Struktura planu terapii zajęciowej

bg‑azure

PLANSZA INTERAKTYWNA

Spis treści

Planowanie terapii zajęciowejPlanowanie terapii zajęciowej
Aktywizacja uczestników terapii zajęciowejAktywizacja uczestników terapii zajęciowej
Struktura planu terapii zajęciowejStruktura planu terapii zajęciowej
Planowanie współpracy z rodziną i środowiskiemPlanowanie współpracy z rodziną i środowiskiem

Planowanie terapii zajęciowej

RNl0Cryt5W60F1

Plansza pod tytułem Planowanie terapii zajęciowej. Na planszy znajduje się pięć punktów interaktywnych. Po kliknięciu punktu pojawia się ramka z tekstem i tożsamym z nim nagraniem audio. Na planszy są również cztery zdjęcia z podpisami.

Planowanie terapii zajęciowej
Przez pojęcie planowania rozumie się opracowanie planu postępowania z daną osobą. Polega ono na gruntownym przemyśleniu działań terapeutycznych, które mają być wykonane w ustalonych terminach, oraz na wskazaniu metod, technik i środków urzeczywistnienia tych działań z uwzględnieniem indywidualnych potrzeb i możliwości uczestnika.
Cechy dobrego planu
Terapeuta zajęciowy podczas planowania pracy terapeutycznej powinien zwrócić uwagę na cechy charakterystyczne dla dobrego planu pracy. Zostały wymienione poniżej.
- Celowość, dzięki której plan zawiera konkretne cele i zapewnia osiągnięcie pożądanych efektów.
- Wykonalność, która oznacza, że plan jest jasny, przejrzysty i realny do zrealizowania.
- Operatywność. Plan określa, co, gdzie i kiedy będzie realizowane.
- Konkretność. Zadania wykazywane w planie są odpowiednio szczegółowe, a nie ogólnikowe.
- Konsekwentność i kompletność. Plan jest ciągły i zawiera wszystkie niezbędne elementy.
- Elastyczność i plastyczność. W planie jest uwzględniona możliwość dokonania modyfikacji w czasie jego realizacji, jeśli zajdzie taka konieczność.
- Dostateczna szczegółowość, która zakłada, że plan zawiera dokładne informacje.
- Terminowość. W planie są wyznaczone granice czasowe realizacji zadań.
- Racjonalność. Plan jest oparty na aktualnych podstawach naukowych i prawnych w zakresie terapii zajęciowej.
Zdjęcie do tego punktu przedstawia dzieci tworzące mapę myśli składającą się podpunktów i ilustracji.
Rodzaje planów
Terapeuta zajęciowy może dokumentować swoją pracę, korzystając z planów terapii, dziennych, tygodniowych, miesięcznych, półrocznych, rocznych. Planowanie terapii zajęciowej obejmuje na ogół rok, co oznacza, że najczęściej tworzone są właśnie roczne plany terapii zajęciowej. Jednak plany roczne powinny być uszczegółowione i w praktyce planowanie obejmuje również tworzenie miesięcznych planów terapii zajęciowej, a także ustalanie jeszcze bardziej drobiazgowych planów tygodniowych. Przybierają one postać tygodniowego rozkładu zajęć zgodnie z obowiązującym harmonogramem pracy w placówce.
Zdjęcie do tego punktu przedstawia drewniane, kwadratowe klocki, na których znajdują się litery układające się w słowo plan.
Scenariusz zajęć
Scenariusz zajęć to szczegółowy plan konkretnych pojedynczych zajęć realizowanych przez terapeutę zajęciowego. Scenariusz ten pozwala terapeucie efektywnie przygotować się do prowadzenia zajęć. Warunkami opracowania wartościowego scenariusza zajęć są przede wszystkim:
- wewnętrzne przekonanie terapeuty o potrzebie organizacji i o celowości sporządzania scenariuszy zajęć,
- konkretyzacja celów określonych zajęć terapeutycznych,
- świadomość konieczności stworzenia zwartego systemu działania poprzez odpowiedni dobór środków, metod, technik, form oraz określenie kolejności wykonywania czynności przez terapeutę i podopiecznego,
- uwzględnianie zmian procesu terapeutycznego pozwalających podopiecznym rozszerzać stopniowo pole aktywności własnej, a terapeutom ulepszać jakość działania własnego oraz działania podopiecznych.
Zdjęcie do tego punktu przedstawia notes, okulary, długopis i strzałki wskazujące na okrągłą tarczę.
Ocena realizacji planu
Realizacja planu zostaje objęta monitoringiem, który pomaga ocenić, czy prowadzone działania terapeutyczne umożliwiają podopiecznemu osiągnięcie założonych celów. Monitoring stosuje się więc po to, by określić, czy plan i wyznaczone cele są realizowane zgodnie z założeniami. Terapeuta zajęciowy prowadzi monitoring i w zależności od jego wyników może dokonywać modyfikacji w planie. Gdy plan zostanie zrealizowany, należy określić, czy zakładane cele zostały osiągnięte, a jeśli tak, to w jakim stopniu. Informacje o metodach ewaluacji należy zamieścić w planie. Plan powinien zostać udokumentowany.
Zdjęcie do tego punktu przedstawia kartki z podpunktami oznaczonymi jako wykonane i długopis.

