Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki
RXdEg9CTSt9fD1

Światło w obrazie – luminizm. Cz. I

Źródło: online-skills.
m0a031f12a0557501_0000000000024
1

Scenariusz dla nauczyciela

RFR7Nr7ztXlD81
Scenariusz zajęć do pobrania.
Źródło: online-skills.
m0a031f12a0557501_0000000000027

I. Opanowanie zagadnień z zakresu języka i funkcji plastyki; podejmowanie działań twórczych, w których wykorzystane są wiadomości dotyczące formy i struktury dzieła. Uczeń:

1) wykazuje się znajomością dziedzin sztuk plastycznych: malarstwa, rzeźby, grafiki, architektury (łącznie z architekturą wnętrz), rysunku, scenografii, sztuki użytkowej dawnej i współczesnej (w tym rzemiosła artystycznego); rozumie funkcje tych dziedzin i charakteryzuje ich język; rozróżnia sposoby i style wypowiedzi w obrębie dyscyplin; zna współczesne formy wypowiedzi artystycznej, wymykające się tradycyjnym klasyfikacjom, jak: happening, performance, asamblaż; sztuka nowych mediów;

3) klasyfikuje barwy w sztukach plastycznych; wykazuje się znajomością pojęć: gama barwna, koło barw, barwy podstawowe i pochodne, temperatura barwy, walor barwy; rozróżnia i identyfikuje w dziełach mistrzów i własnych kontrasty barwne: temperaturowe, dopełnieniowe i walorowe; podejmuje działania twórcze z wyobraźni i z zakresu interpretacji natury, uwzględniające problematykę barwy;

4) charakteryzuje i rozróżnia sposoby uzyskania iluzji przestrzeni w kompozycjach płaskich; rozpoznaje rodzaje perspektyw (w tym m.in.: rzędowa, kulisowa, aksonometryczna, barwna, powietrzna, zbieżna); rozpoznaje i świadomie stosuje światłocień, jako sposób uzyskania iluzji przestrzeni; podejmuje działania kreatywne z wyobraźni i z natury, skoncentrowane wokół problematyki iluzji przestrzeni.

m0a031f12a0557501_0000000000035
Nauczysz się

objaśniać czym jest światło w naturze;

zdefiniować i rozpoznać tworzenie iluzji światła w obrazie;

objaśniać czym jest luminizm w sztuce;

wyjaśniać pojęcia światłocień, sfumato;

objaśniać tworzenie iluzji światła w obrazie i rozpoznać je we wskazanych dziełach mistrzów;

tworzyć fotografie będące autoportretami wykonanymi w różnym oświetleniu i pokazać je na wystawie klasowej.

m0a031f12a0557501_0000000000057

Naturalne źródła światła

Podstawowym naturalnym źródłem światła jest słońce, którego promienie oświetlają i ocieplają Ziemię, stanowiąc źródło energii niezbędne dla większości form życia na naszej planecie. Jego barwa zmienia się wraz z gęstością powietrza. Przyjrzyj się niżej umieszczonym zdjęciom słońca i zaobserwuj zmiany barwy.

Księżyc i gwiazdy również świecą, ale jest to światło odbite od światła słonecznego. Zobacz na zdjęciach, jak wygląda światło odbite.

Pierwszym, bardzo ważnym odkryciem człowieka był ogień, który dawał ciepło i poczucie bezpieczeństwa, np. chroniąc przed dzikimi zwierzętami. Źródłem światła jest także płomień ogniska, świecy. To światło, które ogrzewa, niesie z sobą zadumę i tajemnicę. Zobacz na zdjęciu, jak świeci płomień świecy, a jak płomień ogniska.

m0a031f12a0557501_0000000000078

Rola światła w życiu człowieka

Światło odgrywa bardzo ważną rolę w naszym życiu. Dlatego, projektując mieszkanie, szczególne miejsce rezerwujemy dla światła – naturalnego bądź sztucznego. Do pomieszczeń światło naturalne wpada przez okno, a gdy jest ciemno włączamy lampę zasilaną energią elektryczną.

