego zwycięstwa
pierwszeństwo
pierwszeństwo
pierwsze miejsce.
Słownik łacińsko‑polski
RTvOdAcnsxMsA1
mc36711e63c54d527_0000000000168
Galeria
R1CKS0mVNek4F1
R1cwRUFyPbBDn1
R76t670AAW0KQ1
RriZvDhqO2fx91
Bibliografia
Mała Encyklopedia Kultury Antycznej, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1990.
Oryginalna azetka; Encyklopedia PWN, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 2016.
J. Wikarjak Gramatyka opisowa języka łacińskiego, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1978.
I. Lewandowski, J. Wikarjak Elementa sermonis Latini, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1983.
W. Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem, Oficyna Wydawnicza „Rytm”, Warszawa 2007.