Planowanie terapii zajęciowej
Przez pojęcie planowania rozumie się opracowanie planu postępowania z daną osobą. Polega ono na gruntownym przemyśleniu działań terapeutycznych, które mają być wykonane w ustalonych terminach, oraz na wskazaniu metod, technik i środków urzeczywistnienia tych działań z uwzględnieniem indywidualnych potrzeb i możliwości uczestnika.
Cechy dobrego planu
Terapeuta zajęciowy podczas planowania pracy terapeutycznej powinien zwrócić uwagę na cechy charakterystyczne dla dobrego planu pracy. Zostały wymienione poniżej.
- Celowość, dzięki której plan zawiera konkretne cele i zapewnia osiągnięcie pożądanych efektów.
- Wykonalność, która oznacza, że plan jest jasny, przejrzysty i realny do zrealizowania.
- Operatywność. Plan określa, co, gdzie i kiedy będzie realizowane.
- Konkretność. Zadania wykazywane w planie są odpowiednio szczegółowe, a nie ogólnikowe.
- Konsekwentność i kompletność. Plan jest ciągły i zawiera wszystkie niezbędne elementy.
- Elastyczność i plastyczność. W planie jest uwzględniona możliwość dokonania modyfikacji w czasie jego realizacji, jeśli zajdzie taka konieczność.
- Dostateczna szczegółowość, która zakłada, że plan zawiera dokładne informacje.
- Terminowość. W planie są wyznaczone granice czasowe realizacji zadań.
- Racjonalność. Plan jest oparty na aktualnych podstawach naukowych i prawnych w zakresie terapii zajęciowej.
Zdjęcie do tego punktu przedstawia dzieci tworzące mapę myśli składającą się podpunktów i ilustracji.
Rodzaje planów
Terapeuta zajęciowy może dokumentować swoją pracę, korzystając z planów terapii, dziennych, tygodniowych, miesięcznych, półrocznych, rocznych. Planowanie terapii zajęciowej obejmuje na ogół rok, co oznacza, że najczęściej tworzone są właśnie roczne plany terapii zajęciowej. Jednak plany roczne powinny być uszczegółowione i w praktyce planowanie obejmuje również tworzenie miesięcznych planów terapii zajęciowej, a także ustalanie jeszcze bardziej drobiazgowych planów tygodniowych. Przybierają one postać tygodniowego rozkładu zajęć zgodnie z obowiązującym harmonogramem pracy w placówce.
Zdjęcie do tego punktu przedstawia drewniane, kwadratowe klocki, na których znajdują się litery układające się w słowo plan.
Scenariusz zajęć
Scenariusz zajęć to szczegółowy plan konkretnych pojedynczych zajęć realizowanych przez terapeutę zajęciowego. Scenariusz ten pozwala terapeucie efektywnie przygotować się do prowadzenia zajęć. Warunkami opracowania wartościowego scenariusza zajęć są przede wszystkim:
- wewnętrzne przekonanie terapeuty o potrzebie organizacji i o celowości sporządzania scenariuszy zajęć,
- konkretyzacja celów określonych zajęć terapeutycznych,
- świadomość konieczności stworzenia zwartego systemu działania poprzez odpowiedni dobór środków, metod, technik, form oraz określenie kolejności wykonywania czynności przez terapeutę i podopiecznego,
- uwzględnianie zmian procesu terapeutycznego pozwalających podopiecznym rozszerzać stopniowo pole aktywności własnej, a terapeutom ulepszać jakość działania własnego oraz działania podopiecznych.
Zdjęcie do tego punktu przedstawia notes, okulary, długopis i strzałki wskazujące na okrągłą tarczę.
Ocena realizacji planu
Realizacja planu zostaje objęta monitoringiem, który pomaga ocenić, czy prowadzone działania terapeutyczne umożliwiają podopiecznemu osiągnięcie założonych celów. Monitoring stosuje się więc po to, by określić, czy plan i wyznaczone cele są realizowane zgodnie z założeniami. Terapeuta zajęciowy prowadzi monitoring i w zależności od jego wyników może dokonywać modyfikacji w planie. Gdy plan zostanie zrealizowany, należy określić, czy zakładane cele zostały osiągnięte, a jeśli tak, to w jakim stopniu. Informacje o metodach ewaluacji należy zamieścić w planie. Plan powinien zostać udokumentowany.
Zdjęcie do tego punktu przedstawia kartki z podpunktami oznaczonymi jako wykonane i długopis.