Przeciwieństwem światła jest ciemność. Ludzie od wieków łączyli ciemność ze strachem, czyniąc z niej symbol zła, a światło, jako symbol dobra, utożsamiali z radością.

classicmobile
Ćwiczenie 1
R1NFHH3BaUzyy1
Zapoznaj się z wybranymi przysłowiami i wskaż te, które odnoszą się do motywu światła lub ciemności. Możliwe odpowiedzi: 1. Dzień ma oczy; noc ma uszy, 2. Biednemu zawsze wiatr w oczy, 3. Kto w cudzym cieniu siedzi, sam cienia nie daje, 4. Przy słońcu lampa światła nie daje, 5. Czego Jaś się nie nauczy, tego Jan nie będzie umiał, 6. Kłamstwo ma krótkie nogi, 7. Nie bój się cieni. One świadczą o tym, że gdzieś znajduje się światło, 8. Lepsza byle jaka prawda niż dobre kłamstwo.
Źródło: UMK.
static
m0a031f12a0557501_0000000000087

Problematyka światła w sztuce na przestrzeni wieków

Światło było od wieków problemem zgłębianym także przez artystów. Sposób kształtowania kompozycji malarskiej za pomocą gry światła nazywamy luminizmem, natomiast poszukiwania twórcze odwołujące się do światła i sposobów ukazywania go w obrazie nazywamy malarstwem luministycznym. Nazwy te pochodzą od łacińskiego słowa lumen oznaczającego światło. Za pomocą światła przedstawionego w obrazie tworzono światłocieńŚwiatłocieńświatłocień, szukano znaczeń filozoficznych, w tym religijnych, a także budowano nastrój.

W średniowieczu światło miało znaczenie symboliczne, które przypisywano niebu: Bogu, wieczności, objawieniu i świętości. Brak światła utożsamiano z mocami piekielnymi.

Przyjrzyj się reprodukcji zamieszczonej poniżej. Klikając na interaktywne punkty, dowiesz się, jaką rolę pełniło światło w malarstwie średniowiecznym.

Rg9kUUBzW1GR61
Ilustracja interaktywna przedstawia dzieło nieznanego autora pt. „Epitafium lekarza Mikołaja Lindnera”. Na złotym tle przedstawiona jest Matka Boska z Dzieciątkiem. Powyżej dwa aniołki zakładają jej koronę na głowę. Poniżej Matki Boskiej znajdują się dużo mniejsze postacie: św. Piotra, św. Pawła, św. Barbary, św. Mateusza, św. Katarzyny i fundatorzy. Na ilustracji umieszczone są niebieskie pulsujące punkty. Po jego zaznaczeniu wyświetlą się dodatkowe informacje.
Autor nieznany, „Epitafium lekarza Mikołaja Lindnera”, tempera na desce, ok. 1511, Muzeum Narodowe, Warszawa, Polska, wikimedia.org, domena publiczna

Czasy nowożytne to okres skierowany na wartości humanistyczne, związane z potrzebą pogłębiania wiedzy o człowieku i świecie, w którym żyje. Stąd również zagadnienie światła stało się obszarem badań i twórczych poszukiwań jego interpretacji w przedstawieniach malarskich.

Zagadnienie to zostało zgłębione i opisane przez Leonarda da Vinci, wybitnego przedstawiciela sztuki renesansu. To on zwrócił uwagę na rolę i znaczenie tworzenia iluzji oświetlenia w obrazie. Artysta kładł nacisk nie tylko na ogólny światłocień, lecz także podkreślał wagę różnic w natężeniu światła, dzięki którym uzyskuje się wrażenie trójwymiarowości. W swoich obrazach, dzięki miękkiemu zamazywaniu konturów, uzyskiwał efekt łagodnego przejścia między światłem a cieniem, co sprawiało, że obiekty łączyły się z sobą i otoczeniem. Artysta unikał ostrego światła i mocnych kontrastów.

m0a031f12a0557501_0000000000109

Problematyka światła w sztuce na przestrzeni wieków, c.d.

