Ilustracja interaktywna o kształcie poziomego prostokąta ukazuje fragment obrazu Olgi Boznańskiej „Dziewczynka z chryzantemami”. Przedstawia głowę patrzącej w stronę widza dziewczynki na jasnym tle.
Ilustracja interaktywna o kształcie poziomego prostokąta ukazuje fragment obrazu Olgi Boznańskiej „Dziewczynka z chryzantemami”. Przedstawia głowę patrzącej w stronę widza dziewczynki na jasnym tle.
Swobodna interpretacja impresjonizmu w obrazach Olgi Boznańskiej
Ważne daty
15.04.1865 – narodziny Olgi Boznańskiej w w Krakowie
1883 – rozpoczęcie nauk rysunku u Kazimierza Pochwalskiego i Józefa Siedleckiego w Krakowie
1884‑1885 – rozpoczęcie nauk na Wyższych Kursach dla Kobiet im. Adriana Baranieckiego w Krakowie
1886‑1888 – wyjazd na studia do Monachium, podjęcie nauk w pracowni Karola Kricheldorfa, a później na krótko (od 1888) u Wilhelma Dὕrra
1889 – wynajem własnej pracowni w Monachium; wystawa w Warszawie
1892 – wystawy w Berlinie i Warszawie; śmierć matki artystki
1894 – wystawa w Londynie – otrzymanie wyróżnienia za Portret miss Mary Breme, w Berlinie i Lwowie (srebrny medal za Portret malarza Pawła Nauena). W Wiedniu z rąk arcyksięcia Karola Ludwika otrzymuje złoty medal za Portret malarza Pawła Nauena
1896 – złożenie przez Juliana Fałata propozycji objęcia katedry malarstwa na wydziale kobiet w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, którą odrzuca; pierwsza wystawa w Paryżu
1898 – przeprowadzka do Paryża
1900 – wystawa w New Gallery w Londynie – otrzymanie złotego medalu
1901 – pierwsza wystawa w Pittsburghu w USA; zakupienie przez rząd francuski obrazów artystki – Bretonkę i Portret panny Dygat
1906 – śmierć ojca artystki w Paryżu – Adama Nowina Boznańskiego, który wspierał córkę pod względem artystycznym i finansowym
1912 – wystawa w Pittsburghu. Reprezentuje Francję m.in. z Claudem Monetem i Augustem Renoirem. Zostaje prezesem Stowarzyszenia Artystów Polskich Sztuka
1937 – otrzymanie Grand Prix na Wystawie Światowej w Paryżu
1938 – udział w Weneckim Biennale, ostatni sukces artystki
II. Zapoznawanie z najwybitniejszymi osiągnięciami w zakresie architektury i sztuk plastycznych. Uczeń:
II.1. wymienia i rozpoznaje najbardziej znane dzieła sztuki różnych epok, stylów oraz kierunków sztuk plastycznych;
II.13.c) w malarstwie i grafice: kompozycji, koloru, sposobów ukazania iluzji przestrzeni, kształtowania formy przez światło, w dziełach figuratywnych stopnia oddania rzeczywistości lub jej deformacji;
II.14. wskazuje środki stylistyczne i środki ekspresji, które identyfikują analizowane dzieło z odpowiednim stylem, środowiskiem artystycznym lub autorem;
II.18. formułuje samodzielne, logiczne wypowiedzi argumentacyjne na temat dzieł sztuki.
II.2. wskazuje twórców najbardziej reprezentatywnych dzieł;
II.3. umiejscawia dzieła w czasie (wskazuje stulecie powstania dzieł sztuki dawnej, a w przypadku dzieł sztuki nowoczesnej i współczesnej datuje je z dokładnością do połowy wieku), w nielicznych przypadkach, dotyczących sztuki nowoczesnej i współczesnej, zna daty powstania dzieł lub datuje je z dokładnością jednej dekady;
II.5. wymienia podstawowe gatunki w dziełach sztuk plastycznych, m.in. portret (w tym autoportret, portret psychologiczny i oficjalny), pejzaż (w tym: weduta, marina, pejzaż ze sztafażem), sceny: rodzajowa, religijna, mitologiczna, historyczna (w tym batalistyczna), martwa natura, akt;
II.9. identyfikuje najbardziej reprezentatywne i najsłynniejsze dzieła na podstawie charakterystycznych środków warsztatowych i formalnych oraz przyporządkowuje je właściwym autorom;
III. Zapoznawanie z dorobkiem najwybitniejszych twórców dzieł architektury i sztuk plastycznych. Uczeń:
III.2. zna najwybitniejsze dzieła z dorobku artystycznego wybitnych przedstawicieli poszczególnych epok, kierunków i tendencji w sztuce od starożytności po czasy współczesne, z uwzględnieniem artystów schyłku XX i początku XXI wieku;
III.8. formułuje samodzielne, logiczne wypowiedzi argumentacyjne na temat twórczości wybitnych artystów.
IV. Kształcenie w zakresie rozumienia i stosowania terminów i pojęć związanych z dziełami sztuki, ich strukturą i formą, tematyką, techniką wykonania. Uczeń:
IV.2. zna terminologię związaną z opisem formy i treści dzieła malarskiego, rzeźbiarskiego i graficznego, w tym m.in. nazwy formuł ikonograficznych, słownictwo niezbędne do opisu kompozycji, kolorystyki, relacji przestrzennych i faktury dzieła;
IV.6. właściwie stosuje terminy dotyczące opisu treści i formy dzieł sztuk plastycznych;
V. Zapoznanie ze zbiorami najważniejszych muzeów i kolekcji dzieł sztuki na świecie i w Polsce, a także z funkcją mecenatu artystycznego oraz jego wpływem na kształt dzieła sztuki. Uczeń:
V.3. łączy dzieło z muzeum lub miejscem (kościoły, pałace, galerie), w którym się ono znajduje.
Nauczysz się
charakteryzować postać Olgi Boznańskiej;
określać ramy czasowe działaności artystki;
wymieniać najważniejsze dzieła Olgi Boznańskiej;
wyjaśniać pojęcia: puentylizm, światłocień
Życie i twórczość Olgi Boznańskiej
Olga Boznańska urodziła się 15.04.1865 roku w Krakowie, jako starsza z dwóch córek Adama Nowiny Boznańskiego i Francuzki Eugenii z domu Mondan. Młodsza o dwa lata siostra Izabela kształciła się w kierunku muzyki. Rodzice w pełni zaprobowali artystyczne wybory córek. Olga w wieku lat 18‑tu – od roku 1883 pobierała pierwsze lekcje rysunku u Kazimierza Pochwalskiego i Józefa Siedleckiego w Krakowie.
Studia w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie nie były dostępne dla kobiet. Dlatego artystka w latach 1884‑1885 podjęła naukę na Wyższych Kursach dla Kobiet im. Adriana Baranieckiego w Krakowie, gdzie zdobyła solidne podstawy warsztatowe. Wykazywała nieprzeciętny talent, za namową ojca wyjechała do Monachium, gdzie studiowała w latach 1886‑1888. Jako kobieta nie miała wstępu do Akademii Sztuk Pięknych, kształciła się w pracowni Karola Kricheldorfa, a później na krótko (od 1888) u Wilhelma Dὕrra. W 1888 namalowała Portret kobiety zwany też Portretem Cyganki – obraz w konwencji realistycznej, charakterystycznej dla środowiska monachijskiego ale wykazujący już jej talent do koloru.