Planowanie terapii zajęciowej

Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej i Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, licencja: CC BY-SA 3.0.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

Aktywizacja uczestników terapii zajęciowej

RrFgDjuur6Tgt1

Plansza pod tytułem Aktywizacja uczestników terapii zajęciowej. Na planszy znajduje się pięć punktów interaktywnych. Po kliknięciu punktu pojawia się ramka z tekstem i z nagraniem dźwiękowym z nim tożsamym. Na planszy znajdują się cztery zdjęcia z podpisami.

Aktywizacja to zespół działań mających na celu włączenie osób do udziału w różnych dziedzinach życia. Jest wyrazem czynnego trybu życia, chęci działania oraz sposobem leczenia wielu chorób i zaburzeń. Najważniejszy kierunek oddziaływań terapeutycznych to celowa, planowana, systematycznie prowadzona przez zespół terapeutyczny aktywizacja podopiecznego w sferach biopsychospołecznych.
Aktywizacja fizyczna
W ramach aktywizacji fizycznej terapia zajęciowa ma doprowadzić do przywrócenia funkcji utraconych w wyniku choroby lub do wyrobienia mechanizmów zastępczych, które pozwolą osobie z niepełnosprawnością na samodzielne wykonywanie czynności życiowych. Aktywizacja fizyczna polega na odpowiednim doborze zajęć terapeutycznych, prowadzonych wraz z rehabilitacją leczniczą.
Zdjęcie do tego punktu przedstawia uśmiechnięte dziecko poruszające się na wózku inwalidzkim.
Aktywizacja psychiczna
W ramach aktywizacji psychicznej terapia zajęciowa ma za zadanie pomóc podopiecznemu w zaakceptowaniu swojej niepełnosprawności. Cel ten osiąga się przez odpowiednio dobraną oraz prowadzoną pracę. Dzięki niej osoba z niepełnosprawnością nabiera poczucia własnej wartości, odzyskuje wiarę w swe możliwości oraz buduje samoakceptację. W aktywizacji psychicznej ważnym elementem jest odwrócenie uwagi chorego od swojej niepełnosprawności i zainteresowanie go wykonaniem danych zadań.
Zdjęcie do tego punktu przedstawia dwójkę starszych mężczyzn grających w szachy.
Aktywizacja zawodowa
W ramach aktywizacji zawodowej terapia zajęciowa ma za zadanie przygotowanie osoby z niepełnosprawnością do podjęcia pracy zawodowej lub do ewentualnego przekwalifikowania zawodowego. Jeszcze w trakcie leczenia i usprawniania należy zorientować się, jakiego rodzaju zainteresowania ma podopieczny, jaka jest jego wydolność fizyczna, a także określić poziom jego sprawności umysłowej. Poza psychofizycznymi predyspozycjami podopiecznego trzeba uwzględnić również sytuację na rynku pracy, zapotrzebowanie kadrowe w danych zawodach. W związku z tym istotną rolę odgrywa współpraca pomiędzy placówką prowadzącą terapię zajęciową a urzędami pracy, specjalistami do spraw zatrudnienia, zakładami pracy, w tym zakładami aktywizacji zawodowej, pracy chronionej i podobnymi miejscami.
Zdjęcie do tego punktu przedstawia grupę ludzi siedzących w biurze. Dwie z osób unoszą ręce w geście przybicia piątki.
Aktywizacja społeczna
W ramach aktywizacji społecznej cele terapii zajęciowej to:
- nauczenie podopiecznego nawiązywania kontaktów interpersonalnych,
- nauczenie podopiecznego zasad współżycia z otoczeniem i wdrażanie go do ich przestrzegania,
- rozwijanie aktywności życiowej podopiecznego,
- udzielanie osobie z niepełnosprawnością pomocy w przystosowaniu się do odgrywania odmiennej roli społecznej w rodzinie, w miejscu pracy, do nowych form uczestnictwa w życiu społecznym.
Wykonywanie zadań podnosi wartość osoby z niepełnosprawnością jako jednostki społecznej i otwiera nowe możliwości w życiu chorego.
Zdjęcie pod tytułem aktywizacja społeczna przedstawia grupę ludzi stojących w kółku i składających ręce przed siebie w geście drużyny.