Poniżej umieszczono dwa dzieła. Są to obrazy na ten sam temat, ale namalowane w odstępie od 5 do 30 lat. Jedno jest niewątpliwie dziełem Leonarda, drugie najczęściej przypisuje się jego uczniowi Ambrogio de Predis, podkreślając, że widać tam też rękę mistrza. Przyjrzyj się obu obrazom i rozwiąż zadanie.

classicmobile
Ćwiczenie 2
R186YC2JzpfKg1
Odpowiedz na pytanie. Jaki modelunek został zastosowany w obrazie „Madonna w grocie"? Możliwe odpowiedzi: 1. Miękki modelunek światłocieniowy. 2. Twardy modelunek światłocieniowy.
Źródło: UMK.
static

Poniżej umieszczono reprodukcje trzech portretów. Klikając na każdy z nich, dowiesz się więcej na temat roli i znaczenia światła w danym obrazie.

RkR61JLb64k3r1
Ilustracja interaktywna przedstawia „Portret Simonetty Vespucci” Sandra Botiticelliego. Przedstawia kobietę z profilu. Postać ma jasną cerę, długie, finezyjnie upięte blond włosy. Ubrana jest w czerwoną suknię. Za postacią znajduje się okno. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją: Punkt 1: Jest to dzieło artysty renesansowego Sandro Botticelliego, w którym światło pada na cały wizerunek kobiety. Wyraźnie widać wszystkie detale – od finezyjnie upiętych włosów, po tkaninę, z której została uszyta suknia portretowanej.
Sandro Botticelli, „Portret Simonetty Vespucci”, tempera na desce, 1476–1480, Gemäldegalerie, Berlin, Niemcy, wikimedia.org, domena publiczna
RDc9FdrNrFLzc1
Ilustracja interaktywna przedstawia „Portret Lukrecji Panciatichi” Angola Bronzina. Kobieta siedzi frontalnie do widza, ubrana jest w czerwoną suknię. z udrapowanymi, bufiastymi rękawami. Ma upięte, blond włosy. Jej szyję zdobią korale z medalionem, a na sukni ma zawieszony złoty łańcuch. Na prawym kolanie ma położoną otwartą książkę, którą trzyma dłonią. Lewą rękę trzyma na poręczy fotela. Tło jest ciemnobrązowe. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją: Punkt 1: Jest to portret namalowany przez Agnola Bronzina – artystę, który tworzył na przełomie dwóch wielkich epok: renesansu i baroku. W obrazie najbardziej oświetlona jest twarz i ręce kobiety. Światło tworzy modelunek portretowanej, nadając postaci plastycznej bryłowatości.
Agnolo Bronzino, „Portret Lukrecji Panciatichi”, olej na desce, 1545, Galeria Uffizi, Florencja, Włochy, wikimedia.org, domena publiczna
m0a031f12a0557501_0000000000126
RIn4AK1x7Vn6A1
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz „Saskia w czerwonym kapeluszu” Rembrandta. Kobieta stoi bokiem, twarz ma lekko obróconą, ukazaną z profilu. Na głowie założony ma kapelusz z pióropuszem. Ubrana jest w czerwoną suknię dekorowaną zdobnymi lamówkami, przez ramię przewieszone ma futro. Jej uszy, dłoń i włosy zdobi biżuteria. Ukazana jest na tle brązowej ściany. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją: Punkt 1: Jest to obraz Rembrandta – holenderskiego artysty okresu baroku, dla którego światło było najważniejszym środkiem wyrazu plastycznego. Na obrazie widać mistrzowskie połączenie światła i cienia, dzięki czemu postać wyłania się z mroku, a obraz zyskuje na tajemniczości.
Rembrandt Harmenszoon van Rijn, „Saskia w czerwonym kapeluszu”, olej na drewnie, 1633–1634, Galeria Sztuki, Kassel, Niemcy, wikimedia.org, domena publiczna

Światło nabrało szczególnego znaczenia w malarskiej twórczości artystów barokowych. To ta wartość plastyczna budowała nastrój obrazów tej epoki. Mistrzami w operowaniu kontrastowym światłocieniem byli dwaj wybitni malarze: Michelangelo Merisi da Caravaggio i Rembrandt Harmenszoon van Rijn. Ciemność w obrazach Caravaggia i Rembrandta jest umowna, jest tłem dla światła.

Przyjrzyj się dwóm reprodukcjom obrazów namalowanych przez Caravaggia. Artysta na przestrzeni pięciu lat namalował na ten sam temat dwa obrazy. W jednym z nich stosuje większe kontrasty świetlne, gwałtownie przeciwstawiając miejsca oświetlone z nieoświetlonymi, a postacie wyłaniają się z bardzo ciemnego tła. Przyjrzyj się obu reprodukcjom, a następnie rozwiąż zadanie.

classicmobile
Ćwiczenie 3
RyhqExmD708cT1
Wyjaśnij, czym jest kontrast światłocieniowy.
Źródło: UMK.
static
m0a031f12a0557501_0000000000165

Rola światła w dziełach Rembrandta

Obraz holenderskiego malarza Rembrandta znany jest pod kilkoma tytułami: Kompania Fransa Banninga Cocqa i Willema van Ruytenburgha lub Straż nocna lub Wymarsz strzelców. Obraz powstał na zamówienie amsterdamskich arkebuzerówArkebuzeriaarkebuzerów z kompanii Cocqa. Miał to być portret grupowy – ówcześnie była to bardzo popularna metoda uwiecznienia bogatych obywateli Amsterdamu. Artysta po raz pierwszy, zamiast ukazania postaci statycznie umieszczonych w jednym rzędzie, jak to było stosowane wcześniej, przedstawił postacie w ruchu. Mocne kontrasty świetlne stały się dla artysty nie tylko sposobem na ukazanie dynamiki, lecz także elementem sugerującym perspektywęPerspektywa malarskaperspektywę.

Przyjrzyj się obrazowi i zapoznaj z zamieszczonym niżej tekstem, a następnie rozwiąż zadanie.

R18QmGlFpd93h1
Rembrandt Harmenszoon van Rijn, „Kompania Fransa Banninga Cocqa i Willema van Ruytenburgha”, olej na płótnie, 1642, Rijksmuseum, Amsterdam, Holandia, wikimedia.org, domena publiczna

Rembrandt, w celu uzyskania głębi, zastosował w obrazie perspektywę malarską. Na pierwszym planie stoją tytułowi: dowódca oddziału Frans Banningh Cocq ubrany w czarny strój i porucznik Willem van Ruytenburgh, dla kontrastu ubrany w jasnożółty mundur. W głębi, po lewej, widoczna jest dziewczynka ubrana w świetlistą sukienkę. W ten sposób kolor złotożółty oświetla postać van Ruytenburgha i dziewczynki. Dziewczynka o twarzy Saski, żony artysty, jest postacią symboliczną, o czym świadczy zabita kura, którą trzyma za pasem. Jej wyraźnie widoczne pazury odnoszą się do holenderskiego słowa klauv, które brzmi podobnie jak słowo klovenier, oznaczające z kolei arkebuzerię.

classicmobile
Ćwiczenie 4
RaXHUhRXvVM0R1
Odpowiedz na pytanie. Jaką role pełni światło w obrazie Rembrandta „Kompania Fransa Banninga Cocqa i Willema van Ruytenburgha”? Mozliwe odpowiedzi: 1. Pełni rolę dekoracyjną. 2. Wydobywa postaci z ciemności. 3. Zwraca uwagę na elementy dekoracyjne. 4. Podkreśla świętość sceny.
Źródło: UMK.
static

Rembrandt przez całe życie tworzył autoportretyAutoportretautoportrety. Pierwszy namalował w 1627 roku, a ostatni w 1669, tuż przed śmiercią. Ich analiza pokazuje rozwój warsztatu artysty i kierunek twórczych poszukiwań, a także podejście do zagadnienia tworzenia w obrazie iluzji światła w celu uzyskania nastroju tajemnicy, niedopowiedzenia. Cechą charakteryzująca wszystkie obrazy Rembrandta jest siła kontrastów świetlnych – gwałtowne przeciwstawianie miejsc oświetlonych z nieoświetlonymi. Postacie i przedmioty wydobywane są przez światło z gęstego, tajemniczego cienia.

classicmobile
Ćwiczenie 5
R1AzCoTt26fUt1
Odpowiedz na pytanie. Jaką rolę pełni światło w autoportretach Rembrandta? Możliwe odpowiedzi: 1. Pełni role dekoracyjną. 2. Podkreśla rysy postaci z różnych okresów życia artysty. 3. Zwraca uwagę na to, co dzieje się w tle.
Źródło: UMK.
static
Zobacz także

Inna wersja zadania

R1KbpWmY7bjw0m0a031f12a0557501_00000000000141
Polecenie do zadania brzmi: "Przyjrzyj się uważnie autoportretom Rembrandta, a następnie do każdej reprodukcji dopasuj rok powstania obrazu i jego krótki opis". Prawidłowe odpowiedzi należy wybrać z listy rozwijalnej. W prawym dolnym rogu zadania umieszczony jest klawisz „Sprawdź” służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania. Na pierwszej grafice widzimy młodego mężczyznę z bujnymi, kręconymi włosami. Na drugiej grafice dojrzały mężczyzna czyta książkę. Trzecia grafika przedstawia uśmiechniętego starca, patrzącego na widza.
Źródło: online skills, licencja: CC BY 3.0.
m0a031f12a0557501_0000000000014
m0a031f12a0557501_0000000000191

Rola światła w dziełach Leonarda da Vinci

Leonardo da Vinci łagodził kontrasty światła i cienia, spowijając kontury lekką mgiełką, nazywaną sfumatoSfumatosfumato. Światło rozproszone rozświetlało cały obraz, najczęściej padało z góry lub boku, delikatnie oświetlając obiekty, bez podkreślania ostrych cieni. Natomiast światło w obrazach Caravaggia jest mocne, często pada pod niskim kątem i punktowo oświetla fragmenty kompozycji, co tworzy ostry światłocień, a postacie wyłaniają się z ciemnego tła.

Poniżej umieszczono reprodukcje dwóch dzieł. Jedna przedstawia obraz Leonarda da Vinci Święta Anna Samotrzecia, drugi – obraz Caravaggia Niewierny Tomasz. Zastanów się nad rolą światła w każdym z nich, a następnie rozwiąż zadanie.

classicmobile
Ćwiczenie 6
R1Aue2C7Yj4r81
Wyjaśnij, czym charakteryzuje się światło rozproszone w dziele malarskim.
Źródło: UMK.
static
Zobacz także

Inna wersja zadania

R1F1anrk91x1fm0a031f12a0557501_00000000000151
Ćwiczenie 7
Polecenie do zadania brzmi: "Dokończ zdania, uzupełniając je wymienionymi hasłami". Prawidłowe odpowiedzi należy wybrać z listy rozwijalnej. W prawym dolnym rogu zadania umieszczony jest klawisz „Sprawdź” służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.
Źródło: online skills, cc0.
m0a031f12a0557501_0000000000015
m0a031f12a0557501_0000000000233

Rola światła w dziełach Georges'a de la Toura oraz Claude'a Lorraina

Georges de la Tour

Do problemu światła w sposób szczególny podchodził Georges de la Tour. Jego nastrojowe, spokojne i pełne zadumy obrazy buduje iluzja światła świecy. To jej oświetlenie sprawia, że tajemnicze postacie wydobyte z mroku nabierają cech trójwymiarowości. Przyjrzyj się obrazom artysty w galerii.

Artyści uważnie obserwują światło słoneczne i jego wpływ na otoczenie, w tym na zmianę kolorów wody, chmur, powietrza.

Claude Lorrain

Jednym z mistrzów malowania oświetlonego słońcem nieba był Claude Lorrain. Porównaj dwa obrazy tego artysty przedstawiające podobny pejzażPejzażpejzaż, lecz ukazany w różnych porach dnia. Artysta, malując niebo, wodę, budynki, w jednym obrazie posługuje się przewagą barw ciepłychBarwy ciepłebarw ciepłych, a w drugim barw zimnychBarwy zimnebarw zimnych.

Wybrane dzieła Williama Turnera

Artystą, o którym mówi się, że jego prace malarskie mimo zróżnicowanej tematyki zawsze są o świetle, jest William Turner. Malarz ten szczegółowo i wnikliwie studiował pejzaż i zgłębiał tajniki barwy. Przyjrzyj się wybranym obrazom tego artysty zamieszczonym w galerii.

16 października 1834 r. wybuchł pożar parlamentu w Londynie, co w szybkich szkicach akwarelowych zanotował William Turner. Obrazy te stały się bezpośrednią inspiracją dla impresjonistówImpresjonizmimpresjonistów, w tym dla Claude’a Moneta. Przyjrzyj się obrazom obu artystów przedstawiające londyński parlament i porównaj je, a następnie rozwiąż zadanie.

classicmobile
Ćwiczenie 8
RKOb9r2O842BA1
Określ różne źródła światła w dziełach malarskich i uzasadnij ich wpływ na wymowę wybranych obrazów.
Źródło: UMK.
static
Zobacz także

Inna wersja zadania

RTNcPttlaDHjYm0a031f12a0557501_00000000000171
Ćwiczenie 9
Polecenie do zadania brzmi: "Zapoznaj się z wymienionymi niżej cechami obrazów Williama Turnera i Claude’a Moneta, a następnie przyporządkuj je do odpowiedniego zbioru". Prawidłowe odpowiedzi należy wybrać z listy rozwijalnej. W prawym dolnym rogu zadania umieszczony jest klawisz „Sprawdź” służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.
Źródło: online skills, cc0.
m0a031f12a0557501_0000000000282

Iluzja światła w dziełach sztuki

Uchwycenie istoty światła i koloru stało się najważniejszym motywem dla impresjonistów, którzy w tym celu wyszli w plener. Studiowanie światła naturalnego, jego zmienności i ulotności było głównym motywem ich twórczości. Przyjrzyj się reprodukcjom obrazów zamieszczonych poniżej. Klikając na każdą z nich, dowiesz się więcej o iluzji światła stworzonej przez artystów.

RksjkeJbT9jRA1
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz „Stogi, poranek” Claude'a Moneta. Ukazuje dwa stogi o poranku na tle pejzażu z zabudowaniami, spowite w porannym słońcu. Na szerokim pas pola stogi rzucają obszerne, niebieskawe cienie. Na dalekim planie znajdują się chaty i drzewa. Horyzont jest rozmyty. Kolorystyka jest jasna. W partii ścierniska połyskujące żółcienie przeplatają się z plamami drobnych cieni. Promienie słońca oświetlają stogi z prawej strony, pozostawiając biało-niebieskawe plamy. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją: Punkt 1: To nie stogi siana są ważne dla artysty, stogi to tylko pretekst do studiowania świata w pełnym świetle. Najważniejsze było naturalne światło i wydobywany przez nie kolor. Malarstwo Moneta, mimo ukazywania świata realnego, zbliżało się do abstrakcji złożonej z barwnych plam.
Claude Monet, „Stogi, poranek”, olej na płótnie, 1891, Centrum Getty'ego, Los Angeles, Stany Zjednoczone Ameryki, wikimedia.org, domena publiczna
RWswKyq6j1hPU1
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz „Niedzielne popołudnie na wyspie Grande Jatte” Georgesa Seurata. Ukazuje wypoczywających na wyspie ludzi. Z lewej strony po wodzie pływają zagłówki, łódka i parowiec. Na brzegu ludzie siedzą, spacerują . Znajduje się tu miedzy innymi matka z córką idąca w stronę widza, dwóch żołnierzy ze szkoły wojskowej Saint-Cyr, starszą kobietę chowającą się pod parasolem, dziewczynę układającą kwiaty oraz mężczyznę palącego fajkę. Na uwagę zasługuje znajdująca się po prawej stronie para. Kobieta ma charakterystyczną, długą suknię i trzyma na smyczy małpkę i małego psa, który biegnie w kierunku większego, szukającego czegoś w trawie. Na pierwszym planie znajduje się duża plama zacienionej zieleni. W tle rosną drzewa. Obraz skąpany jest w słońcu. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją: Punkt 1: George Seurat, eksperymentując z optycznym mieszaniem barw, stworzył kierunek zwany pointylizmem zobacz w słowniku: pointylizm, którego metoda polega na malowaniu obok siebie drobnych plamek o czystych, nasyconych barwach, które oglądane z pewnej odległości zlewają się w oku oglądającego i tworzą efekt barwy pośredniej, podkreślając jej świetlistość.
Georges Seurat, „Niedzielne popołudnie na wyspie Grande Jatte”, olej na płótnie, 1886, Instytut Sztuki, Chicago, Stany Zjednoczone Ameryki, wikimedia.org, domena publiczna
m0a031f12a0557501_0000000000323
RJ1y0zZgz2ZCa1
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz „Gwieździsta noc nad Rodanem” Vincenta van Gogha. Ukazuje widok na Arles nocą. Brzegiem przechadza się para, w tafli rzeki odbijają się światła gazowych latarni ustawionych wzdłuż dalekiego nabrzeża Rodanu. Wśród nich widoczna jest gwiazda polarna i gwiazdozbiór Wielkiej Niedźwiedzicy. W pejzażu dominują granaty, czernie, ciemne zielenie oraz żółcienie świateł i ich odbić. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją: Punkt 1: Van Gogh przedstawia światło nocą. Światło gwiazd rozświetla niebo, światło miasta odbija się w wodzie na zaokrąglonej linii horyzontu. Razem tworzą tajemnicze tło dla pary namalowanej na pierwszym planie. Kontrasty barwne namalowane krótkimi pociągnięciami pędzla sprawiają, że gwiazdy na niebie migoczą, a odbicia w wodzie lekko falują.
Vincent van Gogh, „Gwiaździsta noc nad Rodanem”, olej na płótnie, 1888, Muzeum Orsay, Paryż, Francja, wikimedia.org, domena publiczna

Do symbolu światła i cienia w sposób szczególny odnosili się surrealiściSurrealizmsurrealiści. Prekursorem surrealizmu był Giorgio de Chirico – włoski malarz malarstwa określanego jako metafizyczneMalarstwo metafizycznemalarstwa określanego jako metafizyczne. Dla artysty światło i cień były wartościami plastycznymi, dzięki którym można budować osobliwy, tajemniczy świat. Zafascynowany placami włoskich miasteczek uwidaczniał je w pełnym słońcu, pomijając logiczny sens sztuki. W jego obrazach ostre światło rysuje kontrastowe, wyraziste cienie, oświetlając fragmenty architektury, w tym nierealne przestrzenie. Przyjrzyj się reprodukcji dzieła Giorgio de Chirico, a następnie rozwiąż Ćwiczenie interaktywne 9.

RD8pj4S6ITDHb1
Giorgio de Chirico, „Piazza d'Italia”, 1955, Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Nowy Jork, Stany Zjednoczone Ameryki, flickr.com, CC BY 3.0
classicmobile
Ćwiczenie 10
R1XFw2khNAvwg1
Wyjaśnij, czym cechuje się malarstwo metafizyczne.
Źródło: UMK.
static

Przyjrzyj się obrazom współczesnych artystów zamieszczonych w galerii, dla których zagadnienie światła i barwy jest problemem plastycznym niosącym ważne treści symboliczne.

Polecenie 1

Twórz tradycyjnie.

Potrzebne będą: aparat fotograficzny lub telefon komórkowy z aparatem fotograficznym, latarka, lustro

Zrób sobie kilka zdjęć. Przed przystąpieniem do realizacji zadania poobserwuj swoje odbicie w lustrze, zwracając szczególną uwagę na oświetlenie. Zobacz, jak wyglądasz w pełnym oświetleniu, w półmroku, w świetle dnia słonecznego, kiedy promienie słońca wpadają przez okno, w mroku podczas podświetlania twarzy latarką. Wybierz trzy najbardziej różne, a jednocześnie tajemnicze ujęcia i zrób cykl fotograficznych autoportretów. Zdjęcia wydrukuj i umieść w portfolio.
Przygotujcie w klasie wystawę waszych autoportretów wykonanych w różnym oświetleniu.

Zobacz także

Więcej na temat światła w sztuce dowiesz się z e‑materiału Światło w obrazie – sztuka światła. Cz. II.

m0a031f12a0557501_0000000000365

Słownik pojęć

Arkebuzeria
Arkebuzeria

formacja paramilitarna, posługująca się XVI‑wieczną bronią palną, czyli arkebuzerami. W Holandii czasów Rembrandta były to oddziały zamożnych mieszczan, którzy strzegli porządku i dbali o bezpieczeństwo.

Autoportret
Autoportret

portret artysty wykonany przez niego samego.

Barwy ciepłe
Barwy ciepłe

zmierzające do żółcieni, są głównie czerwono‑oranżowo‑żółte, obrazowo nazywane „barwami ognia”.

Barwy zimne
Barwy zimne

zmierzające do błękitu, są głównie fioletowo‑zielono‑błękitne i obrazowo nazywane „barwami wody”.

Impresjonizm
Impresjonizm

kierunek w sztuce rozwijający się we Francji w latach 70. i 80. XIX w., którego podstawą było dążenie do jak najpełniejszego uchwycenia natury oraz rejestrowanie subiektywnych, zmysłowych odczuć artysty. Impresjoniści interesowali się zmiennymi formami natury, wzajemnymi związkami światła i barw w zależności od następujących pór roku lub dnia oraz zjawisk atmosferycznych.

Koło barw
Koło barw

w plastyce to graficzne uporządkowanie kolorów wokół środka koła, zgodnie z układem barw widma światła białego.

Malarstwo metafizyczne
Malarstwo metafizyczne

termin zainicjowany ok. 1910 r. na określenie twórczości Giorgio de Chirico. W malarstwie tym istotą poszukiwań jest refleksja na temat bytu oraz nieskończoności świata.

Pejzaż
Pejzaż

gatunek malarstwa, który przedstawia krajobraz, widok natury lub otoczenia miejskiego.

Perspektywa malarska
Perspektywa malarska

związana jest z odczuciem temperatury barw. Barwy ciepłe zdają się „wychodzić” do przodu, barwy zimne „cofają się”, sprawiając wrażenie bardziej odległych.

Pointylizm
Pointylizm

technika polegająca na kładzeniu na obraz drobnych plamek czystych kolorów, które dopiero oglądane z pewnej odległości mieszają się w oku widza, dając pożądany efekt barwny.

Sfumato
Sfumato

(z włoskiego: zadymione) – subtelna technika malarska wprowadzona przez Leonarda da Vinci w celu uzyskania perspektywy powietrznej. Kształty i kontury przedstawianych przedmiotów w miarę oddalania się miękną i błękitnieją, co daje wrażenie przysłonięcia lekką mgłą.

Surrealizm
Surrealizm

(zwany także nadrealizmem) – ruch artystyczny, którego przedstawiciele najczęściej tworzą obrazy figuratywne przedstawiające świat sprzeczny z logicznym porządkiem rzeczywistości. Są to przedstawienia na pograniczu snu i podświadomości, wynikające z nieskrępowanej wyobraźni artysty, powstałe poprzez dokonywanie swobodnych skojarzeń.

Światłocień
Światłocień

ogólny rozkład świateł i cieni w dziele plastycznym.

Źródło:

sjp.pwn.pl

m0a031f12a0557501_0000000000440

Galeria dzieł sztuki