Rqw4C3ZOWFNu01
Ilustracja o kształcie pionowego prostokąta przedstawia obraz Olgi Boznańskiej „Portret kobiety (Cyganka)”. Ukazuje młodą kobietę ubraną w bordową, umarszczoną bluzkę z odsłoniętym lewym ramieniem, stojącą bokiem. Prawą rękę zaciśniętą w pięść trzyma na brzuchu. Na głowie ma zawiązaną szarą chustkę. W jej lewym uchu widoczny jest bordowy kolczyk. Za kobietą znajduje się jasne tło z podpisem w prawym górnym rogu.
Olga Boznańska, „Portret kobiety (Cyganka)”, 1888 r., Muzeum Narodowe w Krakowie, pinakoteka.zascianek.pl, CC BY 3.0
Od roku 1889 Boznańska wynajmowała własną pracownię w Monachium, zrezygnowała ze studiów u profesorów, przewyższając ich talentem. Krytycznie wyrażała się o ich twórczości. W tym samym roku namalowała obraz Kwiaciarki, obecnie znajdujący się w Zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie, w którym zbudowała perspektywęPerspektywaperspektywę nie tylko przez kompozycję wielu planów, ale także za pomocą plamy barwnej.
RUit5fxGesv2M1
Ilustracja interaktywna o kształcie poziomego prostokąta przedstawia obraz Olgi Boznańskiej „Kwiaciarki”. Ukazuje trzy młode dziewczęta ubrane w sukienki. Dwie z nich siedzą na przeciwko siebie przy stole. Trzecia siedzi na krześle obok, frontalnie do widza. Na blacie stołu leżą kwiaty, z których dziewczęta składają bukiety. Obok z prawej strony obrazu znajduje się drzewko w doniczce. Na wprost obrazu, za postaciami znajduje się okno z widokiem na łąkę oraz zabudowania. Po lewej stronie, na ścianie wisi obraz. Dodatkowo na ilustracji zostały zamieszczone informacje:
Punkt 1: Obraz składa się z trzech planów: budynki za oknem stanowią trzeci plan. Drugim planem jest samo okno, a pierwsze tło stanowią siedzące obok okna kwiaciarki.
Punkt 2: Centrum obrazu stanowią kolory jasne i ożywione, zaś kolory stonowane widoczne są na bokach obrazu.
Punkt 3: Jedna z postaci siedzi do widza tyłem. Jest to wpływ estetyki japońskiej. Japonizujące są również fryzury kwiaciarek.
Na podstanie: http://www.imnk.pl/strona_glowna.php?autor=196
Ilustracja interaktywna o kształcie poziomego prostokąta przedstawia obraz Olgi Boznańskiej „Kwiaciarki”. Ukazuje trzy młode dziewczęta ubrane w sukienki. Dwie z nich siedzą na przeciwko siebie przy stole. Trzecia siedzi na krześle obok, frontalnie do widza. Na blacie stołu leżą kwiaty, z których dziewczęta składają bukiety. Obok z prawej strony obrazu znajduje się drzewko w doniczce. Na wprost obrazu, za postaciami znajduje się okno z widokiem na łąkę oraz zabudowania. Po lewej stronie, na ścianie wisi obraz. Dodatkowo na ilustracji zostały zamieszczone informacje:
Punkt 1: Obraz składa się z trzech planów: budynki za oknem stanowią trzeci plan. Drugim planem jest samo okno, a pierwsze tło stanowią siedzące obok okna kwiaciarki.
Punkt 2: Centrum obrazu stanowią kolory jasne i ożywione, zaś kolory stonowane widoczne są na bokach obrazu.
Punkt 3: Jedna z postaci siedzi do widza tyłem. Jest to wpływ estetyki japońskiej. Japonizujące są również fryzury kwiaciarek.
Na podstanie: http://www.imnk.pl/strona_glowna.php?autor=196
Olga Boznańska, „Kwiaciarki”, 1889 r., Muzeum Narodowe w Krakowie, plastykahelwing.blogspot.com, CC BY 3.0
Kombinacja szarości, czerni i bieli z akcentami czerwieni towarzyszyła artystce przez wiele lat. Z upływem czasu paletę wzbogaciła o wielką ilość tonów i odcieni. Parę miesięcy później stworzyła dzieło Imieniny Babuni, datowane na lata 1888‑1889 (obecnie Zbiory Muzeum Narodowego w Warszawie).
Konstrukcję zbudowała poprzez ustępujące wgłębnie plany – w rozbudowanym wnętrzu umieściła dwie postaci – dziewczynkę na planie pierwszym po lewej stronie oraz starszą damę na planie dalszym. Precyzyjny rysunek ustąpił miejsca grze pastelowych kolorów. Obraz charakteryzuje silne działanie barw, bogata materia malarska, brak koloru lokalnego, a także rozwijająca się u Boznańskiej skłonność do tworzenia atmosfery nieokreślonego smutku.
R1BLFAEGHL3301
Ilustracja o kształcie pionowego prostokąta przedstawia obraz Olgi Boznańskiej „Imieniny babuni”. Ukazuje małą dziewczynkę o długich blond włosach z wpiętą czerwoną kokardą. Ma na sobie długą, białą sukienkę. W dłoni trzyma mały bukiet z biało-granatowych kwiatów. Dziewczynka ustawiona jest bokiem do widza. Z jej prawej strony, na ścianie wisi obraz. W tle w fotelu siedzi starsza kobieta w ciemnej bluzce i jasnej spódnicy. Sylwetka postaci jest mniej wyraźna. W obrazie dominuj ą brązy i ugry oraz pożółkłe, stonowane biele.
Olga Boznańska, „Imieniny babuni”, 1889 r., Muzeum Narodowe w Warszawie, pinakoteka.zascianek.pl, CC BY 3.0
Sukces artystki na świecie
W 1889 roku Boznańska po raz pierwszy wystawiła w Warszawie. W 1890 stworzyła pierwszą wersję Bretonki – obraz, w którym widać pierwsze wpływy impresjonizmu i świadczy o związkach artystki z Francją (obecnie Zbiory Muzeum Narodowego w Krakowie). W 1892 wystawiała nie tylko w Warszawie ale również w Berlinie. W tym samym roku umarła matka artystki. W kolejnym 1893 wystawiała już nie tylko w Berlinie, ale także Pradze i Monachium. Mimo to Jury Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie odrzuciło jej obraz.
RwACVPXXoxiJV1
Ilustracja interaktywna o kształcie pionowego prostokąta przedstawia obraz Olgi Boznańskiej „Bretonka”. Ukazuje dziewczynę siedzącą na parapecie otwartego okna. Ma na sobie długą, błękitną suknię. Na głowie oraz na ramionach ma założone jasne chusty. Dziewczynka ma zamknięte oczy. Dłonie położone ma na kolanach. Za oknem znajduje się fragment miasta z budynkami i zielenią. Dodatkowo na ilustracji zostały zamieszczone informacje: 1. Na obrazie widoczna jest dziewczynka ubrana w ludowy bretoński strój. Dziewczynka siedzi na parapecie i spogląda w okno za którym widoczne jest miasto. 2. Artystka podjęła się wyzwania, jakim było ukazanie odbicia modelki w szybie okiennej oraz sposób w jaki pada na nią światło. Sposób operowania plamą barwną, próba uchwycenia światła są rozwiązaniami typowymi dla malarstwa impresjonistycznego.
Ilustracja interaktywna o kształcie pionowego prostokąta przedstawia obraz Olgi Boznańskiej „Bretonka”. Ukazuje dziewczynę siedzącą na parapecie otwartego okna. Ma na sobie długą, błękitną suknię. Na głowie oraz na ramionach ma założone jasne chusty. Dziewczynka ma zamknięte oczy. Dłonie położone ma na kolanach. Za oknem znajduje się fragment miasta z budynkami i zielenią. Dodatkowo na ilustracji zostały zamieszczone informacje: 1. Na obrazie widoczna jest dziewczynka ubrana w ludowy bretoński strój. Dziewczynka siedzi na parapecie i spogląda w okno za którym widoczne jest miasto. 2. Artystka podjęła się wyzwania, jakim było ukazanie odbicia modelki w szybie okiennej oraz sposób w jaki pada na nią światło. Sposób operowania plamą barwną, próba uchwycenia światła są rozwiązaniami typowymi dla malarstwa impresjonistycznego.
Olga Boznańska, „Bretonka”, 1890 r., Muzeum Narodowe w Krakowie, pinakoteka.zascianek.pl, CC BY 3.0
Artystka była bardziej doceniana w świecie niż we własnym kraju. W roku tym stworzyła Portret malarza Pawła Nauena – arcydzieło wykazujące nieprzeciętne wartości malarskie (obecnie Zbiory Muzeum Narodowego w Krakowie).
RmxTCjqbfwG7x1
Ilustracja interaktywna o kształcie pionowego prostokąta przedstawia obraz Olgi Boznańskiej „Portret malarza Paula Neuena”. Ukazuje mężczyznę z wąsami o ciemnych włosach., siedzącego na brązowej kanapie bokiem do widza. Ubrany jest w ciemne spodnie oraz ciemny, długi żakiet z postawionym kołnierzem. Obie dłonie trzyma na kolanie, założone jedna na drugą. Na znajdującym się przed nim stoliku leży taca z filiżanką. Tło stanowi jasna ściana. Dodatkowo na ilustracji zostały zamieszczone informacje: 1. Przedstawia swojego modela jako „dekadenta” siedzącego bokiem na sofie w kwiaty, na tle jasnej ściany. 2. Pozycja siedzącego przypomina Portret Emila Zoli Edouarda Maneta. Podobieństwo z mistrzem impresjonizmu wyraża się także w użyciu plamy barwnej jako elementu budującego kompozycję. Ciemna sylwetka Nauena przecina kompozycję po diagonalu, skontrastowana jest z jasnymi barwami twarzy i dłoni modela oraz tłem ściany. 3. Dodatkowe akcenty kolorystyczne stanowi martwa natura, umieszczona na pierwszym planie, składająca się z czerwonej tacki i biało-niebieskiej filiżanki.
Ilustracja interaktywna o kształcie pionowego prostokąta przedstawia obraz Olgi Boznańskiej „Portret malarza Paula Neuena”. Ukazuje mężczyznę z wąsami o ciemnych włosach., siedzącego na brązowej kanapie bokiem do widza. Ubrany jest w ciemne spodnie oraz ciemny, długi żakiet z postawionym kołnierzem. Obie dłonie trzyma na kolanie, założone jedna na drugą. Na znajdującym się przed nim stoliku leży taca z filiżanką. Tło stanowi jasna ściana. Dodatkowo na ilustracji zostały zamieszczone informacje: 1. Przedstawia swojego modela jako „dekadenta” siedzącego bokiem na sofie w kwiaty, na tle jasnej ściany. 2. Pozycja siedzącego przypomina Portret Emila Zoli Edouarda Maneta. Podobieństwo z mistrzem impresjonizmu wyraża się także w użyciu plamy barwnej jako elementu budującego kompozycję. Ciemna sylwetka Nauena przecina kompozycję po diagonalu, skontrastowana jest z jasnymi barwami twarzy i dłoni modela oraz tłem ściany. 3. Dodatkowe akcenty kolorystyczne stanowi martwa natura, umieszczona na pierwszym planie, składająca się z czerwonej tacki i biało-niebieskiej filiżanki.
Olga Boznańska, „Portret malarza Paula Neuena”, 1893 r., Muzeum Narodowe w Krakowie, pinakoteka.zascianek.pl, CC BY 3.0
W 1894 Boznańska otrzymała za Portret malarza Pawła Nauena srebrny medal we Lwowie oraz złoty medal w Wiedniu z rąk arcyksięcia Karola Ludwika. Wystawiała również w Berlinie oraz Londynie, gdzie otrzymała wyróżnienie za Portret miss Mary Breme. Pod wpływem sukcesu międzynarodowego malarz Henryk Rodakowski (1823‑1894) napisał do Boznańskiej list gratulacyjny, w którym wyrażał nadzieję na podziwianie obrazu w Krakowie.
W 1894 roku malarka stworzyła Dziewczynkę z chryzantemami – obraz obecnie znajdujący się w Zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie i z całego dorobku Olgi Boznańskiej, najbardziej znany. Portret o ogromnym ładunku psychologicznym. Arcydzieło o szaro‑srebrzystej barwie, bogatej skali tonów i półtonów. Drobnymi plamkami, nawiązującymi do malarstwa impresjonistów, nakłada kolory w przedstawieniu chryzantem. Artystka używając przede wszystkim szarości, stopniuje tony od jasnych po ciemne popiele - kolory sukienki oraz tła. Niebezpieczeństwo chromatycznej monotonii omija dzięki bogactwu barw – jej szarości są srebrzyste, różowawe lub perłowe. Akcentem kolorystycznym są rudawo‑złote włosy dziewczynki. Malarska analiza szarości w obrazach Boznańskiej wyraża wpływy Jamesa Whistlera, którego twórczością była zafascynowana.
RYkq6jwkjzCFI1
Ilustracja interaktywna o kształcie pionowego prostokąta przedstawia obraz Olgi Boznańskiej „Dziewczynka z chryzantemami”. Ukazuje młodą dziewczynę ubrana w długą, ciemną sukienkę. W dłoniach trzyma białe chryzantemy. Postać ma lekko kręcone brązowe włosy oraz ciemne oczy. Splecione ręce trzyma przed sobą. Za dziewczynką widoczne jest jasnofioletowe tło z odbijającym się cieniem. Dodatkowo na ilustracji zostały zamieszczone informacje: 1. Spojrzenie dziewczynki wywołuje uczucie nieokreślonego niepokoju i zakłopotania. Odbiorca odczuwa stan emocjonalny dojrzewającego dziecka – bezradność i strach. 2. W jasnej twarzy modelki świecą ciemne jak węgiel, szeroko otwarte oczy. 3. Splecione dłonie, w tej samej barwie jak twarz, w geście charakterystycznym dla osób, które nie potrafią znaleźć naturalnej pozy, podkreślają niepewność.
Ilustracja interaktywna o kształcie pionowego prostokąta przedstawia obraz Olgi Boznańskiej „Dziewczynka z chryzantemami”. Ukazuje młodą dziewczynę ubrana w długą, ciemną sukienkę. W dłoniach trzyma białe chryzantemy. Postać ma lekko kręcone brązowe włosy oraz ciemne oczy. Splecione ręce trzyma przed sobą. Za dziewczynką widoczne jest jasnofioletowe tło z odbijającym się cieniem. Dodatkowo na ilustracji zostały zamieszczone informacje: 1. Spojrzenie dziewczynki wywołuje uczucie nieokreślonego niepokoju i zakłopotania. Odbiorca odczuwa stan emocjonalny dojrzewającego dziecka – bezradność i strach. 2. W jasnej twarzy modelki świecą ciemne jak węgiel, szeroko otwarte oczy. 3. Splecione dłonie, w tej samej barwie jak twarz, w geście charakterystycznym dla osób, które nie potrafią znaleźć naturalnej pozy, podkreślają niepewność.
Olga Boznańska, „Dziewczynka z chryzantemami”, 1894 r., Muzeum Narodowe w Krakowie, pinakoteka.zascianek.pl, CC BY 3.0
W 1895, na prośbę profesora T. Hummela, Boznańska objęła kierownictwo w Szkole Malarskiej w Monachium. Zaś w 1896 otrzymała od Juliana Fałata propozycję objęcia katedry malarstwa na wydziale kobiet w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, którą odrzuciła. W tym samym roku po raz pierwszy wystawiła w Paryżu na Salon Société des Beaux‑Arts m.in. Portret miss Marry Breme. Z korespondencji do ojca – Adama Nowiny Boznańskiego – dowiadujemy się, że artystka była bardzo szczęśliwa z powodu przyjęcia jej obrazów na wystawę w mieście, o którym zawsze marzyła. Przez pobyt we Francji nabrała krytycznego spojrzenia na okres monachijski. Zgłębiała problematykę malarstwa Diego de Silvy Velázqueza i Jamesa Whistlera, których twórczość miała ogromny wpływ na jej malarstwo. Sięgała również do twórczości impresjonistów, głównie w kontekście techniki poprzez pokrewne dotknięcie pędzla.
W roku 1898 przeprowadziła się z Monachium do Paryża. Wystawiała nadal w Warszawie, Berlinie, Lwowie i Paryżu. W 1900 roku wystawiała w New Gallery w Londynie – otrzymała złoty medal oraz na Wystawie światowej w Paryżu – wyróżnienie. W tym samym roku, kiedy Olga Boznańska skończyła 35 lat, Józef Czajkowski – malarz, zerwał narzeczeństwo po wielu latach oczekiwania. Jego portret, namalowany w 1894 roku woziła ze sobą wszędzie, zabierała go nawet w podróże.
W 1901 roku wystawiała po raz pierwszy w Pittsburghu w USA. Rząd francuski zakupił obraz artystki do państwowych zbiorów sztuki – Bretonkę oraz w 1904 Portret panny Dygat – namalowany w 1903 roku (obecnie w Zbiorach Muzeum Orsay w Paryżu).
R1F6EQ5AQneZ71
Ilustracja interaktywna o kształcie pionowego prostokąta przedstawia „Portret panny Dygat”. Olgi Boznańskiej. Ukazuje kobietę o jasnych, lekko kręconych włosach. Ubrana jest w długą, białą suknię. Na wysokości piersi, po lewej stronie ma przyczepiony do sukni kwiat. Siedząca postać ma twarz skierowaną w stronę widza, złożone dłonie położone ma na kolanie. Tło jest rozmyte, możemy dostrzec stojący na półce zegar. Dodatkowo na ilustracji zostały zamieszczone informacje: 1. Obraz przedstawia młodą kobietę siedzącą bokiem, z twarzą skierowaną wprost na widza. 2. Subtelna kolorystyka – szaro-beżowa suknia z przypiętym do niej bladoróżowym kwiatem, jasna karnacja modelki o lekko zaróżowionych powiekach i dłoniach, błękitno-szara sofa, na której siedzi. 3. Brak zdecydowanych konturów podkreślają kobiecą delikatność portretowanej panny, z którą kontrastuje – rzadko spotykany u artystki – geometryczny kształt, znajdującego się za portretowaną, drewnianego mebelka. Trójkąt i trapez w kolorystyce brązowo-szarej, obok okrąg tarczy zegara w bieli. Rekwizyt ten umieszczony na obrazie w tle – geometryczny, mechaniczny, może symbolizować ostrzeżenie o przemijalności czasu zarówno dla młodziutkiej kobiety, jak również dla odbiorców.
Ilustracja interaktywna o kształcie pionowego prostokąta przedstawia „Portret panny Dygat”. Olgi Boznańskiej. Ukazuje kobietę o jasnych, lekko kręconych włosach. Ubrana jest w długą, białą suknię. Na wysokości piersi, po lewej stronie ma przyczepiony do sukni kwiat. Siedząca postać ma twarz skierowaną w stronę widza, złożone dłonie położone ma na kolanie. Tło jest rozmyte, możemy dostrzec stojący na półce zegar. Dodatkowo na ilustracji zostały zamieszczone informacje: 1. Obraz przedstawia młodą kobietę siedzącą bokiem, z twarzą skierowaną wprost na widza. 2. Subtelna kolorystyka – szaro-beżowa suknia z przypiętym do niej bladoróżowym kwiatem, jasna karnacja modelki o lekko zaróżowionych powiekach i dłoniach, błękitno-szara sofa, na której siedzi. 3. Brak zdecydowanych konturów podkreślają kobiecą delikatność portretowanej panny, z którą kontrastuje – rzadko spotykany u artystki – geometryczny kształt, znajdującego się za portretowaną, drewnianego mebelka. Trójkąt i trapez w kolorystyce brązowo-szarej, obok okrąg tarczy zegara w bieli. Rekwizyt ten umieszczony na obrazie w tle – geometryczny, mechaniczny, może symbolizować ostrzeżenie o przemijalności czasu zarówno dla młodziutkiej kobiety, jak również dla odbiorców.
Olga Boznańska, „Portret panny Dygat”, 1903 r., Muzeum Orsay w Paryżu, pinakoteka.zascianek.pl, CC BY 3.0
W Zbiorach Muzeum Orsay w Paryżu znajdują się poza Portretem panny Dygat jeszcze dwa portrety młodych kobiet – Portret młodej kobiety w bieli z 1912 roku oraz Portret pani D. z roku 1913. Wszystkie te obrazy łączy kolorystyka – beże i perłowe szarości, brak wyraźnego konturu, miękkość w przedstawieniu modela zawsze patrzącego wprost na widza, subtelność w pociągnięciach pędzla.
R1W9BViea33rZ1
Ilustracja o kształcie pionowego prostokąta przedstawia „Portret młodej kobiety w bieli” Olgi Boznańskiej. Ukazuje kobietę o krótkich, ciemnych, lekko kręconych włosach. Ubrana jest w białą suknię z odkrytymi ramionami. Siedząca postać ręce ma położone na oparciach krzesła. Jej twarz zwrócona jest w stronę widza. Tłem jest ściana o rdzawo-szaro-zielonkawym odcieniu.
Olga Boznańska, „Portret młodej kobiety w bieli”, 1912 r., Muzeum Orsay w Paryżu, pinakoteka.zascianek.pl, CC BY 3.0
RXbq07gG2NKi61
Ilustracja o kształcie pionowego prostokąta przedstawia obraz „Portret pani D.” Olgi Boznańskiej. Ukazuje kobietę o lekko kręconych, niedługich włosach, siedzącą frontalnie do widza. Ubrana jest we wzorzystą suknię z odkrytymi ramionami. Skrzyżowane dłonie trzyma na kolanach. Za postacią znajduje się rozmyte tło w kolorach: pomarańczowym, szarym i zielonkawym.
Olga Boznańska, „Portret pani D.”, 1913 r., Muzeum Orsay w Paryżu, pinakoteka.zascianek.pl, CC BY 3.0
Śmierć ojca Boznańskiej
W 1906 roku umiera ojciec artystki w Paryżu – Adam Nowina Boznański, który wspierał córkę pod względem artystycznym i finansowym. Jest to duży cios dla Boznańskiej. Wielokrotnie malowała swoje autoportrety, między innymi po śmierci matki w stroju żałobnym. Po odejściu ojca powstaje kilka autoportretów, które oddają żal po jego stracie, cierpienie lub znużenie. Sama artystka podkreślała, że w portretach interesuje ją prawda wewnętrzna, charakter portretowanego, dusza cierpiąca, umęczona, myśląca i pracująca. Stąd jej autoportrety stanowią studia własnego stanu psychicznego. Powstają między innymi – Autoportret z 1906 roku, Autoportret z kwiatami namalowany ok. 1909, Autoportret z 1913. Wszystkie obecnie znajdują się w Zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie.
R19phxpTjst9y1
Ilustracja o kształcie pionowego prostokąta przedstawia „Autoportret” Olgi Boznańskiej. Ukazuje artystkę ubraną w ciemną suknię. Głowę ma zwróconą w stronę widza. Na twarzy kobiety widoczne jest zamyślenie. Za postacią znajduje się ciemne tło. W obrazie dominują szarości, czernie i rdzawe brązy.
Olga Boznańska, „Autoportret”, 1906 r., Muzeum Narodowe w Krakowie, pinakoteka.zascianek.pl, CC BY 3.0
R1LQmV7LCK9t81
Ilustracja o kształcie pionowego prostokąta przedstawia „Autoportret z kwiatami” Olgi Boznańskiej. Ukazuje artystkę w kapeluszu na głowie, żakiecie i ciemnym golfie. Twarz ma zwróconą w stronę widza, widać na niej powagę, ale także delikatny półuśmiech. W dłoniach trzyma czerwone kwiaty. Za postacią znajduje rozmyte tło w odcieniach zieleni.
Olga Boznańska, „Autoportret z kwiatami”, ok. 1909 r., Muzeum Narodowe w Krakowie, pinakoteka.zascianek.pl, CC BY 3.0
W Autoportrecie z kwiatami dostrzegamy mocną stylizację własnego wizerunku. Strój – suknia zakrywająca ciało aż po samą szyję wedle mody z ok. 1900 roku. Boznańska do końca swojego życia pozostała wierna tej modzie ubierając się w charakterystyczne kreacje przełomu wieków. Podobnie utrzymuje sentymentalną manierę makijażu – opadające, podkreślone kredką ciemne brwi oraz włosy upięte w wysoki kok. W autoportretach tych widzimy kobietę o wysoko uniesionej głowie, zaciśniętych nerwowo wąskich ustach i spiętej twarzy. Artystka nie upiększa siebie, wierna własnej zasadzie – „maluję to, co widzę”. W autoportretach z tego okresu ukrywa jednak własne dłonie, które w malowanych przez siebie portretach innych ludzi stanowią tak integralną część portretowanych, dopełniając psychologiczny wizerunek (przykładem takiego portretu jest choćby Portret francuskiej pisarki Gabrieli Reval). Nawet w Autoportrecie z kwiatami dłonie istnieją jedynie w domyśle jako jaśniejsze plamy barwne w prawym dolnym rogu obrazu, nad którymi pojawiają się czerwone plamy syntetycznie i malarsko ujętych kwiatów.
R1cNgZZZ7lkzh1
Ilustracja o kształcie pionowego prostokąta przedstawia „Portret Gabrieli Reval” Olgi Boznańskiej. Ukazuje kobietę w ciemnym kapeluszu z dużym, falistym rondem. Ubrana jest w długą, białą suknię z peleryną. Postać siedzi bokiem na krześle. Twarz ma zwróconą w stronę widza. Jedną ręką podpiera się za bok, natomiast drugą trzyma na poręczy krzesła. Na palcach widoczne są pierścienie. Za postacią znajduje się rozmyte, wyblakłe tło w odcieniach szarości, fioletu i bieli.
Olga Boznańska, „Portret Gabrieli Reval”, 1912 r., Muzeum Narodowe w Krakowie, pinakoteka.zascianek.pl, CC BY 3.0
W 1907 Cornagie Institute w Pittsburghu w USA przyznaje artystce srebrny medal, zaś w 1908 otrzymuje nagrodę im. Probusa Barczewskiego przyznawaną przez Polską Akademię Umiejętności w Krakowie. Następne lata przynoszą kolejne wystawy i wyróżnienia. Sława artystki rośnie. W 1912 roku wystawia w Pittsburghu. Reprezentuje Francję m.in. z Claudem Monetem i Augustem Renoirem. Zostaje prezesem Stowarzyszenia Artystów Polskich Sztuka. Otrzymuje także Legię Honorową i srebrny medal na międzynarodowej wystawie w Amsterdamie za Portret poety Verhaerena. W 1923 roku po raz kolejny wystawia z impresjonistami w Pittsuburghu, reprezentując sztukę francuską, obok Pierre’a Bonnarda, Maurice’a Denis, Claude’a Moneta i Paula Signac’a. W 1937 otrzymuje Grand Prix na Wystawie Światowej w Paryżu. W 1938 bierze udział w Weneckim Biennale, które staje się ostatnim sukcesem artystki.
Kariera po wojnie i śmierć
Po wojnie sława artystki powoli blednie. Zrodziły się i rodzą nowe kierunki w sztuce, które są całkowicie odmienne w sposobie obrazowania – jak choćby ekspresjonizm, fowizm, kubizm, orfizm, konstruktywizm, abstrakcjonizm, surrealizm. Boznańska do końca życia nie zmienia przyjętej przez siebie koncepcji malarstwa. Po samobójczej śmierci młodszej siostry Izabeli w 1934, choroby, które zaczęły ją nękać już wcześniej – egzema twarzy powodująca bóle oczu i skleroza, pogłębiają się. Artystka coraz bardziej popada we własny, wyimaginowany świat pełen udręk i samotności. Lata te przynoszą również ogromne zubożenie malarki. Polska nagroda państwowa przyznana jej w 1934 na chwilę podreperowuje jej budżet. W kraju powstaje Komitet Pomocy Oldze Boznańskiej, a Ministerstwo Spraw Zagranicznych wraz z warszawskim Muzeum Narodowym kupują jej obrazy. Przy okazji weneckiego Biennale udaje się jej sprzedać pięć obrazów, w tym Portret pani Dygatowej, który zakupuje król włoski – to jej ostatni sukces artystyczny. Olga Boznańska umiera w Paryżu 26 października 1940.
Nad związkami Olgi Boznańskiej z impresjonizmem trwają długie spory. Pokrewieństwa można doszukać się między jej obrazami a dziełami Carrièra, Maneta i przede wszystkim Whistlera. Wyraża się ono poprzez spłaszczenie powierzchni obrazu w zastąpieniu perspektywy grą kolorów, tworzenie symfonii odcieni w ramach jednej tonacji oraz umiłowanie barw „mało kolorowych” – u Boznańskiej głównie szarości. Z impresjonistami łączyło ją uwielbienie koloru, jednak stosowana przez nią paleta nie ma nic wspólnego z feerią barw z obrazów Moneta, Renoira czy van Gogha. Dodatkowo artystka prawie nigdy nie maluje w plenerze, podczas gdy impresjoniści jako pierwsi porzucają swoje pracownie w celu dogłębnej analizy światła słonecznego na barwę. Stąd budowanie formy pod wpływem chwili – wrażeniowość. W ich dziełach światło uzależnione jest od pory dnia i pogody, zaś u Boznańskiej żyje ono własnym życiem. Znaczącą różnicą jest też stosunek do obrazowania postaci. Impresjoniści postaci ludzkie traktują zazwyczaj analogicznie jak element krajobrazu lub każdy inny motyw malarski. Olga Boznańska wręcz przeciwnie – tworząc portret skupia się na ukazaniu wewnętrznej prawdy o człowieku, maluje portrety „psychologiczne”. Rzadko też stosowała technikę puentylistyczną (puentylizm)Puentylizm, pointylizm (technika puentylistyczna, pointylistyczna)technikę puentylistyczną (puentylizm), jej obrazy malowane są szerokimi pociągnięciami pędzla. Sama artystka zapytana o swoją zależność od impresjonizmu, uznała takie stwierdzenie za absurd. Jednym i wyjątkowym obrazem, który narzuca skojarzenia z twórczością impresjonistów, a zwłaszcza Moneta jest Katedra w Pizie z ok. 1905 roku. Obraz ten jest ewenementem wśród jej dzieł. Mimo to Olga Boznańska wystawiała wielokrotnie swoje obrazy wraz z impresjonistami.
RG6YUggHsISwn1
Ilustracja o kształcie kwadratu przedstawia obraz Olgi Boznańskiej „Katedra w Pizie”. Ukazuje fragment budowli od strony transeptu z widocznym fragmentem wieży i romańską dekoracją arkadkową. Kościół o jasnej elewacji namalowany został o zmroku - jej część jest zaciemniona, a tło ciemnofioletowe. Po prawej strony znajduje się wolna przestrzeń, przez którą w dali widoczny jest fragment zabudowań.
Olga Boznańska, „Katedra w Pizie”, ok. 1905 r., Muzeum Narodowe w Krakowie, pinakoteka.zascianek.pl, CC BY 3.0
ROe1ATZ2T54uA1
Ćwiczenie 1
W którym z miast zmarła Olga Boznańska? Możliwe odpowiedzi: 1. Kraków, 2. Pittsburg, 3. Paryż, 4. Monachium, 5. Warszawa
W którym z miast zmarła Olga Boznańska?
Kraków
Pittsburg
Paryż
Monachium
Warszawa
Źródło: Magdalena Ślęzak, licencja: CC0.
RZVFN6SXpaO811
Ćwiczenie 2
W którym roku namalowany został obraz Boznańskiej Dziewczynka z chryzantemami?
W którym roku namalowany został obraz Boznańskiej Dziewczynka z chryzantemami?
1899
1903
1894
1919
Źródło: Magdalena Ślęzak, licencja: CC0.
R1RN8Z5bcAEF1
Ćwiczenie 3
Czyj to portret namalowała Boznańska w 1893 roku?
Czyj to portret namalowała Boznańska w 1893 roku?
RWqXWgVgMdYwM
Ćwiczenie 4
Dopasuj tytuły do obrazów.
Dopasuj tytuły do obrazów.
Ćwiczenie 4
R4i2IQaa7NaF3
(Uzupełnij).
R1ByBDktMyIWF
Ćwiczenie 5
Uzupełnij tekst. Olga Boznańska urodziła się 15 kwietnia Tu uzupełnij roku. Studia rozpoczęła w październiku 1886 roku w mieście Tu uzupełnij w pracowni Karola Tu uzupełnij. W 1898 przeprowadza się do Tu uzupełnij. Na wystawie w Pittsburgu w roku 1912 reprezentuje Francję wraz z C. Tu uzupełnij i A. Tu uzupełnij. Ostatni sukces osiąga na Biennale w Tu uzupełnij w roku Tu uzupełnij. Umiera w mieście Tu uzupełnij 26 października Tu uzupełnij roku.
Uzupełnij tekst. Olga Boznańska urodziła się 15 kwietnia Tu uzupełnij roku. Studia rozpoczęła w październiku 1886 roku w mieście Tu uzupełnij w pracowni Karola Tu uzupełnij. W 1898 przeprowadza się do Tu uzupełnij. Na wystawie w Pittsburgu w roku 1912 reprezentuje Francję wraz z C. Tu uzupełnij i A. Tu uzupełnij. Ostatni sukces osiąga na Biennale w Tu uzupełnij w roku Tu uzupełnij. Umiera w mieście Tu uzupełnij 26 października Tu uzupełnij roku.
Uzupełnij poniższy tekst.
Olga Boznańska urodziła się 15 kwietnia ............ roku. Studia rozpoczęła w październiku 1886 roku w mieście .................. w pracowni Karola ......................... W 1898 przeprowadza się do ............... Na wystawie w Pittsburgu w roku 1912 reprezentuje Francję wraz z C. .............. i A. ................ Ostatni sukces osiąga na Biennale w .............. w roku ............. Umiera w mieście .............. 26 października ............ roku.
Źródło: Magdalena Ślęzak, licencja: CC0.
R1Hh2tyCwwwPe
Ćwiczenie 5
Uzupełnij poniższy tekst. Olga Boznańska urodziła się 15 kwietnia 1. Monetem, 2. Wenecji, 3. Renoirem, 4. 1940, 5. Paryżu, 6. Monachium, 7. 1865, 8. 1938, 9. Paryża, 10. Kricheldorfa roku. Studia rozpoczęła w październiku 1886 roku w mieście 1. Monetem, 2. Wenecji, 3. Renoirem, 4. 1940, 5. Paryżu, 6. Monachium, 7. 1865, 8. 1938, 9. Paryża, 10. Kricheldorfa w pracowni Karola 1. Monetem, 2. Wenecji, 3. Renoirem, 4. 1940, 5. Paryżu, 6. Monachium, 7. 1865, 8. 1938, 9. Paryża, 10. Kricheldorfa. W 1898 przeprowadza się do 1. Monetem, 2. Wenecji, 3. Renoirem, 4. 1940, 5. Paryżu, 6. Monachium, 7. 1865, 8. 1938, 9. Paryża, 10. Kricheldorfa. Na wystawie w Pittsburgu w roku 1912 reprezentuje Francję wraz z C. 1. Monetem, 2. Wenecji, 3. Renoirem, 4. 1940, 5. Paryżu, 6. Monachium, 7. 1865, 8. 1938, 9. Paryża, 10. Kricheldorfa i A. 1. Monetem, 2. Wenecji, 3. Renoirem, 4. 1940, 5. Paryżu, 6. Monachium, 7. 1865, 8. 1938, 9. Paryża, 10. Kricheldorfa Ostatni sukces osiąga na Biennale w 1. Monetem, 2. Wenecji, 3. Renoirem, 4. 1940, 5. Paryżu, 6. Monachium, 7. 1865, 8. 1938, 9. Paryża, 10. Kricheldorfa w roku 1. Monetem, 2. Wenecji, 3. Renoirem, 4. 1940, 5. Paryżu, 6. Monachium, 7. 1865, 8. 1938, 9. Paryża, 10. Kricheldorfa. Umiera w mieście 1. Monetem, 2. Wenecji, 3. Renoirem, 4. 1940, 5. Paryżu, 6. Monachium, 7. 1865, 8. 1938, 9. Paryża, 10. Kricheldorfa 26 października 1. Monetem, 2. Wenecji, 3. Renoirem, 4. 1940, 5. Paryżu, 6. Monachium, 7. 1865, 8. 1938, 9. Paryża, 10. Kricheldorfa roku.