Aktywizacja to zespół działań mających na celu włączenie osób do udziału w różnych dziedzinach życia. Jest wyrazem czynnego trybu życia, chęci działania oraz sposobem leczenia wielu chorób i zaburzeń. Najważniejszy kierunek oddziaływań terapeutycznych to celowa, planowana, systematycznie prowadzona przez zespół terapeutyczny aktywizacja podopiecznego w sferach biopsychospołecznych.
Aktywizacja fizyczna
W ramach aktywizacji fizycznej terapia zajęciowa ma doprowadzić do przywrócenia funkcji utraconych w wyniku choroby lub do wyrobienia mechanizmów zastępczych, które pozwolą osobie z niepełnosprawnością na samodzielne wykonywanie czynności życiowych. Aktywizacja fizyczna polega na odpowiednim doborze zajęć terapeutycznych, prowadzonych wraz z rehabilitacją leczniczą.
Zdjęcie do tego punktu przedstawia uśmiechnięte dziecko poruszające się na wózku inwalidzkim.
Aktywizacja psychiczna
W ramach aktywizacji psychicznej terapia zajęciowa ma za zadanie pomóc podopiecznemu w zaakceptowaniu swojej niepełnosprawności. Cel ten osiąga się przez odpowiednio dobraną oraz prowadzoną pracę. Dzięki niej osoba z niepełnosprawnością nabiera poczucia własnej wartości, odzyskuje wiarę w swe możliwości oraz buduje samoakceptację. W aktywizacji psychicznej ważnym elementem jest odwrócenie uwagi chorego od swojej niepełnosprawności i zainteresowanie go wykonaniem danych zadań.
Zdjęcie do tego punktu przedstawia dwójkę starszych mężczyzn grających w szachy.
Aktywizacja zawodowa
W ramach aktywizacji zawodowej terapia zajęciowa ma za zadanie przygotowanie osoby z niepełnosprawnością do podjęcia pracy zawodowej lub do ewentualnego przekwalifikowania zawodowego. Jeszcze w trakcie leczenia i usprawniania należy zorientować się, jakiego rodzaju zainteresowania ma podopieczny, jaka jest jego wydolność fizyczna, a także określić poziom jego sprawności umysłowej. Poza psychofizycznymi predyspozycjami podopiecznego trzeba uwzględnić również sytuację na rynku pracy, zapotrzebowanie kadrowe w danych zawodach. W związku z tym istotną rolę odgrywa współpraca pomiędzy placówką prowadzącą terapię zajęciową a urzędami pracy, specjalistami do spraw zatrudnienia, zakładami pracy, w tym zakładami aktywizacji zawodowej, pracy chronionej i podobnymi miejscami.
Zdjęcie do tego punktu przedstawia grupę ludzi siedzących w biurze. Dwie z osób unoszą ręce w geście przybicia piątki.
Aktywizacja społeczna
W ramach aktywizacji społecznej cele terapii zajęciowej to:
- nauczenie podopiecznego nawiązywania kontaktów interpersonalnych,
- nauczenie podopiecznego zasad współżycia z otoczeniem i wdrażanie go do ich przestrzegania,
- rozwijanie aktywności życiowej podopiecznego,
- udzielanie osobie z niepełnosprawnością pomocy w przystosowaniu się do odgrywania odmiennej roli społecznej w rodzinie, w miejscu pracy, do nowych form uczestnictwa w życiu społecznym.
Wykonywanie zadań podnosi wartość osoby z niepełnosprawnością jako jednostki społecznej i otwiera nowe możliwości w życiu chorego.
Zdjęcie pod tytułem aktywizacja społeczna przedstawia grupę ludzi stojących w kółku i składających ręce przed siebie w geście drużyny.

Aktywizacja uczestników terapii zajęciowej

Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej i Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, licencja: CC BY-SA 3.0.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści