I. Opanowanie zagadnień z zakresu języka i funkcji plastyki; podejmowanie działań twórczych, w których wykorzystane są wiadomości dotyczące formy i struktury dzieła. Uczeń:
1) wykazuje się znajomością dziedzin sztuk plastycznych: malarstwa, rzeźby, grafiki, architektury (łącznie z architekturą wnętrz), rysunku, scenografii, sztuki użytkowej dawnej i współczesnej (w tym rzemiosła artystycznego); rozumie funkcje tych dziedzin i charakteryzuje ich język; rozróżnia sposoby i style wypowiedzi w obrębie dyscyplin; zna współczesne formy wypowiedzi artystycznej, wymykające się tradycyjnym klasyfikacjom, jak: happening, performance, asamblaż; sztuka nowych mediów;
3) klasyfikuje barwy w sztukach plastycznych; wykazuje się znajomością pojęć: gama barwna, koło barw, barwy podstawowe i pochodne, temperatura barwy, walor barwy; rozróżnia i identyfikuje w dziełach mistrzów i własnych kontrasty barwne: temperaturowe, dopełnieniowe i walorowe; podejmuje działania twórcze z wyobraźni i z zakresu interpretacji natury, uwzględniające problematykę barwy;
4) charakteryzuje i rozróżnia sposoby uzyskania iluzji przestrzeni w kompozycjach płaskich; rozpoznaje rodzaje perspektyw (w tym m.in.: rzędowa, kulisowa, aksonometryczna, barwna, powietrzna, zbieżna); rozpoznaje i świadomie stosuje światłocień, jako sposób uzyskania iluzji przestrzeni; podejmuje działania kreatywne z wyobraźni i z natury, skoncentrowane wokół problematyki iluzji przestrzeni.
m0a031f12a0557501_0000000000035
Nauczysz się
objaśniać czym jest światło w naturze;
zdefiniować i rozpoznać tworzenie iluzji światła w obrazie;
objaśniać czym jest luminizm w sztuce;
wyjaśniać pojęcia światłocień, sfumato;
objaśniać tworzenie iluzji światła w obrazie i rozpoznać je we wskazanych dziełach mistrzów;
tworzyć fotografie będące autoportretami wykonanymi w różnym oświetleniu i pokazać je na wystawie klasowej.
m0a031f12a0557501_0000000000057
Naturalne źródła światła
Podstawowym naturalnym źródłem światła jest słońce, którego promienie oświetlają i ocieplają Ziemię, stanowiąc źródło energii niezbędne dla większości form życia na naszej planecie. Jego barwa zmienia się wraz z gęstością powietrza. Przyjrzyj się niżej umieszczonym zdjęciom słońca i zaobserwuj zmiany barwy.
R14lJlpWRgsYw1
Ilustracja przedstawia wschód słońca. Na żółto-pomarańczowym niebie słońce jest jasną plamą. Na pierwszym planie znajduje się polana otoczona drzewami. Pośrodku niej jest kałuża, w której odbija się słońce.
Zdjęcie słońca 1, flickr.com, CC BY 3.0
RgJIFGaRB6sXQ1
Ilustracja przedstawia wschód słońca. Jego intensywny blask i żółte promienie rozświetlają pejzaż, częściowo go zasłaniając. Na tle słońca widoczne są zamglone krzewy. W prawym górnym rogu znajduje się fragment gałęzi drzewa.
Zdjęcie słońca 2, flickr.com, CC BY 3.0
Księżyc i gwiazdy również świecą, ale jest to światło odbite od światła słonecznego. Zobacz na zdjęciach, jak wygląda światło odbite.
RWIbTsGAcSy1o1
Ilustracja przedstawia księżyc w pełni na tle ciemnego nieba. Po bokach znajdują się fragmenty ulistnionych drzew.
Zdjęcie księżyca, flickr.com, CC BY 3.0
R1dSSew2Wuzdj1
Ilustracja przedstawia gwieździste, fioletowo-granatowe niebo, które jest rozjaśnione w dolnej części. Poniżej znajduje się horyzontalny, czarny pejzaż.
Zdjęcie gwiazd, flickr.com, CC BY 3.0
Pierwszym, bardzo ważnym odkryciem człowieka był ogień, który dawał ciepło i poczucie bezpieczeństwa, np. chroniąc przed dzikimi zwierzętami. Źródłem światła jest także płomień ogniska, świecy. To światło, które ogrzewa, niesie z sobą zadumę i tajemnicę. Zobacz na zdjęciu, jak świeci płomień świecy, a jak płomień ogniska.
RfjpbiDEKq5iM1
Ilustracja przedstawia palącą się świecę na czarnym tle. Jasny, długi płomień rozjaśnia świecę w górnej części. Na tle płomienia żarzy się knot.
Zdjęcie świecy, flickr.com, CC BY 3.0
R14iX7oJgaYIZ1
Ilustracja przedstawia zdjęcie palącego się ogniska w ciemności. Nad drewnem unoszą się żółto-pomarańczowo-czerwone płomienie. Pojedyncze gałęzie widoczne są dzięki światłu płomieni.
Zdjęcie ogniska, flickr.com, CC BY 3.0
m0a031f12a0557501_0000000000078
Rola światła w życiu człowieka
Światło odgrywa bardzo ważną rolę w naszym życiu. Dlatego, projektując mieszkanie, szczególne miejsce rezerwujemy dla światła – naturalnego bądź sztucznego. Do pomieszczeń światło naturalne wpada przez okno, a gdy jest ciemno włączamy lampę zasilaną energią elektryczną.
RVAqrKtHp9fBl1
Ilustracja przedstawia wnętrze pokoju z oknem. Pod ścianą stoi długa kanapa. Nad nią znajduje się okno z białymi okiennicami. Przez nie do pomieszczenia wpada dzienne światło.
Światło naturalne naturalne, flickr.com, CC BY 3.0
R1Xmqu93AYrU71
Ilustracja przedstawia pomieszczenie, w którym stoi okrągły, biały stolik i cztery drewniane krzesła. Nad stołem zawieszona jest lampa. Jej światło pada na blat stołu i krzesła. Słabiej oświetla brązową ścianę oraz fragment sufitu.
Światło sztuczne, flickr.com, CC BY 3.0
Przeciwieństwem światła jest ciemność. Ludzie od wieków łączyli ciemność ze strachem, czyniąc z niej symbol zła, a światło, jako symbol dobra, utożsamiali z radością.
classicmobile
Ćwiczenie 1
R1NFHH3BaUzyy1
Zapoznaj się z wybranymi przysłowiami i wskaż te, które odnoszą się do motywu światła lub ciemności. Możliwe odpowiedzi: 1. Dzień ma oczy; noc ma uszy, 2. Biednemu zawsze wiatr w oczy, 3. Kto w cudzym cieniu siedzi, sam cienia nie daje, 4. Przy słońcu lampa światła nie daje, 5. Czego Jaś się nie nauczy, tego Jan nie będzie umiał, 6. Kłamstwo ma krótkie nogi, 7. Nie bój się cieni. One świadczą o tym, że gdzieś znajduje się światło, 8. Lepsza byle jaka prawda niż dobre kłamstwo.
Zapoznaj się z wybranymi przysłowiami i wskaż te, które odnoszą się do motywu światła lub ciemności. Możliwe odpowiedzi: 1. Dzień ma oczy; noc ma uszy, 2. Biednemu zawsze wiatr w oczy, 3. Kto w cudzym cieniu siedzi, sam cienia nie daje, 4. Przy słońcu lampa światła nie daje, 5. Czego Jaś się nie nauczy, tego Jan nie będzie umiał, 6. Kłamstwo ma krótkie nogi, 7. Nie bój się cieni. One świadczą o tym, że gdzieś znajduje się światło, 8. Lepsza byle jaka prawda niż dobre kłamstwo.
Zapoznaj się z wybranymi przysłowiami i wskaż te, które odnoszą się do motywu światła lub ciemności.
Dzień ma oczy; noc ma uszy.
Biednemu zawsze wiatr w oczy.
Kto w cudzym cieniu siedzi, sam cienia nie daje.
Przy słońcu lampa światła nie daje.
Czego Jaś się nie nauczy, tego Jan nie będzie umiał.
Kłamstwo ma krótkie nogi.
Nie bój się cieni. One świadczą o tym, że gdzieś znajduje się światło.
Lepsza byle jaka prawda niż dobre kłamstwo.
Źródło: UMK.
static
Ćwiczenie 1
Zapoznaj się z wybranymi przysłowiami i wskaż te, które odnoszą się do motywu światła lub ciemności.
A - Dzień ma oczy; noc ma uszy. B - Biednemu zawsze wiatr w oczy. C - Kto w cudzym cieniu siedzi, sam cienia nie daje. D - Przy słońcu lampa światła nie daje. E - Czego Jaś się nie nauczy, tego Jan nie będzie umiał. F - Kłamstwo ma krótkie nogi. G - Nie bój się cieni. One świadczą o tym, że gdzieś znajduje się światło. H - Lepsza byle jaka prawda niż dobre kłamstwo.
A
C
D
G
m0a031f12a0557501_0000000000087
Problematyka światła w sztuce na przestrzeni wieków
Światło było od wieków problemem zgłębianym także przez artystów. Sposób kształtowania kompozycji malarskiej za pomocą gry światła nazywamy luminizmem, natomiast poszukiwania twórcze odwołujące się do światła i sposobów ukazywania go w obrazie nazywamy malarstwem luministycznym. Nazwy te pochodzą od łacińskiego słowa lumen oznaczającego światło. Za pomocą światła przedstawionego w obrazie tworzono światłocieńŚwiatłocieńświatłocień, szukano znaczeń filozoficznych, w tym religijnych, a także budowano nastrój.
W średniowieczu światło miało znaczenie symboliczne, które przypisywano niebu: Bogu, wieczności, objawieniu i świętości. Brak światła utożsamiano z mocami piekielnymi.
Przyjrzyj się reprodukcji zamieszczonej poniżej. Klikając na interaktywne punkty, dowiesz się, jaką rolę pełniło światło w malarstwie średniowiecznym.
Rg9kUUBzW1GR61
Ilustracja interaktywna przedstawia dzieło nieznanego autora pt. „Epitafium lekarza Mikołaja Lindnera”. Na złotym tle przedstawiona jest Matka Boska z Dzieciątkiem. Powyżej dwa aniołki zakładają jej koronę na głowę. Poniżej Matki Boskiej znajdują się dużo mniejsze postacie: św. Piotra, św. Pawła, św. Barbary, św. Mateusza, św. Katarzyny i fundatorzy. Na ilustracji umieszczone są niebieskie pulsujące punkty. Po jego zaznaczeniu wyświetlą się dodatkowe informacje.