Uzupełnij poniższy tekst. Olga Boznańska urodziła się 15 kwietnia 1. Monetem, 2. Wenecji, 3. Renoirem, 4. 1940, 5. Paryżu, 6. Monachium, 7. 1865, 8. 1938, 9. Paryża, 10. Kricheldorfa roku. Studia rozpoczęła w październiku 1886 roku w mieście 1. Monetem, 2. Wenecji, 3. Renoirem, 4. 1940, 5. Paryżu, 6. Monachium, 7. 1865, 8. 1938, 9. Paryża, 10. Kricheldorfa w pracowni Karola 1. Monetem, 2. Wenecji, 3. Renoirem, 4. 1940, 5. Paryżu, 6. Monachium, 7. 1865, 8. 1938, 9. Paryża, 10. Kricheldorfa. W 1898 przeprowadza się do 1. Monetem, 2. Wenecji, 3. Renoirem, 4. 1940, 5. Paryżu, 6. Monachium, 7. 1865, 8. 1938, 9. Paryża, 10. Kricheldorfa. Na wystawie w Pittsburgu w roku 1912 reprezentuje Francję wraz z C. 1. Monetem, 2. Wenecji, 3. Renoirem, 4. 1940, 5. Paryżu, 6. Monachium, 7. 1865, 8. 1938, 9. Paryża, 10. Kricheldorfa i A. 1. Monetem, 2. Wenecji, 3. Renoirem, 4. 1940, 5. Paryżu, 6. Monachium, 7. 1865, 8. 1938, 9. Paryża, 10. Kricheldorfa Ostatni sukces osiąga na Biennale w 1. Monetem, 2. Wenecji, 3. Renoirem, 4. 1940, 5. Paryżu, 6. Monachium, 7. 1865, 8. 1938, 9. Paryża, 10. Kricheldorfa w roku 1. Monetem, 2. Wenecji, 3. Renoirem, 4. 1940, 5. Paryżu, 6. Monachium, 7. 1865, 8. 1938, 9. Paryża, 10. Kricheldorfa. Umiera w mieście 1. Monetem, 2. Wenecji, 3. Renoirem, 4. 1940, 5. Paryżu, 6. Monachium, 7. 1865, 8. 1938, 9. Paryża, 10. Kricheldorfa 26 października 1. Monetem, 2. Wenecji, 3. Renoirem, 4. 1940, 5. Paryżu, 6. Monachium, 7. 1865, 8. 1938, 9. Paryża, 10. Kricheldorfa roku.
RO8rfbqSBz2Ch
Ćwiczenie 6
Wskaż tytuł obrazu namalowanego przez Olgę Boznańską w latach 1888-1889.
Wskaż tytuł obrazu namalowanego przez Olgę Boznańską w latach 1888-1889.
Ćwiczenie 6
RYPf9V9Cu2Qkm
(Uzupełnij).
Ćwiczenie 7
Uzupełnij metryczkę obrazu.
RlhZ3qt1lfja4
RKenKzIA6gNO9
Uzupełnij tekst Tytuł: Tu uzupełnij Rok powstania: Tu uzupełnij Miasto i miejsce przechowywania: Tu uzupełnij
Uzupełnij tekst Tytuł: Tu uzupełnij Rok powstania: Tu uzupełnij Miasto i miejsce przechowywania: Tu uzupełnij
Ćwiczenie 7
R9FEVDWGEWq6Q
(Uzupełnij).
Polecenie 1
W oparciu o informacje z dzisiejszej lekcji, a również zdobyte wcześniej, napisz rozprawkę na temat:
Czy Twoim zdaniem Olga Boznańska była przedstawicielką impresjonizmu? Podaj argumenty za i przeciw.
Słownik pojęć
Impresjonizm
Impresjonizm
od fr. Impressionisme, łac. Impressio - odbicie, wrażenie / Kierunek w sztuce, przede wszystkim w malarstwie, rozwijający się głównie we Francji w latach 70. i 80. XIX w. Impresjoniści jako pierwsi porzucają swoje pracownie w celu dogłębnej analizy światła słonecznego na kolor. W ich dziełach światło uzależnione jest od pory dnia i pogody. Stąd budowanie formy pod wpływem chwili – wrażeniowość.
Orfizm
Orfizm
Tutaj tzw. kubizm orficki będący reakcją kolorystyczną na monochromatyzm kubizmu analitycznego i syntetycznego. Stworzony przez Roberta Delaunaya, który swe bezprzedmiotowe, geometryczne obrazy tworzył za pomocą form w kolorach widma słonecznego.
Perspektywa
Perspektywa
W sztukach plastycznych złudzenie optyczne umożliwiające uzyskanie na płaskiej powierzchni iluzji głębi.
Technika malarska polegająca na malowaniu drobnymi plamkami czystych kolorów.
Światłocień
Światłocień
Technika malarska umożliwiająca za pomocą rozłożenia gradientu świateł i cieni (walor) uzyskanie złudzenia głębi i trójwymiarowości.
Słownik pojęć został opracowany na podstawie:
www.encyklopedia.pwn.pl
Słownik terminologiczny sztuk pięknych pod red. K. Kublaskiej‑Sulkiewicz, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 2005.
Galeria dzieł sztuki
Rqw4C3ZOWFNu01
Ilustracja o kształcie pionowego prostokąta przedstawia obraz Olgi Boznańskiej „Portret kobiety (Cyganka)”. Ukazuje młodą kobietę ubraną w bordową, umarszczoną bluzkę z odsłoniętym lewym ramieniem, stojącą bokiem. Prawą rękę zaciśniętą w pięść trzyma na brzuchu. Na głowie ma zawiązaną szarą chustkę. W jej lewym uchu widoczny jest bordowy kolczyk. Za kobietą znajduje się jasne tło z podpisem w prawym górnym rogu.
Olga Boznańska, „Portret kobiety (Cyganka)”, 1888 r., Muzeum Narodowe w Krakowie, pinakoteka.zascianek.pl, CC BY 3.0
Rw2Ceg96MBzG91
Ilustracja o kształcie poziomego prostokąta przedstawia obraz Olgi Boznańskiej „Kwiaciarki”. Ukazuje trzy młode dziewczęta ubrane w sukienki. Dwie z nich siedzą na przeciwko siebie przy stole. Trzecia siedzi na krześle obok, frontalnie do widza. Na blacie stołu leżą kwiaty, z których dziewczęta składają bukiety. Obok z prawej strony obrazu znajduje się drzewko w doniczce. Na wprost obrazu, za postaciami znajduje się okno w widokiem na łąkę oraz zabudowania. Po lewej stronie, na ścianie wisi obraz.
Olga Boznańska, „Kwiaciarki”, 1889 r., Muzeum Narodowe w Krakowie, plastykahelwing.blogspot.com, CC BY 3.0
R1BLFAEGHL3301
Ilustracja o kształcie pionowego prostokąta przedstawia obraz Olgi Boznańskiej „Imieniny babuni”. Ukazuje małą dziewczynkę o długich blond włosach z wpiętą czerwoną kokardą. Ma na sobie długą, białą sukienkę. W dłoni trzyma mały bukiet z biało-granatowych kwiatów. Dziewczynka ustawiona jest bokiem do widza. Z jej prawej strony, na ścianie wisi obraz. W tle w fotelu siedzi starsza kobieta w ciemnej bluzce i jasnej spódnicy. Sylwetka postaci jest mniej wyraźna. W obrazie dominuj ą brązy i ugry oraz pożółkłe, stonowane biele.
Olga Boznańska, „Imieniny babuni”, 1889 r., Muzeum Narodowe w Warszawie, pinakoteka.zascianek.pl, CC BY 3.0
RMJ7fv1YYOxpl1
Ilustracja o kształcie pionowego prostokąta przedstawia obraz Olgi Boznańskiej „Bretonka”. Ukazuje dziewczynę siedzącą na parapecie otwartego okna. Ma na sobie długą, błękitną suknię. Na głowie oraz na ramionach ma założone jasne chusty. Dziewczynka ma zamknięte oczy. Dłonie położone ma na kolanach. Za oknem znajduje się fragment miasta z budynkami i zielenią.
Olga Boznańska, „Bretonka”, 1890 r., Muzeum Narodowe w Krakowie, pinakoteka.zascianek.pl, CC BY 3.0
RZlG6HCj4835M1
Ilustracja o kształcie pionowego prostokąta przedstawia obraz Olgi Boznańskiej „Portret malarza Paula Neuena”. Ukazuje mężczyznę z wąsami o ciemnych włosach., siedzącego na brązowej kanapie bokiem do widza. Ubrany jest w ciemne spodnie oraz ciemny, długi żakiet z postawionym kołnierzem. Obie dłonie trzyma na kolanie, założone jedna na drugą. Na znajdującym się przed nim stoliku leży taca z filiżanką. Tło stanowi jasna ściana.
Olga Boznańska, „Portret malarza Paula Neuena”, 1893 r., Muzeum Narodowe w Krakowie, pinakoteka.zascianek.pl, CC BY 3.0
R1JjqWgHbkP8p1
Ilustracja o kształcie pionowego prostokąta przedstawia obraz Olgi Boznańskiej „Dziewczynka z chryzantemami”. Ukazuje młodą dziewczynę ubrana w długą, ciemną sukienkę. W dłoniach trzyma białe chryzantemy. Postać ma lekko kręcone brązowe włosy oraz ciemne oczy. Splecione ręce trzyma przed sobą. Za dziewczynką widoczne jest jasnofioletowe tło z odbijającym się cieniem.
Olga Boznańska, „Dziewczynka z chryzantemami”, 1894 r., Muzeum Narodowe w Krakowie, pinakoteka.zascianek.pl, CC BY 3.0
RmXZyPwPI2PTC1
Ilustracja o kształcie pionowego prostokąta przedstawia „Portret panny Dygat”. Olgi Boznańskiej. Ukazuje kobietę o jasnych, lekko kręconych włosach. Ubrana jest w długą, białą suknię. Na wysokości piersi, po lewej stronie ma przyczepiony do sukni kwiat. Siedząca postać ma twarz ma skierowaną w stronę widza, złożone dłonie położone ma na kolanie. Tło jest rozmyte, możemy dostrzec stojący na półce zegar.
Olga Boznańska, „Portret panny Dygat”, 1903 r., Muzeum Orsay w Paryżu, pinakoteka.zascianek.pl, CC BY 3.0
R1W9BViea33rZ1
Ilustracja o kształcie pionowego prostokąta przedstawia „Portret młodej kobiety w bieli” Olgi Boznańskiej. Ukazuje kobietę o krótkich, ciemnych, lekko kręconych włosach. Ubrana jest w białą suknię z odkrytymi ramionami. Siedząca postać ręce ma położone na oparciach krzesła. Jej twarz zwrócona jest w stronę widza. Tłem jest ściana o rdzawo-szaro-zielonkawym odcieniu.
Olga Boznańska, „Portret młodej kobiety w bieli”, 1912 r., Muzeum Orsay w Paryżu, pinakoteka.zascianek.pl, CC BY 3.0
RXbq07gG2NKi61
Ilustracja o kształcie pionowego prostokąta przedstawia obraz „Portret pani D.” Olgi Boznańskiej. Ukazuje kobietę o lekko kręconych, niedługich włosach, siedzącą frontalnie do widza. Ubrana jest we wzorzystą suknię z odkrytymi ramionami. Skrzyżowane dłonie trzyma na kolanach. Za postacią znajduje się rozmyte tło w kolorach: pomarańczowym, szarym i zielonkawym.
Olga Boznańska, „Portret pani D.”, 1913 r., Muzeum Orsay w Paryżu, pinakoteka.zascianek.pl, CC BY 3.0
R19phxpTjst9y1
Ilustracja o kształcie pionowego prostokąta przedstawia „Autoportret” Olgi Boznańskiej. Ukazuje artystkę ubraną w ciemną suknię. Głowę ma zwróconą w stronę widza. Na twarzy kobiety widoczne jest zamyślenie. Za postacią znajduje się ciemne tło. W obrazie dominują szarości, czernie i rdzawe brązy.
Olga Boznańska, „Autoportret”, 1906 r., Muzeum Narodowe w Krakowie, pinakoteka.zascianek.pl, CC BY 3.0
R1LQmV7LCK9t81
Ilustracja o kształcie pionowego prostokąta przedstawia „Autoportret z kwiatami” Olgi Boznańskiej. Ukazuje artystkę w kapeluszu na głowie, żakiecie i ciemnym golfie. Twarz ma zwróconą w stronę widza, widać na niej powagę, ale także delikatny półuśmiech. W dłoniach trzyma czerwone kwiaty. Za postacią znajduje rozmyte tło w odcieniach zieleni.
Olga Boznańska, „Autoportret z kwiatami”, ok. 1909 r., Muzeum Narodowe w Krakowie, pinakoteka.zascianek.pl, CC BY 3.0
R1cNgZZZ7lkzh1
Ilustracja o kształcie pionowego prostokąta przedstawia „Portret Gabrieli Reval” Olgi Boznańskiej. Ukazuje kobietę w ciemnym kapeluszu z dużym, falistym rondem. Ubrana jest w długą, białą suknię z peleryną. Postać siedzi bokiem na krześle. Twarz ma zwróconą w stronę widza. Jedną ręką podpiera się za bok, natomiast drugą trzyma na poręczy krzesła. Na palcach widoczne są pierścienie. Za postacią znajduje się rozmyte, wyblakłe tło w odcieniach szarości, fioletu i bieli.
Olga Boznańska, „Portret Gabrieli Reval”, 1912 r., Muzeum Narodowe w Krakowie, pinakoteka.zascianek.pl, CC BY 3.0
RG6YUggHsISwn1
Ilustracja o kształcie kwadratu przedstawia obraz Olgi Boznańskiej „Katedra w Pizie”. Ukazuje fragment budowli od strony transeptu z widocznym fragmentem wieży i romańską dekoracją arkadkową. Kościół o jasnej elewacji namalowany został o zmroku - jej część jest zaciemniona, a tło ciemnofioletowe. Po prawej strony znajduje się wolna przestrzeń, przez którą w dali widoczny jest fragment zabudowań.
Olga Boznańska, „Katedra w Pizie”, ok. 1905 r., Muzeum Narodowe w Krakowie, pinakoteka.zascianek.pl, CC BY 3.0
Bibliografia
Olga Boznańska, w: Wielka Kolekcja Sławnych Malarzy, nr 46, Oxford Educational, Poznań 2008.
H. Blum, Olga Boznańska. Zarys życia i twórczości, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1964.
H. Blum, Olga Boznańska, Prasa – Książka – Ruch, Warszawa 1974.
L. Sonik, Olga Boznańska, w: Wielcy Malarze, nr 15, Eaglemoss Polska, Siechnice 2000.