Ilustracja interaktywna przedstawia dzieło nieznanego autora pt. „Epitafium lekarza Mikołaja Lindnera”. Na złotym tle przedstawiona jest Matka Boska z Dzieciątkiem. Powyżej dwa aniołki zakładają jej koronę na głowę. Poniżej Matki Boskiej znajdują się dużo mniejsze postacie: św. Piotra, św. Pawła, św. Barbary, św. Mateusza, św. Katarzyny i fundatorzy. Na ilustracji umieszczone są niebieskie pulsujące punkty. Po jego zaznaczeniu wyświetlą się dodatkowe informacje.
Autor nieznany, „Epitafium lekarza Mikołaja Lindnera”, tempera na desce, ok. 1511, Muzeum Narodowe, Warszawa, Polska, wikimedia.org, domena publiczna
Czasy nowożytne to okres skierowany na wartości humanistyczne, związane z potrzebą pogłębiania wiedzy o człowieku i świecie, w którym żyje. Stąd również zagadnienie światła stało się obszarem badań i twórczych poszukiwań jego interpretacji w przedstawieniach malarskich.
Zagadnienie to zostało zgłębione i opisane przez Leonarda da Vinci, wybitnego przedstawiciela sztuki renesansu. To on zwrócił uwagę na rolę i znaczenie tworzenia iluzji oświetlenia w obrazie. Artysta kładł nacisk nie tylko na ogólny światłocień, lecz także podkreślał wagę różnic w natężeniu światła, dzięki którym uzyskuje się wrażenie trójwymiarowości. W swoich obrazach, dzięki miękkiemu zamazywaniu konturów, uzyskiwał efekt łagodnego przejścia między światłem a cieniem, co sprawiało, że obiekty łączyły się z sobą i otoczeniem. Artysta unikał ostrego światła i mocnych kontrastów.
m0a031f12a0557501_0000000000109
Problematyka światła w sztuce na przestrzeni wieków, c.d.
Poniżej umieszczono dwa dzieła. Są to obrazy na ten sam temat, ale namalowane w odstępie od 5 do 30 lat. Jedno jest niewątpliwie dziełem Leonarda, drugie najczęściej przypisuje się jego uczniowi Ambrogio de Predis, podkreślając, że widać tam też rękę mistrza. Przyjrzyj się obu obrazom i rozwiąż zadanie.
classicmobile
Ćwiczenie 2
R186YC2JzpfKg1
Odpowiedz na pytanie. Jaki modelunek został zastosowany w obrazie „Madonna w grocie"? Możliwe odpowiedzi: 1. Miękki modelunek światłocieniowy. 2. Twardy modelunek światłocieniowy.
Odpowiedz na pytanie. Jaki modelunek został zastosowany w obrazie „Madonna w grocie"? Możliwe odpowiedzi: 1. Miękki modelunek światłocieniowy. 2. Twardy modelunek światłocieniowy.
Źródło: UMK.
static
Ćwiczenie 2
Mając na uwadze fakt, że Leonardo da Vinci unikał ostrych kontrastów i stosował miękki modelunek, wskaż dzieło, które niewątpliwie jest dziełem mistrza.
RgXasxHviRlps1
Ilustracja do zadania
Źródło: online skills, licencja: CC BY 3.0.
A
Poniżej umieszczono reprodukcje trzech portretów. Klikając na każdy z nich, dowiesz się więcej na temat roli i znaczenia światła w danym obrazie.
RkR61JLb64k3r1
Ilustracja interaktywna przedstawia „Portret Simonetty Vespucci” Sandra Botiticelliego. Przedstawia kobietę z profilu. Postać ma jasną cerę, długie, finezyjnie upięte blond włosy. Ubrana jest w czerwoną suknię. Za postacią znajduje się okno. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją:
Punkt 1: Jest to dzieło artysty renesansowego Sandro Botticelliego, w którym światło pada na cały wizerunek kobiety. Wyraźnie widać wszystkie detale – od finezyjnie upiętych włosów, po tkaninę, z której została uszyta suknia portretowanej.
Ilustracja interaktywna przedstawia „Portret Simonetty Vespucci” Sandra Botiticelliego. Przedstawia kobietę z profilu. Postać ma jasną cerę, długie, finezyjnie upięte blond włosy. Ubrana jest w czerwoną suknię. Za postacią znajduje się okno. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją:
Punkt 1: Jest to dzieło artysty renesansowego Sandro Botticelliego, w którym światło pada na cały wizerunek kobiety. Wyraźnie widać wszystkie detale – od finezyjnie upiętych włosów, po tkaninę, z której została uszyta suknia portretowanej.
Ilustracja interaktywna przedstawia „Portret Lukrecji Panciatichi” Angola Bronzina. Kobieta siedzi frontalnie do widza, ubrana jest w czerwoną suknię. z udrapowanymi, bufiastymi rękawami. Ma upięte, blond włosy. Jej szyję zdobią korale z medalionem, a na sukni ma zawieszony złoty łańcuch. Na prawym kolanie ma położoną otwartą książkę, którą trzyma dłonią. Lewą rękę trzyma na poręczy fotela. Tło jest ciemnobrązowe. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją:
Punkt 1: Jest to portret namalowany przez Agnola Bronzina – artystę, który tworzył na przełomie dwóch wielkich epok: renesansu i baroku. W obrazie najbardziej oświetlona jest twarz i ręce kobiety. Światło tworzy modelunek portretowanej, nadając postaci plastycznej bryłowatości.
Ilustracja interaktywna przedstawia „Portret Lukrecji Panciatichi” Angola Bronzina. Kobieta siedzi frontalnie do widza, ubrana jest w czerwoną suknię. z udrapowanymi, bufiastymi rękawami. Ma upięte, blond włosy. Jej szyję zdobią korale z medalionem, a na sukni ma zawieszony złoty łańcuch. Na prawym kolanie ma położoną otwartą książkę, którą trzyma dłonią. Lewą rękę trzyma na poręczy fotela. Tło jest ciemnobrązowe. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją:
Punkt 1: Jest to portret namalowany przez Agnola Bronzina – artystę, który tworzył na przełomie dwóch wielkich epok: renesansu i baroku. W obrazie najbardziej oświetlona jest twarz i ręce kobiety. Światło tworzy modelunek portretowanej, nadając postaci plastycznej bryłowatości.
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz „Saskia w czerwonym kapeluszu” Rembrandta. Kobieta stoi bokiem, twarz ma lekko obróconą, ukazaną z profilu. Na głowie założony ma kapelusz z pióropuszem. Ubrana jest w czerwoną suknię dekorowaną zdobnymi lamówkami, przez ramię przewieszone ma futro. Jej uszy, dłoń i włosy zdobi biżuteria. Ukazana jest na tle brązowej ściany. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją:
Punkt 1: Jest to obraz Rembrandta – holenderskiego artysty okresu baroku, dla którego światło było najważniejszym środkiem wyrazu plastycznego. Na obrazie widać mistrzowskie połączenie światła i cienia, dzięki czemu postać wyłania się z mroku, a obraz zyskuje na tajemniczości.
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz „Saskia w czerwonym kapeluszu” Rembrandta. Kobieta stoi bokiem, twarz ma lekko obróconą, ukazaną z profilu. Na głowie założony ma kapelusz z pióropuszem. Ubrana jest w czerwoną suknię dekorowaną zdobnymi lamówkami, przez ramię przewieszone ma futro. Jej uszy, dłoń i włosy zdobi biżuteria. Ukazana jest na tle brązowej ściany. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją:
Punkt 1: Jest to obraz Rembrandta – holenderskiego artysty okresu baroku, dla którego światło było najważniejszym środkiem wyrazu plastycznego. Na obrazie widać mistrzowskie połączenie światła i cienia, dzięki czemu postać wyłania się z mroku, a obraz zyskuje na tajemniczości.
Rembrandt Harmenszoon van Rijn, „Saskia w czerwonym kapeluszu”, olej na drewnie, 1633–1634, Galeria Sztuki, Kassel, Niemcy, wikimedia.org, domena publiczna
Światło nabrało szczególnego znaczenia w malarskiej twórczości artystów barokowych. To ta wartość plastyczna budowała nastrój obrazów tej epoki. Mistrzami w operowaniu kontrastowym światłocieniem byli dwaj wybitni malarze: Michelangelo Merisi da Caravaggio i Rembrandt Harmenszoon van Rijn. Ciemność w obrazach Caravaggia i Rembrandta jest umowna, jest tłem dla światła.
Przyjrzyj się dwóm reprodukcjom obrazów namalowanych przez Caravaggia. Artysta na przestrzeni pięciu lat namalował na ten sam temat dwa obrazy. W jednym z nich stosuje większe kontrasty świetlne, gwałtownie przeciwstawiając miejsca oświetlone z nieoświetlonymi, a postacie wyłaniają się z bardzo ciemnego tła. Przyjrzyj się obu reprodukcjom, a następnie rozwiąż zadanie.
classicmobile
Ćwiczenie 3
RyhqExmD708cT1
Wyjaśnij, czym jest kontrast światłocieniowy.
Wyjaśnij, czym jest kontrast światłocieniowy.
Źródło: UMK.
static
Ćwiczenie 3
Zaznacz ten obraz, w którym Caravaggio stosuje większe kontrasty świetlne.
R1IVLb9f0He481
Ilustracja do zadania
Źródło: online skills, licencja: CC BY 3.0.
B
m0a031f12a0557501_0000000000165
Rola światła w dziełach Rembrandta
Obraz holenderskiego malarza Rembrandta znany jest pod kilkoma tytułami: Kompania Fransa Banninga Cocqa i Willema van Ruytenburgha lub Straż nocna lub Wymarsz strzelców. Obraz powstał na zamówienie amsterdamskich arkebuzerówArkebuzeriaarkebuzerów z kompanii Cocqa. Miał to być portret grupowy – ówcześnie była to bardzo popularna metoda uwiecznienia bogatych obywateli Amsterdamu. Artysta po raz pierwszy, zamiast ukazania postaci statycznie umieszczonych w jednym rzędzie, jak to było stosowane wcześniej, przedstawił postacie w ruchu. Mocne kontrasty świetlne stały się dla artysty nie tylko sposobem na ukazanie dynamiki, lecz także elementem sugerującym perspektywęPerspektywa malarskaperspektywę.
Przyjrzyj się obrazowi i zapoznaj z zamieszczonym niżej tekstem, a następnie rozwiąż zadanie.
R18QmGlFpd93h1
Ilustracja przedstawia obraz Rembrandta „Kompania Fransa Banninga Cocqa i Willema van Ruytenburgha”. Ukazuje członków straży obywatelskiej wychodzących na służbę. Wśród zebranych znajduje się dwudziestu ośmiu dorosłych i troje dzieci. Postacie zostały przedstawione w ruchu. W centrum znajduje się kapitan Banning Cocq. Ubrany jest na czarno i przepasany czerwoną, zdobioną złotem szarfą. Rękę ma skierowaną ku widzowi. Przemawia do znajdującego się obok Willema van Ruytenburgha ubranego w strój w kolorze ochry, na którym odbija się cień wyciągniętej ręki kapitana. Po prawej, krzyżują się lance, zgięte ramię zakrywa do połowy twarz jednej z postaci. Spojrzenia biegną we wszystkich kierunkach. Po lewej stronie spośród ciemności wyłania się jasnowłosa, ubrana w białą sukienkę dziewczynka z zawieszonym u paska rogiem. Światło pada na twarze osób, wydobywając je z ciemności.
Rembrandt Harmenszoon van Rijn, „Kompania Fransa Banninga Cocqa i Willema van Ruytenburgha”, olej na płótnie, 1642, Rijksmuseum, Amsterdam, Holandia, wikimedia.org, domena publiczna
Rembrandt, w celu uzyskania głębi, zastosował w obrazie perspektywę malarską. Na pierwszym planie stoją tytułowi: dowódca oddziału Frans Banningh Cocq ubrany w czarny strój i porucznik Willem van Ruytenburgh, dla kontrastu ubrany w jasnożółty mundur. W głębi, po lewej, widoczna jest dziewczynka ubrana w świetlistą sukienkę. W ten sposób kolor złotożółty oświetla postać van Ruytenburgha i dziewczynki. Dziewczynka o twarzy Saski, żony artysty, jest postacią symboliczną, o czym świadczy zabita kura, którą trzyma za pasem. Jej wyraźnie widoczne pazury odnoszą się do holenderskiego słowa klauv, które brzmi podobnie jak słowo klovenier, oznaczające z kolei arkebuzerię.
classicmobile
Ćwiczenie 4
RaXHUhRXvVM0R1
Odpowiedz na pytanie. Jaką role pełni światło w obrazie Rembrandta „Kompania Fransa Banninga Cocqa i Willema van Ruytenburgha”? Mozliwe odpowiedzi: 1. Pełni rolę dekoracyjną. 2. Wydobywa postaci z ciemności. 3. Zwraca uwagę na elementy dekoracyjne. 4. Podkreśla świętość sceny.
Odpowiedz na pytanie. Jaką role pełni światło w obrazie Rembrandta „Kompania Fransa Banninga Cocqa i Willema van Ruytenburgha”? Mozliwe odpowiedzi: 1. Pełni rolę dekoracyjną. 2. Wydobywa postaci z ciemności. 3. Zwraca uwagę na elementy dekoracyjne. 4. Podkreśla świętość sceny.
Zaznacz te postaci, które na obrazie Rembrandta Kompania Fransa Banninga Cocqa i Willema van Ruytenburgha są najbardziej oświetlone.
Frans Banningh Cocq
Willem van Ruytenburgh
dziewczynka
żołnierz grający na werblu
Źródło: UMK.
static
Ćwiczenie 4
Zaznacz te postaci, które na obrazie Rembrandta Kompania Fransa Banninga Cocqa i Willema van Ruytenburgha są najbardziej oświetlone.
A - Frans Banningh Cocq B - Willem van Ruytenburgh C - dziewczynka D - żołnierz grający na werblu
B
C
Rembrandt przez całe życie tworzył autoportretyAutoportretautoportrety. Pierwszy namalował w 1627 roku, a ostatni w 1669, tuż przed śmiercią. Ich analiza pokazuje rozwój warsztatu artysty i kierunek twórczych poszukiwań, a także podejście do zagadnienia tworzenia w obrazie iluzji światła w celu uzyskania nastroju tajemnicy, niedopowiedzenia. Cechą charakteryzująca wszystkie obrazy Rembrandta jest siła kontrastów świetlnych – gwałtowne przeciwstawianie miejsc oświetlonych z nieoświetlonymi. Postacie i przedmioty wydobywane są przez światło z gęstego, tajemniczego cienia.
classicmobile
Ćwiczenie 5
R1AzCoTt26fUt1
Odpowiedz na pytanie. Jaką rolę pełni światło w autoportretach Rembrandta? Możliwe odpowiedzi: 1. Pełni role dekoracyjną. 2. Podkreśla rysy postaci z różnych okresów życia artysty. 3. Zwraca uwagę na to, co dzieje się w tle.
Odpowiedz na pytanie. Jaką rolę pełni światło w autoportretach Rembrandta? Możliwe odpowiedzi: 1. Pełni role dekoracyjną. 2. Podkreśla rysy postaci z różnych okresów życia artysty. 3. Zwraca uwagę na to, co dzieje się w tle.
Źródło: UMK.
static
Ćwiczenie 5
Przyjrzyj się uważnie autoportretom Rembrandta, a następnie do każdej reprodukcji dopasuj rok powstania obrazu i jego krótki opis.
Odpowiedzi: A - młody mężczyzna, którego twarz ukryta jest w cieniu B - 1628 C - 1661 D - 1669 E - z obrazu spogląda zaczytany człowiek w średnim wieku F - z ciemności wyłania się zmęczony życiem stary człowiek
1‑A,B 2‑C,E 3‑D,F 4‑A,B 5‑C,E 6‑D,F
Zobacz także
Inna wersja zadania
R1KbpWmY7bjw0m0a031f12a0557501_00000000000141
Polecenie do zadania brzmi: "Przyjrzyj się uważnie autoportretom Rembrandta, a następnie do każdej reprodukcji dopasuj rok powstania obrazu i jego krótki opis". Prawidłowe odpowiedzi należy wybrać z listy rozwijalnej. W prawym dolnym rogu zadania umieszczony jest klawisz „Sprawdź” służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania. Na pierwszej grafice widzimy młodego mężczyznę z bujnymi, kręconymi włosami. Na drugiej grafice dojrzały mężczyzna czyta książkę. Trzecia grafika przedstawia uśmiechniętego starca, patrzącego na widza.
Polecenie do zadania brzmi: "Przyjrzyj się uważnie autoportretom Rembrandta, a następnie do każdej reprodukcji dopasuj rok powstania obrazu i jego krótki opis". Prawidłowe odpowiedzi należy wybrać z listy rozwijalnej. W prawym dolnym rogu zadania umieszczony jest klawisz „Sprawdź” służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania. Na pierwszej grafice widzimy młodego mężczyznę z bujnymi, kręconymi włosami. Na drugiej grafice dojrzały mężczyzna czyta książkę. Trzecia grafika przedstawia uśmiechniętego starca, patrzącego na widza.
Źródło: online skills, licencja: CC BY 3.0.
m0a031f12a0557501_0000000000014
m0a031f12a0557501_0000000000014
Przyjrzyj się uważnie autoportretom Rembrandta, a następnie do każdej reprodukcji dopasuj rok powstania obrazu i jego krótki opis.
Odpowiedzi: A - 1661 B - z obrazu spogląda zaczytany człowiek w średnim wieku C - 1628 D - z ciemności wyłania się zmęczony życiem stary człowiek E - 1669 F - młody mężczyzna, którego twarz ukryta jest w cieniu
Rozwiązanie: 1‑C,F 2‑A,B 3‑D,E 4‑C,F 5‑A,B 6‑D,E
m0a031f12a0557501_0000000000191
Rola światła w dziełach Leonarda da Vinci
Leonardo da Vinci łagodził kontrasty światła i cienia, spowijając kontury lekką mgiełką, nazywaną sfumatoSfumatosfumato. Światło rozproszone rozświetlało cały obraz, najczęściej padało z góry lub boku, delikatnie oświetlając obiekty, bez podkreślania ostrych cieni. Natomiast światło w obrazach Caravaggia jest mocne, często pada pod niskim kątem i punktowo oświetla fragmenty kompozycji, co tworzy ostry światłocień, a postacie wyłaniają się z ciemnego tła.
Poniżej umieszczono reprodukcje dwóch dzieł. Jedna przedstawia obraz Leonarda da Vinci Święta Anna Samotrzecia, drugi – obraz Caravaggia Niewierny Tomasz. Zastanów się nad rolą światła w każdym z nich, a następnie rozwiąż zadanie.
RX8RqhnW5xcMj1
Ilustracja przedstawia obraz Leonarda da Vinci „Święta Anna Samotrzecia”. Ukazuje św. Annę, Marię i Jezusa oraz baranka na tle skalistego, dalekiego krajobrazu. Maryja, siedząc na kolanach swojej matki Anny (symbolu Kościoła) jest uosobieniem matczynej miłości. Bierze w ręce Jezusa, odciągając Go od Baranka, będącego symbolem Męki Pańskiej. W kompozycji zawracają uwagę gesty postaci oraz spojrzenia, które wzajemnie się przenikają. Zarówno w twarzach osób jak i w pejzażu Leonardo zastosował technikę sfumato, uzyskując efekt miękkości i delikatności.
Leonardo da Vinci, „Święta Anna Samotrzecia”, olej na drewnie, ok. 1506–1513, Luwr, Paryż, Francja, wikimedia.org, domena publiczna
RkWu0sD7aiFiT1
Ilustracja przedstawia obraz Caravaggia „Niewierny Tomasz”. Ukazuje moment, w którym apostolstwie spotykają zmartwychwstałego Chrystusa. Jezus odkrywa ranę po przebiciu boku, a Tomasz wkłada w nią palec wskazujący. Jego dłoń prowadzona jest przez rękę Chrystusa. Za nim ukazane zostały postacie dwóch pozostałych apostołów z wielką ciekawością obserwujących wydarzenie. Na twarzach wszystkich apostołów rysuje się zdziwienie. Wszystkie postacie kierują wzrok na ranę w boku Chrystusa. Intensywne światło kieruje się głównie na postać Jezusa, odbija się od niego i pada na twarze apostołów, podkreślając ich mimikę. Tło jest ciemnobrunatne.
Caravaggio, „Niewierny Tomasz”, olej na płótnie, ok. 1601–1602, Sanssouci Galeria obrazów, Poczdam, Niemcy, wikimedia.org, domena publiczna
classicmobile
Ćwiczenie 6
R1Aue2C7Yj4r81
Wyjaśnij, czym charakteryzuje się światło rozproszone w dziele malarskim.
Wyjaśnij, czym charakteryzuje się światło rozproszone w dziele malarskim.
Źródło: UMK.
static
Ćwiczenie 6
Dokończ zdania, uzupełniając je wymienionymi hasłami.
Pytania: Leonardo da Vinci, malując światło w obrazie Święta Anna Samotrzecia , ................ , ................ , ................ . Caravaggio, malując światło w obrazie Niewierny Tomasz , ................ , ................ , ................ .
Odpowiedzi: A - wprowadza głębokie cienie B - unika ostrych kontrastów C - wprowadza miękkie cienie D - stosuje światło kierunkowe E - stosuje światło rozproszone F - stosuje silne kontrasty
1‑B,C,E 2‑B,C,E 3‑B,C,E 4‑A,D,F 5‑A,D,F 6‑A,D,F
Zobacz także
Inna wersja zadania
R1F1anrk91x1fm0a031f12a0557501_00000000000151
Ćwiczenie 7
Polecenie do zadania brzmi: "Dokończ zdania, uzupełniając je wymienionymi hasłami". Prawidłowe odpowiedzi należy wybrać z listy rozwijalnej. W prawym dolnym rogu zadania umieszczony jest klawisz „Sprawdź” służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.
Polecenie do zadania brzmi: "Dokończ zdania, uzupełniając je wymienionymi hasłami". Prawidłowe odpowiedzi należy wybrać z listy rozwijalnej. W prawym dolnym rogu zadania umieszczony jest klawisz „Sprawdź” służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.
Dokończ zdania, uzupełniając je wymienionymi hasłami.
wprowadza głębokie cienie, wprowadza głębokie cienie, stosuje światło rozproszone, wprowadza głębokie cienie, unika ostrych kontrastów, stosuje światło kierunkowe, unika ostrych kontrastów, stosuje silne kontrasty, wprowadza głębokie cienie, unika ostrych kontrastów, unika ostrych kontrastów, wprowadza miękkie cienie
Leonardo da Vinci, malując światło w obrazie Święta Anna Samotrzecia, .......................................................... , .......................................................... , ...........................................................
Caravaggio, malując światło w obrazie Niewierny Tomasz, .......................................................... , .......................................................... , ...........................................................
Źródło: online skills, cc0.
m0a031f12a0557501_0000000000015
m0a031f12a0557501_0000000000015
Dokończ zdania, uzupełniając je wymienionymi hasłami.
Pytania: Leonardo da Vinci, malując światło w obrazie Święta Anna Samotrzecia , ................ , ................ , ................ . Caravaggio, malując światło w obrazie Niewierny Tomasz , ................ , ................ , ................ .
Odpowiedzi: A - wprowadza głębokie cienie B - stosuje silne kontrasty C - wprowadza miękkie cienie D - stosuje światło kierunkowe E - unika ostrych kontrastów F - stosuje światło rozproszone
Rola światła w dziełach Georges'a de la Toura oraz Claude'a Lorraina
Georges de la Tour
Do problemu światła w sposób szczególny podchodził Georges de la Tour. Jego nastrojowe, spokojne i pełne zadumy obrazy buduje iluzja światła świecy. To jej oświetlenie sprawia, że tajemnicze postacie wydobyte z mroku nabierają cech trójwymiarowości. Przyjrzyj się obrazom artysty w galerii.
R1WqXhxF6W5oA1
Ilustracja przedstawia obraz Georgesa de la Toura „Pokutująca Magdalena ”. Ukazuje siedzącą, bosą kobietę z twarzą skierowaną na palącą się na stole świecę. Lewą ręką podpiera brodę. Na stole leżą książki i rzemień służący do cielesnej pokuty. Kobieta prawą rękę trzyma na leżącej na jej kolanach czaszce. Ubrana jest w białą bluzkę i czerwoną spódnicę przepasaną sznurem. W szklanym naczyniu ze świecą odbijają się rzemień. Dominantą kolorystyczną są brązy i beże, czerwień sukni jest stonowana, łączy się z pozostałymi barwami. W obrazie malarz zastosował silny światłocień. Źródłem światła jest świeca.
Georges de la Tour, „Pokutująca Magdalena”, olej na płótnie, 1640, Luwr, Paryż, Francja, wikimedia.org, domena publiczna
R16GQBB8u7vxJ1
Ilustracja przedstawia obraz Georgesa de la Toura „Nowonarodzony”. Ukazuje trzy postacie, umieszczone na czarnym tle. Dwie siedzące kobiety ujęte są do kolan. Jedna z nich to Maria, która trzyma małego Jezusa. Druga to Anna. Jedynym źródłem światła jest niewidoczna świeca, trzymana przez Annę, znajdującą się z lewej strony.Jest ona ukazana profilem do widza, zwrócona w stronę Marii z Dzieciątkiem. Obie wpatrują się w zawinięte w pieluszki dziecko. W obrazie dominują czerwienie i brązy. Tło jest prawie czarne.
Georges de la Tour, „Nowonarodzony”, olej na płótnie, 1644, Muzeum Sztuk Pięknych, Rennes, Francja, wikimedia.org, domena publiczna
Artyści uważnie obserwują światło słoneczne i jego wpływ na otoczenie, w tym na zmianę kolorów wody, chmur, powietrza.
Claude Lorrain
Jednym z mistrzów malowania oświetlonego słońcem nieba był Claude Lorrain. Porównaj dwa obrazy tego artysty przedstawiające podobny pejzażPejzażpejzaż, lecz ukazany w różnych porach dnia. Artysta, malując niebo, wodę, budynki, w jednym obrazie posługuje się przewagą barw ciepłychBarwy ciepłebarw ciepłych, a w drugim barw zimnychBarwy zimnebarw zimnych.
R1WWNxYPOpx7C1
lustracja przedstawia obraz Claude’a Lorraina „Port o świcie”. Przy brzegu portu pracują ludzie. Po prawej znajdują się zabudowania architektury w stylu antycznym, po lewej, na morzu znajduje się statek ze zwiniętymi żaglami. . Na tle wschodzącego słońca rysuje się linia horyzontu z płynącym statkiem, lądem i budowlą. Tafla wody połyskuje od słonecznego blasku. Błękitne niego łączy się z żółta poświatą słońca.
Claude Lorrain, „Port o świcie”, olej na płótnie, 1649, Stara Pinakoteka, Monachium, Niemcy, wikimedia.org, domena publiczna
R8I2pkO8Rg6AH1
Ilustracja przedstawia obraz Claude’a Lorraina pt. „Port o zmierzchu”. Ukazuje ona port o zachodzie słońca. Na brzegu stoją ludzie, na wodzie pływają łódki i statki. Niebo jest różowo - niebieskie.
Claude Lorrain, „Port o zmierzchu”, olej na płótnie, 1639, Luwr, Paryż, Francja, wikimedia.org, domena publiczna
Wybrane dzieła Williama Turnera
Artystą, o którym mówi się, że jego prace malarskie mimo zróżnicowanej tematyki zawsze są o świetle, jest William Turner. Malarz ten szczegółowo i wnikliwie studiował pejzaż i zgłębiał tajniki barwy. Przyjrzyj się wybranym obrazom tego artysty zamieszczonym w galerii.
R4wdDzYcKFhRC1
Ilustracja przedstawia obraz Williama Turnera „Wenecja, z ganku kościoła Santa Maria della Salute”. Ukazuje widok na Wielki Kanał w Wenecji. Po obu stronach kanału znajdują się budowle. Kanałem płynie statek oraz gondole. Przy brzegach zacumowane są łodzie i statki. W lustrze wody odbija się fioletowo-żółtawe niebo oraz płynące statki i łodzie. Na obrazie dominują połyskujące złote i żółte kolory, a także biele.
Źródło: online-skills.
R11T9Q3jr2Kux1
Ilustracja przedstawia obraz Williama Turnera „Ostatnia droga Temeraire’a”. Ukazuje duży, jasny okręt w trakcie holowania przez mniejszy parowiec. Po prawej w tle widoczne są zarysy skrytego we mgle miasta. Zachodzące słońce po prawej stronie odbija się w tafli wody, tworząc żółto-czerwone refleksy. Po lewej niebo jest biało-błękitne.
William Turner, „Ostatnia droga Temeraire’a”, olej na płótnie, 1839, Galeria Narodowa, Londyn, Wielka Brytania, wikimedia.org, domena publiczna
RBUiAVpu0vC5e1
Ilustracja przedstawia obraz Williama Turnera „Deszcz, para, szybkość”. Ukazuje mglisty pejzaż, przedstawiony w rozmytych kolorach z jadącym pociągiem. Na obrazie widoczny jest pociąg jadący po moście w złych warunkach atmosferycznych. Po lewej stronie, pod filarami mostu znajdują się dwie łodzie z pasażerami oraz ledwo widoczni rolnicy. W prawym dolnym rogu umieszczony został zarys niewielkiego zająca. Przestraszone zwierzę ucieka przed wielką, rozpędzoną lokomotywą.
William Turner, „Deszcz, para, szybkość”, olej na płótnie, 1844, Galeria Narodowa, Londyn, Wielka Brytania, wikimedia.org, domena publiczna
16 października 1834 r. wybuchł pożar parlamentu w Londynie, co w szybkich szkicach akwarelowych zanotował William Turner. Obrazy te stały się bezpośrednią inspiracją dla impresjonistówImpresjonizmimpresjonistów, w tym dla Claude’a Moneta. Przyjrzyj się obrazom obu artystów przedstawiające londyński parlament i porównaj je, a następnie rozwiąż zadanie.
RHbYsyp5KeWO91
Ilustracja przedstawia obraz Williama Turnera „Pożar Parlamentu ”. Po lewej stronie widoczny jest płonący budynek . Żółte płomienie górują nad obiektem, potęgując przerażający obraz żywiołu. Po prawej znajduje się most na Tamizie Westminster Bridge w Londynie. W dolnej części pojawiają się zarysy ludzkich sylwetek. Wśród kolorów i światła dominują na obrazie odcienie żółci, różu i czerwieni.
William Turner, „Pożar Parlamentu”, olej na płótnie, 1834, Muzeum Sztuki, Filadelfia, Stany Zjednoczone Ameryki, wikimedia.org, domena publiczna
RTXs7shorGzZk1
Ilustracja przedstawia obraz Williama Turnera „Pożar Parlamentu ”. Po lewej stronie, w głębi widoczny jest płonący budynek parlamentu. Żółto-czerwone płomienie odbijają się w tafli wody, potęgując przerażający obraz żywiołu. Po prawej znajduje się most na Tamizie Westminster Bridge w Londynie. W dolnej części wydarzeniu przygląda się tłum ludzi. Wśród kolorów i światła dominują na obrazie odcienie żółci, błękitu i szarości.
William Turner, „Pożar Parlamentu”, olej na płótnie, 1835, Muzeum Sztuki, Filadelfia, Stany Zjednoczone Ameryki, wikimedia.org, domena publiczna
RKrr1b88rGCn21
Ilustracja przedstawia "Budynek Parlamentu w Londynie" - obraz namalowany przez Claude’a Moneta. Ukazuje wyłaniający się zza Charing Cross Bridge się tytułowy Parlament. Niebo pokryte jest żółto-czerwono-fioletowymi plamami zachodzącego słońca, które odbija się w tafli wody i połyskuje pomiędzy niebieskim obrazem odwzorowanej architektury.
Claude Monet, „Budynek Parlamentu w Londynie”, zachód, olej na płótnie, 1902, kolekcja prywatna, wikimedia.org, domena publiczna
RflcLYdTaA7cw1
Ilustracja przedstawia "Budynek Parlamentu w Londynie" - obraz namalowany przez Claude’a Moneta. Ukazuje wyłaniający się zza Charing Cross Bridge się tytułowy Parlament. Niebo pokryte jest zielono-niebieskimi plamami z poświatą pomarańczowego słońca po prawej stronie. Po wodzie wodzie płyną dwie lodzie. W jej tafli odbija się architektura i połyskuje lustro nieba. Linia horyzontu zanika w pokrytej mgłą atmosferze.
Claude Monet, „Budynek Parlamentu w Londynie”, mgła, olej na płótnie, 1903–1904, kolekcja prywatna, wikimedia.org, domena publiczna
classicmobile
Ćwiczenie 8
RKOb9r2O842BA1
Określ różne źródła światła w dziełach malarskich i uzasadnij ich wpływ na wymowę wybranych obrazów.
Określ różne źródła światła w dziełach malarskich i uzasadnij ich wpływ na wymowę wybranych obrazów.
Zapoznaj się z wymienionymi niżej cechami obrazów Williama Turnera i Claude’a Moneta, a następnie przyporządkuj je (poprzez przeciągnięcie za pomocą myszy) do odpowiedniego zbioru.
Zapoznaj się z wymienionymi niżej cechami obrazów Williama Turnera i Claude’a Moneta, a następnie przyporządkuj je (poprzez przeciągnięcie za pomocą myszy) do odpowiedniego zbioru.
Grupa 1 - Cechy obrazów Claude’a Moneta Grupa 2 - Cechy obrazów Williama Turnera
A - widok parlamentu w Londynie B - operowanie światłem C - dynamika D - technika olej na płótnie E - przedstawienie ognia F - malowanie drobnymi plamami G - przedstawienie wody H - przedstawienie słońca I - kontrasty oświetlenia J - wyraziste pociągnięcia pędzla K - statyka
Grupa 1 : F,H,K
Grupa 2 : C,E,J
Zobacz także
Inna wersja zadania
RTNcPttlaDHjYm0a031f12a0557501_00000000000171
Ćwiczenie 9
Polecenie do zadania brzmi: "Zapoznaj się z wymienionymi niżej cechami obrazów Williama Turnera i Claude’a Moneta, a następnie przyporządkuj je do odpowiedniego zbioru". Prawidłowe odpowiedzi należy wybrać z listy rozwijalnej. W prawym dolnym rogu zadania umieszczony jest klawisz „Sprawdź” służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.
Polecenie do zadania brzmi: "Zapoznaj się z wymienionymi niżej cechami obrazów Williama Turnera i Claude’a Moneta, a następnie przyporządkuj je do odpowiedniego zbioru". Prawidłowe odpowiedzi należy wybrać z listy rozwijalnej. W prawym dolnym rogu zadania umieszczony jest klawisz „Sprawdź” służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.
Zapoznaj się z wymienionymi niżej cechami obrazów Williama Turnera i Claude’a Moneta, a następnie przyporządkuj je (poprzez przeciągnięcie za pomocą myszy) do odpowiedniego zbioru.
Cechy obrazów Williama Turnera, Cechy obrazów Claude’a Moneta, Cechy obrazów Williama Turnera, Cechy obrazów Claude’a Moneta, Cechy obrazów Williama Turnera, Cechy obrazów Williama Turnera, Cechy obrazów Claude’a Moneta, Cechy obrazów Claude’a Moneta
kontrasty oświetlenia - {}
operowanie światłem - {}
widok parlamentu w Londynie - {}
przedstawienie wody - {}
statyka - ................................................................
przedstawienie ognia - ................................................................
wyraziste pociągnięcia pędzla - ................................................................
dynamika - ................................................................
malowanie drobnymi plamami - ................................................................
przedstawienie słońca - ................................................................
technika olej na płótnie - {}
Źródło: online skills, cc0.
m0a031f12a0557501_0000000000282
Iluzja światła w dziełach sztuki
Uchwycenie istoty światła i koloru stało się najważniejszym motywem dla impresjonistów, którzy w tym celu wyszli w plener. Studiowanie światła naturalnego, jego zmienności i ulotności było głównym motywem ich twórczości. Przyjrzyj się reprodukcjom obrazów zamieszczonych poniżej. Klikając na każdą z nich, dowiesz się więcej o iluzji światła stworzonej przez artystów.
RksjkeJbT9jRA1
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz „Stogi, poranek” Claude'a Moneta. Ukazuje dwa stogi o poranku na tle pejzażu z zabudowaniami, spowite w porannym słońcu. Na szerokim pas pola stogi rzucają obszerne, niebieskawe cienie. Na dalekim planie znajdują się chaty i drzewa. Horyzont jest rozmyty. Kolorystyka jest jasna. W partii ścierniska połyskujące żółcienie przeplatają się z plamami drobnych cieni. Promienie słońca oświetlają stogi z prawej strony, pozostawiając biało-niebieskawe plamy. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją:
Punkt 1: To nie stogi siana są ważne dla artysty, stogi to tylko pretekst do studiowania świata w pełnym świetle. Najważniejsze było naturalne światło i wydobywany przez nie kolor. Malarstwo Moneta, mimo ukazywania świata realnego, zbliżało się do abstrakcji złożonej z barwnych plam.
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz „Stogi, poranek” Claude'a Moneta. Ukazuje dwa stogi o poranku na tle pejzażu z zabudowaniami, spowite w porannym słońcu. Na szerokim pas pola stogi rzucają obszerne, niebieskawe cienie. Na dalekim planie znajdują się chaty i drzewa. Horyzont jest rozmyty. Kolorystyka jest jasna. W partii ścierniska połyskujące żółcienie przeplatają się z plamami drobnych cieni. Promienie słońca oświetlają stogi z prawej strony, pozostawiając biało-niebieskawe plamy. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją:
Punkt 1: To nie stogi siana są ważne dla artysty, stogi to tylko pretekst do studiowania świata w pełnym świetle. Najważniejsze było naturalne światło i wydobywany przez nie kolor. Malarstwo Moneta, mimo ukazywania świata realnego, zbliżało się do abstrakcji złożonej z barwnych plam.
Claude Monet, „Stogi, poranek”, olej na płótnie, 1891, Centrum Getty'ego, Los Angeles, Stany Zjednoczone Ameryki, wikimedia.org, domena publiczna
RWswKyq6j1hPU1
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz „Niedzielne popołudnie na wyspie Grande Jatte” Georgesa Seurata. Ukazuje wypoczywających na wyspie ludzi. Z lewej strony po wodzie pływają zagłówki, łódka i parowiec. Na brzegu ludzie siedzą, spacerują . Znajduje się tu miedzy innymi matka z córką idąca w stronę widza, dwóch żołnierzy ze szkoły wojskowej Saint-Cyr, starszą kobietę chowającą się pod parasolem, dziewczynę układającą kwiaty oraz mężczyznę palącego fajkę. Na uwagę zasługuje znajdująca się po prawej stronie para. Kobieta ma charakterystyczną, długą suknię i trzyma na smyczy małpkę i małego psa, który biegnie w kierunku większego, szukającego czegoś w trawie. Na pierwszym planie znajduje się duża plama zacienionej zieleni. W tle rosną drzewa. Obraz skąpany jest w słońcu. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją:
Punkt 1: George Seurat, eksperymentując z optycznym mieszaniem barw, stworzył kierunek zwany pointylizmem zobacz w słowniku: pointylizm, którego metoda polega na malowaniu obok siebie drobnych plamek o czystych, nasyconych barwach, które oglądane z pewnej odległości zlewają się w oku oglądającego i tworzą efekt barwy pośredniej, podkreślając jej świetlistość.
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz „Niedzielne popołudnie na wyspie Grande Jatte” Georgesa Seurata. Ukazuje wypoczywających na wyspie ludzi. Z lewej strony po wodzie pływają zagłówki, łódka i parowiec. Na brzegu ludzie siedzą, spacerują . Znajduje się tu miedzy innymi matka z córką idąca w stronę widza, dwóch żołnierzy ze szkoły wojskowej Saint-Cyr, starszą kobietę chowającą się pod parasolem, dziewczynę układającą kwiaty oraz mężczyznę palącego fajkę. Na uwagę zasługuje znajdująca się po prawej stronie para. Kobieta ma charakterystyczną, długą suknię i trzyma na smyczy małpkę i małego psa, który biegnie w kierunku większego, szukającego czegoś w trawie. Na pierwszym planie znajduje się duża plama zacienionej zieleni. W tle rosną drzewa. Obraz skąpany jest w słońcu. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją:
Punkt 1: George Seurat, eksperymentując z optycznym mieszaniem barw, stworzył kierunek zwany pointylizmem zobacz w słowniku: pointylizm, którego metoda polega na malowaniu obok siebie drobnych plamek o czystych, nasyconych barwach, które oglądane z pewnej odległości zlewają się w oku oglądającego i tworzą efekt barwy pośredniej, podkreślając jej świetlistość.
Georges Seurat, „Niedzielne popołudnie na wyspie Grande Jatte”, olej na płótnie, 1886, Instytut Sztuki, Chicago, Stany Zjednoczone Ameryki, wikimedia.org, domena publiczna
m0a031f12a0557501_0000000000323
RJ1y0zZgz2ZCa1
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz „Gwieździsta noc nad Rodanem” Vincenta van Gogha. Ukazuje widok na Arles nocą. Brzegiem przechadza się para, w tafli rzeki odbijają się światła gazowych latarni ustawionych wzdłuż dalekiego nabrzeża Rodanu. Wśród nich widoczna jest gwiazda polarna i gwiazdozbiór Wielkiej Niedźwiedzicy. W pejzażu dominują granaty, czernie, ciemne zielenie oraz żółcienie świateł i ich odbić. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją:
Punkt 1: Van Gogh przedstawia światło nocą. Światło gwiazd rozświetla niebo, światło miasta odbija się w wodzie na zaokrąglonej linii horyzontu. Razem tworzą tajemnicze tło dla pary namalowanej na pierwszym planie. Kontrasty barwne namalowane krótkimi pociągnięciami pędzla sprawiają, że gwiazdy na niebie migoczą, a odbicia w wodzie lekko falują.
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz „Gwieździsta noc nad Rodanem” Vincenta van Gogha. Ukazuje widok na Arles nocą. Brzegiem przechadza się para, w tafli rzeki odbijają się światła gazowych latarni ustawionych wzdłuż dalekiego nabrzeża Rodanu. Wśród nich widoczna jest gwiazda polarna i gwiazdozbiór Wielkiej Niedźwiedzicy. W pejzażu dominują granaty, czernie, ciemne zielenie oraz żółcienie świateł i ich odbić. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją:
Punkt 1: Van Gogh przedstawia światło nocą. Światło gwiazd rozświetla niebo, światło miasta odbija się w wodzie na zaokrąglonej linii horyzontu. Razem tworzą tajemnicze tło dla pary namalowanej na pierwszym planie. Kontrasty barwne namalowane krótkimi pociągnięciami pędzla sprawiają, że gwiazdy na niebie migoczą, a odbicia w wodzie lekko falują.
Vincent van Gogh, „Gwiaździsta noc nad Rodanem”, olej na płótnie, 1888, Muzeum Orsay, Paryż, Francja, wikimedia.org, domena publiczna
Do symbolu światła i cienia w sposób szczególny odnosili się surrealiściSurrealizmsurrealiści. Prekursorem surrealizmu był Giorgio de Chirico – włoski malarz malarstwa określanego jako metafizyczneMalarstwo metafizycznemalarstwa określanego jako metafizyczne. Dla artysty światło i cień były wartościami plastycznymi, dzięki którym można budować osobliwy, tajemniczy świat. Zafascynowany placami włoskich miasteczek uwidaczniał je w pełnym słońcu, pomijając logiczny sens sztuki. W jego obrazach ostre światło rysuje kontrastowe, wyraziste cienie, oświetlając fragmenty architektury, w tym nierealne przestrzenie. Przyjrzyj się reprodukcji dzieła Giorgio de Chirico, a następnie rozwiąż Ćwiczenie interaktywne 9.
RD8pj4S6ITDHb1
Ilustracja przedstawia obraz Giorgia de Chirica „Piazza d'Italia”. Pośrodku, za horyzontem stoi czterokondygnacyjna wieża otoczona kolumnadą. Do placu prowadzi droga między budynkami z łukowatymi podcieniami. Budynki po prawej stronie ukryte są w cieniu, na ścianę po lewej stronie pada światło. Malarz skonfrontował świat klasyczny z nowoczesnym parowcem w oddali. Niebo jest zielono-żółte.
Giorgio de Chirico, „Piazza d'Italia”, 1955, Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Nowy Jork, Stany Zjednoczone Ameryki, flickr.com, CC BY 3.0
classicmobile
Ćwiczenie 10
R1XFw2khNAvwg1
Wyjaśnij, czym cechuje się malarstwo metafizyczne.
Wyjaśnij, czym cechuje się malarstwo metafizyczne.
Zaznacz zdanie, które charakteryzuje iluzję światła stworzoną przez Giorgia de Chirico w obrazie Piazza d'Italia.
Światło łagodnie pada z góry lub z boku, delikatnie oświetlając obiekty.
Detale ukryte są w cieniu, a refleksy świetlne, migotanie uniemożliwiają dostrzeżenie pełnych kształtów malowanych obiektów.
Źródło: UMK.
static
Ćwiczenie 10
Zaznacz zdanie, które charakteryzuje iluzję światła stworzoną przez Giorgia de Chirico w obrazie Piazza d'Italia .
A - Światło łagodnie pada z góry lub z boku, delikatnie oświetlając obiekty. B - Boczne, niskie oświetlenie buduje ostre, nienaturalne cienie, które nadają kompozycji niespotykany, tajemniczy wygląd. C - Detale ukryte są w cieniu, a refleksy świetlne, migotanie uniemożliwiają dostrzeżenie pełnych kształtów malowanych obiektów.
B
Przyjrzyj się obrazom współczesnych artystów zamieszczonych w galerii, dla których zagadnienie światła i barwy jest problemem plastycznym niosącym ważne treści symboliczne.
Rc5uKFfGG8gqn1
Ilustracja przedstawia obraz Mirosławy Rocheckiej pt. „Małe światełko w błękicie”. Ukazuje ona rozjaśnienie na niebieskim tle.
Mirosława Rochecka, „Małe światełko w błękicie”, olej na płótnie, 2004, UMK, CC BY 3.0
R1YOGNWmv4yJw1
Ilustracja przedstawia obraz Mirosławy Rocheckiej pt. „Prawda”. Ukazuje ona czarną wieżę na biało-żółtym tle.
Mirosława Rochecka, „Prawda”, olej na płótnie, 1997, UMK, CC BY 3.0
R1Z8QmJvtT4ZO1
Ilustracja przedstawia obraz Mirosławy Rocheckiej pt. „Zjednoczenie”. Dolna część obrazu jest czerwona, na górnej części, na czarnym tle przedstawione zostało czerwone koło, powyżej którego jest niebieska linia w kształcie poziomego księżyca.
Mirosława Rochecka, „Zjednoczenie”, olej na płótnie, 2000, UMK, CC BY 3.0
RWSEIUzSho7NS1
Ilustracja przedstawia obraz Piotra Zaporowicza pt. „Creatio ex nihilo II, IV”. Ukazuje ona duży, czarny trójkąt, a w nim dwa mniejsze.
Piotr Zaporowicz, „Creatio ex nihilo II, IV”, technika własna, 2014, UMK, CC BY 3.0
RVFA8deGQEtK51
Ilustracja przedstawia obraz Piotra Zaporowicza pt. „Creatio ex nihilo I, XI”. Ukazuje ona ciemną postać, od której rozchodzą się różnokolorowe linie świetlne (białe, błękitne, żółte, fioletowe, czerwone).
Piotr Zaporowicz, „Creatio ex nihilo I, XI”, technika własna, 2012, UMK, CC BY 3.0
Rg19aeM1xs4GU1
Ilustracja przedstawia obraz Piotra Zaporowicza pt. „Creatio ex nihilo I, X”. Ukazuje ona żółto-niebieską linię na tle czarno-żółtym.
Piotr Zaporowicz, „Creatio ex nihilo I, X”, technika własna, 2012, UMK, CC BY 3.0
R1WIG2Cs2HQv81
Ilustracja przedstawia obraz Aleksandry Sojak-Borodo pt. „Okno46”. Ukazuje ona jasne okręgi i pionową białą linię na czarnym tle.
Aleksandra Sojak-Borodo, „Okno46”, technika mieszana, 2014, UMK, CC BY 3.0
Polecenie 1
Twórz tradycyjnie.
Potrzebne będą: aparat fotograficzny lub telefon komórkowy z aparatem fotograficznym, latarka, lustro
Zrób sobie kilka zdjęć. Przed przystąpieniem do realizacji zadania poobserwuj swoje odbicie w lustrze, zwracając szczególną uwagę na oświetlenie. Zobacz, jak wyglądasz w pełnym oświetleniu, w półmroku, w świetle dnia słonecznego, kiedy promienie słońca wpadają przez okno, w mroku podczas podświetlania twarzy latarką. Wybierz trzy najbardziej różne, a jednocześnie tajemnicze ujęcia i zrób cykl fotograficznych autoportretów. Zdjęcia wydrukuj i umieść w portfolio. Przygotujcie w klasie wystawę waszych autoportretów wykonanych w różnym oświetleniu.
Zobacz także
Więcej na temat światła w sztuce dowiesz się z e‑materiału Światło w obrazie – sztuka światła. Cz. II.
m0a031f12a0557501_0000000000365
Słownik pojęć
Arkebuzeria
Arkebuzeria
formacja paramilitarna, posługująca się XVI‑wieczną bronią palną, czyli arkebuzerami. W Holandii czasów Rembrandta były to oddziały zamożnych mieszczan, którzy strzegli porządku i dbali o bezpieczeństwo.
Autoportret
Autoportret
portret artysty wykonany przez niego samego.
Barwy ciepłe
Barwy ciepłe
zmierzające do żółcieni, są głównie czerwono‑oranżowo‑żółte, obrazowo nazywane „barwami ognia”.
Barwy zimne
Barwy zimne
zmierzające do błękitu, są głównie fioletowo‑zielono‑błękitne i obrazowo nazywane „barwami wody”.
Impresjonizm
Impresjonizm
kierunek w sztuce rozwijający się we Francji w latach 70. i 80. XIX w., którego podstawą było dążenie do jak najpełniejszego uchwycenia natury oraz rejestrowanie subiektywnych, zmysłowych odczuć artysty. Impresjoniści interesowali się zmiennymi formami natury, wzajemnymi związkami światła i barw w zależności od następujących pór roku lub dnia oraz zjawisk atmosferycznych.
Koło barw
Koło barw
w plastyce to graficzne uporządkowanie kolorów wokół środka koła, zgodnie z układem barw widma światła białego.
Malarstwo metafizyczne
Malarstwo metafizyczne
termin zainicjowany ok. 1910 r. na określenie twórczości Giorgio de Chirico. W malarstwie tym istotą poszukiwań jest refleksja na temat bytu oraz nieskończoności świata.
Pejzaż
Pejzaż
gatunek malarstwa, który przedstawia krajobraz, widok natury lub otoczenia miejskiego.
Perspektywa malarska
Perspektywa malarska
związana jest z odczuciem temperatury barw. Barwy ciepłe zdają się „wychodzić” do przodu, barwy zimne „cofają się”, sprawiając wrażenie bardziej odległych.
Pointylizm
Pointylizm
technika polegająca na kładzeniu na obraz drobnych plamek czystych kolorów, które dopiero oglądane z pewnej odległości mieszają się w oku widza, dając pożądany efekt barwny.
Sfumato
Sfumato
(z włoskiego: zadymione) – subtelna technika malarska wprowadzona przez Leonarda da Vinci w celu uzyskania perspektywy powietrznej. Kształty i kontury przedstawianych przedmiotów w miarę oddalania się miękną i błękitnieją, co daje wrażenie przysłonięcia lekką mgłą.
Surrealizm
Surrealizm
(zwany także nadrealizmem) – ruch artystyczny, którego przedstawiciele najczęściej tworzą obrazy figuratywne przedstawiające świat sprzeczny z logicznym porządkiem rzeczywistości. Są to przedstawienia na pograniczu snu i podświadomości, wynikające z nieskrępowanej wyobraźni artysty, powstałe poprzez dokonywanie swobodnych skojarzeń.
Światłocień
Światłocień
ogólny rozkład świateł i cieni w dziele plastycznym.
Źródło:
sjp.pwn.pl
m0a031f12a0557501_0000000000440
Galeria dzieł sztuki
R1TRO0HZrcRss1
Ilustracja przedstawia obraz pt. „Epitafium lekarza Mikołaja Lindnera” namalowany przez nieznanego autora. Ukazuje ona Maryję z małym Jezusem w niebie. Jest ona koronowana przez anioły.
Autor nieznany, „Epitafium lekarza Mikołaja Lindnera”, tempera na desce, ok. 1511, Muzeum Narodowe, Warszawa, Polska, wikimedia.org, domena publiczna
R1StuugElRbeG1
Ilustracja przedstawia obraz Leonardo da Vinci pt. „Madonna w grocie”. Ukazuje ona Maryję, anioła oraz małego Jezusa i świętego Jana. Znajdują się wewnątrz jaskini.
Leonardo da Vinci, „Madonna w grocie”, olej na desce, 1483–1486, Luwr, Paryż, Francja,, wikimedia.org, domena publiczna
RJwXhzdoX5Kbv1
Ilustracja przedstawia obraz Leonardo da Vinci pt. „Madonna w grocie”. Ukazuje ona Maryję, anioła oraz małego Jezusa i świętego Jana. Znajdują się wewnątrz jaskini.
Leonardo da Vinci, „Madonna w grocie”, olej na desce, 1495–1508, National Gallery, Londyn, Wielka Brytania,, wikimedia.org, domena publiczna
R1WESgMwUqnnu1
Ilustracja przedstawia „Portret Simonetty Vespucci” Sandra Botiticelliego. Przedstawia kobietę z profilu. Postać ma jasną cerę, długie, finezyjnie upięte blond włosy. Ubrana jest w czerwoną suknię. Za postacią znajduje się okno.
Ilustracja przedstawia „Portret Lukrecji Panciatichi” Angola Bronzina. Kobieta siedzi frontalnie do widza, ubrana jest w czerwoną suknię. z udrapowanymi, bufiastymi rękawami. Ma upięte, blond włosy. Jej szyję zdobią korale z medalionem, a na sukni ma zawieszony złoty łańcuch. Na prawym kolanie ma położoną otwartą książkę, którą trzyma dłonią. Lewą rękę trzyma na poręczy fotela. Tło jest ciemnobrązowe.
Ilustracja przedstawia obraz „Saskia w czerwonym kapeluszu” Rembrandta. Kobieta stoi bokiem, twarz ma lekko obróconą, ukazaną z profilu. Na głowie założony ma kapelusz z pióropuszem. Ubrana jest w czerwoną suknię dekorowaną zdobnymi lamówkami, przez ramię przewieszone ma futro. Jej uszy, dłoń i włosy zdobi biżuteria. Ukazana jest na tle brązowej ściany.
Rembrandt Harmenszoon van Rijn, „Saskia w czerwonym kapeluszu”, olej na drewnie, 1633–1634, Galeria Sztuki, Kassel, Niemcy, wikimedia.org, domena publiczna
R1CeNMqzg91jL1
Ilustracja przedstawia obraz Caravaggia pt. „Wieczerza w Emmaus”. Ukazuje ona Jezusa wraz z trzema apostołami przy stole.
Caravaggio, „Wieczerza w Emaus”, olej na płótnie, 1601, Galeria Narodowa, Londyn, Wielka Brytania, wikimedia.org, domena publiczna
RTEIPpSq13q871
Ilustracja przedstawia obraz Caravaggia pt. „Wieczerza w Emmaus”. Ukazuje ona Jezusa wraz z trzema apostołami i starszą kobietą przy stole.
Caravaggio, „Wieczerza w Emaus”, olej na płótnie, 1606, Pinakoteka Brera, Mediolan, Włochy, wikimedia.org, domena publiczna
R18QmGlFpd93h1
Ilustracja przedstawia obraz Rembrandta „Kompania Fransa Banninga Cocqa i Willema van Ruytenburgha”. Ukazuje członków straży obywatelskiej wychodzących na służbę. Wśród zebranych znajduje się dwudziestu ośmiu dorosłych i troje dzieci. Postacie zostały przedstawione w ruchu. W centrum znajduje się kapitan Banning Cocq. Ubrany jest na czarno i przepasany czerwoną, zdobioną złotem szarfą. Rękę ma skierowaną ku widzowi. Przemawia do znajdującego się obok Willema van Ruytenburgha ubranego w strój w kolorze ochry, na którym odbija się cień wyciągniętej ręki kapitana. Po prawej, krzyżują się lance, zgięte ramię zakrywa do połowy twarz jednej z postaci. Spojrzenia biegną we wszystkich kierunkach. Po lewej stronie spośród ciemności wyłania się jasnowłosa, ubrana w białą sukienkę dziewczynka z zawieszonym u paska rogiem. Światło pada na twarze osób, wydobywając je z ciemności.
Rembrandt Harmenszoon van Rijn, „Kompania Fransa Banninga Cocqa i Willema van Ruytenburgha”, olej na płótnie, 1642, Rijksmuseum, Amsterdam, Holandia, wikimedia.org, domena publiczna
R10zWpT3Ejl1j1
Ilustracja przedstawia obraz Rembrandta pt. „Autoportret”. Ukazuje ona młodego mężczyznę, którego twarz ukryta jest w cieniu.
Ilustracja przedstawia obraz Leonarda da Vinci „Święta Anna Samotrzecia”. Ukazuje św. Annę, Marię i Jezusa oraz baranka na tle skalistego, dalekiego krajobrazu. Maryja, siedząc na kolanach swojej matki Anny (symbolu Kościoła) jest uosobieniem matczynej miłości. Bierze w ręce Jezusa, odciągając Go od Baranka, będącego symbolem Męki Pańskiej. W kompozycji zawracają uwagę gesty postaci oraz spojrzenia, które wzajemnie się przenikają. Zarówno w twarzach osób jak i w pejzażu Leonardo zastosował technikę sfumato, uzyskując efekt miękkości i delikatności.
Leonardo da Vinci, „Święta Anna Samotrzecia”, olej na drewnie, ok. 1506–1513, Luwr, Paryż, Francja, wikimedia.org, domena publiczna
RkWu0sD7aiFiT1
Ilustracja przedstawia obraz Caravaggia „Niewierny Tomasz”. Ukazuje moment, w którym apostolstwie spotykają zmartwychwstałego Chrystusa. Jezus odkrywa ranę po przebiciu boku, a Tomasz wkłada w nią palec wskazujący. Jego dłoń prowadzona jest przez rękę Chrystusa. Za nim ukazane zostały postacie dwóch pozostałych apostołów z wielką ciekawością obserwujących wydarzenie. Na twarzach wszystkich apostołów rysuje się zdziwienie. Wszystkie postacie kierują wzrok na ranę w boku Chrystusa. Intensywne światło kieruje się głównie na postać Jezusa, odbija się od niego i pada na twarze apostołów, podkreślając ich mimikę. Tło jest ciemnobrunatne.
Caravaggio, „Niewierny Tomasz”, olej na płótnie, ok. 1601–1602, Sanssouci Galeria obrazów, Poczdam, Niemcy, wikimedia.org, domena publiczna
R1WqXhxF6W5oA1
Ilustracja przedstawia obraz Georgesa de la Toura „Pokutująca Magdalena ”. Ukazuje siedzącą, bosą kobietę z twarzą skierowaną na palącą się na stole świecę. Lewą ręką podpiera brodę. Na stole leżą książki i rzemień służący do cielesnej pokuty. Kobieta prawą rękę trzyma na leżącej na jej kolanach czaszce. Ubrana jest w białą bluzkę i czerwoną spódnicę przepasaną sznurem. W szklanym naczyniu ze świecą odbijają się rzemień. Dominantą kolorystyczną są brązy i beże, czerwień sukni jest stonowana, łączy się z pozostałymi barwami. W obrazie malarz zastosował silny światłocień. Źródłem światła jest świeca.
Georges de la Tour, „Pokutująca Magdalena”, olej na płótnie, 1640, Luwr, Paryż, Francja, wikimedia.org, domena publiczna
R16GQBB8u7vxJ1
Ilustracja przedstawia obraz Georgesa de la Toura „Nowonarodzony”. Ukazuje trzy postacie, umieszczone na czarnym tle. Dwie siedzące kobiety ujęte są do kolan. Jedna z nich to Maria, która trzyma małego Jezusa. Druga to Anna. Jedynym źródłem światła jest niewidoczna świeca, trzymana przez Annę, znajdującą się z lewej strony.Jest ona ukazana profilem do widza, zwrócona w stronę Marii z Dzieciątkiem. Obie wpatrują się w zawinięte w pieluszki dziecko. W obrazie dominują czerwienie i brązy. Tło jest prawie czarne.
Georges de la Tour, „Nowonarodzony”, olej na płótnie, 1644, Muzeum Sztuk Pięknych, Rennes, Francja, wikimedia.org, domena publiczna
R1WWNxYPOpx7C1
lustracja przedstawia obraz Claude’a Lorraina „Port o świcie”. Przy brzegu portu pracują ludzie. Po prawej znajdują się zabudowania architektury w stylu antycznym, po lewej, na morzu znajduje się statek ze zwiniętymi żaglami. . Na tle wschodzącego słońca rysuje się linia horyzontu z płynącym statkiem, lądem i budowlą. Tafla wody połyskuje od słonecznego blasku. Błękitne niego łączy się z żółta poświatą słońca.
Claude Lorrain, „Port o świcie”, olej na płótnie, 1649, Stara Pinakoteka, Monachium, Niemcy, wikimedia.org, domena publiczna
R8I2pkO8Rg6AH1
Ilustracja przedstawia obraz Claude’a Lorraina pt. „Port o zmierzchu”. Ukazuje ona port o zachodzie słońca. Na brzegu stoją ludzie, na wodzie pływają łódki i statki. Niebo jest różowo - niebieskie.
Claude Lorrain, „Port o zmierzchu”, olej na płótnie, 1639, Luwr, Paryż, Francja, wikimedia.org, domena publiczna
R4wdDzYcKFhRC1
Ilustracja przedstawia obraz Williama Turnera „Wenecja, z ganku kościoła Santa Maria della Salute”. Ukazuje widok na Wielki Kanał w Wenecji. Po obu stronach kanału znajdują się budowle. Kanałem płynie statek oraz gondole. Przy brzegach zacumowane są łodzie i statki. W lustrze wody odbija się fioletowo-żółtawe niebo oraz płynące statki i łodzie. Na obrazie dominują połyskujące złote i żółte kolory, a także biele.
Źródło: online-skills.
R11T9Q3jr2Kux1
Ilustracja przedstawia obraz Williama Turnera „Ostatnia droga Temeraire’a”. Ukazuje duży, jasny okręt w trakcie holowania przez mniejszy parowiec. Po prawej w tle widoczne są zarysy skrytego we mgle miasta. Zachodzące słońce po prawej stronie odbija się w tafli wody, tworząc żółto-czerwone refleksy. Po lewej niebo jest biało-błękitne.
William Turner, „Ostatnia droga Temeraire’a”, olej na płótnie, 1839, Galeria Narodowa, Londyn, Wielka Brytania, wikimedia.org, domena publiczna
RBUiAVpu0vC5e1
Ilustracja przedstawia obraz Williama Turnera „Deszcz, para, szybkość”. Ukazuje mglisty pejzaż, przedstawiony w rozmytych kolorach z jadącym pociągiem. Na obrazie widoczny jest pociąg jadący po moście w złych warunkach atmosferycznych. Po lewej stronie, pod filarami mostu znajdują się dwie łodzie z pasażerami oraz ledwo widoczni rolnicy. W prawym dolnym rogu umieszczony został zarys niewielkiego zająca. Przestraszone zwierzę ucieka przed wielką, rozpędzoną lokomotywą.
William Turner, „Deszcz, para, szybkość”, olej na płótnie, 1844, Galeria Narodowa, Londyn, Wielka Brytania, wikimedia.org, domena publiczna
RHbYsyp5KeWO91
Ilustracja przedstawia obraz Williama Turnera „Pożar Parlamentu ”. Po lewej stronie widoczny jest płonący budynek . Żółte płomienie górują nad obiektem, potęgując przerażający obraz żywiołu. Po prawej znajduje się most na Tamizie Westminster Bridge w Londynie. W dolnej części pojawiają się zarysy ludzkich sylwetek. Wśród kolorów i światła dominują na obrazie odcienie żółci, różu i czerwieni.
William Turner, „Pożar Parlamentu”, olej na płótnie, 1834, Muzeum Sztuki, Filadelfia, Stany Zjednoczone Ameryki, wikimedia.org, domena publiczna
RTXs7shorGzZk1
Ilustracja przedstawia obraz Williama Turnera „Pożar Parlamentu ”. Po lewej stronie, w głębi widoczny jest płonący budynek parlamentu. Żółto-czerwone płomienie odbijają się w tafli wody, potęgując przerażający obraz żywiołu. Po prawej znajduje się most na Tamizie Westminster Bridge w Londynie. W dolnej części wydarzeniu przygląda się tłum ludzi. Wśród kolorów i światła dominują na obrazie odcienie żółci, błękitu i szarości.
William Turner, „Pożar Parlamentu”, olej na płótnie, 1835, Muzeum Sztuki, Filadelfia, Stany Zjednoczone Ameryki, wikimedia.org, domena publiczna
RKrr1b88rGCn21
Ilustracja przedstawia "Budynek Parlamentu w Londynie" - obraz namalowany przez Claude’a Moneta. Ukazuje wyłaniający się zza Charing Cross Bridge się tytułowy Parlament. Niebo pokryte jest żółto-czerwono-fioletowymi plamami zachodzącego słońca, które odbija się w tafli wody i połyskuje pomiędzy niebieskim obrazem odwzorowanej architektury.
Claude Monet, „Budynek Parlamentu w Londynie”, zachód, olej na płótnie, 1902, kolekcja prywatna, wikimedia.org, domena publiczna
RflcLYdTaA7cw1
Ilustracja przedstawia "Budynek Parlamentu w Londynie" - obraz namalowany przez Claude’a Moneta. Ukazuje wyłaniający się zza Charing Cross Bridge się tytułowy Parlament. Niebo pokryte jest zielono-niebieskimi plamami z poświatą pomarańczowego słońca po prawej stronie. Po wodzie wodzie płyną dwie lodzie. W jej tafli odbija się architektura i połyskuje lustro nieba. Linia horyzontu zanika w pokrytej mgłą atmosferze.
Claude Monet, „Budynek Parlamentu w Londynie”, mgła, olej na płótnie, 1903–1904, kolekcja prywatna, wikimedia.org, domena publiczna
RhXvF5KvWQagv1
Ilustracja przedstawia obraz „Stogi, poranek” Claude'a Moneta. Ukazuje dwa stogi o poranku na tle pejzażu z zabudowaniami, spowite w porannym słońcu. Na szerokim pas pola stogi rzucają obszerne, niebieskawe cienie. Na dalekim planie znajdują się chaty i drzewa. Horyzont jest rozmyty. Kolorystyka jest jasna. W partii ścierniska połyskujące żółcienie przeplatają się z plamami drobnych cieni. Promienie słońca oświetlają stogi z prawej strony, pozostawiając biało-niebieskawe plamy.
Claude Monet, „Stogi, poranek”, olej na płótnie, 1891, Centrum Getty'ego, Los Angeles, Stany Zjednoczone Ameryki, wikimedia.org, domena publiczna
R3dntO84ggTpz1
Ilustracja przedstawia obraz „Niedzielne popołudnie na wyspie Grande Jatte” Georgesa Seurata. Ukazuje wypoczywających na wyspie ludzi. Z lewej strony po wodzie pływają zagłówki, łódka i parowiec. Na brzegu ludzie siedzą, spacerują . Znajduje się tu miedzy innymi matka z córką idąca w stronę widza, dwóch żołnierzy ze szkoły wojskowej Saint-Cyr, starszą kobietę chowającą się pod parasolem, dziewczynę układającą kwiaty oraz mężczyznę palącego fajkę. Na uwagę zasługuje znajdująca się po prawej stronie para. Kobieta ma charakterystyczną, długą suknię i trzyma na smyczy małpkę i małego psa, który biegnie w kierunku większego, szukającego czegoś w trawie. Na pierwszym planie znajduje się duża plama zacienionej zieleni. W tle rosną drzewa. Obraz skąpany jest w słońcu.
Georges Seurat, „Niedzielne popołudnie na wyspie Grande Jatte”, olej na płótnie, 1886, Instytut Sztuki, Chicago, Stany Zjednoczone Ameryki, wikimedia.org, domena publiczna
Ro7t2yc5ohagP1
Ilustracja przedstawia obraz „Gwieździsta noc nad Rodanem” Vincenta van Gogha. Ukazuje widok na Arles nocą. Brzegiem przechadza się para, w tafli rzeki odbijają się światła gazowych latarni ustawionych wzdłuż dalekiego nabrzeża Rodanu. Wśród nich widoczna jest gwiazda polarna i gwiazdozbiór Wielkiej Niedźwiedzicy. W pejzażu dominują granaty, czernie, ciemne zielenie oraz żółcienie świateł i ich odbić.
Vincent van Gogh, „Gwiaździsta noc nad Rodanem”, olej na płótnie, 1888, Muzeum Orsay, Paryż, Francja, wikimedia.org, domena publiczna
RD8pj4S6ITDHb1
Ilustracja przedstawia obraz Giorgia de Chirica „Piazza d'Italia”. Pośrodku, za horyzontem stoi czterokondygnacyjna wieża otoczona kolumnadą. Do placu prowadzi droga między budynkami z łukowatymi podcieniami. Budynki po prawej stronie ukryte są w cieniu, na ścianę po lewej stronie pada światło. Malarz skonfrontował świat klasyczny z nowoczesnym parowcem w oddali. Niebo jest zielono-żółte.
Giorgio de Chirico, „Piazza d'Italia”, 1955, Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Nowy Jork, Stany Zjednoczone Ameryki, flickr.com, CC BY 3.0
Rc5uKFfGG8gqn1
Ilustracja przedstawia obraz Mirosławy Rocheckiej pt. „Małe światełko w błękicie”. Ukazuje ona rozjaśnienie na niebieskim tle.
Mirosława Rochecka, „Małe światełko w błękicie”, olej na płótnie, 2004, UMK, CC BY 3.0
R1YOGNWmv4yJw1
Ilustracja przedstawia obraz Mirosławy Rocheckiej pt. „Prawda”. Ukazuje ona czarną wieżę na biało-żółtym tle.
Mirosława Rochecka, „Prawda”, olej na płótnie, 1997, UMK, CC BY 3.0
R1Z8QmJvtT4ZO1
Ilustracja przedstawia obraz Mirosławy Rocheckiej pt. „Zjednoczenie”. Dolna część obrazu jest czerwona, na górnej części, na czarnym tle przedstawione zostało czerwone koło, powyżej którego jest niebieska linia w kształcie poziomego księżyca.
Mirosława Rochecka, „Zjednoczenie”, olej na płótnie, 2000, UMK, CC BY 3.0
RWSEIUzSho7NS1
Ilustracja przedstawia obraz Piotra Zaporowicza pt. „Creatio ex nihilo II, IV”. Ukazuje ona duży, czarny trójkąt, a w nim dwa mniejsze.
Piotr Zaporowicz, „Creatio ex nihilo II, IV”, technika własna, 2014, UMK, CC BY 3.0
RVFA8deGQEtK51
Ilustracja przedstawia obraz Piotra Zaporowicza pt. „Creatio ex nihilo I, XI”. Ukazuje ona ciemną postać, od której rozchodzą się różnokolorowe linie świetlne (białe, błękitne, żółte, fioletowe, czerwone).
Piotr Zaporowicz, „Creatio ex nihilo I, XI”, technika własna, 2012, UMK, CC BY 3.0
Rg19aeM1xs4GU1
Ilustracja przedstawia obraz Piotra Zaporowicza pt. „Creatio ex nihilo I, X”. Ukazuje ona żółto-niebieską linię na tle czarno-żółtym.
Piotr Zaporowicz, „Creatio ex nihilo I, X”, technika własna, 2012, UMK, CC BY 3.0
R1WIG2Cs2HQv81
Ilustracja przedstawia obraz Aleksandry Sojak-Borodo pt. „Okno46”. Ukazuje ona jasne okręgi i pionową białą linię na czarnym tle.
Aleksandra Sojak-Borodo, „Okno46”, technika mieszana, 2014, UMK, CC BY 3.0